Παρόμοια ή και γενικότερα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας έχουν απαντηθεί και σε άλλα τόπικς παλαιότερα:
1.
κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων
αλλά και στο
2.
Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική (ειδικά από τη σελ. 3 και μετά...)
Εν ολίγοις πάντως, ως προς το ερώτημά σου, tournovia, τα παιδιά γενικά έχουν απαντήσει σωστά. Σωστότατη και η επιφύλαξη του jorge περί της ημερομηνίας δημοσίευσης, παρότι στο νόμο πραγματικά αναφέρεται αυτό που επεσήμανε ο Orfeus, ότι δηλαδή από τη στιγμή της δημοσιοποίησης η κατοχύρωση είναι βέβαιη και αποδεδειγμένη..., χωρίς να απαιτείται
ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ (Βέβαια ο νόμος δεν είναι εύκολο πάντα να ακολουθεί τις τεχνολογικές εξελίξεις, γι' αυτό και χρειάζεται προσοχή στην ερμηνεία και εφαρμογή του...).
Προσωπικά πάντως θα επιμένω ότι η ασφαλέστερη κατοχύρωση οποιουδήποτε έργου, γίνεται
μέσω συμβολαιογράφου. Καθένας που είναι άμεσα ενδιαφερόμενος, δηλαδή ο συντάκτης των άρθρων, ο δημιουργός της παρτιτούρας, αυτός που κάνει τη
συνέντευξη (καθώς και η
συνέντευξη υπό προϋποθέσεις μπορεί να θεωρείται πνευματικό έργο...Προσοχή...ΌΧΙ ΠΑΝΤΑ. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις που δεν τις γράφω εδώ ασφαλώς, γιατί δεν υπάρχει λόγος...Είναι τόσα πολλά τα θέματα που έχουν υποσημειώσεις, που με την αναφορά και μόνο σε ένα από αυτά, δε σώζουμε την κατάσταση...), αυτός που δημοσιεύει ένα ποίημά του κ.ο.κ. ...με λίγα λόγια ο εκάστοτε δημιουργός καλό είναι να τυπώνει σε χαρτί με την υπογραφή του ή να γράφει ιδιοχείρως (με την υπογραφή του πάλι) τα έργα του και τα παραδίδει στον συμβολαιογράφο, ο οποίος τα καταγράφει ένα προς ένα και τα κατοχυρώνει επισήμως (με σφραγίδα) στο όνομα του δημιουργού (και τα χρεώνει ασφαλώς κατά τον ίδιο τρόπο...δηλαδή ένα προς ένα...
Αυτό είναι ίσως το μοναδικό τίμημα της διαδικασίας αυτής...)
Καλή και η αποστολή στον εαυτό μας, ...συνηθίζεται..., ωστόσο ως αποδεικτικό μέσο έχει αρχίσει να είναι και αυτό διάτρητο, ενώ το συμβολαιογραφικό έγγραφο έχει πάντα ασφαλέστερη και υπέρτερη ισχύ!