Ξεκινωντας απο ενα αλλο θεμα του forum ανοιξα μια συζητηση που επειδη ηταν offtopic αποφασισα να ανοιξω καινουριο θεμα.
Ο λογος που το κατηγοριοποιω στην συγκεκριμενη στηλη ειναι επειδη ετσι το αντιλαμβανομαι, αλλα οιδιαχειριστες προφανως μπορουν αν το θεωρουν σκοπιμο να το μετακινησουν.
παραθετω το αποσπασμα που ειχα γραψει και κατοπιν ακολουθουν εξηγησεις
"Που απευθυνεται ενας νεος καλλιτεχνης;
Πρεπει να ανηκει σε κοινωνικες μειονοτητες, πολιτικες παραταξεις, να εχει φιλικες σχεσεις, συγγενειες ή να ειναι ελαφρως.... προθυμος;
Αν ναι τοτε ΚΑΒΟΟΜ!
Απο την αλλη σκεφτομαι, και μπακαλικο να ανοιξεις, τον φιλο σου θα σκεφτεις πρωτο... οποτε ποσο ειδεχθης και ποσο ηθικη ειναι μια τετοια συμπεριφορα.;
Που ειναι το οριο;
Υστερα βλεπω τον Χ τυπο που αδυνατει να σου γεμισει το ματι και ξαφνικο ειναι δευτερο πιανου του ταδε εκπληκτικου συνθετη και γραφει τραγουδια για την ταδε εντεχνη η οποια με τα απο 30 χρονια καρριερας, του κανει δευτερη φωνη στα τραγουδια του, που κανουν μονο για jingles, και γραφει και για την ταδε λαικια, που ειναι και η απολυτη!
Και γραφει και για σηματα τηλεοπτικων εκπομπων, και ειναι πιο ελαφρης και απο σαπουνοφουσκα ... και αναρωτιεσαι.... τι διαολο;
Και μετα λες.... τοσοι εξαιρετικοι καλλιτεχνες δεν εχιυν κριτηριο;
Και αν εχουν γιατι ρισκαρουν την φημη τους;
Δεν ξερω μπερδευτηκα..."
Οποτε, ας γινω σαφεστερος: Ειμαι ενας απο τους χιλιαδες νεους που εχουν ψωνιο αρωστια πορωση με την μουσικη το τραγουδι και το performing.
Απο τους χιλιαδες νεους που αυτο το πραγμα το σπουδαζουν και δεν θελουν να το μαθουν επιδερμικα.
Απο τους χιλιαδες νεους που γαλουχηθηκαν με μια διαρκη επαναληψη της φρασης "μπορεις να γινεις ο,τι θελεις, μπορεις να κανεις τα παντα αρκει να το πιστεψεις" (μεγιστη ψυχοπαθεια!)
Απο τους χιλαδες νεους που βομβαρδιστηκαν απο ιστοριες επιτυχιας και καταξιωσης, και πανυα με την εντονη εντηπωση οτι ο καθενας χωριστα ειμαστε ξεχωριστοι.
Εδω να προσθεσω οτι "κανεις δεν χανεται"
οτι "αν πιστεψεις στον εαυτο σου .....μπλα μπλα "
και οτι "αν θελεις κατι πολυ ολο το συμπαν συνωμοτει να σε βοηθησει" (σου κανει κακο Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ οταν εισαι 17).
Το γεγονος οτι τοσος κοσμος ζει σε αυτο το greek-dream θεωρω οτι φανηκε οταν τα fame story (ναι ναι εμετικο, μην αναλωθουμε εκει.), εμφανιστηκε με απιστευτο timing και ειχε θηριωδη αναταποκριση.
Ηταν νομιζω η καταληξη μιας καταστασης που ζυμωνοταν, και μετα βεβαια ξεφυγε εκτος διαστασεων.
Δεν θελει και πολυ, αν εχεις δει το "a star is born" το "fame"
και εχεις ακουσει τις ιστοριες της Ν. Μουσχουρη και δυο τριων αλλων ερχεται και σου καθεται και λες "ΘΑ ΓΙΝΩ"!
Και μετα κοντευεις 30, δεν εχεις γινει γιατι κανεις δεν σε εχει ανακαλυψει, επειδη δεν βρισκεσαι και καπου που να μπορεις να ανακαλυφθεις....
Υστερα υπαρχει και η φωνη της λογικης: "Βρες εσυ μια δουλεια να βγαζεις λεφτα, και αμα κατσει σου κατσε γιατι δεν θα σκασεις κιολας"
Και δεν θα σκασεις γιατι δεν μπορεις να επιμενεις να επιδιωκεις κατι που δεν γινεται, εκτος και αν θες να ονειροβατεις οποτε, μεινε ανισσοροπος.
Σωστο. Σωστοοοοοοοοοοοοοοοοο!
Αλλα, ελα ομως που θες να σκασεις!
ΑΚου εκει αμα σου κατσει σου κατσε...
αφου θα σου κατσει στανταρ, και αφιυ το πιστευεις αρα τοτε το συμπαν θα.........
reality check!
Ναι οχι λαθος στο γραφειο ειμαι ακομα!
Οποτε να θεσω ενα ερωτημα:
Πως ο καθενας απο εσας κυνηγαει την αναγνωριση της δουλειας του;
Ποτε απελπιζεστε;
Που εχετε καταληξει; γιατι σιγουρα τα εχετε σκεφτει ολα αυτα.
Τι συμβαινει με ολο αυτο τα star system που δεν εχω καταλαβει τι θελει;
Γιατι οι μισοι απο τους προβεβλημενους θελουν να κανουν το επαγγελμα "διασημος" αλλα παρολα αυτα ασχολουνται με το τραγουδι;
Και τελος, γιατι δεν οργανωνομαστε λιγο μεταξυ μας, προς τα μελη απευθυνομαι, αφου κατα πασα πιθανοτητα μπορουν να προκυψουν ενδιαφερουσες συνεργασιες, ασε που λιγο πολυ γνωριστηκαμε!