Όλα ξεκίνησαν με ένα διαζύγιο.
*** Εισαγωγή:
Στη δεκαετία του 60, οι Αμερικάνικες μπάντες δεν ακολουθούσαν σώνει και καλά την ιδεολογία των hippies. Οι Jefferson Airplane είχαν τάση περισσότερο προς την πολιτική, οι Grateful Dead ήταν σπιτόγατοι, οι Doors ήταν στον κόσμο τους και δεν είχαν απολύτως καμία σχέση και όταν οι Crosby, Stills & Nash φάνηκαν στο προσκήνιο, οι Mamas & Papas αποτελούσαν ήδη παρελθόν. Οι Mamas & Papas με κεντρικό τραγουδοποιό τον John Philips, έκαναν καλή μουσική. Τραγούδια όπως τα 'California Dreamin' & 'Monday Monday' θεωρούνται και είναι ανεπανάληπτα. Με την εξαίρεση της Grace Slick και της Janis Joplin, δεν υπάρχει καμία μπάντα ισάξια των Mamas & Papas που όχι μόνο να έχει γυναικεία φωνή, αλλά να βασίζεται και σ’ αυτήν. Οι John & Dennis συμπλήρωναν φωνητικά ο ένας τον άλλο, η φωνή της Michelle ήταν ευγενική και της Mama Cass ήταν ο κεραυνός. Με πολύ άνεση, θεωρείται η πιο μαγευτική φωνή στη δεκαετία του 60 και ο θάνατός της από καρδιακή προσβολή στα 1974, ήταν πολύ μεγάλη απώλεια. Τα πράγματα όμως, είναι λίγο μπερδεμένα μαζί τους, γιατί εκτός από το "οικογενειακό σκάνδαλο" που είχαμε στη δεκαετία του 70 με τους Fleetwood Mac, είχαμε άλλο ένα τέτοιο σκάνδαλο στη δεκαετία του 60 με τους Mamas & Papas. Σαν γνήσιοι εκπρόσωποι της ιδεολογίας των hippies που ήταν, αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι αυτοί οι "Άγγελοι-Εξάγγελοι" της Αγάπης και της Ειρήνης μπλέχτηκαν σε μία κουραστική, πικρή και μακρόχρονη ιστορία που αφορούσε στις μεταξύ τους σχέσεις. Όλα ξεκίνησαν με ένα διαζύγιο, αλλά είναι καλύτερα να βάλω τα πράγματα σε μία σειρά, ξεκινώντας από τα μέλη της μπάντας, για να δεις πώς έχει το πράγμα.
*** Lineup:
** John (Edmund Andrew) Philips: (1935 - 2001, Κιθάρα, Φωνή)
* Tracks: 1) Dedicated To The One I Love, 2) My Girl, 3) Creeque Alley, 4) Sing For Your Supper, 5) Twist And Shout, 6) Free Advice, 7) Look Through My Window, 8) Boys & Girls Together, 9) String Man, 10) Frustration, 11) Did You Ever Want To Cry, 12) John's Music Box.
Το τρίτο album των Mamas & Papas, είναι το τελευταίο που απολαμβάνει εμπορική επιτυχία, θα μπορούσε να έχει για υπότιτλο τη φράση Farewell To The First Golden Era και καθώς δεν είναι το καλύτερό τους, αποτελεί την πρώτη σοβαρή εμπειρία για τον ακροατή του. Η μπάντα ακολουθεί τη γνωστή της formula, αλλά τα μισά τραγούδια εδώ είναι διασκευές και τα άλλα μισά που δεν είναι και πολύ καλά, ανήκουν στον μοναδικό τους τραγουδοποιό, τον Papa John. Δεν έχω κάτι εναντίον του. Πώς θα μπορούσα άλλωστε να είμαι εναντίον στον δημιουργό καταπληκτικών τραγουδιών όπως το "California Dreamin’", το "Monday, Monday", το "I Saw Her Again" αλλά και το ανεπανάληπτο 'If You're Going To San Francisco' που έγινε ύμνος για τους hippies?
