Καμιά φορά, ενώ παίζω κάποιο παιχνίδι στον υπολογιστή ή χαζεύοντας γενικότερα, έρχονται στο μυαλό μου εικόνες απ’ το παρελθόν, απ’ τα παιδικά μου χρόνια. Λες και προσπαθεί το υποσυνείδητό μου να μου πει κάτι. Τι όμως;

Το σίγουρο είναι ότι με κάνει να αναπολώ εκείνες τις εποχές της αγνότητας και ξενοιασιάς. Η αλήθεια είναι πως όταν έρχονται οι στιγμές εκείνες στο μυαλό μου νοιώθω φευγαλέα γαλήνη κι ευτυχία. Δεν ξέρω αν τότε ήμουν ευτυχισμένη πάντα, το σίγουρο όμως είναι πως ήμουν πιο ευτυχισμένη απ’ ότι τώρα και πιο ήρεμη.

Μου κάνει επίσης εντύπωση η καθαρότητα των εικόνων, λες κι ήταν χθες. Είμαι σχεδόν βέβαιη πως θυμάμαι ακόμα και σκέψεις που είχα, αν είχα, διότι πολλές απ’ αυτές τις θύμησες είναι σε πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι ακόμα και κάποιες απ’ τις ιστορίες που έφτιαχνα με το μυαλό μου. Τι φαντασία είχα τότε! Πόσο θα ‘θελα να την ξανάβρισκα και να ομόρφαινα έτσι την πεζή πραγματικότητά μου!

Ιστορίες που είτε ήταν πρωταγωνίστριες οι κούκλες μου είτε συνήθως εγώ. Πότε το σπίτι ήταν διαστημόπλοιο και πολεμούσα κακούς εξωγήινους, πότε ήμουν στη ζούγκλα σαν τον Μόγλη με ένα αυτοσχέδιο τόξο που είχα φτιάξει – με τον παππού μου νομίζω – από ένα μακρόστενο κομμάτι μάρμαρο δεμένο με σχοινί! Κι άλλοτε ο κήπος που τόσο όμορφα είχε φτιάξει ο παππούς σαν έργο τέχνης , γινόταν το λιβάδι  που έτρεχα για να παίξω και να μαζέψω λουλουδάκια όταν τελείωνα τις δουλείες του σπιτιού (ξύλινο μέσα στο δάσος) με τη μαμά ή τα διαβάσματά μου.  Κι εκείνη η κούνια που είχε στήσει ο παππούς μου στον κήπο είχε γίνει το καταφύγιό μου.

Οι κούνιες μου γενικότερα, είτε ήταν αυτή του κήπου, η κουνιστή καρέκλα της γιαγιάς ή η κούνια βεράντας στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς ήταν μέρη που η φαντασία μου οργίαζε, θα μπορούσα να πω! Ειδικά όταν συνοδεύονταν με μουσική!

Ίσως αυτός ήταν κι ο λόγος που ήμουν χαρούμενη. Ίσως ήταν ο τρόπος μου να ξεφύγω απ’ οτιδήποτε θα μπορούσε να με στεναχωρήσει. Κακό θα μου πείτε, αλλά αυτός ήταν ένας τρόπος να ξεδίνω. Άλλοι έχουν τον αθλητισμό, τη ζωγραφική ή ακόμα χειρότερο ουσίες, εγώ είχα αυτό. Να πλάθω ιστορίες .

Μακάρι να μπορούσα να ξαναβρώ τη φαντασία μου! Να ξαναφτιάξω όμορφες ιστορίες! Το να δημιουργώ είναι σχεδόν ζωτικής σημασίας για μένα. Πολλές φορές νοιώθω πως θέλω να εκφραστώ, να γράψω κάτι μα δεν ξέρω τι. Κι επειδή δεν είμαι καλή στις χειροτεχνίες ή τη ζωγραφική (ναι έχω δοκιμάσει) εγώ δημιουργώ με λέξεις. Μικρή έγραφα ποιήματα. Τώρα νοιώθω ότι έχω στερέψει. Όταν είσαι μικρός και μεγαλώνεις έχεις ένα σωρό ερεθίσματα, όλα είναι καινούρια. Μα όταν μεγαλώσεις και μπεις στη διαδικασία των υποχρεώσεων, σε κυριεύει το άγχος και στο μυαλό σου έχεις μόνο το πώς θα βγάλεις λεφτά για να περάσει η οικογένεια τον επόμενο μήνα είναι σα να έχεις βάλει παρωπίδες και να έχεις κλειστεί σ’ ένα λευκό κι άδειο δωμάτιο χωρίς παράθυρα.

Θα ήθελα τουλάχιστον, αφού δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω σε εκείνες τις εποχές και τις ηλικίες, να μπορούσα να ζωντανέψω τη φαντασία μου. Να την ξυπνήσω αν υπάρχει ακόμα κι απλά έχει πέσει σε λήθαργο. Μακάρι αυτές οι εικόνες απ’ το παρελθόν και οι σκέψεις να είναι ο τρόπος που το μυαλό μου προσπαθεί να με βοηθήσει.

Το έψαχνα καιρο αυτο το αρθρο γιατί πολλοί μου λένε αρνητικά για το αγαπημένο μου χρώμα, ενώ έχει πολλά θετικά!!! χα!

"Τα χρώματα αποκαλύπτουν την ψυχολογία μας και διεγείρουν τις αισθήσεις μας. Διαλέγουμε χρώμα για το τι ρούχα θα φορέσουμε, για το πως θα βάψουμε τους χώρους του σπιτιού μας, ονειρευόμαστε χρώματα, επιλέγουμε χρώματα ακόμη και στο φαγητό μας.



Όπως θα έχετε παρατηρήσει και εσείς, η επιλογή ενός χρώματος σχετίζεται άμεσα με την ψυχολογική μας διάθεση αλλά και με την φυσική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Η χρωματοθεραπεία είναι μια εναλλακτική θεραπεία που μπορεί να μας βοηθήσει να βελτιώσουμε τα ψυχικά και σωματικά μας προβλήματα. Τα χρώματα επιδρούν στην ψυχή, διεγείρουν τις αισθήσεις μας και μπορούν να επιδράσουν θετικά ή αρνητικά στην ψυχική μας διάθεση αλλά και τα σωματικά προβλήματα.

