Έκλεισε το περιοδικό Δίφωνο (τελικά ΟΧΙ, updated)

Μετά από πολλά χρόνια συνεχούς παρουσίας στα μουσικά πράγματα της χώρας και αφού στήριξε το ελληνικό τραγούδι, παρά τα σκαμπανεβάσματα που είχε κατά καιρούς, μας ανακοινώθηκε ότι το περιοδικό Δίφωνο παύει τη λειτουργία του.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 19-01-2011 13:28 ]

Πάλι έκλεισε το δίφωνο;Βγήκε καμιά ανακοίνωση ή πάλι στα μουλωχτά;

Μου προκαλεί απογοήτευση...Με όλα τα ελαττώματά του,δεν ήταν άσχημο σαν περιοδικό...

Ένα ακόμα μουσικό περιοδικό θύμα της κρίσης(και όχι μόνο)....

Υ.Γ.1:με τους εργαζόμενους στο περιοδικό τι γίνεται;

Υ.Γ.2:συστείνω back up στο αρχείο του περιοδικού!!!

Πολύ άσχημο νέο .... αυτό το περιοδικό αποτελεί τη συντροφιά μου από τότε που βγήκε, από το πρώτο τεύχος του ..... εδώ και πολλά χρόνια περίμενα πώς και πώς να κυκλοφορήσει το νέο του τεύχος .... Ακόμη και όταν έπεσε η ποιότητα του περιοδικού, ακόμη και στα τεύχη του που κινούνταν σε επίπεδο μέτριο ή πολύ κάτω του μετρίου, όλο και κάτι ενδιαφέρον έβρισκα να διαβάσω που .... με έκανε να νιώσω ότι "ωφελήθηκα" και "έγινα καλύτερος άνθρωπος" ....

Και .... ας μιλήσω λίγο "επί προσωπικού", υπό την ιδιότητά μου ως "τραγουδοποιός" [] .... Λοιπόν, όποτε έβγαζα καινούρια δισκογραφική δουλειά, μόλις παραλάμβανα τα αντίτυπα των cd μου από το εργοστάσιο της Fabelsound, ταχυδρομούσα το πρώτο αντίτυπο στο περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ !!! Και μετά .... περίμενα πώς και πώς να διαβάσω την παρουσίασή της, είτε από τη στήλη "Αριθμητική των Δίσκων" του Πέτρου Δραγουμάνου, είτε από τη στήλη της "Δισκοκριτικής" !!! Κι όταν έβγαινε το τεύχος και, ανάμεσα σε τόοοσους άλλους δίσκους που παρουσιάζονταν, σε τόσους άλλους καλλιτέχνες που συνεντευξιάζονταν κλπ, γινόταν μνεία και για κάποια δική μου δισκογραφική δουλειά πολύ το χαιρόμουν !!! Έλεγα "να, ακόμη κι εγώ ο άσημος / εκτός δισκογραφικού κυκλώματος / ανεξάρτητος κλπ δημιουργός, υπάρχω, έστω και κατ' ελάχιστον, έστω και "ανεπαίσθητα", ανάμεσα σε όλους τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που προβάλλονται" ......    

Μετά από όλα τα παραπάνω .... έχω τους λόγους μου να είμαι ιδιαίτερα στεναχωρημένος που έκλεισε το Δίφωνο ..... Δυστυχώς, στη ζωή μας πρέπει να το δεχόμαστε ως κανόνα : ΟΛΑ τα πράγματα έχουν την ακμή τους, την παρακμή τους και το τέλος τους .... όλα κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους .... και, δυστυχώς, πολλές φορές χωρίς να παίρνει τη θέση τους κάτι καλύτερο ή, έστω, ισάξιο [όπως εν προκειμένω με το Δίφωνο] ....

Το περιοδικό είχε διακόψει για κάποιους μήνες την έκδοση του...