Το 'Look Through My Window' αναφέρεται συχνά σαν κλασικό για την Pop αλλά για μένα δεν έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Βρίσκω ότι ορχηστρικά είναι μία δυσπρόσιτη μπαλάντα με καλές αλλά όχι εξαιρετικές φωνητικές αρμονίες. Έπειτα, δεν ξέρω τι ρόλο παίζει το 'John's Musical Box' που κλείνει το album. Ηχεί πράγματι σαν musical box, αλλά αν θες να έχεις ένα τέτοιο στο σπίτι σου, είναι καλύτερα να πάρεις ένα αληθινό παρά να βάλεις τους Mamas & Papas να μιμούνται τον ήχο του και το τραγούδισμα της επανελθούσας Mama Michelle στο αστείο 'String Man' είναι οδυνηρά αδύνατο. Μόνο δύο κομμάτια είναι θα έλεγα συναρπαστικά. Το ένα είναι το απόκοσμο 'Boys And Girls Together' που είναι βασισμένο σε τραγουδιστικά ντουέτα 'boys & girls' και μπορείς να ανακαλύψεις μέσα του μία κρυμμένη γοητεία και το άλλο είναι το 'Did You Ever Want To Cry'. Μία θλιμμένη, ρομαντική και μελαγχολική μπαλάντα. Το 'Creeque Alley' είναι το πιο θρυλικό κομμάτι εδώ. Μέσα σε λίγα λεπτά, καταφέρνει να παρουσιάσει την ιστορία του καθένα από τα μέλη της μπάντας και κάθε κουπλέ, κλείνει χιουμοριστικά με τη φράση 'nobody's getting fat except Mama Cass' που είναι ένας υπαινιγμός για τα κιλά της Mama Cass. Το 'Free Advice' είναι επίσης καλό και ακόμα καλύτερες είναι οι διασκευές. Υπάρχουν τέσσερις και είναι όλες διαμάντια. Η καλύτερη είναι το 'Dedicated To The One I Love' που ανοίγει το album. Στο 'My Girl', δεν δυσκολεύονται αλλά δυσκολεύουν εμένα γιατί δεν ξέρω αν προτιμώ τη version των Rolling Stones από αυτή των Mamas & Papas που γλυκαίνουν το κομμάτι ενώ η φωνή του Jagger είναι κοφτερή σαν ξυράφι. Έχω καταλήξει ότι η κάθε μία έχει τη δική της αξία και εξαρτάται από το τι θες να ακούσεις τη συγκεκριμένη στιγμή. Το 'Twist And Shout' που μας φέρνει στο μυαλό τους Beatles, μετατρέπεται εδώ σε μία πολύ όμορφη και γλυκιά ερωτική μπαλάντα και δεν ξέρω πόσοι έχουν το ταλέντο να κάνουν μία τέτοια μετατροπή. Τέλος, η Mama Cass λάμπει με το τζαζίστικο 'Sing For Your Supper' κλέβοντας με τη φωνή της τα πάντα εδώ μέσα.
* Σχόλιο: Τυπικό Καλιφορνέζικο album, που θα μπορούσε όμως να είναι ακόμα πιο καλό.
** The Papas & The Mamas (Το Υποτιμημένο, 1968)
* Tracks: 1) The Right Somebody To Love, 2) Safe In My Garden, 3) Meditation Mama (Transcendental Women Travels), 4) For The Love Of Ivy, 5) Dream A Little Dream Of Me, 6) Mansions, 7) Gemini Childe, 8) Nothing's Too Good For My Little Girl, 9) Too Late, 10) Twelve Thirty, 11) Rooms, 12) Midnight Voyage.
Είναι το τελευταίο τους album πριν από τη διάλυση. Μετά από τα γιγάντια 'California Dreamin' ή 'Dedicated To The One I Love', το Papas & Mamas προκαλεί μία εντύπωση ….ξινή! Οι φωνητικές αρμονίες εδώ, είναι χαλαρές σε σημείο να αναρωτιέσαι και να λες "πού πήγαν όλα αυτά που κάνανε;"
Το 'Safe In My Garden' είναι καλύτερο από το 'Meditation Mama', αλλά το πιο καλό είναι το 'For The Love Of Ivy' και το καταπληκτικό 'Dream A Little Dream Of Me' με ένα πολύ καλό τραγούδισμα από τη Mama Cass. Μετά από αυτά, ο Papa John παίρνει τη σκυτάλη και μας αραδιάζει τραγούδια που διαφέρουν ποιοτικά, αλλά είναι όλα "ενωμένα" με ένα 'meditation' άρωμα. Μάλλον ήταν σε high level όταν τα έγραφε. Πιθανότατα να σε ιντριγκάρει το 'Mansions', το 'Gemini Childe' και το πολύ καλό τραγούδισμα της Mama Michelle στο 'Midnight Voyage'.