Μεγάλη σημασία έχει το χρωματικό μας περιβάλλον στο σπίτι και την εργασία. Δηλαδή τα χρώματα που έχουν οι τοίχοι μας, τα ρούχα μας, τα σεντόνια μας, οι λάμπες. Τι συμβολίζει όμως το κάθε χρώμα ξεχωριστά;



Το μπλε ηρεμεί και χαλαρώνει. Εκφράζει εμπιστοσύνη, ηρεμία, γαλήνη, λογική και αφοσίωση.



Το πράσινο δίνει αισιοδοξία, δύναμη και αντοχή. Εκπροσωπεί την αρμονία, την ελπίδα, την χαλάρωση και την ισορροπία

Το πορτοκαλί λειτουργεί ως αντικαταθλιπτικό, βελτιώνει την ψυχική διάθεση.

Το κόκκινο ενεργοποιεί τις πέντε αισθήσεις και δημιουργεί διάθεση για δράση. Είναι σύμβολο δύναμης, επιβίωσης, οργής, πάθους και επικοινωνίας.



Το κίτρινο διεγείρει πνευματικά και βοηθά το μυοσκελετικό σύστημα. Συμβολίζει αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση, αντίληψη και δημιουργικότητα.

Το ροζ βοηθά στην εξισορρόπηση των συναισθημάτων.

Το άσπρο βοηθά στον εξαγνισμό και στην εξισορρόπηση. Συμβολίζει την αγνότητα, την καθαρότητα, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη και ηρεμία.



Το καφέ προσφέρει χαλάρωση.

Τέλος το μαύρο απορροφά την περισσευούμενη ενέργεια. Εκφράζει φόβο, κατάθλιψη, ψυχρότητα.

Για να διώξετε το άγχος, αλλά και τη μελαγχολική διάθεση, επιλέξτε για όλο το σπίτι και κυρίως για την κουζίνα φωτεινά και χαρούμενα χρώματα που προσδίδουν στον χώρο ζεστή ατμόσφαιρα.

Βάλτε χρώμα λοιπόν στη ζωή σας για να είστε ευτυχισμένες και χαμογελαστές."

www.zougla.gr

*να ευχαριστήσω την κα Νάντι Παπαμήτσου που μου έστειλε το μήνυμα με αυτό το άρ8ρο.

"...έχω δίλημμα ποιο δρόμο να διαλέξω

ποια απόφαση

ποια να 'ναι η σωστή..."

Πόσα λάθη έχω κάνει και πόσους λάθος δρόμους έχω πάρει;

Πόσες επιλογές έχουμε μπροστά μας κάθε μέρα και πόσα διλήμματα να αντιμετοπίσουμε. Πως μπορούμε να ξέρουμε αν έχουμε πάρει τη σωστή απόφαση;

Και πως αυτή η απόφαση μπορεί να επηρεάσει κάποιον άλλον στο άμεσο ή έμμεσο μέλλον; Πόσο μπορεί να επηρεάσει κάποιον άλλον; Μπορεί άραγε μια απόφαση κάποιου άλλου να μας επηρεάσει πριν καν βρεθούμε και περπατήσουμε σ' αυτόν και να καθορίσει τη ζωή μας;

Μπορεί κάποιος να παίρνει μόνο λάθος αποφάσεις; Κι αντίστοιχα μπορεί κάποιος να παίρνει μόνο το σωστό δρόμο μέσα από τόσες επιλογές;

Μπορεί άραγε μια απόφαση που φαίνεται σωστή επιλογή να είναι όντως ή τελικά είναι λανθασμένη; Και πόσο πρέπει να περιμένει κανείς για να το μάθει;

Έχει γραφτεί ότι αν θες κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να σου το φέρει. Όμως υπάρχει κι η άλλη όψη του νομίσματος:

Αν θες κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να στο πάρει μακρυά. Και καμιά φορά να το δώσει αλλού, κι αυτό είναι χειρότερο απ' το να στο πάρει απλώς μακρυά σου.

  Αυτός είναι ένας κοσμικός τυφώνας!!!

Στο περασμένο post η καλή μου Κατερίνα (ΚΙΤ_ΚΑΤ) έγραψε:

"Ένα παλιό τραγουδάκι έλεγε... "Χαμογελά η ζωή σ'όποιον έχει πίστη και αντοχή" :)
Και να μη χαμογελάει, με πίστη και αντοχή τα βλέπεις κι εσύ όλα καλύτερα..
Smiles!!"

Κατερίνα μου, αυτό είναι ένα απ' τ' αγαπημένα μου τραγούδια, κι ίσως απ' τα καλλίτερα που έχουμε στείλει στη Eurovision!!! Σ' ευχαριστώ, έστω και καθιστερημένα, που μου το θύμισες και που προσπάθησες να με κάνεις να νοιώσω καλλίτερα!

Αυτό το post έχω αρχίσει να το γράφω άλλες 3 φορές, αλλά κάθε φορά κάτι γινόταν και σταματούσα. Σήμερα, που έχουν περάσει δύο μήνες, μπορώ να πω πως νοιώθω αρκετά καλά. Όχι τέλεια, αλλά είναι μια αρχή. Έχουν συμβεί πολλά, κυρίως καλά που συνέβαλλαν σε αυτό!

Πολύ σημαντική ήταν η στήριξη φίλων ή και απλά γνωστών, όπως η Κατερίνα, που μπορεί να μη μιλάμε συχνά ή να συναντιώμαστε μια φορά στη ζωή μας, αλλά αυτά που λέγονται ή πράτονται είναι αρκετά για να σου δώσουν δύναμη! Πάντα μου έκανε εντύπωση το πόση δύναμη έχουν τα λόγια και πολύ περισσότερο τα λόγια ανθρώπουν που δεν σε ξέρουν καλά ή δεν σε ξέρουν και καθόλου!!!

Πέρα απ' την αγάπη και το ενδιαφέρων όλων αυτών που μου άπλωσαν το χέρι, όμως, το θετικό νομίζω είναι ότι βρήκα λίγη δύναμη να σταθώ λίγο στα πόδια μου. Έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω. Γιατί όσο και να προσπαθούν οι άλλοι άμα κι εσύ ο ίδιος δεν θέλεις δεν γίνεται τίποτα. Ακόμα, βέβαια τρέμουν τα πόδια μου και δεν έχουν πολύ δύναμη, όπως τα πόδια κάποιου που σηκώθηκε από αναπηρικό καροτσάκι και ξεκινάει να περπατάει, αλλά ελπίζω να το ξεπεράσω αυτό και να τα δυναμώσω σύντομα!

