Αποφάσισα να τοποθετηθώ-και να σπάσω την σιωπή μου(καλά την λατρεύω αυτή τη φράση!) για το μείζον θέμα των βιβλίων. Τοποθετούμαι: ντροπή! Ντροπή και αίσχος! Η σοσιαλιστικότερη των μέχρι τώρα κυβερνήσεων αυτής της χώρας έκανε ένα τεράστιο βήμα για τον πλήρη εκσυγχρονισμό των σχολείων και εσείς, αχάριστοι άνθρωποι, πέσατε να τους φάτε! Ε και; Αχάριστοι μαθητές! Θέλετε και βιβλία! Να το ξέρετε, υπάρχουν παιδάκια στο Σουδάν που δεν έχουν νερό να πιουν! Υπάρχουν παιδάκια στην Λιβύη που έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και ψάχνουν παντού να βρουν τον Καντάφι. Υπάρχουν παιδάκια στην Γερμανία που κάθε μέρα βλέπουν τους γονείς τους να ξεφυσούν μπαϊλντισμένοι επειδή πρέπει να πληρώσουν και άλλη βοηθητική εισφορά στην Ελλάδα. Αχάριστα!

Η αλήθεια είναι ότι τα βιβλία είναι υπερτιμημένα. Στην εποχή του iPad, iBook, iMac και iΧάσου, είναι τελείως passé και κιτς να κυκλοφορείς με ένα παραδοσιακό βιβλίο ανά χείρας. Σου χαλάει το image, πώς να το κάνουμε! Σου λέει ο φίλτατος καθηγητής «πήγαινε στην σελίδα που σταματήσαμε στο προηγούμενο μάθημα, εκεί που βάλαμε το bookmark» και εσύ ο απολίτιστος τεχνολογικά νεάντερταλ ανοίγεις το βιβλίο και βρίσκεις την σελίδα χρησιμοποιώντας (tech freaks καθίστε μην σωριαστείτε!) έναν κανονικό ΧΑΡΤΙΝΟ σελιδοδείκτη. Και μετά απορούμε γιατί θέλουν να μας βγάλουν απ’το ευρώ! Αν είχαμε λίγο φιλότιμο θα βγαίναμε από μόνοι μας!

Οι πολέμιοι του GAP δεν έχουν καταλάβει την ευφυΐα αυτού του πολιτικού ιερού τέρατος. Ο GAP, στο θέμα των βιβλίων, δεν χρονοτριβεί ΑΛΛΑ ασκεί πολιτική! Θέτει σε λειτουργία, έστω και μια 5ετία μετά, την περιβόητη πράσινη ανάπτυξη! Να το ξέρετε Έλληνες μαθητές, για κάθε βιβλίο που δεν θα κρατάτε στα χέρια σας το ΠΑΣΟΚ θα φυτεύει ένα δέντρο, τιμής ένεκεν. Το ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, θα αναδασώσει τον Υμηττό, την Πεντέλη, τον λόφο του Στρέφη, το roof garden της Βουλής και θα ξαναγεμίσει με πάπιες τον Εθνικό Κήπο.

Η υπουργός Παιδείας Άννα Diamondπούλου παραχώρησε συνέντευξη τύπου και, θέλοντας να σωπάσει τις φωνές αντιλογίας, προχώρησε σε μία γενναία και άκρως συμβολική κίνηση: αντί να κρατάει σημειώσεις στην αγαπημένη της κροκό ατζέντα προτίμησε το tablet pc της μαζί με το αγαπημένο της αξεσουάρ, μία ασημί γραφίδα με επιχρυσωμένο το μονόγραμμά της. Χαρακτηριστική είναι η πρωτοβουλία του υπουργείου Παιδείας να στείλει τις επίσημες δηλώσεις της υπουργού στα ΜΜΕ με φλασάκια καθώς, όπως ακούστηκε από επίσημα χείλη, «χαρτιά δεν υπάρχουν».

Το Υπουργείο Παιδείας, θέλοντας να καθησυχάσει τους ανάστατους γονείς, επισήμανε τα ευεργετικά οφέλη της απουσίας των βιβλίων ενώ προχώρησε και στην παρουσίαση οπτικοακουστικού υλικού για να πείσει τα πλήθη. Το Υπουργείο Παιδείας, σε συμπαραγωγή με το Υπουργείο Πολιτισμού και τις «Νύχτες Πρεμιέρας», προέβαλε το συγκινητικό 3λεπτό ντοκιμαντέρ πολύ μικρού μήκους «Ο μικρός Βαγγέλης έχει τη μέση του». Πρόκειται για τον γολγοθά ενός μαθητή της τετάρτης δημοτικού που εξαιτίας του βάρους τον πολλών σχολικών βιβλίων κυκλοφορεί μονίμως βογκώντας και με έμπλαστρο. Οι φήμες ότι το όνομα του ήρωα της ταινίας επιλέχθηκε με σκοπό να χτυπήσει εμμέσως πλην σαφώς τον Υπουργό Οικονομικών για την μη έγκριση έξτρα κονδυλίων για την παιδεία κρίνονται ως τελείως ανυπόστατες και ποταπές.

Έτσι λοιπόν, χωρίς το βάρος τον βιβλίων, ο Έλληνας μαθητής απαλλάχθηκε από τον φόβο οποιασδήποτε πάθησης της μέσης, του αυχένα, των χεριών και του αγκώνα. Ο Υπουργός Υγείας υπερήφανα δήλωσε ότι επόμενος στόχος της κυβέρνησης είναι η καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας. Αναμένεται να ψηφιστεί στην Βουλή το νομοσχέδιο για τα σχολικά κυλικεία που προβλέπει αύξηση του ΦΠΑ στο 25% για σάντουϊτς, τοστ, τυρόπιτες και λοιπές σφολιάτες καθώς και 30% σε κάθε λογής αναψυκτικά. Η σκέψη για ύπαρξη φορολογικού point system για τους μικρούς μαθητές δεν βρίσκει σύμφωνη την αντιπολίτευση καθώς και πολλούς βουλευτές από το λεγόμενο βαθύ ΠΑΣΟΚ που ψυχρά δηλώνουν «πολύ φάγανε!».