* Σχόλιο: Το album πούλησε ελάχιστα και το πρόβλημα που το λένε John-Michelle-Denny-Cass είναι εδώ. Αποτέλεσμα; Διάλυση.
** People Like Us (Το Χειρότερο, 1971)
* Tracks: 1) People Like Us, 2) Pacific Coast Highway, 3) Snowqueen Of Texas, 4) Shooting Star, 5) Step Out, 6) Lady Genevieve, 7) No Dough, 8) European Blueboy, 9) Pearl, 10) I Wanna Be A Star, 11) Grasshopper, 12) Blueberries For Breakfast.
Αυτό το album έγινε πολύ βιαστικά επειδή οι Mamas & Papas ήταν δεσμευμένοι με συμβόλαιο και είναι το μοναδικό που δεν πούλησε σχεδόν κανένα αντίτυπο. Το ακούς και καταλαβαίνεις ότι η μπάντα δεν καταλαβαίνει ούτε τι παίζει, ούτε τι τραγουδάει, ούτε τι κάνει μέσα στο studio. To album θα μπορούσε να λέγεται People Similar To Us, γιατί αυτοί που παίζουν και τραγουδάνε δεν είναι οι Mamas & Papas αλλά κάποιοι που τους μοιάζουν.
Ο Papa John έχει γράψει όλα τα τραγούδια του δίσκου και η τραγουδοποιία του δεν είναι στα καλύτερά του αυτή την εποχή. Πέρα από αυτό, εδώ δεν έχουμε φωνητικές αρμονίες και ναι, η φωνή της Mama Michelle είναι όμορφη και αγγελική αλλά δεν έχουμε ούτε ένα solo τραγούδισμα από τη Mama Cass. Ας δούμε τα "κάπως" καλύτερα. Είναι το 'Pacific Coast Highway' και το 'Blueberries For Breakfast' που είναι ακόμα καλύτερο. Είναι το μοναδικό που ίσως να το θυμάσαι μετά και είναι αυτό που ο Papa John ήθελε να το αφήσουν απ’ έξω. Από τα υπόλοιπα, ξεχωρίζει το 'Snowqueen Of Texas' που έχει στιχάκια retro-hippie αλλά έχει πολύ καλό ρεφρέν και το 'Step Out' που το τραγούδισμα του Papa John καταφέρνει να δώσει έστω και στο ελάχιστο κάτι από το ένδοξο παρελθόν.
Τα υπόλοιπα ξεχάστε τα όλα. Το 'Lady Genevieve' είναι απαράδεκτο και το 'I Wanna Be A Star' που το τραγουδάει η Mama Michelle μου θυμίζει το X-Factor. Σίγουρα κάποιος από την επιτροπή θα αποπλανούσε τη Mama Michelle για να την περάσει στον επόμενο γύρο.
* Σχόλιο: Ρουτινιάρικη Pop. Μείνε μακριά από αυτό το album.
*** Μετά τη Διάλυση:
** John Phillips:
Ο Papa John συνέχισε να γράφει τραγούδια και στα 1980 φορμάρισε τους New Mamas & Papas με την κόρη του (Mackenzie Phillips), τον Spanky McFarlane και τον Denny Doherty. Μετά από μία σχετική επιτυχία, ο John "επέστρεψε" στα ναρκωτικά και ο Denny αποχώρησε για να έρθει στη θέση του ο Scott McKenzie και να αφαιρεθεί το "New" από το όνομα της μπάντας. Έτσι είχαμε πάλι τους Mamas & Papas που δεν είχαν όμως καμία σχέση με τους original. Ο John Phillips επιβίωσε από μία μεταμόσχευση ήπατος στα 90’s και πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 18 Μαρτίου του 2001 σε ηλικία 66 ετών.
Τον Σεπτέμβριο του 2009, η Mackenzie Phillips κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο High on Arrival όπου ομολογεί ότι ο πατέρας της τη βίασε και διατηρούσε μαζί του μία "συναινετική" σχέση για δέκα ολόκληρα χρόνια. Στο ίδιο βιβλίο, αναφέρει επίσης ότι "αποπλανήθηκε" από τον Mick Jagger στα 18 της χρόνια.
