Φιλανθρωπία: υπέρ ή κατά;

Κατά τη γνώμη μου ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά εγκλήματα αποτελεί η φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία ως πράξη προσβολής της αξιοπρέπειας του αδύναμου από το δυνατό, η φιλανθρωπία ως πράξη συντήρησης ανισοτήτων, η φιλανθρωπία ως πράξη ανακούφισης και όχι θεραπείας και τέλος η φιλανθρωπία ως πράξη ξεπλύματος ενοχών.

Με δεδομένη λοιπόν την αρχή που ξεσκεπάζει την υποκρισία της φιλανθρωπίας: "δίνοντας σε έναν άνθρωπο ένα ψάρι αυτός θα φάει για μία ημέρα ενώ μαθαίνοντας τον να ψαρεύει θα τρώει για μια ζωή" προσωπικά τάσσομαι κατά της φιλανθρωπίας. Παράλληλα πιστεύω πως η μόνη λύση είναι το χτύπημα των ριζών που γεννούν αδικίες, η καταστροφή των πάσης φύσεως εξουσιαστικών μηχανισμών και συσώρευσης κεφαλαίου. Τέλος πως τη θέση της φιλανθρωπίας πρέπει να λάβει η αλληλεγγύη, η ισότιμη μεταχείριση των αδυνάτων και ο διαφωτισμός τους. Ένας διαφωτισμός που θα τους βοηθήσει να μπορέσουν με τη δική τους αξία να βγουν από την υποδεέστερη θέση τους.

Εσείς τι πιστεύεται; Τάσσεστε υπέρ ή κατά της φιλανθρωπίας;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Spirous στις 19-02-2011 21:50 ]

Καλά οι φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι η υπέρτατη αυταπάτη. Αλλά αν αφήσουμε απ' έξω τις φιλανθρωπικές οργανώσεις και πάλι εσύ σαν άτομο το να δόσεις για παράδειγμα μερικά χρήματα σε ένα ζητιάνο είναι κάτι καλό; Δεν είναι λίγο υποκρισία; Σήμερα τον βοηθάς αλλά αύριο θα είναι πάλι εκεί περιμένωντας πάλι ελεημοσύνη. Αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον δόσε του τη μισή σου περιουσία ή πάρ' τον σπίτι σου ή πάλεψε για ένα σύστημα που θα τον περιθάλψει ή τουλάχιστον θα τον εφοδιάσει με τα μέσα εκείνα ώστε να μπορέσει με τις δικές του ικανότητες να ξεφύγει από τη δυστυχία. Η στάση της φιλανθρωπίας μοιάζει λίγο με το να δίνεις ασπιρίνες σε καρκινοπαθή που χρίζει χημειοθεραπείας.

Δεν υπάρχει μόνο η ''επίσημη'' φιλανθρωπία, μη τα μπερδεύουμε. Έχει μια βάση αυτό που λέτε, αλλά:

Αν κάποιος στη γειτονιά σου δεν έχει να πάρει ψωμί στα παιδιά του και αυτό όχι λόγω τεμπελιάς, αλλά γιατί εδώ και πολλούς μήνες είναι άνεργος, και πιθανόν να του ΄χουν κόψει και το ρεύμα, εσύ θα πας να του διδάξεις τι? Μήπως αν του δώσεις 5-6 ρουχαλάκια του παιδιού σου ''γιατί μεγάλωσε πια και δεν του κάνουν'', και λίγη πίτα ''που έφτιαξε το πρωί η σύζυγος'' είναι έγκλημα? Προφανώς και όχι!! Βοηθάς πραγματικά έναν άνθρωπο που το έχει ανάγκη.

Αυτή είναι για μένα η φιλανθρωπία, και δε χρειάζεται να το μάθει και κανείς... Γιατί τότε τον προσβάλλεις τον άλλο, του μειώνεις την υπόληψη...

Τώρα αν μιλάς για τα καραγκιοζιλίκια που κάνουν μερικοί διάσημοι και φωνάζουν τα κανάλια για να δώσουν μια επιταγή είναι άλλο θέμα...

Εντιτ : τώρα είδα το τελευταίο μήνυμα σου.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : takispag στις 19-02-2011 22:12 ]

Οταν σε ενα οργανωμενο κρατος κανουμε κουβεντα

για ελεημοσυνη σημαινει οτι κατι δεν παει καλα.

Γιά ποιό οργανωμένο κράτος μιλάς;

Μπερδέψατε την φιλανθρωπία με την 'επαγγελματική επαιτεία'.