Ίσως σ' αυτό βοηθήσει και το γεγονός ότι σύντομα θα φτιάξω και το ρολό που έχει σπάσει και πέσει στη μπαλκονόπορτα του δωματίου μου και εμποδίζει εδώ κι αρκετές εβδομάδες τον ήλιο να μπει και να μου φτιάξει την περίεργη διάθεσή μου, να με γεμίσει αισιοδοξία! Άλλο ένα στοιχείο που μου κάνει πάντα εντύπωση είναι η "σχέση" που έχω με τον ήλιο! Όποτε βγαίνει γεμίζω χαρά και μπορώ να κάνω πολλά! Το πρωί, επίσης, απεχθάνομαι το τεχνητό φως, ειδικά στη δουλειά. Το χειμώνα που είναι κρυμμένος στα σύννεφα με πιάνει μελαγχολία. Περίεργα πράγματα!Και παρότι εξηγούνται επιστημονικά, εμένα πάντα εντύπωση θα μου κάνουν!!!

Και για να μην Ξεχνιώμαστε μέρα που είναι:

Χρόνια Πολλά!

Φώτος απο webshots. H Ελληνική σημαία όπως την φωτογράφισε τουρίστας, αν δεν κάνω λάθος, με την εξής λεζάντα: The biggest Greek flag, The biggest Greek flag in the world (Guiness record), 667.89 sq. meters, in Keri village of Zakynthos (Zante) island (Ioanian sea).

Πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον τρεις εβδομάδες από τότε που κάηκε ο υπολογιστής μου. Μετά από πάρα πολλά χρόνια είναι η πρώτη φορά που παρακαλώ ξανά να έρθει γρήγορα ο Σεπτέμβρης μπας και με γλητώσει απ' το χειρώτερο ίσως καλοκαίρι της ζωής μου.

Το γεγονός οτι δεν πήγα και δεν πρόκειται να πάω διακοπές δεν είναι ο λόγος που ελπίζω να περάσει γρήγορα αυτό το καλοκαίρι. Έχω συνηθίσει άλλωστε. Είναι ζήτημα σ' όλη μου τη ζωή να έχω πάει διακοπές δέκα φορές, χωρίς να συμπεριλάβω τα μονοήμερα στην Τήνο, αλλά συμπεριλαμβάνω 3ήμερα σε άλλους προορισμούς. Αυτό που μ' ενοχλεί περισσότερο είναι η έλειψη "ασχολιών".

Δεν εργάζομαι εδώ κι ένα χρόνο (και ένα μήνα), τ' αποθέματά μου έχουν τελειώσει και πέρα από βιβλία, περπάτημα και μπάνιο που και που δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο. Ο υπολογιστής που μου έχουν δανείσει φίλοι ανεβάζει θερμοκρασία πολύ γρήγορα, οπότε μπαίνω στο διαδίκτυο για τα βασικά: chat με φίλους/ες που είναι μακρυά ή δεν βλεπώμαστε συχνά και ταυτόχρονα ελέγχω e-mails και αγγελιες στα γνωστά σε όλους μας sites. Τα αποθέματα όπως είπα έχουν εξαντληθεί και δεν μπορώ ούτε να ζητάω συνέχεια απ' τους γονείς μου 29 χρονών γαϊδούρα, την ώρα που ούτε σε 'κείνους περισεύουν, για να βγαίνω ούτε μ' αρέσει να κερνάνε συνέχεια οι φίλοι. Άσε που τώρα οι περισσότεροι την κοπανάνε για κάποιες μακρινές παραλίες! 

Αυτά δεν ξέρω γιατί τα έγραψα... Δεν μ' αρέσει συνήθως να δημοσιοποιώ τις μαυρίλες μου. Για άλλο ξεκίνησα να γράφω κι αλλού με πήγε. Ας είναι. Πρέπει να κλείσω γιατί έχει ανεβάσει θερμοκρασία το pc... Με συγχωρείτε αν σας χάλασα τη μέρα με τα δικά μου.

... να εύχεσαι να είναι μικρός ο δρόμος!

Ένα χρόνο μετά έχω να πω ακριβώς τα ίδια!

Πολύ πλούσιο βιογραφικό για τη μια δουλειά, έλλειψη κατάλληλης προϋπηρεσία για την άλλη! 

ΟΚ! Αφού το έχετε το ρημάδι μπροστά σας και το βλέπετε, τι με καλείτε για συνέντευξη και χάνουμε κι οι δύο το χρόνο μας; Εντάξει, έχετε δίκιο... Ίσως άμα με δείτε και μιλήσουμε σας πείσω ότι είμαι αρκετά καλή για τη θέση (αν δεν έχω στο cv μου τα προσόντα που χρειάζονται) ή ίσως να με έχετε υπ' όψιν σας άμα ανοίξει θέση αντίστοιχη των προσόντων μου.

Και καλά οι άμεσα ενδιαφερόμενες εταιριες! Οι μεσολαβητές-εταιρίες έχουν την περισσότερη πλάκα! Εκεί να δείτε! Τεστ από δω, τέστ από κει, δεν πα' να 'χεις 100 πτυχία, να είσαι τρίγλωσσος κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, πρέπει να σε τσεκάρουν κι αυτοί οι φωτεινοί παντογνώστες και να σε στειλουν, όοοχι εκεί που θες εσύ, αλλά εκεί που πιστεύουν εκείνοι ότι θα είναι καλλίτερα για σένα! Κι αυτό επειδή πληρώνονται απ' τις εταιρίες που ψάχνουν προσωπικό, οπότε πρέπει με κάθε τρόπο να τις ικανοποιήσουν! Ε, ρε γλέντια! 3 ολόκληρες ώρες με παιδευαν μια φορά και αποτέλεσμα μηδέν! Πιο μηδέν δε γίνεται!

Όπως και να 'χει όποτε πάω για συνέντευξη αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο... Σαν ένα παιδί που του παίρνουν το γλυκό (ή το παγωτό μιας κι είναι καλοκαίρι) απ' το στόμα την ώρα που μόλις το 'χει δαγκώσει.

Ειλικρινά, αισθάνομαι μετά από κάθε συνέντευξη λες και είμαι φτιαγμένη για τηλεφωνήτρια, είτε σε εισπράξεις λογαριασμών είτε ακόμα χειρότερα σε πωλήσεις. Κι όσο για εξέλιξη σ' αυτούς τους τομείς είναι σαν να κάνω όνειρα θερινής νυχτός.

