Η αποτυχία του χριστιανισμού

Έμμα Γκόλντμαν

Οι παραχαράκτες και οι δηλητηριαστές των ιδεών , στην προσπάθεια τους να σκιάσουν την γραμμή μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, βρίσκουν έναν πολύτιμο σύμμαχο στον συντηρητισμό της γλώσσας. Έννοιες και λέξεις που έχουν εδώ και καιρό χάσει την αρχική τους σημασία συνεχίζουν μέσω των αιώνων να κυριαρχούν στην ανθρωπότητα. Ιδιαίτερα έντονο είναι αυτό αν οι έννοιες έχουν γίνει κοινοτοπίες, αν έχουν ενσταλαχτεί στην ύπαρξη μας από την νηπιακή ηλικία ως τρανές και ακαταμάχητες αλήθειες.

Το μέσο μυαλό εύκολα ικανοποιείται με κληρονομημένες και αποκτημένες ιδέες ή με την υπαγόρευση των γονιών και των δασκάλων διότι είναι πολύ πιο εύκολο να μιμείσαι παρά να δημιουργείς.Η εποχή μας γέννησε δύο διανοητικούς γίγαντες που επιχείρησαν να μεταποιήσουν τις νεκρές κοινωνικές και ηθικές αξίες του παρελθόντος.

Ιδιαίτερα αυτών που περιλαμβάνονται στον χριστιανισμό.
Ο Φρήντριχ Νίτσε και ο Μαξ Στίρνερ έδωσαν απανωτά χτυπήματα ενάντια των πυλώνων του χριστιανισμού επειδή είδαν σε αυτόν μιαν βλαβερή δουλική ηθική , την απάρνηση της ζωής, την καταστροφή όλων των στοιχείων που δημιουργούν δύναμη και προσωπικότητα. Όντως ,ο Νίτσε, εναντιώθηκε στην δουλική ηθική ενυπάρχουσα του χριστιανισμού για μια υψηλή ηθική των ολίγων προνομιούχων. Αλλά παίρνω το θάρρος να προτείνω ότι αυτή η υψηλή ιδέα δεν είχε τίποτα να κάνει με τη χυδαιότητα της κοινωνικής θέσης, της κάστας ή του πλούτου.

Παρά εννοούσε την μεγαλειότητα των ανθρώπινων δυνατοτήτων, την μεγαλειότητα του ανθρώπου που τον βοηθά να ξεπεράσει παλιές παραδόσεις και ξεθωριασμένες αξίες, ώστε να μάθει να γίνεται ο δημιουργός νέων και πανέμορφων αγαθών.
Ο Νίτσε και ο Στίρνερ έβλεπαν στον χριστιανισμό τον ισοπεδωτή της ανθρώπινης φυλής, την θραύση της βούλησης του ανθρώπου να τολμήσει και να πράξει. Έβλεπαν σε κάθε κίνημα χτισμένο στην χριστιανική ηθική μια προσπάθεια όχι για την χειραφέτηση από την δουλεία ,αλλά για την διαιώνιση της. Εκ τούτου αντιτάχθηκαν σε αυτά τα κινήματα με δύναμη και μένος.

Εάν δεν συμφωνώ ή εάν δεν συμφωνώ απόλυτα με αυτούς τους εικονοκλάστες ,πάντως, πιστεύω όπως και αυτοί ότι ο Χριστιανισμός είναι θαυμάσια προσαρμοσμένος στην εκπαίδευση δούλων, στην διαιώνιση της δουλικής κοινωνίας εν ολίγοις στις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε ως σήμερα.
Πράγματι δεν θα μπορούσε η κοινωνία να εκφυλιστεί στο τωρινό αποκρουστικό στάδιο, εάν δεν υπήρχε η βοήθεια του χριστιανισμού. Οι ηγέτες της γης έχουν συνειδητοποιήσει από καιρό την ισχύ του δηλητηρίου που ενυπάρχει στην χριστιανική θρησκεία. Αυτός είναι και ο λόγος που την καλλιεργούν, για αυτό δεν αφήνουν τίποτα άπραχτο ,ώστε να ενσταλαχτεί στο αίμα των ανθρώπων.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η οξύνοια των χριστιανικών διδαγμάτων είναι μια πιο δυνατή προστασία ενάντια στην εξέγερση και στην δυσφορία από το ρόπαλο και το όπλο.

Αναμφίβολα, κάποιος θα πει, παρόλο που η θρησκεία είναι δηλητήριο και δη ο καθιερωμένος χριστιανισμός ,ο μεγαλύτερος εχθρός της προόδου και της ελευθερίας, υπάρχει μερικό καλό στον χριστιανισμό αυτόν καθεαυτό. Και τα διδάγματα του Χριστού και ο πρώιμος χριστιανισμός ,θα ρωτήσει κανείς, δεν αντιπροσωπεύουν το πνεύμα της ανθρωπιάς, το ορθόν, και την δικαιοσύνη;
Είναι αυτός ακριβώς ο συχνά επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός που με έπεισε να διαλέξω αυτό το θέμα, που μου επέτρεψε να δείξω ότι οι καταχρήσεις του χριστιανισμού όπως οι καταχρήσεις της κυβέρνησης εξαρτώνται από το αυτό καθεαυτό του πράγματος και όχι στους αντιπροσώπους του θρησκεύματος στους οποίους χρεώνονται.

Ο Χριστός και τα διδάγματα του είναι η ενσάρκωση της υποταγής, της αδράνειας, της άρνησης της ζωής και για αυτό υπεύθυνος για όσα συνέβησαν στο όνομα του. Δεν με ενδιαφέρει ο θεολογικός Χριστός.Λαμπρά μυαλά όπως οι Μπάουερ, Στράους ,Ρενάν,Τόμας Παίην και άλλοι διέψευσαν αυτό το μύθο από καιρό. Είμαι πρόθυμη ακόμη και να αποδεχτώ ότι ο θεολογικός Χριστός δεν είναι ούτε το μισό επικίνδυνος όσο ο ηθικός και κοινωνικός Χριστός. Όπως όταν η επιστήμη αντικαθιστά την τυφλή πίστη, η θεολογία χάνει την ισχύ της.

Αλλά ο ηθικός και ποιητικός μύθος του Χριστού έχει τόσο διεξοδικά διαποτίσει τις ζωές μας που ακόμα και μερικά από τα πιο προχωρημένα μυαλά δυσκολεύονται να χειραφετηθούν από το ζυγό του.Έχουν ξεφορτωθεί το γράμμα του νόμου μα έχουν κρατήσει το πνεύμα. Αλλά όμως είναι το πνεύμα που βρίσκεται πίσω από όλα τα εγκλήματα και τις φρικαλεότητες που έχει διαπράξει ο ορθόδοξος Χριστιανισμός.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μπορούν κάλλιστα να κηρύσσουν το ευαγγέλιο του Χριστού. Δεν περιέχει τίποτα επικίνδυνο στο καθεστώς της εξουσίας και του πλούτου •αντιπροσωπεύει την αυταπάρνηση την μετάνοια και την λύπη και είναι τελείως αδρανές ενώπιον κάθε προσβολής κάθε αίσχους που επιβάλλεται στην ανθρωπότητα.