Αυτή είναι μια πραγματικά πολύ δυσάρεστη είδηση. Δεν ξέρω τι να πω... Παρά τις διαφωνίες σε κάποια θέματα, το Δίφωνο δεν έπαψε ποτέ να είναι ο ''τελευταίος των Μοϊκανών'' στην υπεράσπιση του καλού τραγουδιού (αν και είχε πολλές εμμονές). 
Οι εποχές είναι δύσκολες και η περίπτωση να ''ριζώσει'' περιοδικό τέτοιας ύλης είναι απειροελάχιστες. Τόσες και τόσες εκδοτικές προσπάθειες ναυάγησαν σχεδόν με την... καθέλκυση. Το Δίφωνο ήταν το μοναδικό περιοδικό που άντεξε τόσα χρόνια κόντρα στους θυελλώδεις ανέμους της ''μπουτοποίησης'' και ''βυζοποίησης'' του ελληνικού τραγουδιού. Τελικά οι κακόφωνες Σειρήνες επικράτησαν και οι επιζώντες του ναυαγίου δεν έχουν ούτε σχεδία να πιαστούν...
Εγώ εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλή συνέχεια στους άξιους συνεργάτες του περιοδικού και ιδιαίτερα στα δικά μας παιδιά, τον Σπύρο και τον Χρήστο.

Αν και τους τελευταίους μήνες είχα σταματήσει να το αγοράζω για λόγους τους οποίους είχα αναφέρει σε παλαιότερες συζητήσεις,δεν μπορώ να πω πως με ευχαριστεί το γεγονός.Κατά την γνώμη μου η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει από την ημέρα που άλλαξε η διεύθυνση του περιοδικού.Δεν θέλω να επεκταθώ στα ίδια και τα ίδια αλλά ούτε και να αυτοχρηστώ προφήτης αυτής της εξέλιξης.Όπως και να'χει πάντως είναι κρίμα.Ιδιαίτερα για τον απλό κόσμο που δούλευε σ'αυτό και αγαπούσε αυτό που έκανε.

Κρίμα...Τόσα χρόνια περιοδικό..Δεν μας έχουν μείνει και πολλά μουσικά περιοδικά,για την εντός και εκτός εισαγωγικών ''ποιοτική μουσικη''.Μπορεί να μην μου άρεσαν πάντα όλα τα θέματα του, και να έπεσε η ποιοτητα του αρκετα σε σχέση με τα παλιά τεύχη, αλλά σίγουρα ήταν σταθερή αξία στη μουσική και εξακολουθουσε να ειναι μια πολυ καλή επιλογή για μουσικη,εντυπη, ενημερωση.Τα cd του ήταν πολύ καλά συνήθως.Έχω μια πολυ μεγάλη συλλογη με cd του.

“Ξαφνικός θάνατος” για το καλύτερο περιοδικό των εκδόσεων του Κώστα Γιαννίκου.

Eγώ ξέρω πως έτσι όπως πάμε σε λίγο καιρό δεν θα ζούμε....
Απλά θα επιβιώνουμε....

Έτσι όπως πάμε, σε λίγο καιρό, όλα αυτά που μας χαροποιούσαν και γέμιζαν τη ζωή μας με "χρώμα" (συναυλίες, μουσικά περιοδικά) και λοιπές απολαύσεις αυτού του τύπου, θα σταματήσουν να υπάρχουν...
Και θα ζούμε μόνο για να ζούμε...
Ίσως ακούγεται λίγο υπερβολικό, γιατί για άλλους ανθρώπους όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα και είναι μικρολεπτομέρειες της ζωής...

Εγώ όμως δεν μιλάω για άλλους ανθρώπους. Μιλάω για μας....Ή για κάποιους από μας....

Είμαι πολύ στενοχωρημένος που έκλεισε το "Δίφωνο". Όχι τόσο γιατί θα το στερηθώ.Άλλωστε τον τελευταίο καιρό, με απασχολούσε ίσως το μισό μόνο από το περιοδικό...Είμαι στενοχωρημένος γιατί λόγω της κοινωνικής κατάστασης έφτασε στο σημείο για να κλείσει....
Κι ακόμα είμαστε μόνο στην αρχή....