Βέβαια, η καθυστέρηση διανομής των βιβλίων στα σχολεία έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις της γνωστής αλυσίδας παιχνιδοκαταστημάτων Jumbo αφού ο τζίρος τους σε σχολικά είδη εμφανίζεται ιδιαίτερα πεσμένος. Μπαίνοντας σε ένα Jumbo η εικόνα μιλάει από μόνη της: τα ράφια είναι ακόμα γεμάτα, οι τσάντες έχουν παραμείνει απούλητες ενώ σπαραχτική είναι η κραυγή αγωνίας του γονιού προς το μικρό του παιδί «έχω τα Jumbo πλάι μου αλλά δεν έχουμε βιβλία…».

Το Υπουργείο Παιδείας και ο Δήμος Αθηναίων σε κοινή ανακοίνωσή τους καλούς τους γονείς των μαθητών να «μην προχωρήσουν σε παράνομη αγορά σχολικών βιβλίων, δίνοντας έτσι μια γροθιά στο φαινόμενο του παρεμπορίου που ανθεί στην χώρα και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα». Σοκ προκαλεί το εύρημα της αστυνομίας στο λιμάνι του Πειραιά. Αδίστακτοι λαθρέμποροι παρέλαβαν 3 κοντέινερ με σχολικά βιβλία μαϊμούδες! Οι λαθρέμποροι ήταν έτοιμοι να διοχετεύσουν στην ελληνική αγορά αμέτρητα βιβλία-τοξικές βόμβες καθώς το μελάνι και το χαρτί περιέχουν  ένα κοκτέιλ χημικών ουσιών που προκαλούν κνησμό, μυκητιάσεις, προσωρινή τύφλωση και τον ιό Η1Ν1. Παραποιημένο φαίνεται να είναι και το περιεχόμενο των βιβλίων, παραφράζοντας την ιστορία της χώρας (ρίγη προκαλεί το απόσπασμα που είδε το φως της δημοσιότητας και χαρακτηρίζει τον Ελληνογερμανικό πόλεμο ως «μια μικρή παρεξήγηση βρε αδερφέ!»), ενώ οι χάρτες των βιβλίων της γεωγραφίας παρουσιάζουν τα Σκόπια με το όνομα «Άνω Μακεδονία-στο βάθος θάλασσα». Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ εξέδωσε σκληρή ανακοίνωση που κάνει λόγω για εθνικό σαμποτάζ και κατηγόρησε ανοιχτά το ΚΚΕ και τον Αλέξη Τσίπρα.

Με όραμα και τόλμη το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση οραματίστηκαν και υλοποίησαν το «σχολείο χωρίς βιβλία». Για το καλό των μαθητών. Για το καλό των δέντρων. Αχάριστοι μαθητές! Αχάριστοι!

Λατρεύω Ελλάδα(χωρίς άρθρο γιατί ανήκουμε και στη νέα γενιά, δηλαδή κατά βάση είμστε ανορθρόγραφα και δεν ομιλούμεν και σωστά την Ελληνικήν! Χα!)! Την λατρεύω αυτήν την χώρα! Την λατρεύω για πολλούς λόγους, για τον ήλιο της, τον ωραίο της τον καιρό, τον πολιτισμό της, το παρελθόν της αλλά κυρίως για το σασπένς που μας προσφέρει! Δηλαδή ξυπνάς το πρωί και απορείς "θα μου κόψουν κι άλλο μισθό σήμερα; Θα πάρω σύνταξη; Θα έχουν απεργία τα ΜΜΜ; Θα γίνουν πρόωρες εκλογές; Θα είναι κλειστός κανάς δρόμος ή θα καταφέρω να πάω στην δουλειά μου;". Τί να μας πουν και κάτι χώρες σε στυλ Νορβηγίας που οι πολίτες έχουν τον σεβασμό του κράτους, εδώ είναι τα ωραία!

Ο κόσμος έχει βγει στις πλατείες και όχι άδικα. Πήγα κι εγώ στο Σύνταγμα, χαμός απ'το πλήθος των συγκεντρωμένων, καντίνες, πάγκοι και όλα τα σχετικά. Τέτοιο σκηνικό είχα ξαναδεί στη συναυλία των U2, χωρίς τα συνθήματα και τα βρισίδια. Πλάκα πλάκα μόνο ο Bono θα μας σώσει, θα κάνει έναν τηλεμαραθώνιο, θα βγάλει και κανά χιτάκι με τα έσοδα υπέρ των Ελλήνων και όλα καλά. Ας πάμε στα σοβαρά όμως...

Ωραίες οι πλατείες, ωραία τα συνθήματα, ωραία εκτόνωση. Αλλά μετά; Μετά; Επανάσταση για την επανάσταση ή για κάποιον σκοπό και για κάποιο σχέδιο; Μακάρι...και μακάρι όλο αυτό να μείνει ακομμάτιστο.

Δεν πιστεύω να υπάρχει Έλληνας που να μην αναφωνεί "έτσι έτσι!" κάθε φορά που προπηλακίζονται πολιτικοί! Τρομακτικό αλλά αληθινό. Γιατί; Γιατί πολύ απλά η αποτυχία της παρούσας κυβέρνησης δεν οφείλεται αποκλειστικά στον οικονομικό τομέα. Αλλάζω παράγραφο και συνεχίζω.