Εδώ θα πρέπει να επανέλθω στους παραχαράκτες των ιδεών και των λέξεων. Τόσοι κατά τα άλλα ένθερμοι μισούντες την σκλαβιά και την αδικία μπερδεύουν με τον πιο θλιβερό τρόπο τα διδάγματα του Χριστού με τους μεγάλους αγώνες για την κοινωνική και οικονομική χειραφέτηση. Αυτά τα δύο είναι αμετάκλητα και δια παντός αντίθετα μεταξύ τους. Το ένα απαιτεί κουράγιο, τόλμη, αψήφηση και δύναμη. Το άλλο κηρύσσει το ευαγγέλιο της μη αντίστασης της δουλικής συγκατάθεσης προς την θέληση των άλλων• είναι η παντελής περιφρόνηση της προσωπικότητας και της εμπιστοσύνης στον εαυτό σου ως εκ τούτου καταστροφικό για την ελευθερία και την ευεξία.

Οποιοσδήποτε ειλικρινά στοχεύει σε μια ριζική αλλαγή της κοινωνίας οποιοσδήποτε παλεύει να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από την μάστιγα της έλλειψης ανεξαρτησίας και της δυστυχίας πρέπει να γυρίσει την πλάτη του στον Χριστιανισμό τόσο στο παλιό όσο και στη τωρινή μορφή του ιδίου.
Παντού και πάντοτε από την έναρξη του , ο Χριστιανισμός έχει μετατρέψει την γη σε μια κοιλάδα δακρύων• πάντα έχει καταστήσει την ζωή ένα αδύναμο άρρωστο πράγμα , πάντα έχει ενσταλάξει τον φόβο στον άνθρωπο, μετατρέποντας τον σε διττό ον που οι ζωτικές του ενέργειες καταναλώνονται στην πάλη ανάμεσα στο σώμα και τη ψυχή.

Κρίνοντας το σώμα ως κάτι κακό, την σάρκα ως τον πειρασμό για ότι είναι αμαρτωλό, ο άνθρωπος έχει ακρωτηριάσει την ύπαρξη του στην μάταιη προσπάθεια να κρατήσει την ψυχή του αγνή, ενώ το σώμα σαπίζει από τα τραύματα και τα βασανιστήρια που έχει υποστεί. Η χριστιανική θρησκεία και ηθική εξαίρει τη δόξα του Επέκεινα ως εκ τούτου παραμένει αδιάφορη στη φρίκη της γης. Αληθώς, η ιδέα της αυταπάρνησης και πως ότι συμβάλλει στο πόνο και την θλίψη είναι μια δοκιμασία της ανθρώπινης αξίας, ένα διαβατήριο για την είσοδο στον παράδεισο.
Οι φτωχοί θα αποκτήσουν τον παράδεισο και οι πλούσιοι την κόλαση. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι πλούσιοι μπορούν να αδράξουν της ευκαιρίας και να καταβάλλουν προσπάθειες να πάρουν όσα γίνεται στη γη όσο προλαβαίνουν• να κολυμπάνε στην χλιδή και την περίσσεια, να σφίγγουν το ζωνάρι των ευλογημένων σκλάβων, να τους ληστεύουν τα πρωτοτόκια να τους υποτιμάνε και να τους εξαγριώνουν κάθε λεπτό της ημέρας. Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους πλουσίους αν εκδικούνται τους φτωχούς, αφού τώρα είναι ο καιρός τους, και ο ελεήμων χριστιανικός Θεός μόνο ξέρει πόσο ικανά και ολοκληρωτικά οι πλούσιοι το κάνουν.

Και οι φτωχοί; Εμμένουν στην υπόσχεση του χριστιανικού παραδείσου, ως το γηροκομείο, το θεραπευτήριο των ακρωτηριασμένων κορμιών και των ασθενών μυαλών. Υπομένουν και υποκύπτουν, υποφέρουν και περιμένουν, μέχρις ότου κάθε ίχνος αυτοσεβασμού έχει τσακιστεί από την υπομονή, για την αποκαμωμένη και ατελείωτη προσμονή για τον χριστιανικό παράδεισο.
Ο Χριστός έκανε την εμφάνιση του ως ο ηγέτης των ανθρώπων ο λυτρωτής των Εβραίων από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία •αλλά από τη στιγμή που ξεκίνησε το έργο του, αποδείχθηκε ότι δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για την γη, για τις επείγουσες άμεσες ανάγκες των φτωχών και των απόκληρων του καιρού του, αυτό που κήρυττε ήταν ένας συναισθηματικός μυστικισμός, σκοταδιστικές και μπερδεμένες ιδέες άνευ πρωτοτυπίας και ενεργητικότητας.

Όταν οι Εβραίοι, σύμφωνα με τα ευαγγέλια, αποσύρθηκαν από τον Ιησού όταν τον παρέδωσαν στον σταυρό, ίσως είχαν πικρά απογοητευτεί από αυτόν όταν τους υποσχόταν τόσο πολλά και τους έδινε τόσα λίγα.
Υποσχέθηκε χαρά και μακαριότητα σε έναν άλλο κόσμο , ενώ οι άνθρωποι λιμοκτονούσαν, υπέφεραν και υπέμεναν μπροστά στα μάτια του. Μπορεί επίσης η συμπάθεια που έδειξαν οι Ρωμαίοι, ιδιαίτερα ο Πιλάτος, να δόθηκε στον Χριστό επειδή τον θεωρούσαν τελείως ακίνδυνο στη δύναμη τους και την εξουσία τους.
Ο φιλόσοφος Πιλάτος ίσως θεωρούσε τις «αιώνιες αλήθειες» του Χριστού ως αρκετά αναιμικές και άψυχες συγκρινόμενες με τις παρατάξεις σθένους και δύναμης που αποπειράθηκαν να πολεμήσουν.
Οι Ρωμαίοι δυνατοί και απτόητοι όπως ήταν θα γέλασαν κάτω από τα μουστάκια τους με τον άνδρα που μιλούσε για μετάνοια και υπομονή αντί για ένα κάλεσμα στα όπλα ενάντια στους ληστές και τους καταπιεστές των ανθρώπων.