Ναι, σίγουρα παίζει και η κρίση κάποιο ρόλο...
Όμως...
Το πρόβλημα με τα περιοδικά εμφανίστηκε αρκετά χρόνια πριν και είναι πιο πολυσύνθετο...
Το "Ποπ & Ροκ" είναι χρόνια που έκλεισε. Το "Δίφωνο" κι αυτό είχε σταματήσει να βγαίνει (ώσπου το πήρε ο όμιλος Γιαννίκου). To "Zoo" επίσης. Πολύ πριν την κρίση...
Όταν οι πληροφορίες μάς έρχονται μέσα σε δευτερόλεπτα από το Ίντερνετ, ποιος θα περιμένει ένα μήνα για να διαβάσει αυτά που ήδη ξέρει...
Επίσης, έχω την αίσθηση ότι η νέα γενιά δεν ψάχνεται τόσο με τους μουσικούς των συγκροτημάτων.. Όταν, για παράδειγμα, είχε πεθάνει ο Brian Jones των Rolling Stones, ήταν η είδηση του μήνα, και όχι μόνο σε μουσικά έντυπα. Σήμερα, ένας θάνατος καλλιτέχνη περνάει στα ψιλά...
Όταν ήρθε ο αντικαταστάτης του Brian Jones (Mick Taylor) πάλι ήταν η είδηση του μήνα. Είχε το ίδιο ειδικό βάρος όσο και η άφιξη του Ριβάλντο στον Ολυμπιακό. Τι φωτογραφήσεις, τι press-conference...
Πιστεύω ότι τα μουσικά έντυπα τα συντηρούσαν κάποιοι ρομαντικοί σαν κι εμένα, άντε και κάποιοι που ήθελαν να διαβάσουν μια αποκλειστική συνέντευξη ή να'χουν κάτι να ξεφυλλίζουν στο πλοίο... Δυστυχώς όμως ο περισσότερος κόσμος πρώτα κοιτούσε το συνοδευτικό CD και μετά το περιεχόμενο του εντύπου. Με τη σταδιακή πτώση στην αγορά του CD, άλλαξαν τα δεδομένα...
Κλπ, κλπ...

"Όταν οι πληροφορίες μάς έρχονται μέσα σε δευτερόλεπτα από το Ίντερνετ, ποιος θα περιμένει ένα μήνα για να διαβάσει αυτά που ήδη ξέρει..."

Ααααπ, εδώ είμαστε .... ω ναι, ήγγικεν η ώρα όπου η οθόνη του υπολογιστή θα υποκαταστήσει το περιοδικό, την εφημερίδα και, γιατί όχι, ακόμη και το βιβλίο, το διήγημα, την ποιητική συλλογή ....