Ο Παπανδρέου κορόϊδεψε τον λαό. Του είπε "λεφτά υπάρχουν". Οι πολιτικοί κατά βάση κοροϊδεύουν τον λαό τους. Ο Παπανδρέου όμως έκανε και κάτι χειρότερο. Έδωσε ελπίδα στον λαό, στους σταθερούς ψηφοφόρους του, στους αναποφάσιστους. Έδωσε ελπίδα και μετά του την πήρε με τον πιο βίαιο και αισχρό τρόπο. Και το χειρότερο: δεν έκανε κάτι για να κατευνάσει την οργή του λαού (έλεος, νιώθω ότι μιλάω σαν τον Καρατζαφέρη και λαϊκίζω...).  Έστω ότι είχε βάλει στη φυλακή 2-3 γνωστούς κλέφτες και μιζαποδόχους. Έστω ότι είχε προχωρήσει σε δήμευση περιουσιών ορισμένων. Έστω ότι είχε πει ονόματα για γνωστά σκάνδαλα. Θα πονούσαν τα οικονομικά ψαλιδίσματα αλλά τουλάχιστον θα μπορούσαμε να λέμε "ναι αλλά τιμωρήθηκαν!".

Νιώθω ότι η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο ολόκληρης της Ευρώπης. Η Αργεντινή πέρασε, ας δούμε τι θα γίνει και στην Ελλάδα, στην Ελλάδα του 2011 που έχει τα πιο δύσκολα σύνορα και μία Τουρκία που περιμένει. Εξάλλου, ό,τι γίνει στην Ελλάδα δεν θα είναι απομονωμένο, it's called the domino effect. Οπότε περιμένουμε...

Θα πω κάτι για να ελαφρύνω τα παραπάνω. Πόσο παλαβός παίζει να είναι ο καιρός; Keep on breathing παίδες...και βλέπουμε...

...που η σχολή έχει γεμίσει με αφίσες των 30 Seconds to Mars.

...αφάνταστα το καινούργιο album των Take That(δυναμικό comeback σε σημείο να επαναπροσδιορίζω την ιδέα του τατουάζ "I love you Robbie").

...που ο καιρός έχει ανοίξει και σου παίρνει τα μυαλά.

...που έρχεται το Πάσχα και θα φύγω από την Αθήνα, έστω και για λίγο.

...η ελευθερία, κάθε μορφής.

Θα μπορούσα να γράψω για το πόσο χάλια πάμε οικονομικά σαν χώρα, αλλά δεν θα το κάνω.

Θα μπορούσα να σχολιάσω πόσο γελοίο είναι το Real Housewives of Athens-πολύ real! Και μένα η μάνα μου αν δεν έχει φόρεμα Άρτα-Γιάννενα-και-λοιποί-νομοί και 12ποντο Manolo δεν τολμά να αλλάξει κουρτίνες!- ούτε πόσο ηλίθιες είναι οι συμμετέχουσες(πήγαν να πνιγούν στο 1.5 μέτρο! Why worry? Οι φελλοί επιπλέουν!).

Θα μπορούσα να γράψω απίστευτα απαισιόδοξα πράγματα σε στυλ "θα χρεοκοπήσουμε"(ο χρόνος ποικίλει, δηλαδή και το "έχουμε ήδη χρεοκοπήσει" είναι δόκιμος όρος), αλλά αποφάσισα να γίνω θετικός άνθρωπος(χα χα χα!).

Θα μπορούσα να κρίνω τους πολιτικούς μας και το πόσο κενοί και άτοποι φαντάζουν, αλλά τώρα τελευταία μου έχει εκδηλωθεί ένας σεβασμός προς τις αρχές του τόπου(επίσης χα χα χα!).

Θα μπορούσα να διαμαρτύρομαι για την διαφθορά και όλα τα σχετικά, αλλά δεν θα το κάνω γιατί όπως είπε ο...ποιητής "μαζί τα φάγαμε".

Θα μπορούσα να κάνω καθιστική διαμαρτυρία έξω από την Βουλή επειδή ο Μπρίζας έχει να ανανεώσει το μπλογκ του απ'το 2010, αλλά δεν θα το κάνω επειδή 1) κι εγώ δεν πάω πίσω 2) θα με βάλει στο μάτι ο Πάγκαλος και 3) έχω βαρεθεί να κάθομαι.

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες ατελείωτες για την οικονομία, την πορεία της χώρας, το πολιτικό σύστημα αλλά...αλλά...αλλά...κουράστηκα! Και αηδίασα! Και, ειλικρινά, βαρέθηκα να ψάχνω για το φως στην άκρη του τούνελ.

ΥΓ: Στα θετικά: η Ελλάδα μπήκε πάλι στον συναυλιακό χάρτη! Μετά από την σούπερ-ντούπερ συναυλία των U2, περιμένουμε Bon Jovi(δεν θα πάω αλλά ακόμα περιμένω την τελευταία στιγμή), 30 Seconds to Mars (ναιιιιιι! *τσιρίδα χαράς, ενθουσιασμού και έκστασης! Jared Leto και κόβουμε και φλέβα!), Ejekt Festival με Moby και Amy Winehouse(ψήνομαι, ψάχνω λεφτά!) και άλλα πολλά ονόματα που τώρα δεν θυμάμαι(το Rockwave με αφήνει λίγο αδιάφορη φέτος).