Η δημόσια ζωή του Χριστού ξεκινά με το διάταγμα «Μετανοείτε• ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών»
Γιατί μετάνοια ,γιατί λύπη μπροστά σε κάτι που υποτίθεται θα έφερνε την σωτηρία; Δεν είχε υποφέρει και υπομείνει αρκετά η ανθρωπότητα; Πάρτε για παράδειγμα την επί του όρους ομιλία . Δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ευλογία της υποταγής στην μοίρα και το αναπόφευκτο των πραγμάτων.

«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών»
Ο παράδεισος θα πρέπει να είναι ένα τρομερά βαρετό μέρος αν οι φτωχοί τω πνεύματι ζουν εκεί. Πως μπορεί οτιδήποτε δημιουργικό οτιδήποτε ζωτικό, χρήσιμο και όμορφο να προέρχεται από τους πτωχούς τω πνεύματι; Η ιδέα που εκφράζεται στην επί του όρους ομιλία είναι η μεγαλύτερη καταγγελία ενάντια στις διδαχές του Χριστού διότι βλέπει στη φτώχια του πνεύματος και του σώματος μια αρετή και επειδή αναζητεί να διατηρήσει αυτήν την αρετή μέσω της ανταμοιβής και της τιμωρίας. Κάθε νοήμων άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι η χείριστη κατάρα είναι η φτώχεια του πνεύματος •αυτή είναι που παράγει όλο το Κακό και την μιζέρια ,όλη την αδικία και τα εγκλήματα του κόσμου! Ο καθένας ξέρει ότι τίποτα το καλό δεν προήλθε ή πρόκειται να προέλθει από τους πτωχούς τω πνεύματι σίγουρα όχι η ελευθερία η δικαιοσύνη ή η ισότητα.

«Μακάριοι οι πραείς ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.»
Τι εξωφρενική αντίληψη! Τι κίνητρο για την δουλεία την απάθεια και τον παρασιτισμό! Εξάλλου δεν είναι αληθές ότι οι πράοι θα κληρονομήσουν οτιδήποτε. Ακριβώς επειδή η ανθρωπότητα είναι πράα η γη έχει κλαπεί από αυτήν. Η πραότητα έχει υπάρξει το μαστίγιο του οποίου ο καπιταλισμός και οι κυβερνήσεις έχουν κάνει χρήση ώστε να επιβάλλουν στον άνθρωπο την έλλειψη ανεξαρτησίας οδηγώντας τον στην θέση του σκλάβου. Οι πιο πιστοί υπηρέτες του κράτους, του πλούτου, των ειδικών προνομίων δεν θα μπορούσαν να κηρύξουν ένα πιο βολικό ευαγγέλιο από ότι έκανε ο Χριστός, ο «λυτρωτής» των ανθρώπων.

«Μακάριοι οι πεινώντες και οι διψώντες την δικαιοσύνην ότι αυτοί χορτασθήσονται»
Μα δεν απέρριψε ο Χριστός την πιθανότητα της δικαιοσύνης όταν είπε «τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ'εαυτών»; Αλλά πάλι ο Χριστός ήταν μεγάλος στις ρήσεις άσχετα αν ήταν τελείως αντιφατικές μεταξύ τους.
Αυτό δεν επιδεικνύεται περισσότερο εντυπωσιακά όσο στην εντολή «απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του θεού τω θεώ» Οι ερμηνευτές ισχυρίζονται ότι ο Χριστός έπρεπε να κάνει αυτές τις παραχωρήσεις στην εξουσία της εποχής του.
Εάν αυτό είναι αληθινό, τότε αυτός ο μόνος συμβιβασμός ήταν αρκετός ώστε να αποδειχτεί, μέχρι την σημερινή ημέρα, ως το πιο αδίστακτο όπλο στα χέρια του καταπιεστή, ένα φοβερό μαστίγωμα και ένας αδυσώπητος φοροεισπράκτορας για την πτώχευση την σκλαβιά και τον εξευτελισμό των ίδιων των ανθρώπων για αυτούς που ο Χριστός υποτίθεται ότι πέθανε.

Και όταν διαβεβαιωνόμαστε ότι «Μακάριοι οι πεινώντες και οι διψώντες την δικαιοσύνην ότι αυτοί χορτασθήσονται» μας λέει το πως; Πως;
Ο Χριστός ποτέ δεν μπαίνει στο κόπο να μας το εξηγήσει αυτό.
Η δικαιοσύνη δεν πέφτει ούτε από τον ουρανό ούτε επειδή ο Χριστός το θέλησε. Η δικαιοσύνη γεννάται μέσω της ελευθερίας της κοινωνικής και της οικονομικής ευκαιρίας και ισότητας. Αλλά πως μπορούν οι πράοι ,οι πτωχοί τω πνεύματι να εγκαθιδρύσουν μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων;

«Μακάριοι εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και ειπώσι παν πονηρόν ρήμα καθ`υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού .Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς»
Η ανταμοιβή εν τοις ουρανοίς είναι το αέναο δόλωμα, το δόλωμα που έχει πιάσει τον άνθρωπο σε ένα ατσαλένιο δίχτυ, έναν ζουρλομανδύα που δεν τον αφήνει να επεκταθεί και να αναπτυχθεί.Όλοι οι πρωτοπόροι της αλήθειας έχουν και εξακολουθούν να εξυβρίζονται, έχουν και εξακολουθούν να διώκονται.
Άλλα ζήτησαν από την ανθρωπότητα να πληρώσει το τίμημα; Ζήτησαν να δωροδοκήσουν την ανθρωπότητα ώστε να αποδεχθεί τις ιδέες τους; Γνώριζαν πολύ καλά ότι εκείνος που δέχεται μια αλήθεια ένεκα δωροδοκήματος, θα την ανταλλάξει με αυτήν του υψηλότερου πλειοδότη.
Καλό και κακό, τιμωρία και ανταμοιβή, αμαρτία και μετάνοια, παράδεισος και κόλαση ως το κινούν πνεύμα του χριστιανικού ευαγγελίου έχουν υπάρξει το πρόσκομμα στο έργο της οικουμένης. Περιέχει τα πάντα σε σχέση με τις διατάξεις και τις εντολές αλλά ολοκληρωτικά στερείται αυτά που χρειαζόμαστε περισσότερο.