Θα μού επιτρέψετε να μιλήσω επί "προσωπικού" : Την "πληροφορία" μου - μουσική ή οποιαδήποτε άλλη - θέλω να τη διαβάζω από το περιοδικό ή την εφημερίδα !!! Θέλω να πάρω "παραμάσχαλα" την εφημεριδούλα μου, το "Δίφωνό" μου, το "Μετρό" μου, τον "Ταχυδρόμο" μου κλπ [αααχ, ακόμη ασχολούμαι με .... νεκρά πράγματα ] και ... να πάω στην καφετέρια της γειτονιάς μου, να παραγγείλω καφεδάκι και ... να "βυθιστώ" στα άρθρα τους !!! Αυτήν την "κατάσταση" έτσι την βρήκα από τους γονείς μου, οι οποίοι έτσι την βρήκαν από τους δικούς τους γονείς κλπ κλπ .... Έτσι "έμαθα" κι εγώ να "λαμβάνω" τις πληροφορίες μου και την ενημέρωσή μου !!! Και με αυτόν τον τρόπο έχω "συγκρατήσει" ένα σωρό πράγματα στο μυαλό μου, τα οποία θυμάμαι ... μέχρι και σήμερα [μιας και είμαστε μουσκό σάιτ θα αναφερθώ σε μουσικά έντυπα] : Ατάκες και φράσεις από τη στήλη "Α112 - ένα ταξίδι στον άγριο κόσμο των Media" από τον παλιό "Ταχυδρόμο" .... Φράσεις ολόκληρες από δισκοκριτικές από το παλιό Χέβι Μέταλ των 80ς και το παλιό Δίφωνο των 90ς ..... Φράσεις από συνεντεύξεις καλλιτεχνών στο παλιό Ποπ & Ροκ .... Ατάκες από επιστολές χεβιμεταλλάδων αναγνωστών στο παλιό περιοδικό "Αγόρι" που στρέφονταν κατά ... "ντουρανόβιων" αναγνωστών [ω ναι, η "άχρηστη μνήμη" είναι ειδικότης μου ] ...... Και, φυσικά, με αυτόν τον "παραδοσιακό" τρόπο κατάφερα και διαμόρφωσα δική μου άποψη σαν ακροατής μουσικής ....

Τώρα, όμως, που "τα πάντα όλα" τα έχει απορροφήσει η οθόνη του υπολογιστή .... Δεν ξέρω, βρε παιδιά, αλλά, προσωπικά, κάτι δεν μού πάει καλά με αυτόν τον τρόπο "πρόσληψης [μουσικών] πληροφοριών" ... Ίσως φταίει το γεγονός ότι ανήκω σε κάπως "παλαιότερη γενιά", που, όπως περιγράφω πιο πάνω, έμαθε "αλλιώς" να αφομοιώνει τις μουσικές πληροφορίες της και να διαμορφώνει τη μουσική άποψή της .... Όποτε διαβάζω στο ίντερνετ π.χ. μια παρουσίαση δίσκου ή μια συνέντευξη καλλιτέχνη, δεν την "ευχαριστιέμαι" όπως θα την "ευχαριστιόμουν" αν τη διάβαζα σε κάποιο μουσικό έντυπο .... Και, το κυριότερο : δεν τη "συγκρατώ" όπως θα τη συγκρατούσα αν "την έβρισκα μπροστά μου" με τον "πατροπαράδοτο τρόπο", δηλαδή τη διάβαζα σε κάποιο μουσικό έντυπο ......

Για όλα τα παραπάνω .... έχω έναν, ακόμη, λόγο να στεναχωριέμαι που έκλεισε το Δίφωνο .... Με κάνει να σκέφτομαι ότι "μία από τις "μικρές" απολαύσεις της καθημερινότητάς μας, όπως το διάβασμα ή το απλό ξεφύλλισμα μιας εφημερίδας ή ενός περιοδικού, τείνει να εξαφανισθεί .... να "φύγει ανεπιστρεπτί" και να αντικατασταθεί πλήρως από την άχαρη οθόνη ενός υπολογιστή" ...... Γι' αυτό, μάλλον πολύ σωστά γράφει παραπάνω ο Θανάσης Γιώγλου ότι :

Eγώ ξέρω πως έτσι όπως πάμε σε λίγο καιρό δεν θα ζούμε....
Απλά θα επιβιώνουμε....

Ομοιοπαθής δηλαδή....

Το Δίφωνο είχε ένα αναγνωστικό κοινό που το τιμούσε μέχρι το τέλος, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Ακόμα και όταν το σιντί ήταν χάλια, ακόμα και όταν το εξώφυλλο δεν ανταποκρινόταν στην αισθητική του περιοδικού όπως το αγαπήσαμε, ο κόσμος το αγόραζε. Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις τα νούμερα ήταν εντυπωσιακά για την εποχή.

Επίσης, απ' όσο μπορώ να ξέρω, το Δίφωνο δεν ήταν ζημιογόνο.