Το έχω φιλοσοφήσει αρκετά το θέμα και κατέληξα στο ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει προσανατολισμό. What does the poet want to say?(ελληνιστί: τι θέλει να πει ο ποιητής). Σαν χώρα, στόχο έχουμε. Ακριβή διαδρομή δεν έχουμε. Δηλαδή μπορεί ο προορισμός σου να είναι μια μικρή κουκίδα στον χάρτη(την οποία κουκίδα δεν την ξέρεις ούτε από σπόντα) και να έχεις τις εξής εναλλακτικές: 1)ακολουθείς το GPS που σου λέει να πάρεις ντουγρού την Κηφισίας και "σε 500 μέτρα στρίψτε δεξιά" 2)χωρίς GPS, κάνεις τον κύκλο της Αθήνας-φτάνεις και Πειραιά άμα έχεις βενζίνη-ε και μετά από αρκετούς κύκλους φτάνεις στον προορισμό σου.

Το θέμα μας, σαν χώρα, δεν είναι ότι δεν έχουμε GPS...απλά είναι ολίγον αφόρτιστο και θέλει και μια αναβάθμιση...εξάλλου, μπορούμε πάντα να ρωτήσουμε για οδηγίες τον κατασκευαστή...

Η Νasa θα δώσει αύριο συνέντευξη για ανακαλύψεις που θα κλονίσουν τις έρευνες για εξωγήινη ζωή.

Έτσι και υποψιαστώ ότι μετά το ΔΝΤ θα πλακώσουν στην Ελλάδα και τα aliens θα τρελαθώ...

ΥΓ 1. Σε περίπτωση αποκάλυψης ύπαρξης εξωγήινων το "Loving the Alien" του David Bowie θα αποκτήσει καινούργιο νόημα;

ΥΓ 2. Τα X-Files θα προβάλλονται πλέον ως ντοκιμαντέρ;

Έχω αναφερθεί σε προηγούμενο(προ αμνημονεύτων χρόνων) ποστ για τη φασαρία που επικρατεί στην πολυκατοικία μου. Αντικείμενο του παρόντος ποστ είναι ο τύπος από το κάτω διαμέρισμα, ο επονομαζόμενος και "καλλιτέχνης".

Ο εν λόγω τύπος έχει μπερδέψει την κιθάρα με κάτι άλλο που όταν το παίζεις πολύ σου θολώνει το μυαλό. Παίζει συνέχεια κιθάρα. ΣΥΝΕΧΕΙΑ! Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, απόγευμα, Κυριακές και αργίες παίζει κιθάρα. Το κακό δεν είναι ότι μόνο παίζει. Τραγουδάει κιόλας!  Το "τραγουδάει" δεν περιγράφει ούτε κατά προσέγγιση το ηχητικό αποτέλεσμα. Ο τύπος γκαρίζει, γκαρίζει χωρίς αίσθηση του volume, του ρυθμού και γενικώς χωρίς κανένα απολύτως έλεος. Έχει δολοφονήσει όλο το έντεχνο ρεπερτόριο-ο Μικρούτσικος δεν θα έγραφε ποτέ τον Σταυρό του Νότου αν γνώριζε την τωρινή κακοποίηση του έργου του. Επίσης, ο Θηβαίος πρέπει να του κάνει μήνυση. Εγώ σκέφτομαι να του κάνω τρομοκρατική επίθεση με ατομικό πακέτο βόμβα.

Οκ, δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα από το να ακούς συνέχεια τις παραφωνίες του κάθε ατάλαντου που βλέπει το X-Factor και αναστενάζει "αχ...ΕΓΩ θα μπορούσα να τραγουδάω το Poker Face της Lady Gaga, ΕΓΩ θα μπορούσα να είμαι στην σκηνή του Χ ενώ όλα τα κοριτσάκια φωνάζουν 'Σάκηηηηη', ΕΓΩ θα μπορούσα να αντικρίσω την κριτική επιτροπή! ΕΓΩ!". Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι ότι η απόλυτη καινοτομία του ΠΑΣΟΚ θα είναι να ιδρύσει επιτέλους μια αστυνομία τέχνης που θα συλλαμβάνει τέτοια άτομα και θα τα εκτελεί παραδειγματικά έξω από το Μέγαρο Μουσικής στήνοντας τα στα τρία μέτρα ενώ οι περαστικοί θα τους πετούν πανέρια με λουλούδια(αυτό αποτελεί και ψυχολογικό βασανιστήριο έντεχνε τύπε!).

Για να μην με πείτε στριμμένη, δεν λέω να μην ακούγεται κιχ. Αλλά, ρε συ άνθρωπε, πρέπει να σου έρχεται αυτή η ρημαδοέμπνευση μετά τις 12 το βράδυ; Έλεος! Ακόμα και οι ωτοασπίδες δεν πιάνουν! Για τέτοια ντεσιμπέλ μιλάμε! Ναι, είμαι απελπισμένη! Προτιμώ να βγαίνω στο μπαλκόνι μέσα στους αέρηδες και το κρύο προσπαθώντας να ανάψω το τσιγάρο που επί δέκα λεπτά στριφογύριζα στα δάχτυλά μου(να το ανάψω ή να μην το ανάψω; Αυτές είναι απορίες!) παρά να κάθομαι μέσα και να τον ακούω να γκαρίζει.

Γιατί δεν κάνω παρατήρηση; Γιατί δεν λέω μια κουβέντα; Απλό! Επειδή το θεωρώ σχεδόν αδύνατο να γίνει σοβαρή κουβέντα με ένα άτομο(φέρνει προς αυστραλοπίθηκο) που τόσο αναίσθητα κάνει το θορυβώδες κέφι του και δεν σκέφτεται ότι δεν είναι δυνατόν να είναι μόνος του σε μία πολυκατοικία 6 ορόφων. Τολμώ να πω ότι τα νεύρα μου είναι σε αρκετά ευαίσθητη κατάσταση. Επίσης, δεν κοιμάμαι καθόλου καλά!