Ο εργάτης που γνωρίζει την αιτία της δυστυχίας του, που καταλαβαίνει την δομή του άδικου κοινωνικού και βιομηχανικού συστήματος μπορεί να κάνει περισσότερα για τον εαυτό του και την τάξη του απ`ότι ο Χριστός και οι ακόλουθοι του έχουν κάνει για την ανθρωπότητα• σίγουρα περισσότερα απ`ότι η πράα υπομονή, η άγνοια και η υποταγή έχουν κάνει. Πόσο περισσότερο εξευγενίζων ,πόσο περισσότερο ωφέλιμος είναι ο ακραίος ατομικισμός του Στίρνερ και του Νίτσε από την άρρωστη ατμόσφαιρα της χριστιανικής πίστης. Αν αποκηρύσσουν τον αλτρουισμό ως κακό είναι επειδή το παράδειγμα του Χριστιανισμού, το οποίο έθεσε το τίμημα στον παρασιτισμό και την αδράνεια έδωσε τροφή για όλες τις κοινωνικές δυσλειτουργίες που γιατρεύονται με το κήρυγμα της αγάπης και της συμπόνοιας.
Υπερήφανες προσωπικότητες που στηρίζονται στον εαυτό τους προτιμούν το μίσος έναντι τέτοιας άρρωστης και ψεύτικης αγάπης, επειδή καμία ανταμοιβή δεν κάνει το ελεύθερο πνεύμα να υποστηρίξει μια μεγάλη αλήθεια ούτε ποτέ έχει κανείς εμποδισθεί λόγω του φόβου της τιμωρίας.

«Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον και τους προφήτας• ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι.» Ακριβώς. Ο Χριστός ήταν ένας μεταρρυθμιστής, πάντα έτοιμος να μπαλώσει, να συμπληρώσει ,να συνεχίσει την παλιά τάξη πραγμάτων• ποτέ να καταστρέψει και να ξανακτίσει.
Για αυτό έχουν όλοι οι μεταρρυθμιστές φιλικά αισθήματα προς αυτόν. Πράγματι ,όλη η ιστορία του Κράτους, του Καπιταλισμού, και της Εκκλησίας υποδεικνύει ότι έχουν διαιωνίσει τους εαυτούς τους λόγω αυτής της ιδέας «ουκ ήλθον καταλύσαι τον νόμον». Αυτό είναι το κλειδί της εξουσίας και της καταπίεσης. Φυσικό ,αφού δεν εξήρε ο Χριστός την φτώχεια ως αρετή δεν διέδωσε την μη-αντίσταση στο κακό; Γιατί να μην συνεχίσουν να κυβερνούν τον κόσμο η φτώχεια και το κακό;

Όσο και αν είμαι αντίθετη με κάθε θρησκεία όσο και αν τις θεωρώ ως μια επιβολή ένα έγκλημα ενάντια στον ορθό λόγο και την πρόοδο, παρόλα αυτά νιώθω ότι καμία άλλη θρησκεία δεν έκανε τόση ζημιά ή δεν έχει βοηθήσει τόσο πολύ στην εκδούλευση του ανθρώπου όσο η θρησκεία του Χριστού.
Δείτε τον Χριστό έναντι των κατήγορων του. Τι έλλειψη αξιοπρέπειας, τι έλλειψη πίστης στον εαυτό του και στις ίδιες του τις ιδέες! Τόσο αδύναμος και αβοήθητος ήταν ο «Σωτήρ των ανθρώπων» ώστε χρειάζεται όλη την ανθρώπινη γενιά να πληρώσει για αυτόν, για μια αιωνιότητα επειδή αυτός «πέθανε για αυτούς».
Η λύτρωση μέσω του Σταυρού είναι χειρότερη από την καταδίκη λόγω του τρομερού φορτίου που επιβάλλει στην ανθρωπότητα, λόγω της επιρροής που έχει στην ανθρώπινη ψυχή, δεσμεύοντας και παραλύοντας την με το βάρος που απαιτεί μέσω του θανάτου του Χριστού.

Χιλιάδες μάρτυρες έχουν χαθεί μα λίγοι, αν υπάρχει κανείς, από αυτούς αποδείχθηκαν τόσο αβοήθητος όσο ο μεγάλος Χριστιανικός Θεός. Χιλιάδες αντιμετώπισαν τον θάνατο με μεγαλύτερη γενναιότητα με περισσότερο κουράγιο με βαθύτερη πίστη στις ιδέες τους από ότι ο Ναζωραίος. Ούτε προσδοκούσαν την αιώνια ευγνωμοσύνη από τους συνάνθρωπους τους λόγω αυτών που είχαν υπομείνει για αυτούς.

Συγκρινόμενος με τον Σωκράτη τον Μπρούνο, με τους μεγάλους μάρτυρες της Ρωσίας με τους Αναρχικούς του Σικάγο, τον Φραγκίσκο Φερερ και αναρίθμητους άλλους, ο Χριστός φαντάζει ,πράγματι μια φτωχή φιγούρα. Συγκρινόμενος με την ευπαθή, ωχρή Σπιριδόνοβα που υπέστη τα πιο φριχτά βασανιστήρια τις πιο τρομερές ατιμίες δίχως να χάνει την πίστη στον εαυτό της ή τον σκοπό της ο Ιησούς είναι μια πραγματική μηδαμινότητα.
Στάθηκαν όρθιοι και αντιμετώπισαν τους εκτελεστές τους με απτόητη αποφασιστικότητα, και παρόλο που, και αυτοί, πέθαναν για τους ανθρώπους δεν ζήτησαν τίποτα ως αντάλλαγμα για την μεγάλη τους θυσία.
Αληθώς, χρειαζόμαστε λύτρωση από τη σκλαβιά, την νεκρική αδυναμία και την εξευτελιστική χριστιανική ηθική. Τα διδάγματα του Χριστού και των οπαδών του έχουν αποτύχει επειδή στερούντο την ζωτικότητα να ανυψώσουν τα βάρη από τις πλάτες της ανθρώπινης φυλής• έχουν αποτύχει επειδή η ίδια η ουσία του δόγματος είναι αντίθετη στο πνεύμα της ζωής• εκτιθέμενη στις εκδηλώσεις της φύσης στην δύναμη και την ομορφιά του πάθους.

Ποτέ ο χριστιανισμός, κάτω από οποιαδήποτε μάσκα και αν εμφανιστεί είτε του Νεοφιλελευθερισμού ,του Πνευματισμού της χριστιανικής Επιστήμης της Νέας Σκέψης ή χιλιάδων άλλων μορφών υστερίας και νευρασθένειας δεν θα μας απαλλάξει από την τρομερή πίεση των συνεπειών του βάρους της φτώχειας, της φρίκης, του εξωφρενικά άδικου συστήματος μας.
Ο Χριστιανισμός είναι η συνωμοσία της άγνοιας ενάντια στην λογική , του σκοταδιού ενάντια στο φως , της υποταγής και της σκλαβιάς ενάντια στην ανεξαρτησία και την ελευθερία , της άρνησης της δύναμης και της ομορφιάς ενάντια στην κατάφαση της χαράς και της δόξας της ζωής.


null

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 29-01-2008 22:02 ]

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο, συμφωνώ αρκετά.
Αλλά θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να παρέθετες κομμάτια απ' το κείμενο μιας και ειναι ελάχιστοι εκείνοι που θα κάνουν τον κόπο να διαβάσουν όλο αυτό. Επίσης, θα ήταν καλό να εστιάσεις σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του κειμένου για να μπορούμε να κάνουμε κουβέντα. Θίγει τόσα θέματα που δεν ξέρουμε για τί να πρωτομιλήσουμε...

