Eρχομαι από παντού και παντού πηγαίνω.
Τέχνη είμαι μεταξύ των τεχνών .
Μεταξύ των βουνών , βουνό είμαι ...
Όλα είναι πανέμορφα και πιστά .
Όλα είναι μουσικά και σωστά .
Και όλα όπως το διαμάντι είναι κάρβουνο ,
πριν γίνουν φως .

Με τους φτωχούς του κόσμου,
 τη μοίρα μου θέλω να ενώσω.
Ένα μικρό ρυάκι στο βουνό ...
με ευχαριστεί περισσότερο από τη θάλασσα .

Θέλω ... όπου πεθάνω άπατρις , αλλά χωρίς αφέντη .

Να έχω στην ταφόπλακα μου ένα μπουκέτο λουλούδια
και τη σημαία της χώρας μου .
Λευκό τριαντάφυλλο καλλιεργώ τον Ιούλιο ,
 όπως τον Ιανουάριο .

Για τον έντιμο φίλο που το έντιμο χέρι του μου δίνει .
Για τον σκληρό που την καρδιά μου ξεριζώνει ,
δεν καλλιεργώ ούτε αγκάθια .
Καλλιεργώ το λευκό τριαντάφυλλο .

Havana  - The Lost City


Τι  άλλο ξέχασα ? Α, ναι !  Cuba libre !
Tρομάρα σου σε έκαναν και  κοκτέιλ .

Βuenos días σύντροφοι  , καλημέρα !

Eξαιτίας του έμαθα λίγη φυσαρμόνικα .

Οταν ακούω αυτό το τραγουδάκι ,
παθαίνω αυτό που έγραψα στον τίτλο .  
 
Ασε το παιδί που κρύβεις μέσα σου να μεταφράσει .

Καλημέρα αγαπητό μου  νερολόγιο φουρτουνιασμένο .
Καλημέρα φίλοι μου , όσοι μείνατε δηλαδή , λίγοι και καλοί .
Αρχίζει και με τριβελίζει μέρες και νύχτες , έχω μπει στη διαδικασία δηλαδή , στην αντίστροφη μέτρηση .
Αρχίζει και μου χαμογελά η γέφυρα του Αδάμ στη νότιο Κίνα ,

τα φώτα του Melbourne ...




Μα  θα μου πεις ... πως να αρνηθώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή , μάνα μου είναι η γη .
Είναι ωρέ , η τζάμπα πίνω ?
Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις μον σερι .
Κάνω όνειρα μεγάλα για ταξίδια πιο μεγάλα .
Εχω και ελαφρύ σακίδιο , δεν μου κόβει τους ώμους , λέω να την κάνω ρε παιδιά . Δεν είναι εύκολο , είμαι στο 10...9 ...8...7...

Τελικά στη ζωή ότι σου λείπει ζητάς . Δεν υπάρχει σίγουρο. Δεν υπάρχει μόνιμο .

Όσο θαυμάζω τους πλατάνους με τον ίσκιο τους και  τις βαθειές τους ρίζες , άλλο τόσο με ξελογιάζουν τα διαβατάρικα πουλιά .
Τι ιστορίες θα είχαν να μας πουν αν μπορούσαν .

Νομίζω τα λέει όλα εκείνο το τραγούδι , όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι , μα όσους ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη .

Εγώ πάλι λέω ... η Ιθάκη μπορεί να περιμένει αν θέλει .

- Προσοχή στις γυναίκες των λιμανιών , εκτός απ τις αρρώστιες είναι και ντίλερ ναρκωτικών μου έλεγε μια καπετάνισσα στη σχολή Ασπροπύργου .
<< Οι Σομαλοί πάλι ... δεν αστειεύονται , κι εμένα τα μάτια μου φτερούγιζαν  κι από καφέ γίνονταν γαλάζια της θάλασσας .

Φωναχτές σκέψεις κάνω , αν το καταλάβατε φίλοι μου .
Είμαι ιδιαζόντως κοινωνικός τύπος και δεν ξέρω αν οι υγρές φυλακές μου ταιριάζουν .
Απ την άλλη όμως , πως να πω όχι σε νέες περιπέτειες . Τέτοια πλούτη θέλω .
Θέλω να πεθάνω 100χρονων αλλά το κοντέρ να γράφει 1000 .
Μέχρι τώρα με κρατούσαν κάτι συρματόσκοινα ... αλλά τώρα πιστεύω ότι πλησιάζει ο καιρός .

