Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ-πρωί
Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ’ εφτασφράγιστο κιτάπι
Άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Πολύ ωραίο τραγουδάκι από τον Ξαρχάκο σε στίχους Ν. Γκάτσου.
Σε οτι αφορα τη μουσικη θεωρω αυτονοητο οτι δεν πρεπει να αποριψεις πριν ακουσεις ακομα κι οταν εισαι προκατειλημμενος με κατι και σαν απλος ακροατης κρίνω μονο με βαση το συναισθημα που μου προκαλει το τραγουδι και οχι οτιδηποτε αλλο. Μηπως αυτο ειναι πλεονεκτημα του ακροατη εναντι του δημιουργου η μηπως κανω λαθος