Τρελαίνομαι! Σκέφτομαι να πάω πάλι σε κάποια τέτοια εταιρία τηλεφωνικών υπηρεσιών κι όσο σκέφτομαι ότι δε θα υπάρξει εξέλιξη είτε ότι θα αργήσει μερικά χρόνια, τρελαίνομαι! Γιατί σπούδασα τότε; Αυτό το κάνει ο οποιοσδήποτε. Γιατί σπούδασα τότε κάτι τόσο δημιουργικό; Τα λεφτά που έδωσα για τις σπουδές μου, που δεν χάρηκα φοιτητική ζωή γιατι έπρεπε να δουλεύω για να πληρώνω τη σχολή πότε θα τα πάρω πίσω; ΟΚ, ασε τα λεφτά. Την ανάγκη για εξέλιξη και δημιουργία που νοιώθω πως θα την ικανοποιήσω από τέτοιες θέσεις; Αυτό αναρωτιέμαι αμέσως μετά που αποφασίζω να συμβιβαστώ γι' άλλη μια φορά σε κάτι που δε μ' αρέσει αφού υπάρχει ανάγκη.

Σκέφτομαι λάθος; Δεν έχω πρόβλημα να πάω να δουλέψω σε κάποια θέση που δε μ' αρέσει πολύ αρκεί να ξέρω πως, μια ανάσα πριν τα 30, είτε θα έχω σύντομα κάποια εξέλιξη είτε το πασαπόρτι -αν είναι η σύμβαση περιορισμένου χρόνου - για κάτι καλλίτερο και πιο ενδιαφέρον.

Μήπως τελικά θέλω πολλά; (κι εδώ τελειώνει το παραλήρημα. ευχαριστώ που με διαβάσατε και με ανεχτήκατε!)

ο Θεος γελάει λένε.

΄

Καμιά φορά έχω την αίσθηση ότι ρίχνει τρελά γέλια μ' εμάς. 

Από σχετικά μικρή ηλικία θυμάμαι τη μητέρα μου να κάνει σχέδια και να της βγαίνουν αλλιώς, να συναντά εμπόδια - ανυπέρβλητα κάποιες φορές - και πιο συχνά να καταστρέφονται εντελώς.

Λες κι είναι κληρονομικό ό,τι σχέδια κι ό,τι όνειρα έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου εκτώς από ένα είτε έχουν τσαλακωθεί, είτε έχουν γκρεμιστεί.

Που να δείτε γέλια οι Μοίρες όταν κάνουμε σχέδια από κοινού με τη μάνα μου! Ξεκαρδίζονται! Πρέπει να γελάνε μέχρι δακρύων!

Ξέρω, θα μου πείτε αφού έχω την υγεία μου κι είμαι αρτιμελής κι έχω τους γονείς μου να μην παραπονιέμαι.

ΟΚ, συμφωνώ. Αλλά είναι ελαφρώς (για να μην πω βαρέως και με πείτε υπερβολική) ψυχοφθόρο να κάνεις απ' το πιο απλό σχέδιο (να πάω για καφέ, για μπάνιο κι άλλα τέτοια ελαφρά) μέχρι τα πιο σημαντικά και περίπλοκα (τι θα κάνω όταν μεγαλώσω;) και να σου έρχονται τα πάνω κάτω.

Εως πότε θα καταφέρνω να σηκώνομαι και να στέκομαι στα πόδια μου όποτε πέφτω (και πέφτω και συχνά, ούτε ο σκουντούφλης να ήμουνα!) κι ως πότε θα βγαίνω στον αφρό όταν έχω πιάσει πάτο; Ε, κάποια στιγμή θα κουραστώ, θα λυγίσω κι εγώ σαν άνθρωπος ή μπορέι να με πιάσει κράμπα βρε αδερφέ και να πνιγώ!

Μετά σκέφτομαι μήπως κάνω μεγαλεπήβολα σχέδια, μήπως δεν ξέρω τι θέλω και τι κάνω και λοιπά και λοιπά business type ερωτηματικά. Πόσο μεγαλεπήβολο είναι το σχέδιο να πας για καφέ με μια φίλη που έχεις χρόνια να δεις και πόση αυτογνωσία πια να θέλει για να πετύχει;

Δεν μπορεί, δεν μπορεί!!! Είτε κάτι κάνουμε λάθος εμείς είτε είμαστε εντελώς άτυχες! Το παρήγορο είναι ότι ξέρω κι άλλα άτομα που έχουν το ίδιο πρόβλημα κι έτσι αλληλοστηριζόμαστε, όσο μπορούμε δηλαδή!

Μήπως να τ' αφήνουμε όλα στο φλου; Όποτε κάνουμε κάτι απρογραμμάτιστα ή τελευταία στιγμή και γίνεται και καλό βγαίνει. Αλλά κάποια πράγματα δεν μπορούν να μην προγραμματιστούν... Έτσι δεν είναι;

Το 'χω πάρει λοιπόν απόφαση: θα ονειρεύομαι (άλλωστε κανείς δεν μπορεί να μου το απαγορεύσει) χωρίς να περιμένω να πραγματοποιηθεί το όνειρο, είτε από μόνο του είτε με δική μου προσπάθεια, και όσο μπορώ θα περιορίσω τα σχέδια και τους προγραμματισμούς! Όπως μου τα φέρει το ζάρι της ζωής. Κι εκεί που θα με παίρνει θα επεμβαίνω για να κάνω το δικό μου!

Το τέταρτο κατά σειρά για το ΜΗ και το πρώτο για μένα!

Yeeeeaaaaah!!!

Έτσι, γι' άλλη μια φορά μετά από συνάντηση μελών έχω να πω - ή μάλλον να γράψω - πολλά! Τα γενικά τ' ανέφερα στο φόρουμ, οπότε τώρα πάμε στα πιο συγκεκριμένα!

Jorge: Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα, επιτέλους! Σ' ευχαριστούμε πολύ για τα αυτοκολλητάκια μας!

Aiolos_m: Επίσης χάρηκα που σε γνώρισα κι εσένα! Τη φωτό αν την έχεις ακόμα και δεν την αναρτήσεις στήλε μου τη σε παρακαλώ, γιατί τόσο πετυχημένα κοτσιδάκια μετά από τόσο καιρό που είχα να τα κάνω, θέλω να τα δείχνω! Γι' αυτό το λόγο, όχι επειδή είμαστε με τον Γιώργο! χιχιχι

gialina_giannina: Πολύ γλυκιά! Μας έβγαλες απ' την αμηχανία! Χάρηκα που σε γνώρισα!