Και ερωτώ: τι δύναμαι πράττειν;(όπα! τι flashback αρχαίων ήταν αυτό! Με κατέστρεψες ατάλαντε, με κατέστρεψες!). Καταγγελία; Παρατήρηση; Αυτοκτονία; Δολοφονία; Δολοφονία με πολύ καλό άλλοθι; Δολοφονία με μέτριο άλλοθι; Δολοφονία που να μοιάζει σαν ατύχημα; Δολοφονία και αυτόματη παράδοση στην αστυνομία; Όπως βλέπετε δείχνω μία κάποια προτίμηση προς μία ορισμένη κατεύθυνση...

Και κάτι τελείως άσχετο: γιατί σχεδόν σε κάθε ποστ κάνει γκεστ εμφάνιση ο Σάκης; Μήπως πρέπει να το κοιτάξω αυτό;

Αν και τον τελευταίο καιρό έχω επιλέξει να απέχω από την ενασχόληση με τα πολιτικά συμβάντα του τόπου-προς όφελος της ψυχικής μου υγείας, βεβαίως βεβαίως!-λέω να κάνω μια εξαίρεση σήμερα και να σχολιάσω κάποια πράγματα...έτσι για να περάσει η ώρα!

Λοιπόν, το δηλώνω και ας παρεξηγηθώ. Λατρεύω ΠΑΣΟΚ! Απλά λατρεύω! Είναι μεγάλο προσόν για μία κυβέρνηση να κρατά τον λαό με την ευγνωμοσύνη έκδηλα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο, με το "ευχαριστώ" να κρέμεται στα χείλη έτοιμο να ειπωθεί. Ναι παιδιά δεν κάνω πλάκα! Η παρούσα κυβέρνηση έχει κάνει απίστευτη πατέντα σε αυτό το θέμα. Δηλαδή δεν σιχτιρίζεις που σε έχουν ταράξει στους φόρους επί των φόρων και στα κοψίματα μισθών, απλά λες "πάλι καλά που πληρωνόμαστε ακόμα και δεν δουλεύουμε για την ψυχή της μάνας μας".

Εντύπωση μου έκανε χτες το ότι δεν έγιναν επεισόδια στην πορεία. Έγιναν μικρο επεισόδια από τους γνωστούς πλέον γνωστούς αγνώστους. Τι τίτλος κι αυτός! Να σε ρωτούν "τι κάνεις καμάρι μου στον ελεύθερό σου χρόνο;" και εσύ να απαντάς "γνωστός άγνωστος". Πριν δύο χρόνια, επί ΝΔ, η κάθε πορεία συνοδευόταν από "αυθόρμητες εκρήξεις οργής και αγανάκτησης του μέσου Έλληνα". Τώρα έχουμε επεισόδια ρουτίνας που δεν είναι καν άξια αναφοράς...

Α μην το ξεχάσω! Εννοείται ότι λατρεύω και Γιώργο Παπανδρέου! Πιο πολυταξιδευμένος πρωθυπουργός δεν έχει υπάρξει. Σίγουρα σκοπεύει να κάνει τον γύρω του κόσμου σε μία θητεία. Οκ, μεταξύ σοβαρού και αστείου, σε σχέση με τον προηγούμενο αυτός τουλάχιστον δείχνει να προσπαθεί. Επίσης, άλλο ένα σοβαρό σχόλιο: η διακαναλική συνέντευξη γιατί μου φάνηκε δείγμα ολίγον φασισμού; Μα όλα τα κανάλια να παίζουν τον πρωθυπουργό; Οκ, το καταλάβαμε, θέλεις να σε ψηφίσουμε, θέλεις να μας εκβιάσεις, θέλεις να γίνει το δικό σου! Το "Νησί" όμως βρε καταραμένε γιατί το έκοψες;

Κλείνοντας το ομολογουμένως φανταστικό ποστ(πάνω απ'όλα μετριοφροσύνη!) θα σας πω κι ένα ανέκδοτο:

Απαγορεύτηκε το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους!

Τς τς τς...αράχνες έπιασε το μπλογκ...ντροπή!

Η συναυλία της χρονιάς! Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει αν όσα είδαμε ήταν εκεί μπροστά μας! Ξεκινάμε...

Ραντεβού στο Σύνταγμα με τον αγαπητό Moonchild92(διότι τα μέλη του MusicHeaven πάνε δυο-δυο σε τέτοια events!). Είχαμε και οι δυο μία μικρή ανησυχία(ψέμα! Είχαμε κυριευθεί από άγχος και ζοφερές σκέψεις) μιας και ο ΗΣΑΠ ήταν κομμένος, έπρεπε να πάρουμε μετρό, να κατέβουμε στην Αττική, να κάνουμε τρεις κύκλους γύρω απ'το εαυτό μας, να προσευχηθούμε για κλιματισμό στα βαγόνια κτλ. Κατεβαίνοντας στην αποβάθρα(στο Σύνταγμα πάντα) στριμωχνόμαστε σε μια γωνίτσα και περιμένουμε το μετρό. Εκεί γνωρίζουμε και κάτι κορυφαίους τύπους, Ιρλανδούς απ'τη Νέα Υόρκη που, βλέποντας την μπλούζα μου Rattle and Hum, με ρωτούν πως θα πάνε στο ΟΑΚΑ.

"Oh U2! How do we go to Oaka?"

"Οπ! Tourist! You θέλεις πας Οακα?"

"Oaka! Yes! U2!"

"A nice! Λοιπόν φίλε, follow me γιατί this is Greece και τα τρένα are a μπάχαλο!"

(Αγγλική φιλολογία σου λέει μετά...).