Υ.Γ. Νομίζω χρειάζονται και λίγα λόγια για την συγγραφέα...

Παράθεση: Το μέλος Astron στις 29-01-2008 στις 21:32 έγραψε... Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο, συμφωνώ αρκετά. Αλλά θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να παρέθετες κομμάτια απ' το κείμενο μιας και ειναι ελάχιστοι εκείνοι που θα κάνουν τον κόπο να διαβάσουν όλο αυτό. Επίσης, θα ήταν καλό να εστιάσεις σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του κειμένου για να μπορούμε να κάνουμε κουβέντα. Θίγει τόσα θέματα που δεν ξέρουμε για τί να πρωτομιλήσουμε... Υ.Γ. Νομίζω χρειάζονται και λίγα λόγια για την συγγραφέα...

Εχεις δικιο Παυλο αλλα θα εχανε το νοημα του το κειμενο αν εστιαζα σε συγκεκριμενα σημεια. Θα προσπαθησω να το επεξεργαστω λιγο για να ειναι πιο ευκολο στην αναγνωση.
Οσο για τη συγγραφεα μεταφερω
(27 Ιουνίου 1869 – 14 Μαΐου 1940) ήταν γεννημένη στην Λιθουανία αναρχοκομμουνίστρια γνωστή για τα αναρχικά γραπτά και ομιλίες της. Υιοθετήθηκε από τους φεμινιστές δεύτερου κύματος και ανάχθηκε σε πρότυπη εικόνα “επαναστάτριας γυναίκας” φεμινίστριας. Ωστόσο, η Γκόλντμαν διαδραμάτισε και ζωτικής σπουδαιότητας ρόλο στην ανάπτυξη του αναρχισμού στις ΗΠΑ και την Ευρώπη καθ’όλο το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ στα δεκαεπτά της και αργότερα εκτοπίστηκε στη Ρωσία, όπου έγινε μάρτυρας της Ρωσικής Επανάστασης. Πέρασε κάποια χρόνια στο νότο της Γαλλίας όπου συνέγραψε την αυτοβιογραφία της, Ζώντας τη ζωή μου (Living my life), και άλλα έργα, προτού λάβει μέρος στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο το 1936 ως η αγγλόφωνη εκπρόσωπος στο Λονδίνο του CNT-FAI (Αναρχική Ιβηρική Ομοσπονδία).

Δημήτρη αν και παραθέτεις ένα κείμενο μιας διακεκριμένης συγγραφέως, δεν διαβλέπω το θέμα της συζητήσεως. Αν αυτό εστιάζεται στο αν απέτυχε ο Χριστιανισμός ή όχι και σε τί ακριβώς, με βάση ποιον τομέα και κρινόμενο από ποιον, πιστεύω ότι ο καθένας θα παραθέσει χιλιάδες κείμενα εκατέρωθεν χωρίς ποτέ να βγει κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Κι αυτό γιατί η ιστορία κρίνει μετά την κατάρρευση οποιασδήποτε ιδεολογίας ή θρησκείας, όπως αυτή εφαρμόστηκε στην ανθρώπινη κοινωνία και σε σύγκριση με τη σύγχρονη αντίληψη των πραγμάτων.

Αν κρίνουμε τη θρησκεία με βάση τους αριθμούς, μάλλον η συγγραφεύς πρέπει να παραδεχθεί την ήττα της καθώς η συγκεκριμένη θρησκεία αριθμεί περί των 2 δις πιστών παγκοσμίως. Επειδή όμως είμαι από τους ανθρώπους που δεν αρκούνται σε αριθμούς, θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος έχει την άποψή του και τη δική του οπτική γωνία να παρατηρεί τον κόσμο. Με την αποτυχία του Νίτσε να ανακαλύψει και να περιγράψει τί ακριβώς είναι η ψυχή, παραθέτοντας μόνο συμπτωματολογικές παρατηρήσεις σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, ουδείς έχει ασχοληθεί σε ανάλογο επίπεδο, επειδή είναι ότι καλύτερο έχουμε να παρουσιάσουμε ως επιστήμη. Αυτό το καλύτερο, όμως, από το οποίο λείπει η βασική αιτιολόγηση των παρατηρηθέντων, δεν μπορεί να αποτελεί την ισοπέδωση των υπολοίπων.

Παράθεση: Το μέλος StavmanR στις 29-01-2008 στις 21:52 έγραψε... Δημήτρη αν και παραθέτεις ένα κείμενο μιας διακεκριμένης συγγραφέως, δεν διαβλέπω το θέμα της συζητήσεως. Αν αυτό εστιάζεται στο αν απέτυχε ο Χριστιανισμός ή όχι και σε τί ακριβώς, με βάση ποιον τομέα και κρινόμενο από ποιον, πιστεύω ότι ο καθένας θα παραθέσει χιλιάδες κείμενα εκατέρωθεν χωρίς ποτέ να βγει κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Κι αυτό γιατί η ιστορία κρίνει μετά την κατάρρευση οποιασδήποτε ιδεολογίας ή θρησκείας, όπως αυτή εφαρμόστηκε στην ανθρώπινη κοινωνία και σε σύγκριση με τη σύγχρονη αντίληψη των πραγμάτων. Αν κρίνουμε τη θρησκεία με βάση τους αριθμούς, μάλλον η συγγραφεύς πρέπει να παραδεχθεί την ήττα της καθώς η συγκεκριμένη θρησκεία αριθμεί περί των 2 δις πιστών παγκοσμίως. Επειδή όμως είμαι από τους ανθρώπους που δεν αρκούνται σε αριθμούς, θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος έχει την άποψή του και τη δική του οπτική γωνία να παρατηρεί τον κόσμο. Με την αποτυχία του Νίτσε να ανακαλύψει και να περιγράψει τί ακριβώς είναι η ψυχή, παραθέτοντας μόνο συμπτωματολογικές παρατηρήσεις σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, ουδείς έχει ασχοληθεί σε ανάλογο επίπεδο, επειδή είναι ότι καλύτερο έχουμε να παρουσιάσουμε ως επιστήμη. Αυτό το καλύτερο, όμως, από το οποίο λείπει η βασική αιτιολόγηση των παρατηρηθέντων, δεν μπορεί να αποτελεί την ισοπέδωση των υπολοίπων.