** Denny Doherty:
Ο Papa Denny ακολούθησε και αυτός solo καριέρα και πέθανε στις 19 Ιανουαρίου του 2007 σε ηλικία 67 ετών από νεφρική ανεπάρκεια ύστερα από εγχείρηση για κοιλιακό ανεύρυσμα.
** Cass Elliot:
Η Mama Cass είχε μία επιτυχημένη solo καριέρα και πέθανε (στο ίδιο δωμάτιο που θα πέθαινε αργότερα ο Keith Moon), στις 29 Ιουλίου 1974 σε ηλικία 31 ετών από καρδιακή προσβολή. Στην κηδεία της που έγινε στο Los Angeles, ήταν παρούσα και η Mama Michelle.
** Michelle Phillips:
Μετά από την αποτυχία του album Victim of Romance που έκανε στα 1977, η Mama Michelle το γύρισε στην ηθοποιία και έπαιξε σε αρκετές ταινίες. Dillinger (1973), Bloodline (1979), Sam Spade (1980), The Man with Bogart's Face (1986) & Let It Ride (1989).Είχε επίσης επιτυχημένες παρουσίες στις Αμερικάνικες τηλεοπτικές σειρές Knots Landing & Beverly Hills.
Σαν μοναδική επιζώσα των Mamas & Papas, ήταν η βασική συνεργάτης του PBS Television Special California Dreamin': The Songs of The Mamas and the Papas (2005).
*** Πρόταση:
1: If You Can Believe Your Eyes And Ears (1966)
2: The Mamas & The Papas (1966)
*** Βιβλιογραφία:
1: Encyclopedia of Rock & Roll (Rolling Stone)
2: Illustrated Encyclopedia of Rock (Salamander)
3: Classic Rock And Pop Album Rev and Updat (G. Starostin)
4: Encyclopedia of Pop, Rock and Soul (Irwin Stambler)
5: Mackenzie Phillips: High on Arrival (Simon Spotlight Entertainment, 2009)
*** Ακουστικά Βοηθήματα:
1: The Mamas & Τhe Papas (Discography)
*** Ευχαριστώ για την ανάγνωση…
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#20158 / 28.05.2010, 00:06 / Αναφορά Ευχαριστούμε πολύ για την παρουσίαση Ορφέους !!! Πολύ κατατοπιστική [και ένας μικρός φόρος τιμής σε αυτήν την πολύ σπουδαία μπάντα που .... τα 3/4 της είναι, πλέον, μέλη της "μεγάλης μπάντας του ουρανού .... ] .... Για δε το ερωτικό μπέρδεμα μεταξύ των μελών της δεν το ήξερα !!! Περιττό να πω ότι την πρώτη φορά που άκουσα το California Dreamin' τους ένιωσα .... σαν να με χτύπησαν κεραυνοί [και μέχρι σήμερα όποτε το ακούω έτσι νιώθω ... ] .... Σε αυτό το τραγούδι συμπυκνώνεται, θαρρείς, όλη η "ιδεολογία" των 60ς : χιππισμός, παιδικότητα, δίψα για να αλλάξουμε τον κόσμο, αθωότητα που όμως υποκρύπτει μια κάποια μελαγχολία .... Πολύ σωστά γράφει ο Ορφέους ότι "Ακούγοντάς τους, ακούς τα ντοκουμέντα μιας ολόκληρης εποχής" ....... Να σημειώσω, επίσης, ότι ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΤΣΙΚΟΝΟΥΡΗΣ [που έγραψε το "Γάλα"] έδωσε σε ένα θεατρικό έργο του αυτόν τον τίτλο : Καλιφόρνια Ντρίμιν ...... |
#20159 / 28.05.2010, 01:04 / Αναφορά ωραια μπαντουλα!!! πολυ γνωστη!!!! και πολυ γνωστα κομματια! ωραια αυτα που εγραψες ορφεα! |
#20161 / 28.05.2010, 13:02 / Αναφορά για την ιστορία, στα συγκροτήματα που ανέφερες στην εισαγωγή να προσθέσουμε και τους Peter Paul & Mary |
#20173 / 29.05.2010, 02:28 / Αναφορά Τους ακούω από το Δημοτικό με το California Dreamin'! |
#20199 / 30.05.2010, 16:35 / Αναφορά All the leaves are brown... And the sky is gray... I've been for a walk... On a winter's day... I'd be safe and warm... if I was in L.A... well done Orfeus... καλά μεσα στο σπίτι τους γινόταν της... hippie times :) |