Σίγουρα, έτσι είναι .... όμως, ας λέμε τα πράγματα "με το όνομά τους" : Κάποιοι καλλιτέχνες έτυχαν "υπερ - προβολής" μέσα από τις σελίδες του .... κάποιοι άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες ή άλλες αξιόλογες δισκογραφικές δουλειές δεν προβλήθηκαν όσο θα τους άξιζε ....

Κι όμως .... παρόλα αυτά τούτο συνέβη σε "μικρότερη κλίμακα" απ' ό,τι συνέβαινε σε άλλα έντυπα, σε τηλεοπτικές εκπομπές κλπ .... Το περιοδικό, ακόμη κι όταν "μεροληπτούσε" υπέρ κάποιων καλλιτεχνών, και πάλι εξακολουθούσε να αποτελεί ό,τι πιο έγκυρο και αξιόπιστο κυλοφορούσε στο χώρο του περιοδικού τύπου ....

To periodiko phgaine apo to kako sto xeirotero...opote den nomizw na mou leipsei...to palio kalo difwno pro 2008 nai...

Πιο κοντά στην άποψή μου είναι η απάντηση του gikosta και του kwstasaga.

Περιοδικά υπήρχαν (πριν την κρίση),ίσως πιο πολλά από ότι σήκωνε η ψόφια ελληνική αγορά(όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά στο τόπικ μουσικός περιοδικός τύπος,αν και θέλει ενημέρωση-συστήνεται η χρήση firefox):

http://www.piratefm.net/index.php?option=com_kunena&Itemid=419&func=view&catid=38&id=483〈=el

Πολλά ελληνικά περιοδικά και καλύτερα ήταν από κάποια ξένα και πιο ενδιαφέρουσα αρθρογραφία είχαν και ίσως αν εκδίδονταν στο εξωτερικό να εξακολουθούσαν να υπάρχουν.Αν θέλει κάποιος να ρίξει μια ενδεικτική ματιά στα ιταλικά περιοδικά υπάρχει σχετικό τόπικ:

http://www.piratefm.net/index.php?option=com_kunena&Itemid=419&func=view&catid=38&id=573〈=el

ενώ για τα άλλα ξένα υπάρχει το:

http://www.piratefm.net/index.php?option=com_kunena&Itemid=419&func=view&catid=38&id=634〈=el

Στην ελλάδα δεν είναι σπάνιο καλά περιοδικά να κλείνουν...Το φαινόμενο,οι περιοδικοφάγοι όπως ο υποφαινόμενος, τοι έχουμε δει σε πολλούς τομείς...Στον μουσικό τομέα θα αναφέρω δυο παραδείγματα:Classical Music Review και Muzine...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : optiras στις 05-01-2011 19:23 ]

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ

Τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011, η εταιρεία Best End ιδιοκτησίας του Ομίλου Γιαννίκου, ανακοίνωσε το κλείσιμο του ιστορικού μουσικού περιοδικού Δίφωνο. Το Δίφωνο κυκλοφορεί αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 1995 και αποτελεί θεσμό στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα. Στις σελίδες του φιλοξενήθηκε το σύνολο των σημαντικότερων προσώπων και τάσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αυτή η απόφαση έρχεται σε συνέχεια του κλεισίματος των εντύπων «Ποπ & Ροκ» και «Όασις» που ανήκουν στην ίδια εταιρεία.

Για αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι του Διφώνου,  θεωρούμε ως μοναδικό υπεύθυνο, τις κομβικές επιλογές της ιδιοκτησίας του περιοδικού, επιλογές οι οποίες αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του. Ένας ιστορικός τίτλος , λοιπόν, κλείνει, σε αντίθεση με τις διαθέσεις και τη στήριξη που τόσο η συντακτική ομάδα όσο και το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό εξέφραζαν προς το περιοδικό.