Anyway, φτάνει το μετρό, μπαίνουμε, στριμωχνόμαστε χωρίς αναπνοή και ελπίδες για άνετο ταξίδι, κατεβαίνουμε Αττική. Μπαίνουμε σε ειδικό συρμό που πάει κατευθείαν ΟΑΚΑ(με κλιματισμό παρακαλώ!). Μόλις πατάμε τα άγια ασφαλτοστρωμένα χώματα του ΟΑΚΑ μας διαπερνούν ρίγη!(πάλι ψέμα! Μόνο εγώ ερίγησα…οι άλλοι αναίσθητοι…). Κόσμος άπειρος, οι κλασσικές καντίνες με σουβλάκια και hot dogs, πάγκοι με μπλουζάκια, φυλλάδια της ΚΝΕ και διαφημιστικά. Μπαίνουμε στη θύρα μας, καθόμαστε τις θέσεις μας και περιμένουμε.

Τον Aviv Geffen δεν τον πρόλαβα οπότε δεν έχω άποψη. Προλάβαμε τους Snow Patrol οι οποίοι κατέβαλαν φιλότιμη προσπάθεια να μας ξεσηκώσουν χωρίς ωστόσο να λαμβάνουν το ανάλογο χειροκρότημα. Προς το τέλος βέβαια το κοινό ζεστάθηκε! Ανάβουν πάλι τα φώτα, αδειάζει η σκηνή και περιμένουμε. Κατά τις δέκα παρά τέταρτο το ψηφιακό ρολόι της οθόνης(που κατά γενική ομολογία έδειχνε ό,τι ήθελε…) πιάνει μεσάνυχτα, ακούγεται το Space Oddity του Bowie, καπνοί παντού και οι U2 ανεβαίνουν στη σκηνή. Παίζουν ένα instrumental σύνολο για εισαγωγή. Ο Bono κόβει βόλτες στην κυκλική σκηνή, χοροπηδάει, χορεύει, πετάει κι ένα “Ellada!” και καταχειροκροτείται.

Η συναυλία ξεκίνησε με το Beautiful Day για να ακολουθήσει, προς μεγάλη έκπληξη όλων, το I Will Follow από τον πρώτο τους δίσκο Boy. Get on your boots και Magnificent από την τελευταία τους δισκογραφική απόπειρα με το κοινό να τραγουδά συνέχεια. Στο Mysterious Ways χορέψαμε χωρίς να υπάρχει αύριο ενώ στο Elevation κάναμε ντουέτο με τον Bono ο οποίος με θεατρικότητα ερμήνευσε το Until the End of the World ενώ στη συνέχεια μας παρακίνησε να τραγουδήσουμε το I Still Haven’t Found What I’m Looking For “Mazi!”. Ωστόσο, η πρώτη πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς έγινε με το Pride. Στις προηγούμενες συναυλίες δεν το είχαν παίξει οπότε όταν ακούστηκε η εισαγωγή σείστηκε το ΟΑΚΑ! Όρθιοι όλοι να τραγουδάμε, να χτυπάμε ρυθμικά παλαμάκια, να νιώθουμε λες και είμαστε πάνω στη σκηνή μαζί τους!  Μετά ηρεμία, In A Little While και Miss Sarajevo με ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Ιρλανδό τραγουδιστή που τραγούδησε και τα μέρη του Pavarotti αφήνοντάς μας όλους με το στόμα ανοιχτό! Μετά ταξιδεύουμε στην How to Dismantle an Atomic Bomb εποχή με το City of Blinding Light(απίστευτος φωτισμός!) και Vertigo. Στην live version του I’ll Go Crazy If I Don’t go Crazy Tonight(που μπλέχτηκε με το Discothèque) το ΟΑΚΑ μετατρέπεται σε ένα τεράστιο club. Φτάνουμε στην δεύτερη δυνατή στιγμή της βραδιάς. Ακούγονται τα χαρακτηριστικά drums και το Sunday Bloody Sunday μας σηκώνει πάλι όρθιους. MLK και Walk On και η μπάντα κατεβαίνει απ΄τη σκηνή.

Μεσολαβεί βίντεο και το πρώτο encore ξεκινά με το One. Ο Bono έχει πάρει την κιθάρα του και γεμίζει τη σκηνή με την ερμηνεία του. Όμως κι εμείς δεν πάνε καθόλου πίσω! Για αρκετή ώρα μετά το One χειροκροτούμε και σταματάμε μόνο για να ξεκινήσει το επόμενο τραγούδι. Τρίτη δυνατή στιγμή, η εισαγωγή του Where the Streets Have No Name είναι τόσο επιβλητική που μας στοιχειώνει και σχεδόν μηχανικά ξανασηκωνόμαστε(δεν μπορείς να κάθεσαι σε τόσο μεγάλα τραγούδια!). Το τραγούδι τελειώνει, οι U2 ξαναφεύγουν, εμείς συνεχίζουμε να χειροκροτούμε λες και εξαρτάται η ζωή μας απ’αυτό.

Βιντεάκι με καρτούν και διαστημόπλοια. Τα φώτα κοκκινίζουν, καπνοί και το μικρόφωνο/τιμόνι με τα κόκκινα φωτάκια εμφανίζεται. Μεγάλη έκπληξη το τραγούδι που ακολουθεί(κι από τα δικά μου αγαπημένα-thanks U2! Καημό το είχα να το ακούσω live!). Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me, ο Bono έχει φέρει στη σκηνή το δαιμονικό του alter ego MacPhisto. Τα δίνει όλα, χορεύει σαν δαιμονισμένος φορώντας το σακάκι με τα κόκκινα φωτάκια και προς το τέλος του τραγουδιού κρεμιέται απ’το μικρόφωνο κάνοντας το κοινό να παραληρεί. Τέταρτη δυνατή στιγμή, With or Without You με το ΟΑΚΑ να έχει μετατραπεί σε μία θάλασσα από φώτα. Μαγική ατμόσφαιρα, μαγικό τραγούδι. Σχεδόν κλαίγαμε. Στο τέλος οι U2 σταματάνε να παίζουν και εμείς συνεχίζουμε να τραγουδάμε για ώρα. Έχουνε μείνει και μας κοιτάνε. Η κάμερα ζουμάρει στο πρόσωπο του Bono που δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που γίνεται. “We won’t forget this!” ψιθυρίζει εμφανώς κομπλαρισμένος. Τελευταίο  κομμάτι το Moment of Surrender. Ευχαριστούν και αποχωρούν χωρίς πολλά σταριλίκια. Και τέρμα…