Φιλανθρωπία είναι η τάση μας να πλησιάσουμε και να βοηθήσουμε το συνάνθρωπο.

Ελεημοσύνη είναι η δυνατότητα για έκφραση ελέους προς τον αδύναμο συνάνθρωπο.

Επαιτεία είναι η προσέγγιση συνανθρώπων για την απολαβή δωρεάς.

Καταρχήν, το να δώσεις καλαμι σε κάποιον και να του μάθεις να ψαρεύει, προαπαιτεί την επαιτεία (χαρίζεις το καλάμι). Επομένως η έκφραση προτιμώ να δώσω καλάμι αντί ψαριού αποτελεί και πάλι πράξη επετείας. Από την άλλη το καλάμι έχει πολλές χρήσεις: μπορείς να ψαρέψεις, μπορείς να το πουλήσεις, μπορείς να το σπάσεις και να το κάνεις ξυλοκρόταλα ή αιχμηρο αντικείμενο για να ληστέψεις περιπτερά, μπορείς να κλέβεις αντικείμενα από ανοιχτά παράθυρα σπιτιών κλπ. Δίνοντας ένα καλάμι σε κάποιον άπορο και μαθαίνοντάς του να ψαρεύει δεν τον κάνει λιγότερο άπορο μέσα σε αυτόν τον κόσμο.

Το πρόβλημα της απορίας δεν είναι ατομικό, είναι κοινωνικό.

Τί σημαίνουν όλα ετούτα; Ότι στην πραγματικότητα δεν βοηθάς συνανθρώπους σου δίνοντάς τους ένα καλάμι, περισσότερο από ότι τους βοηθάς δίνοντάς τους κάθε μέρα ένα ψάρι για να φάν, εφόσον εσύ -για κάποιους λόγους- μπορείς να βγάζεις δύο.

Το πρόβλημα βρίσκεται για άλλη μία φορά στην αποκλειστική εξέταση των πραγμάτων. Δηλαδή, αν ξεκόψουμε τον άπορο κι εσένα από τον κόσμο και σας εξετάσουμε σαν μοναδικές οντότητες στο σύμπαν, τότε έχεις δίκιο, το να χαρίσεις καλάμι λύνει το πρόβλημα. Σε έναν κόσμο όμως στον οποίο απαγορεύεται να κοιμηθείς στην παραλία, απαγορεύεται να κοιμηθείς στο παγκάκι, απαγορεύεται να κοιμηθείς στο πάρκο, απαγορεύεται να κοιμηθείς πάνω σε δέντρο και ταυτόχρονα απαγορεύεται να εργαστείς δίχως κουστούμι, απαγορεύεται να αγοράσεις κουστούμι δίχως χρήματα, απαγορεύεται να βγάλεις χρήματα δίχως να εργαστείς και φυσικά απαγορεύεται να κοιμηθείς σε σπίτι άνεργος, τα πράγματα περιπλέκονται. Διότι, τί να το κάνω το καλάμι όταν απαγορεύεται το ψάρεμα σε κάποιον που δεν έχει άδεια ψαρέματος, και για να βγάλει άδεια θα πρέπει να πληρώσει, και για να πληρώσει θα πρέπει να ψαρέψει;

Αν δούμε το παραπάνω 'λογοτέχνημα' στην πραγματική του διάσταση που είναι πολλαπλώς χαοτικότερη και το διαπιστώνει κανείς πχ στις δημόσιες υπηρεσίες, στις οποίες για να βγάλεις ένα χαρτί θα πρέπει να ...φτύσεις αίμα, καταλαβαίνει ότι το ζήτημα δεν είναι απλό και δεν είναι πρόσφορο για εύκολα συμπεράσματα και ρητορίες.

Η ανεργία και η αεργία είναι σύνθετα φαινόμενα κι όχι αποκλειστικά/ατομικά. Εφέτος μόνο αυξήθηκαν οι άστεγοι της Θεσ/νίκης κατά 20.000. Θα ήταν εύκολο κι ανέξοδο να πούμε είτε ότι είναι τεμπέληδες είτε ότι είναι άχρηστοι να χειριστούν ένα ...καλάμι.

Σας περισσεύει ένα ευρώ; Αφού προσφέρατε στον άνθρωπο ένα κουλούρι και δείξτε του όχι μόνο πως να ψαρεύει, αλλά και πώς να ποτίζει ή και πώς να φτιάχνει ολόκληρους υπολογιστές.

Link