Οι συντάκτες του Διφώνου παραμένουμε απλήρωτοι εδώ και μήνες, ωστόσο συνεχίσαμε μέχρι και την τελευταία ημέρα λειτουργίας του, να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με συνέπεια. Για όλους εμάς, το Δίφωνο δεν ήταν μόνο ένα μέσο βιοπορισμού, αλλά ένα πεδίο έκφρασης και δημιουργίας που πήγαζε από την αγάπη μας για τη μουσική και το ελληνικό τραγούδι, μια όαση ποιότητας στην έρημο του ευτελούς «πολιτισμού».

Εμείς οι συντάκτες και εργαζόμενοι στο Δίφωνο:

- Διαμαρτυρόμαστε για το κλείσιμο του περιοδικού και διεκδικούμε τη συνέχιση της έκδοσής του.

- Απαιτούμε την άμεση και πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων μας, καθώς και την απορρόφηση των μισθωτών συναδέλφων μας σε άλλες θέσεις του ομίλου, σε περίπτωση που δεν συνεχίσει η έκδοση του Διφώνου.

- Εάν η έκδοση του περιοδικού δεν είναι εφικτή υπό το τωρινό ιδιοκτησιακό καθεστώς, δηλώνουμε την πρόθεση μας  να αγωνιστούμε  εμείς οι ίδιοι, με κάθε πρόσφορο μέσο για τη συνέχεια ύπαρξης  του Διφώνου.

Καλούμε την ΕΣΠΗΤ και τα υπόλοιπα σωματεία στο χώρο του τύπου να καταδικάσουν το γεγονός.

Καλούμε τους αναγνώστες, τους ανθρώπους του πολιτισμού και της διανόησης να γνωστοποιήσουν την αντίθεση τους  στο κλείσιμο του Δίφωνου.

Ευχαριστούμε τους αναγνώστες και τους ανθρώπους του πολιτισμού που στάθηκαν πλάι στο περιοδικό για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, συνοδοιπόροι μιας συναρπαστικής διαδρομής. Ελπίζουμε αυτή η διαδρομή να έχει συνέχεια και να συναντηθούμε ξανά σύντομα.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΙΦΩΝΟ

Υπογραφές:

Μαριάνθη Πελεβάνη (διευθύντρια σύνταξης)

Κώστας Αγοραστός

Σπύρος Αραβανής

Αλέξης Βάκης

Παναγιώτης Γιαννέλης

Αδάμ Γιαννίκος

Άντυ Δημοπούλου

Γιώργος Ιωάννου

Μαρία Κασίτα

Κέλλυ Κυλίτου

Μαρία Λαμπράκη

Φωτεινή Λαμπρίδη

Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Χρήστος Α. Μιχαήλ

Σωτήρης Μπέκας

Αντώνης Μποσκοϊτης

Ηρακλής Οικονόμου

Νίκη Ορφανού

Ελένη Παγκαλιά

Μιχάλης Παπαμακάριος

Αντώνης Περιβολάκης

Γιάννης Θ. Πετρίδης

Μιχάλης Πολυχρόνης

Σάββας Σερέτης

Βάσια Τζανακάρη

Γιώργος Φλωράκης

Μενίνα Φουρτούνη

Αντώνης Ν. Φράγκος

Δήμητρα Φωτοπούλου

-----------------
μ' αλλιώς η μοίρα το βουλήθη, πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Aiolos_m στις 05-01-2011 20:35 ]

Δε γίνεται το MusicHeaven να μείνει αμέτοχο. Το ΔΙΦΩΝΟ ήταν ένα "αδελφάκι", δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια. Ετοιμάσαμε ένα banner (300 x 250) που το διαθέτουμε σε όποιον blogger ή ιδιοκτήτη website θέλει να εκφράσει τη διαμαρτυρία του και την αλληλεγγύη του στους απλήρωτους εργαζομένους. Πιστεύουμε πως μπορεί να βρεθεί λύση και το ΔΙΦΩΝΟ να συνεχίσει.