Καταλαβαινω το σκεπτικο σου Σταυρο, αλλα την ισοπεδωση δεν την βλεπω στο κειμενο αυτο, αλλα στο σκεπτικο των ανθρωπων σημερα και στον τροπο σκεψης του. Μαλλον μιλαμε για πλουραλισμο ιδεων οποτε το κειμενο που εχω αναρτησει δεν χανει την αξια του, και η παραθεση του δεν δημιουργει καταναγκαστικα συζητηση. Παρολα αυτα μετα την επεξεργασια που εκανα τωρα να δημιουργει.

asxete, καλό είναι να θέσεις μία βάση συζήτησης. Η παράθεση άρθρων δεν έχει νόημα στο συγκεκριμένο forum, εκτός και αν αποτελεί ερέθισμα για συγκεκριμένη κουβέντα. Επίσης η κατηγορία στην οποία το τοποθέτησες, έχει κάποιους κανόνες που μπορείς να διαβάσεις στο πρώτο topic που εμφανίζεται μέσα στην κατηγορία.

Νομίζω είναι εύκολο για σένα να μετατρέψεις το κείμενο σε αφορμή για συζήτηση, ώστε και οι απαντήσεις που θα αναρτώνται να είναι συγκεκριμένες και όχι "ότι να 'ναι"

Ωραίο κείμενο, αφορμή για σκέψη...

Διαφωνώ σε αρκετά σημεία:

1)Η συγγραφέας θεωρεί εξ' ορισμού ότι η πραγματικότητα συγκροτείται αποκλειστικά από κοινωνικές ομάδες ( πλούσιοι-φτωχοί, εκμεταλλευτές- εκμεταλλευόμενοι κ.ο.κ). Έχει αποκλειστικά ταξική συνείδηση της πραγματικότητας, καθόλου ατομική...
Ένας ανθρωπος δεν αποτελεί απλά μέλος μιας κοινωνικής ομάδας. Αυτό που είναι εκφράζεται από το αποτέλεσμα τόσο της ατομικής όσο και της κοινωνικής του υπόστασης.

2)Το όλο κείμενο για να το προσεγγίσει κάποιος πρέπει να έχει δώσει απάντηση στο ερώτημα αν πιστεύει στο Θεό ή όχι, και κατ' επέκταση στο αν πιστεύει σε μεταθανάτια ζωή.
Αν κάποιος δεν πιστεύει στην μεταθανάτια ζωή, προφάνως το μόνο κριτήριο για την διαμόρφωση της κοσμοθεωρίας του είναι το αν περνάει καλά στην επίγεια ζωή του. Ο χριστιανισμός, απ' ό,τι έχω καταλάβει, βάζει σε δεύτερη μοίρα την επίγεια ζωή και σε πρώτη την μεταθανάτια...

3)Βέβαια οι ίδιοι οι χριστιανοί πιστεύουν ότι οι πραγματικοί χριστιανοί περνάνε καλά. Νοιώθουν χαρά, αγαλλίαση που βρίσκονται κοντα στο θεό (θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο θεός τους δίνει αυτή την χαρά)..
Υποστηρίζουν ότι στόχος είναι η θέωση, η οποία επιτυγχάνεται με εξουσίαση του σώματος, όχι υποταγή του όπως αναφέρει η συγγραφέας. Και ακριβώς αυτή η εξουσίαση του σώματος οδηγεί στην ελευθερία, όχι την σωματική, την πνευματική που πιστέυω πως είναι ανώτερη...

4) Για κάποιο λόγο η συγγραφέας θεωρεί πως η πάταξη του κατεστημένου πρέπει να γίνει αποκλειστικά με τη χρήση βίας...
Αντιτίθεμαι σε κάθε χρήση βίας για την ανατροπή της εκάστοτε κοινωνικής κατάστασης. Πιστεύω πως η βία φέρνει βία και δεν οδηγεί πουθενά...

5) Όταν ο Χριστός μακαρίζει τους πτωχούς τω πνεύματι δεν εννοεί του φτωχούς πνευματικά, τους χαζούς. Εννοεί τους ταπεινόφρονες, που βάζουν τελευταίο τον εαυτό τους. Εξυμνεί την ταπεινοφροσύνη, όχι την έλλειψη παιδείας.

6)Κάπου η συγγραφέας αναφέρει ότι ο Χριστός σταυρώθηκε και ζήτησε σε αντάλλαγμα από εμάς την αφιέρωση της ψυχής σε αυτόν...
Ο Χριστός δεν ζήτησε την αφιέρωση της ψυχής μας σε αυτόν για να ικανοποιήσει τον εαυτό του, να δικαιωθεί για την θυσία του.
Αν κάτι ζήτησε, το έκανε για γίνουμε καλύτεροι εμείς...
Όταν ζητάει να κάνουμε ελεομοσύνη στους φτωχούς , δεν θέλει να βοηθήσει τόσο τους φτωχούς αλλά εμάς τους ίδιους, να πατάξουμε την σκληροκαρδία μας.

7) Κάπου αναφέρεται ότι ο Χριστός πέθανε ταπεινωμένος ενώ οι άλλοι μάρτυρες (μάρτυρες του αναρχοκομουνισμού πιστεύω) αντιμετώπισαν με σκληρότητα τον θάνατο.. Μόνο που ο Χριστός δεν στοχεύει στην εγωιστική αντιμετώπιση του θανάτου και των εκτελεστών αλλά στην συγχωρητικότητα. Και πράγματι πόσο μεγαλειώδες είναι για κάποιον να συγχωρήσει τους εκτελεστές του.

Γενικότερα πιστεύω πως όλη η χριστιανική θεωρία είναι προσανατολισμένη προς το όφελος του ατόμου.. Βάζει σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική ζωή. Θεωρεί πως αν αλλάξουμε σαν μονάδες τότε θα αλλάξει και αυτή...
Μπορεί να κάνω και λάθος και να μην έχω καταλάβει καλά...







Η ζωή είναι μια πάλη μεταξύ σχετικού και απολύτου...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : oinoxoos στις 30-01-2008 02:10 ]

