Λυπάμαι,αλλά λέτε κουταμάρες και οι δύο,κατασταλαγμένοι μέσα στην ανυπαρξία σας.
Το θέμα που σας έβαλα σας δίνει τροφή για σκέψη,αλλά για να καταναλώσει κάποιος τροφή πρέπει να έχει πρώτα το αίσθημα της πείνας.Εσείς έχετε μονίμως το αίσθημα του κορεσμού.Το ίδιο φαντάζομαι συμβαίνει και στις μουσικές σας διαδρομές.Και για τον παππού το καταλαβαίνω,αλλά για τον πιτσιρικά?
Επίσης για το θέμα του βίντεο,εσείς είστε αυτοί που εναγωνίως το ζητάτε εδώ και δύο χρόνια.Εγώ δεν τραβάω κανένα ζόρι και γι αυτό θα το κάνω αν θέλω,όποτε θέλω και όπως θέλω!
Και στο θέμα μας τώρα.Ιεραρχώντας κάποιες δεξιότητες θα έλεγα οτι ένας ντράμμερ ξεχωρίζει
1ον. για το απόλυτα σωστό κούρδισμα του οργάνου με παρθένες μεμβράνες και φυσικά πουθενά μάφλ ούτε για αστείο.Ειδάλλως να παέι να παίζει κουβάδες
2ον. για το γκρούβ που βγάζει.Χωρίς γκρουβ απο τον ντράμμερ και απο τους άλλους μουσικούς το κομμάτι σέρνεται και είναι άψυχο,χωρίς συναίσθημα και πνοή
3ον. η μετρική και ρυθμική σταθερότητα του δίνει στο γκρούπ μια σφιχτή και ακριβή απόδοση και ερμηνεία του κομματιού
4ον. οι σωστές δυναμικές.Ο ντράμμερ που ελέγχει απόλυτα τις δυναμικές του και που ξέρει που και πότε και πόσο να τις αυξομειώνει δίνει μοναδικότητα στην μουσική έκφραση.Το κομμάτι εμφνίζει αυξομειώσεις εντλασεως οι οποίες υποδηλώνουν ζωντάνια και κίνηση με εξάρσεις και υφέσεις και δεν μοιάζει με ευθεία γραμμή κλινικά νεκρου κομματιού