Αντικειμενική δεν μπορώ να είμαι! Περίμενα χρόνια να τους δω live και ομολογώ ότι άξιζε! Οι U2 είναι ένα συγκρότημα που μόνο live μπορείς να τους εκτιμήσεις. Μόνο live φαίνεται η ενέργειά τους. Μας κέρδισαν! Δεν ήταν μια απλή συναυλία, ήταν ένα υπερθέαμα. Από το setlist μέχρι και τα σχόλια συμπαράστασης του Bono, το βράδυ της Παρασκευής θα κάνει χρόνια να ξεχαστεί. Και πιστεύω ότι και οι U2 δεν θα μας ξεχάσουν εύκολα! 

Είναι κάτι περίεργες και σπάνιες στιγμές που ανοίγεις τα μάτια σου και συνειδητοποιείς ότι κάτι έχεις ξεχάσει. Όπως πχ. πατάς τυχαία το b στον browser και εντελώς τυχαία βγαίνει η διεύθυνση του ξεχασμένου και σπανίως ανανεωμένου blog σου! Οκ, διακατέχομαι από αφηρημάδα αλλά όχι κι έτσι! Αράχνες έπιασε ο ιστότοπος...

Τι να πρωτοπώ; Για την οικονομία; Για την επικαιρότητα; Για την ζέστη; Για την εξεταστική; 

Συγγνώμη, διάβασα σωστά; Πρέπει να μπαίνουν φώτα στα κοπάδια προβάτων, γιδιών και λοιπών τετραπόδων που βελάζουν; Φως στο μπροστινό και στο τελευταίο ζωάκι, έτσι διάβασα. Τι να πρωτοσχολιάσω; Από πρακτικής απόψεως, πώς θα πειστεί το ολίγον ηλίθιο ζωντανό(ηλίθιο! μπεεε κάνουν, δεν αναλύουν την θεωρία της σχετικότητας)να ηγείται του κοπαδιού; Πώς το τελευταίο προβατάκι θα υποστεί τον εξευτελισμό της τελευταίας θέσης και δεν θα αποκτήσει φιλοδοξίες προσπεράσεως; Πώς; Από αισθητικής απόψεως, αυτό θέλω να το δω! Από λογικής απόψεως, ε στην Ελλάδα είμαστε. Τουλάχιστον να μην επεκταθεί αυτό το μέτρο και σε άλλο ζώα και κοπάδια γιατί μας βλέπω όλους με φαναράκια...

Όσον αφορά την οικονομική κατάσταση της χώρας, ή που θα χρεοκοπούμε ή που θα ξεπερνάμε τους στόχους μας! Πάντως αν όντως πρόκειται να χρεοκοπήσουμε να παίξουμε την ημερομηνία στο στοίχημα, κάτι θα πιάσουμε. Τραγική η οικονομία, σε λίγο αν δεν έχουμε τελειώσει το τσιγάρο θα το σβήνουμε και θα το φυλάμε για αργότερα. Τέρμα, σε περίοδο ελληνικής οικονομικής κρίσης συμφέρει να είσαι ή πολιτικός(βουλευτής, πρώην βουλευτής, συγγενής βουλευτή/ υπουργού/ υφυπουργού) ή μαϊντανός στο νεανικό δελτίο ειδήσεων του Star. Η πρώτη ιδιότητα σου εξασφαλίζει ασυλία, μίζα, τηλεοπτική προβολή, μισθό χωρίς μείωση και φυσικά κύρος και σεβασμό(εδώ γελάμε-μουαχαχα!). Η δεύτερη ιδιότητα προϋποθέτει την ανυπαρξία νοημοσύνης, άρα ζεις μια χαρά στο ροζ συννεφάκι σου(sorry κιόλας αλλά μόνο εγώ πιστεύω ότι αν το συγκεκριμένο κανάλι έκλεινε τότε θα ανέβαινε λίγο το επίπεδο της κοινωνίας μας; Υπεργενίκευση το ξέρω...). 

Άκουσα στις ειδήσεις(ναι, τολμάω ακόμα και βλέπω ειδήσεις! Βίτσια είναι αυτά, δεν κόβονται εύκολα!) ότι θα ενταθούν οι έλεγχοι για εισιτήρια στα λεωφορεία, στο μετρό κτλ. Οκ, αρκεί τα λεωφορεία να είναι κλιματιζόμενα(sorry κιόλας αλλά δεν αντέχεται η ζέστη και το στρίμωγμα) και ο ΗΣΑΠ να είναι μονοκόμματος-να μην σε πετάνε από το ένα λεωφορείο στο άλλο(δεν τολμώ να μιλήσω για κλιματισμό, εκεί με το ζόρι αναπνέεις σε ώρες αιχμής!). 

Δυστυχώς δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον για τον καύσωνα που έρχεται...και αυτό με λυπεί, τόσα χρόνια έχω μάθει να κατηγορώ, να ρίχνω ευθύνες σε άλλους, να μην φταίω ποτέ εγώ για την κατάντια μας...και κάπως έτσι, πιστεύω, φτάσαμε στο σήμερα, αγνοώντας την δική μας ευθύνη και βασιζόμενοι στους άλλους...