Χωρίς να διαφωνώ για τα κακά που έχει φέρει ο Χριστιανισμός, πιστεύω ότι θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό από το πρόσωπο του Χριστού και τον τρόπο που το διαχειρίστηκαν οι Σύνοδοι και η λεγόμενη Εκκλησία...
Νομίζω ότι η συγγραφέας χρωματίζει ιδεολογικά τα λόγια του Χριστού και δεν καταλήγει σε άλλο από απλές ερμηνείες...
Ίσως θα έπρεπε να αναζητήσει κανείς πίσω από τις Γραφές τις κοινωνικές δομές που δημιούργησαν την ανάγκη για τέτοια "κατασκευάσματα" όπως είναι οι Εκκλησίες. Γιατί η πίστη σε ένα Ον πέρα από τα όρια της ανθρώπινης σκέψης είναι άλλο και άλλο η οργανωμένη και πολύ καλά κατευθυνόμενη παραπλάνηση με σκοπό τον έλεγχο των συνειδήσεων και της ζωής των ανθρώπων...
Αν γυρίσουμε λίγο πίσω, θα δούμε ότι μεγάλη σημασία έπαιξε η αστική τάξη που μετά την πτώση του Φεουδαρχισμού θέλοντας να ελέγξει το προλεταριάτο - που είχε εν τω μεταξύ εμφανιστεί - "υιοθέτησε" τη Χριστιανική ηθική αν και ήταν αντίθετη με τις φιλελεύθερες ιδέες της! Έτσι η υποκρισία βρήκε χώρο κι άνθισε και μαζί της οι κάθε λογής ψυχικές διαταραχές...
Τέλος πάντων, για να μην ξεφεύγω από το θέμα, νομίζω ότι οτιδήποτε σε -ισμός φέρει ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που εγκλωβίζει τον άνθρωπο σε μια αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας.
Κάπου διάβασα πως ο άνθρωπος μοιάζει με τον ελέφαντα που όταν ήταν μικρό ελεφαντάκι κάποιοι του έβαλαν αλυσίδες για να το ελέγξουν και να το κατευθύνουν. Έτσι, με τα χρόνια συνήθισε και τώρα πια δεν αντιλαμβάνεται καν τις αλυσίδες, πόσο μάλλον τη δύναμή του, αφού με μια μικρή κίνηση θα μπορούσε εύκολα να τις σπάσει...

:)

Σαφώς και τα μεαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα της θρησκείας, οι στρατιώτες που έφεραν το σχήμα του σταυρού στο στήθος ονόματι σταυροφόροι ευθύνονται συν τοις άλλοις για μια από τις χειρότερες σφαγές της Ιστορίας στην άλωση της Ιερουσαλήμ αντάξια ενός Τζέκινς Χάν, ακόμη και οι Γερμανοί έλεγαν "ο Θεός και το δίκιο είναι με το μέρος μας" και αντέτασσαν οι Άγγλοι "ο Θεός σώζοι τη Βασίλισσα" και να μην ξεχάσω και τη χριστιανικότατη γενοκτονία της προκολομβιανής Αμερικής από τους ιεραπόστολους κονκισταδόρες όπου έθεσαν το δίλημμα (και όταν το έθεταν κιόλας) σε Αζτέκους, Ίνκας και Μάγιας ή χριστιανός ή νεκρός και απαντούσαν μόνοι τους, καλύτερα νεκρός.

Αυτό όμως δεν μπορεί να αλλοιώσει το πνεύμα μιας θρησκείας κατεξοχήν ανθρωπιστικής όπως είναι ο χριστιανισμός,

το Τέλος των Θρησκειών που ενστερνίζεται η συγγραφέας (ούτε πρώτη ούτε τελευταία) δεν μπορεί να συμβεί τη στιγμή που ο άνθρωπος χρειάζεται ένα πάτημα, ένα σημείο αναφοράς, ένα λιμάνι αν θες στη ζωή του, ανεξάρτητα του πόσο θρήσκος θεωρεί ότι είναι ή πόσο συχνά πάει στην Εκκλησία, αρκεί να ξέρει ότι είναι εκεί. Είναι ισχυρή βλέπεις η πεποίθηση ότι αν όλοι χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ινδουιστές ή ό,τι άλλο θες τηρούσαν τις βασικές αρχές της θρησκείας τους θα ζούσαμε σ΄έναν καλύτερο κόσμο και ότι αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα η ανακολουθία πράξεων και θεωρίας, δηλαδή φταίνε οι άνθωποι και όχι οι θρησκείες καθαυτές.

Και για να κλείσω, για να ξεπεραστούν οι θρησκείες που πρεσβεύουν ΚΑΤΙ, πρέπει να αντικατασταθούν από ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ (η Γαλλική, η Οκτωβριανή Επανάσταση και ο επιστημονισμός απέτυχαν παταγωδώς σ΄αυτό) γιατί το ΤΙΠΟΤΑ δεν συμφωνεί με την ανθρώπινη φύση καθαυτή.

Είναι πράγματι απορίας άξιο η αυτογνωσία σου, είσαι πράγματι άσχετος με οτιδήποτε γράφεις, λυπούμαι τα μάλα. Το να παραθέτεις λόγια μιας αναρχοκουμουνίστριας για συζήτηση, είναι απαράδεκτο.
"Αιρετικόν άνθρωπον, μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού", έγραψε ο Απόστολος των εθνών Παύλος, εγώ μαζί σου θα αρκεστώ στην πρώτη, ο Θεός να σε βοηθήσει στη συνέχεια.

Παράθεση: Το μέλος priggos στις 31-01-2008 στις 10:37 έγραψε... Είναι πράγματι απορίας άξιο η αυτογνωσία σου, είσαι πράγματι άσχετος με οτιδήποτε γράφεις, λυπούμαι τα μάλα. Το να παραθέτεις λόγια μιας αναρχοκουμουνίστριας για συζήτηση, είναι απαράδεκτο. "Αιρετικόν άνθρωπον, μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού", έγραψε ο Απόστολος των εθνών Παύλος, εγώ μαζί σου θα αρκεστώ στην πρώτη, ο Θεός να σε βοηθήσει στη συνέχεια.

"Το να παραθέτεις λόγια μιας αναρχοκουμουνίστριας για συζήτηση, είναι απαράδεκτο."
Σας ευχαριστω για τας υποδειξεις. Βοηθεια μας.


"έρωτας είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 31-01-2008 10:42 ]

Αλήθεια priggos έχεις ακούσει γι'αυτό που είπε Βολταίρος "διαφωνώ με όλα όσα λές, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι και θανάτου ακόμη το δικαίωμα σου να λές ελέυθερα όσα πρεσβεύεις" και αν το έχεις ακούσει δε θα σου έκανε και τη μεγαλύτερη των εντυπώσεων φαντάζομαι...

Ξέρεις η χριστιανική θρησκεία πιστεύει στο ελεύθερο της βούλησης του κάθε ανθρώπου και αν έχεις διαβάσει-που φαντάζομαι θα έχεις κάνει και καλύτερα από εμένα-λίγα περι Βυζαντίου- θα γνωρίζεις και για το λεγόμενο Διάταγμα των Μεδιολάνων και τι αυτό πρέσβευε,

το χριστιανός ή νεκρός το έλεγε η Ιερά Εξέταση και

τέλος δεν σου κρύβω το "ο Θεός συγχωρεί εγώ όχι" μου τη σπάει τα μάλα, όσο για τον αναμάρτητο που θα πετροβολήσει όλους τους αμαρτωλούς, αυτό δεν τολμώ να τοπώ καθότι έχω πετάξει ίσαμε ένα νταμάρι κοτρώνες....