Deos: Δέος πραγματικά! Με τα κερασάκια του, τα υποβρυχιάκια του, τα ψυγειάκια του, την οργανωσή του! Μας εντυπωσίασε και μας σκλάβωσε!!! Καταπληκτικός οικοδεσπότης!!!

heartbreak_kid: Τα λόγια είναι περιτταααά!!! Χάρηκα πολύ που σε ξαναείδα!

Orfeus: Εδώ κι αν είναι τα λόγια περιττά!!! Μόνο που μου έφυγες απότομα, μετά είχες σοβαρή συζήτηση που δεν ήθελα να διακόψω και μετά χάθηκες μες στα σκοτάδια... :o(

Vero: Άλλη μια γλυκιά γνωριμία! Σ' έχασα κάποια στιγμή κι ανησυχώ ακόμα...

uNick: ... ... ... ... ... κολυμβητής!!! :p

margo: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Μου είχες γίνει κάτι σαν αποθυμένο!

KIT_KAT: όλο σε διάβαζα και δε σε έβλεπα! Χάρηκα για την - επεισοδιακή από μέρους μου - γνωριμία! Άφησα το στίγμα μου πάλι!!! χιχιχι

Hastaroth: δε νομίζω πως υπάρχει συνάντηση που να μην είναι κι ο Αλβέρτος! Σήμα κατατεθέν των συναντήσεών μας!!!

Ουυυυυφ! Είμαι σίγουρη ότι ξεχνάω πολλά άτομα ακόμα! Ένα που δε συστήθηκε, τα κορίτσια στην παρέα του Δέοντα με το σκυλάκι (τη σταρ της βραδιάς, αλλά δεν έχω δει ακόμα καμιά της φωτο) που δε θυμάμαι τα ονόματά τους... Σόρρυ... :(

Επίσης, μου φάνηκε ότι ήταν εκεί και ο DTango αν και δεν υπήρχε το όνομά του στη λίστα, αλλά ήταν ένα παλικάρι με γκρίζο μαλλί που μας τριγύριζε και μόλις αποφάσισα κανά δυο φορές να πάω να τον ρωτήσω, εξαφανιζόταν! Λέτε να τον τρόμαξαν τα φοβερά μου κοτσίδια;! Όποιος γνωρίζει κάτι παρακαλώ ας επικοινωνήσει μαζί μου για να διαλευκανθεί η υπόθεση! loool

Θα ήθελα ακόμα να προσθέσω ότι προσπάθησα να εντοπίσω άτομα που θα ήθελα να γνωρίσω, όπως τον Παύλο (Astron), τον Φίλιππο (λίσταρχο - σόρρυ Γιώργο που σου κλέβω λέξεις), sea-like-eyes αν ήρθε, την Κατερίνα (shakti) και πολλούς/ες άλλους/ες βέβαια...

Ελπίζω σε κάποια άλλη συνάντηση με περισσότερο φως γιατί τώρα που γερνάω δε βλέπω και καλά στα μισοσκόταδα!!!

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι περάσαμε πολύ όμορφα κι ευχάριστα, κάναμε καινούριες γνωριμίες κι ακούσαμε ωραία μουσικούλα!

Ήταν μια παραδείσια βραδιά!!!

Εις το επ'ανειδείν!!!

... πραγματικότητα!!!

Την ευχή ενός παιδιού! Κάνε ένα παιδί να χαμογελάσει και να ξεχάσει τα προβληματά του.

Στο http://www.makeawish.gr/ μπορείς

να διαλέξεις με ποιον τρόπο θα πραγματοποιήσεις την ευχή κάποιου παιδιού και θα ενημερωθείς για την οργάνωση.

Αξίζει να αφιερώσεις 5' απ' το χρόνο σου για ένα παιδί που πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια, δε νομίζεις;

Από κει και πέρα εσύ αποφασίζεις αν θα βοηθήσεις να πραγματοποιηθεί μια ευχή διαλέγοντας μία είτε με το να γίνεις εθελοντής, είτε αγοράζοντας κάποιο προϊόν, είτε δωρίζοντας ένα χρηματικό ποσο.

Δεν είναι και τόσο δύσκολο, έτσι;!

Καλό είναι να θυμόμαστε και να βοηθάμε τα παιδιά όλο το χρόνο κι όχι μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα.

Και μην ξεχνάς το www.hamogelo.gr.

Η βοήθειά σου είτε μεγάλη είτε μικρή, είτε χρηματική είτε άλλης μορφής είναι πάντα σημαντική, όποιον οργανισμό κι αν διαλέξεις να υποστηρίξεις (αν δεν μπορείς να συνεισφέρεις σε όλους).

Υ.Γ. Ακόμα και ν'αντιγράψετε αυτό το κείμενο είτε να το τροποποιήσεται στο δικό σας blog θα βοηθήσει πολύ, μιας και θα το διαβάσουν πολύ περισσότερα άτομα, απ' το να μείνει στο δικό μου μόνο.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Τί κάνει τη ζωή γλυκιά;

Υποκειμενικό θα μου πείτε. Ίσως.

Σήμερα το πρωί και μετά από ένα περιστατικό που δείχνει πόσο αγενείς και ασεβείς έχουμε γίνει και το οποίο με άφησε με πολύ κούραση και ξεφλουδισμένες παλάμες γεμάτες κάλους, ανακάληψα ότι αυτήν την περίοδο ζω μια γλυκιά ζωή!

Μετά από ένα χαλαρωτικό ντούς με μυρωδάτα σαπουνάκια και σαμπουαν συνειδητοποίησα ότι τη ζωή μου την κάνουν γλυκιά μικρά καθημερινά πράγματα! Πράγματα όπως ο χρόνος που αφιερώνω σε μένα, την οικογένειά μου, τους φίλους μου και το σπίτι μου!!! Το ίδιο αυτό το ντους που με χαλαρώνει κάνει τη ζωή μου γλυκιά! Ο χρόνος που πέρασα με το θείο μου εξαιτίας του περιστατικού - quality time για τους αγγλόφωνους, το πάρτυ γεννεθλίων που έκανα το περασμένο Σαββάτο, ένα καλό βιβλίο με συνοδεία ενός ποτηριού ice tea αργά το μεσημέρι στη βεράντα είναι πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη! Μπορεί να μην είναι ο παράδεισος, αλλά σίγουρα δίνουν μια γλυκιά νότα στη ζωή μου που μου είχε λείψει τα τελευταία χρόνια. 