Για το μέλλον δεν ελπίζω και πολλά. Θα κάνω όμως μία πρόβλεψη: λογικό επακόλουθο είναι να επανέλθουν οι emo! Λογικό δεν είναι; Τόση μαυρίλα και απαισιοδοξία θα τους ταιριάζει γάντι! Α και κάτι άλλο! Μην γίνει καμιά στραβή και ακυρωθεί η συναυλία των U2! Δεν έτρεχα σαν ηλίθιο μέχρι το ΟΑΚΑ απ'την πρώτη μέρα προπώλησης!

Anywya...ένα υπέροχο τραγούδι από ένα υπέροχο συγκρότημα(πόσο επίκαιρος και διαχρονικός είναι ο Freddie;) και τα ξαναλέμε...

ΥΓ: Για όσους με διαβάζουν από Πάτρα: Χαθήκαμεεε παιδιάααα! Χαιρετίσματα!  

Ο ουρανός καθάρισε. Επιτέλους. Τέρμα οι καπνοί, τέρμα οι φωτιές, τέρμα οι στάχτες. Ο ουρανός πάλι γαλάζιος, πάλι με σύννεφα. 

Το πρώτο τσιγάρο της μέρας. Ο καπνός πάει κάτω, όπως και όλα τα άλλα. Τα "γιατί". Η οργή. Η απορία. Η θλίψη. Η αμφιβολία. Και το μέλλον. Πάει κάτω, θάβεται στα σκοτάδια. Όχι, σκέφτεσαι, αυτό δεν είναι απαισιόδοξο. Αυτό είναι ρεαλιστικό. Και δυστυχώς ο ρεαλισμός είναι ωμός.

Η τηλεόραση παίζει μονίμως στο σιωπηλό. Έτσι για παρέα. Έτσι για να ξεχνιέσαι. Να χαζεύεις τις εικόνες, να φωτίζει λίγο το δωμάτιο. Όμως σήμερα είναι κλειστή. Επίτηδες κλειστή. Γιατί μέχρι και η αηδία έχει τα όρια της.

Το μπαλκόνι είναι στενό, όπως και αυτή η πόλη. Στενεύει κάθε μέρα επικίνδυνα. Λες και μέρα με τη μέρα επιλέγει να εξαφανίζεται. Ναι, σκέφτεσαι, ίσως είναι το τέλμα. Ίσως και όχι. Αλλά, αν όχι τώρα τότε πότε; Τι άλλο έμεινε; Πόσο πιο χαμηλά;

Καινούργια αρχή; Δύσκολο. Πιθανότατα οι τελευταίοι σπασμοί πριν το ξεψύχισμα. Ό,τι και να'ναι μ'αυτό πρέπει να παλέψουμε. Αυτό είναι το "τώρα". Το μόνο που εύχεσαι, "καθώς θα πέφτουμε στον γκρεμό να πάρουμε μαζί μας και όσους μας έσπρωξαν".

Τελειώνει το τσιγάρο, τελειώνει και ο καπνός. Ξυπνάει η πόλη. Και ανοίγεις τα μάτια στο πρώτο φως. Και συνεχίζεις να ελπίζεις... 

Σκέφτηκα να γράψω κάτι χιουμοριστικό, λόγω ΔΝΤ....δεν μου βγαίνει....

Σκέφτηκα να γράψω κάτι καταθλιπτικό, λόγω ΔΝΤ...ούτε αυτό μου βγαίνει...

Θα γράψω λοιπόν κάτι τελείως άκυρο...

Ψήνομαι για Iron Man... 

Το dvd είναι ένα στρογγυλό δισκάκι που στη μέση έχει και μια τρύπα. Το περιεχόμενό του ποικίλει, βγαίνει από καρτούν μέχρι και σε τρίωρο ντοκυμαντέρ για την αναπαραγωγή του αστερία(αλήθεια αυτό πώς γίνεται?).Το επίμαχο dvd όλοι το είδαμε, δεν θέλω ψευτιές. Εντυπώσεις...

Δεν πάει και για Όσκαρ, αν και έτσι όπως έχουν γίνει τα Όσκαρ βραβεύεται ο κάθε άσχετος...μην αρχίσω και δεν σταματάω! Βασικά...θα αρχίσω!

Μα καλά, σε ποιο σύμπαν είναι υποψήφια η συμπαθέστατη Sandra Bullock μαζί με την Meryl Streep και κερδίζει? Και θα πάω και πιο πίσω...γιατί έπρεπε να πάρει ο Sean Penn(λατρεμένος, αγαπημένος, ταλεντάρα!) δεύτερη φορά Όσκαρ ενώ ο Mickey Rourke δεν έχει πάρει ούτε μία? Και σταματημό δεν έχω...γιατί στα φετινά Όσκαρ ο Benicio Del Toro δεν ήταν καν υποψήφιος για τον Che? Εεε? Και, sorry κιόλας, αλλά το Hurt Locker-ολίγον πατάτα- κέρδισε μόνο και μόνο λόγω περιεχομένου? Απαπα...

Anyway, κλείνω παρένθεση και συνεχίζω. Μάλλον όχι...δεν θα σπαταλήσω πολύτιμο χώρο για να γράψω βλακείες...η ουσία είναι μία, εδώ ο κόσμος χάνεται και άλλοι πίνουν(εντάξει, λάθος ρήμα αλλά τι να γράψω χωρίς να φάω ban?) σαμπάνια! Είναι κι άγιες μέρες, φτου φτου φτου.

Ναι, έρχεται και το Πάσχα. Έχω πέσει στην πρέπουσα κατάνυξη, ακούω τρεις φορές την ημέρα το Jesus Christ Superstar, βλέπω στο καπάκι και την ταινία και περιμένω την Ανάσταση...

Βοήθειά μας...

ΥΓ: Δεν έχω ιδέα γιατί έβαλα την από πάνω εικόνα...ουφ...