Λοιπόν,πιστεύω πως η επίθεση σε ένα συγκεκριμένο δόγμα είναι πράξη μη δημοκρατική.Αν το θέμα μπορούσε να είναι προς συζήτηση θα υπήρχαν και ερωτήματα προς αναζήτηση απαντήσεων.Κάτι τέτοιο δεν παρατήρησα να σου πω την αλήθεια.
Πάντως,είτε Χριστιανισμός είναι,είτε Βουδισμός,είτε Ινδουισμός,είτε Μωαμεθανισμός οι ηγέτες τους (όσοι δεν είναι σωστοί) θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν κοινωνική σταθερότητα χωρίς δυνατότητα αναρρίχησης κοινωνικής.

Πάντως,όσον αφορά τον Νίτσε,ας μην ξεχνάμε πως ο πατέρας του ήταν κληρικός.Λογικό δεν ήταν να είχε αντιδράσει στα θρησκευτικά ζητήματα?

Αλλά πολλά που έλεγε η κυρία ήταν λίγο άκυρα..Συγγνώμη εε...Την άποψή μου λέω.Και κάτι πολύ σημαντικό:Ο Χριστιανισμός είναι απο τις πιο ανθρωπιστικές θρησκείες.Δείτε Ινδουισμό ο οποίος έχει τις κάστες.

Ο Φρήντριχ Νίτσε και ο Μαξ Στίρνερ και πολύ άλλοι την εικόνα που
είχαν για τον χριστιανισμό ήταν από τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό
που αυτά τα δόγματα έχουν τόσο διαστρεβλώσει την χριστιανική διδασκαλία
που δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντικό χριστιανισμό που είναι η Ορθοδοξία
αν αυτοί οι δυτικοί σοφοί και φιλόσοφοι είχαν γνωρίσει τον αυθεντικό χριστιανισμό
θα είχαν άλλη άποψη.

Αν και εγώ είχα γνωρίσει τον χριστιανισμό από τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό
θα είχα περίπου την ίδια άποψη με αυτός.

Παράθεση: Το μέλος PashalinaMakia στις 31-01-2008 στις 14:24 έγραψε... Λοιπόν,πιστεύω πως η επίθεση σε ένα συγκεκριμένο δόγμα είναι πράξη μη δημοκρατική.

Μη δημοκρατική είναι η απαγόρευση της έκφρασης γνώμης και άσκησης κριτικής. Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες επιτρέπεται η κριτική όλων των ιδεολογιών και όλων των θρησκειών. Οι μόνες χώρες που δεν επιτρέπεται η κριτική στα δόγματα είναι κάποιες θεοκρατικές ισλαμιστικές χώρες όπως είναι πχ το Ιράν.

Σχετικά με το Νίτσε. Είναι απ' τους πιο δύσκολους φιλοσόφους και απ' τους πιο ρηξικέλευθους για την εποχή τους και δεν είναι δυνατόν ούτε να τον αναλύσουμε ούτε να τον ψυχαναλύσουμε σε μια γραμμή.
Απλά να κάνω μια διευκρίνιση σχετικά με αυτά που έγραψε o kanenas: ο Νίτσε ασκεί κριτική σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη (και στην Παλαιά). Επιτίθεται δηλαδή στη ρίζα και όχι στα δόγματα όπως αυτά διαμορφώθηκαν αργότερα. Εάν σε ενδιαφέρει μπορείς να διαβάσεις περισσότερα στο βιβλίο του "Ο Αντίχριστος".
Το κορυφαίο του βιβλίο βέβαια και το πιο αντιπροσωπευτικό για τη συνολική φιλοσοφία του είναι το αριστούργημα "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα".

Παράθεση: Το μέλος okanenas στις 31-01-2008 στις 14:45 έγραψε... Ο Φρήντριχ Νίτσε και ο Μαξ Στίρνερ και πολύ άλλοι την εικόνα που είχαν για τον χριστιανισμό ήταν από τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό που αυτά τα δόγματα έχουν τόσο διαστρεβλώσει την χριστιανική διδασκαλία που δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντικό χριστιανισμό που είναι η Ορθοδοξία αν αυτοί οι δυτικοί σοφοί και φιλόσοφοι είχαν γνωρίσει τον αυθεντικό χριστιανισμό θα είχαν άλλη άποψη. Αν και εγώ είχα γνωρίσει τον χριστιανισμό από τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό θα είχα περίπου την ίδια άποψη με αυτός.

....mpravo megale kai gnisie xristiane orthodoxe....epivevaioneis akrivos auto pou egrapse i goldmann.....

...na xairese tin orthodoksi agapi pou exeis gia tous pantes....kai episis to telio pneuma pou sou edose i orthodoksi thriskia, kai opos se kathodigei episis.....

...apo ta telia proionta tis orthodoxis viomixanias....

.....o epomenos parakalo......!!!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sintorin στις 31-01-2008 15:35 ]

priggos & sintorin, δεν υπάρχει λόγος να εκφράζεσθε έτσι. Προσπαθήστε να βοηθήσετε τη συζήτηση να παραμείνει σε ήρεμα πλαίσια.

....edeiksa pos exei apotuxei o xristianismos.....xoris filosofies, grapta kai otidipote alo....me ena polu aplo paradeigma tis pragmatikotitas edo mesa sto MH.....

...den sou arese o xaraktirismos mou....ok katalava!!!!!

Ναι Astron δίκιο έχεις σε αυτό που λες
εγώ εννοώ πως δεν συνάντησαν ποτέ ανθρώπους που βιώσανε
τον χριστιανισμό
δηλαδή με απλά λόγια δεν γνώρισαν πατήρ Παϊσιο, πατήρ Πορφύριο, πατήρ Ιάκωβο
και άλλους τέτοιους ανθρώπους που μόνο η Ορθοδοξία έχει.

όσο για σένα sintorin από αυτό που έγραψα που διαπίστωσες πως δεν
δεν αγαπώ τους μη Ορθόδοξους ( ίσα ίσα τους μη Ορθόδοξους τους αγαπώ ποιο
πολύ και θέλω όλοι να γνωρίσουν τον αληθινό Χριστό) και αν δεν τους αγαπούσα δενθα άξιζα να φέρω το όνομα χριστιανός
εγώ είπα πως έχουν διαστρεβλώσει τον χριστιανισμό τώρα αν εσύ έχει άλλη άποψη μπορείς να την πεις
πριν απαντήσεις αν θέλεις διάβασε την ιστορία των Σταυροφόρων, των Ινδιάνων (Μάγιας, Ίνκας, Ατζέκων), Ελλήνων το 1204

mnk

Διαφωνω με το κειμενο. Παρα πολλές αυθαιρετες διαπιστωσεις.