Το μόνο που δεν έχω κάνει ακόμα είναι να πάω για μπανάκι σε μια ωραία παραλία, αλλά που θα μου πάει..! Αργά ή γρήγορα η αιώρα μου με περιμένει!!! (και μετά ξύπνησα!θέλω και αιώρα τρομάρα μου!)

  Βολεύομαι και σε μια απλή ξαπλώστρα!!!       

Τόσον καιρό αποφεύγω να ανοίξω αυτό το θέμα εδώ, γιατί με στενοχωρεί αφάνταστα το γεγωνός ότι γίνεται αφορμή να τσακωνόμαστε κάθε φορά, επειδή η κάθε μεριά θεωρεί ότι η άλλη προσπαθεί να της αλλάξει απόψεις.

Ο λόγος όμως που αποφασίζω να γράψω (και φοβάμαι πως θα αναγκαστώ να επανέλθω) είναι γιατί νοιώθω την ανάγκη να "λύσω μια παρεξήγηση" όσων αφορά τη θρησκεία που επέλεξα να άκολουθήσω (ουσιαστικά ν'απολογηθώ για το δικαίωμά μου να πιστεύω κάπου - τι θλιβερό). Ουσιαστικά ίσως και να είναι η αιτιολόγηση του γιατί την επέλεξα. Επίσης, δεν μ' αρέσει το εξής: αισθάνομαι πως όποτε κάποιος που πιστευει σε κάποιον Θεό ή ακολουθεί μια οποιαδήποτε θρησκεία, δέχετε επίθεση και καμιά φορά γίνεται ο περίγελος αυτών που λένε πως δεν πιστεύουν πουθενά και θέλουν ελευθερία βούλησης (αλλά εκείνοι στερούν την ελευθερία των υπολοίπων να πιστεύουν κάπου).

Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι ούτε πάω συχνά εκκλησία, ούτε πήγα ποτέ κατηχιτικό αν και το ήθελα (και θα με έδιωχναν είμαι σίγουρη για την αμφισβήτηση και τα πιστεύω μου) κι ούτε η οικογένειά μου ήταν βαθειά θρησκευόμενη ή μου επέβαλε να πιστεύω κάπου. Ίσα ίσα θα έλεγα μας αρέσει να ψαχνόμαστε και πιστεύουμε και σε πράγματα που η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία (κ όχι θρησκεία - θα εξηγήσω παρακάτω τη διαφορά) απορρήπτει.

Για μένα, λοιπόν, η θρησκεία είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής. Παρότι με γοήτευσαν κι άλλες θρησκείες όπως ο βουδισμός ή - ας το πω έτσι - η αρχαία ελληνική θρησκεία, τελικά προτίμησα την ορθόδοξη χριστιανική. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει κ την καθολική, γιατί στην οικογένια έχουμε καθολικούς, αλλά την απέρηψα όπως και άλλες για τους εξής λόγους (πιθανόν να υπάρχουν κι άλλοι αλλά αυτοί ειναι οι βασικοί):

1. θεωρώ ότι σαν φιλοσοφία είναι πολύ κοντά με την αρχαία ελληνική σκέψη και φιλοσοφία, στην ουσία της, άρα και πιο κοντά σε μένα ως ελληνίδα
2. πολλές απ' τις παραδόσεις μας έχουν ρίζες κ αρκετές δν έχουν αλλάξει από την αρχαιότητα (πρόσφατα μάλιστα άκουσα ότι πολλά στο τελετουργικό μας είναι ίδια με τα ελευσίνια κ άλλα μυστήρια της αρχαιότητας)
3. αν και έχει κανόνες το πρακτικό μέρος της θρησκείας αυτής ΔΕΝ μου επιβάλλονται όπως σε άλλες θρησκείες. Κι εδώ είναι η διαφορά που ανέφερα μεταξύ θρησκείας και εκκλησίας και θα εξηγήσω παρακάτω.
4. δεν μου επιβάλει με τη δικαιολογία του καλού πιστού να προσηλυτίσω άλλους.

Για όσους βιαστούν να μου πουν γιατί αφού μοιάζουν με τ' αρχαια ελληνικά δεν ακολούθησα αυτά, θα πω πως μου δίνεται η αίσθηση ότι, πρώτων, ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει κάτι - ως γνωστών οι αρχαίοι έλληνες πίστευαν σε ένα θεό το Ων (σε έναν πιστεύω κι εγώ) κι έχουμε ίδια ή παρόμοια τελετουργικά και παραδόσεις, οπότε είναι το ίδιο για έμένα - και δεύτερον προσωπικά θεωρώ ότι η συγκεκριμένη φιλοσοφία του χριστιανισμού μπορεί εύκολα αν θέλει κανείς (ΑΝ θέλει κ όχι με το έτσι θέλω) να γίνει πράξη και είναι για μένα ένα βήμα παραπέρα. Είναι προσωπική άποψη, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά αυτό πιστεύω. Άλλωστε η πίστη γενικά είναι δικαίωμαι κάθε ανθρώπου, όπου κι αν πιστεύει, είτε σε θεό είτε σε άνθρωπο. Όπως και το να μην πιστεύει σε κατι ή κάποιον.

Τώρα, για τη διαφορά εκκλησίας- θρησκείας:

1. η θρησκεια όπως είπα κ πιο πάνω για μένα έιναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής και είναι κάτι προσωπικό, ενώ η εκκλησία περιλαμβάνει το τελετουργικό και μετατρέπει το προσωπικό σε κοινό (κοινωνία - δεν αναφέρομαι στη Θεια Κοινωνία, αλλά στην συμπραξη και συμβίωση). Για να λειτουργήσει μια κοινωνία χρειάζεται νόμους. Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη κοινωνία δεν τους επιβάλει γιατί αν η φιλοσοφία γίνει τρόπος ζωής δεν χρειάζονται αυτοί οι νόμοι.
2. οι νόμοι της εκκλησίας έχουν γίνει από ανθρώπους και οι άνθρωποι είναι ατελείς και κάνουν λάθη. Δε θα απορήψω μια θρησκεία από την αδυναμία χαρακτήρος των ανθρώπων. Θα απορήψω τους παπάδες, αλλά όχι τη θρησκεία. Οι παπάδες δεν είναι θεοί, είναι άνθρωποι κ οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Για μένα ο θεος είναι ένας. Κι ούτε είναι απαραίτητο επειδή είναι παπάδες να καταλαβαίνουν όλοι το ρόλο τους, ειδικά τη στιγμή που πια το να είσαι παπάς δεν είναι λειτούργημα αλλά επάγγελμα (όπως κ γιατρός κ δάσκαλος). Κι επάγγελμα το κάναμε εμείς δίνοντάς τους αρχικά κάτι τις για να μας κάνουν μια εξυπηρέτηση κλπ γνωστά.
3. τη νηστία και το μοναχισμό τον επέλεξαν οι ανθρωποι για να δοκιμάσουν τον εαυτό τους απ' τη μια κ απ' την άλλη γιατί ήταν η προσωπική τους έκφραση πίστης. Δεν επιβάλλονται απ' τη θρησκεία/φιλοσοφία κι ούτε θεωρώ εγώ πως ένας θεός θα μας κρίνει από το τι φάγαμε ή δε φάγαμε.

Σχετικά με τη φιλοσοφία της θρησκείας που ακολουθώ:

1. η παλαιά διαθήκη είναι η ιστορια και οι πεποιθήσεις των ιουδαίων. Κατά την αποψή μου τη διδασκόμαστε για να ξέρουμε την ιστορία/ από που ξεπήδησε ο Χριστιανισμός.
2. στην παλαιά διαθήκη υπάρχουν μεταφορές και νόμοι για να μπορέσει ένας λαός που ήταν νομάδικός και στην πλειοψηφία του αναλφάβητος να καταλάβει μερικά πράγματα για τον κόσμο κ τη δημιουργία του και για να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους οι διάφορες φυλές. Παραβολές και μεταφορές όπως η Εύα με τον απαγορευμένο καρπό υπάρχουν και στην αρχαία ελλάδα με την Πανδόρα και το κουτί που της χάρισαν οι θεοί και τις απαγόρευσαν να το ανοίξει. Είναι ακριβός το ίδιο πράγμα δωσμένο με διαφορετικό τρόπο.
3. η ουσία του χριστιανισμού για μένα είναι η διδασκαλία του Ιησού Χριστού, αυτό που εγώ αποκαλώ φιλοσοφία/τρόπο ζωής. Δε με ενδιαφέρει αν ο Χριστός ήταν άνθρωπος, θεός ή θεάνθρωπος, απ' τη στιγμή που η διδασκαλία του με κάνει καλλίτερο άνθρωπο και δίνει στη ζωή μου ποιότητα αν θελήσω να ακολουθήσω το δίδαγμά του.
4. ο θεος για μένα δεν τιμωρεί, αλλά συγχωρεί βάση αυτής της διδασκαλίας. Είναι ένας λόγος που επέλεξα αυτή τη θρησκεία. Αν κάτι μου πάει στραβά, φταίω εγώ κι όχι ο θεός. Αν αδίκησα κάποιον γιατί να μην αδικηθώ κι εγώ; Τι με βάζει στο απυρόβλητο του σύμπαντος (δράση και αντίδραση, οι πράξεις μας προκαλούν άλλες πράξεις) εμένα;
5. όσο για την Ανάσταση, δεν μπορώ να ξέρω σίγουρα, αλλά ελπίζω. Το σίγουρο για μένα είναι ότι κάπου πάμε μετά. Άλλωστε και οι αρχαίοι ημών προγόνοι πίστευαν ότι οι ψυχές πάνε στον Άδη, τα Ιλλύσια ή τα τάρταρα. Κι εδώ πάλι δικιά μου άποψη, ότι δεν υπάρχει κόλαση/ταρταρα αφού ο θεός στον οποίο εγώ πιστεύω δεν τιμωρεί κ ότι κάνω κακό σε κάποιον εδώ πληρώνεται.

Πολλά απ' αυτά που λέω τα διδάχτηκα στο σχολείο, αλλά μετά από χρόνια γίναν πεποιθήσεις μου. Άλλα είναι δικά μου συμπεράσματα. Η πίστη σε έναν θεό ή σε πολλούς ή σε κανέναν είναι δικαίωμα του καθενός μας. Το πρόβλημα προκείπτει όταν προσπαθούμε να πίσουμε ο ένας τον άλλον και ερχόμαστε όσοι πιστεύουμε σε κάτι ν' απολογούμαστε για το δικαίωμά μας αυτό, σε μια κατά τ' άλλα δημοκρατική κοινωνία (υποτείθεται). Βέβαια, δεν λέω πως η θρησκεία, η οποιαδήποτε θρησκεία, δν έχει γίνει υποχείριο τις πολιτικής κατά καιρούς ή ότι δεν έχουν μπει στους κόλπους θρησκειών άνθρωποι με άλλες βλέψεις ή ότι δεν έχουν γίνει θρησκείες μόνο και μόνο από συμφέρων. Έχουν γίνει και γίνονται αλλά στο χέρι μας είναι να επιλέγουμε και να απορήπτουμε και να ψάχνουμε την αλήθεια, όχι όμως να βάζουμε όλα τ'αυγά σπασμένα κ γερά) στο ίδιο καλάθι.

Αυτό που πολλές φορές γίνεται εδώ και δε μ'αρέσει κ ίσως το έχω κάνει κι εγώ είναι να κρίνουμε ο ένας τον άλλο για τισ αντιλείψεις του. Αντί ο καθένας να πει απλά την αποψή του καθόμαστε και χαρακτηρίζουμε τις απόψεις ο ένας του άλλου.

Δεν τα έγραψα όλα αυτά για να πείσω όσους δεν πιστεύουν κάπου ή σε κάτι/κάποιον. Τα έγραψα γιατί νομίζω πως έχω θεωρηθεί κολλημένη και εριστική από πολλούς. Έχω ανάγκη να πιστεύω σε κάτι μεγαλύτερο και δυναντότερο από εμένα, χωρίς να μου το επιβάλει κάποιος και χωρίς να μου λένε πως θα το κάνω, γιατί μου δίνει δύναμη που σαν άνθρωπος/ ιδιοσυγκρασία ίσως να μην την είχα διαφορετικά. Αν μη τι άλλο δεν ξοδεύω τα λεφτά μου σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους!!! Η ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία είναι η πιο κοντινή στις πεποιθήσεις και απόψεις μου και δε μου επιβάλει να την ακολουθήσω, γι' αυτό και την επέλεξα. Αν δεν έχω μελετήσει κάτι άλλο ακόμα ή προκείψει κάτι που θα με εκφράζει καλλίτερα τότε μπορεί να ασπαστώ εκείνο. Δεν μπορώ όμως να το ξέρω από πριν.

Καλή Ανάσταση!

Καλημέρα Αγαπημένοι και Καλή Χρονιά!!!*

Η άνοιξη και η νέα χρονιά με βρήκε άρρωστη (την πρώτη μέρα της άνοιξησ εγώ αρρώστησα), αλλά δεν παραπονιέμαι ιδιαίτεραγιατί αυτό έγινε αφορμή να μειώσω τους ρυθμούς μου και να ξαναρχίσω το γράψιμο! Στον ένα μήνα και κάτι, που έχω να μπω στο site έχουν συμβεί αρκετά πράγματα!

Ας τα πάρουμε, όμως, απ' την αρχή:

Ολόκληρος ο Φεβρουάριος ήταν γεμάτος από ετοιμασίες για το γάμο της κολλητής και κουμπάρας μου, συν μεταφράσεις και μια βοήθεια που χρειάστηκε ένας φίλος με μια εργασία του. Από το τέλος του μήνα που ήταν ο γάμος και μετά με έφαγαν οι κοινωνικές υποχρεώσεις! Πρώτη φορά νομίζω πως είχα Τρεις προσκλήσεις για πάρτυ (μασκέ στην προκειμένη) το ίδιο βράδυ!!! Και για τρία Σάββατα στη σειρά -μαζί με αυτό του γάμου - ήμουν συνεχώς κάπου για διασκέδαση! Δεν έχω κανένα παράπονο! Η φετινές απόκριες ήταν καταπληκτικές! Πέρασα πάααρα πολύ ωραία και στο γάμο και στα πάρτυ και όπου πήγα!!!

Στενοχωρήθηκα μόνο που αναγκάστικα να μην παρευρεθώστο ένα απ' τα 3 πάρτυ, κυρίως γιατί ήταν ταυτόχρονα συνάντηση παλιών συμμαθητών... Αλλά ελπίζω πως θα βρεθούμε σύντομα! Κι αυτό είναι κάτι άλλο που γέμιζε το χρόνο μου! Είναι απίστευτο πόσους παλιούς φίλους, συμμαθητές και καθηγητες μπορείς να βρεις μέσω internet και ειδικά σε συγκεκριμένα sites!!! Είμαι πάααρα πολύ χαρούμενη!!!

Κι εκτώς όλων αυτών, είχα και δυο συνεντεύξεις για δουλειά, αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεν με πειράζει όμως γιατί δεν ήταν κάτι που τρελαινόμουν να κάνω!

Επίσης, στις 28/2 έκλεισα 2 χρόνια σαν μέλος του ΜΗ! Να τα εκατοστήσω και να σας χαίρομαι!!!

Νομίζω πως μέχι εδώ συνοψίζονται όσα έκανα ενάμιση μήνα τώρα... Δε νομίζω να ξέχασα κάτι. Αλλά και να ξέχασα τί πειράζει;! Το μόνο που μ' ενοχλεί - εκτώς βέβαια απ' το κρυολόγημα - είναι ότι οι πρώτες μέρες της αγαπημένης μου εποχής μπήκαν με συννεφιά και βροχή. Γι' αυτό κι εγώ θα ξωρκίσω αυτόν τον γκρίζο ουρανό με ανοιξιάτικες φωτογραφίες απ' το webshots (as usual)!!!

Enjoy la primavera!!!

*Μη με ρωτήσεται για τις ευχές. Τα έχω αναλύσει σε άλλο ποστ, σχετικά με αστρολογικές πρωτοχρονιές κλπ κλπ!!!

Βαριέμαι.

Βαριέμαι να μαγειρέψω, βαριέμαι να σκουπίσω, να πλύνω, να απλώσω.

Βαριέμαι να διαβάσω, να γράψω, να μεταφράσω.

Βαριέμαι να δω TV, βαριέμαι και το PC.

Βαριέμαι να βγω για ψώνια, να πάω για μάθημα, να δω φίλους.

Για το μόνο που δε βαριέμαι είναι να περπατάω, να κάνω βόλτες ώρες ατελείωτες..!

Είμαι άρρωστη γιατρέ μου;;;;;;;;;

*Φώτο από Ice Sculpure Festival στην Κίνα, Webshots

Se que nunca me veras
como la niña de tus sueños,
se que no te fijaras
en la fachada de mis huesos;
es cierto que la luna no es de queso y que no tengo curvas de modelo...

Se que nunca entenderas
este absurdo sentimiento,
yo se que no tendre jamas
la fortuna de un beso;
es cierto que a diario estoy viviendo
en un cuento de adas que me inveto...

Y aun asi te cuidare
casi leyendote el pensamiento,
y aun asi me quedare
siempre a tu lado junto a tus silencios,
y aun asi te seguire
hasta que el mundo cambie y gire al reves.. aqui estare

Se que nunca me veras
como la causa de un desvelo,
yo se que no comprenderas
que soy el angel de tu cuento;
entiendo que tus ojos tienen miedo
de ver a la mujer que soy por dentro...

Y aun asi te cuidare
casi leyendote el pensamiento,
y aun asi me quedare
siempre a tu lado junto a tus silencios,
y aun asi te seguire
hasta que el mundo cambie y gire al reves.. aqui estare

Y aun asi te cuidare
casi leyendote el pensamiento,
y aun asi me quedare
siempre a tu lado junto a tus silencios,
y aun asi te seguire
hasta que el mundo cambie y gire al reves.. aqui estare

Όχι απλά αγαπημένο - ένα απ' τα τραγούδια ύμνους!!! Με εκφράζει απόλυτα!

Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος,

με Υγεία κι Αγάπη!!!

Εύχομαι σε όλους το 2008 να είναι γεμάτο χαμόγελα, θετική ενέργεια κι ευχάριστες στιγμές!

Ότι άσχημο έφερε το 2007, ο Νεος Χρόνος να το σβήσει με ευχάριστα γεγονότα και με ευχές και επιθυμίες που πραγματοποιούνται, αρκεί να μην βλάπτουν τους άλλους ή τους εαυτούς μας!

Χρόνια Πολλά αγαπημένοι μου φίλοι!!!