Σε πιάνει - μην το πεις αλλού - σα γάτα η λαμαρίνα...

(λαμαρίνα, η : βεν . lamarin : λεπτό μεταλλικό έλασμα - αρρώστεια που προσβάλλει και τρελαίνει τις γάτες στα φορτηγά πλοία ) κοντολογίς ο στατικός ηλεκτρισμός του βαποριού , όπου πρέπει να πιάσεις στεριά για να γειωθείς .

Yara-Yara

Ξέμπαρκοι

Μουσική/Στίχοι: Ξέμπαρκοι/Καββαδίας Νίκος
 

"Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος
              
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό

Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavos
             
κι' απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό
 
  
Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω
    
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά

Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
               
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά
 
Κούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα
Ναυτάκι του γλυκού νερού
Σε πιάνει - μην το πεις αλλού - σα γάτα η λαμαρίνα
και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού
 
Το ντύμα πάρε του φιδιού και δώσ' μου ένα μαντήλι
Εγώ, - και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Τισιανό
Βίρα, Κεφαλλονίτισσα, και μάινα το καντήλι
Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό
 
Σου πήρ' από τη Νάπολη μια ψεύτικη καμέα
κι' ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί
Πίσω απ' το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
έβενος, - γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί
 
Φώτα του Melbourne. Βαρετά κυλάει ο Yara-Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα
του κοριτσιού το φίλημα, του στοίχισε ακριβά
 
Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού
Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού
 
Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές "

Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει
Αυτός ο στίχος με πονάει πιο πολύ απ όλους .
Το μάτωμα ,  αποχωρισμός από φίλους ,αλλά είπαμε .
Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις μον σερι .

Το συνθηματικό θα είναι ένας στίχος του τραγουδιού ...

"Βίρα, Κεφαλλονίτισσα, και μάινα το καντήλι",  όταν θα μπαρκάρω ντε !
 Βέβαια για Κ  άλλου νησιού πρόκειται .
Μέχρι να πάρω την τελική απόφαση , μην μου στενοχωριέστε ,
γιατί θα είμαι α)  εν βρασμώ χαράς και περιέργειας μπρος στη θέα του καινούργιου  ,
β )
γιατί μέχρι να φύγω έχω να σας γράψω ένα σωρό ανεκδοτάκια μουρλια !
και γ) δεν έφυγα ακόμα ! χε!χε!

Άκουγα σήμερα το παιγνιδιάρικο τραγουδάκι του
Μπακιρτζή  , σιγοτραγουδούσα κι εγώ μαζί του ..."από το πάρκο στη Μυροβόλο το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο...
το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο " και ξαφνικά σαν χάδι γλιστρούσαν στο μυαλό  οι αναμνήσεις .

Το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο ... χα!χα!
Ήταν μια ηλιόλουστη μαγιάτικη μέρα , παίζαμε τους παλαιστές με την υπόλοιπη παρέα,  αν περνούσε και κανένα κοριτσάκι του χωριού το ρωτούσαμε ένα κι ένα πόσο κάνει ... και τέτοια !
Για να μην σας τα πολυλογώ να σου και σκάει το νέο !
Ο ξάδερφος μου ο Βασίλης κατά μια χούντα μεγαλύτερος με την παρέα του .
Πάντα φιγουρατζής , πάντα υπονομευτής της αθώας μας ομαδούλας , ξεκινούσε την παράσταση .
- Μάγκες σε λίγες μέρες θα μας φιλάτε τα πόδια για να γλύψετε ένα κοκαλάκι !
- Τι συμβαίνει Βασίλη , τι τζούρνεψες πάλι ;
- Πήγαινε στην καρότσα του mazda (αγροτικό αυτοκ.) και θα κλαις !
Πάω κι εγώ και τι να δω !  Μια γουρουνοπούλα σε σχήμα ελέφαντα , μόνο η προβοσκίδα  της έλειπε .
- Δεν πιστεύω Μπίλαρε να μην καλέσεις κι εμάς στο φαγοπότι ...
- Ακριβώς ξάδερφε , να μην το πιστεύεις !
Θα σας φωνάξουμε να μας κουβαλάτε τις σόδες !
- Βασίλη μην τολμήσεις !
- Για τράβα στη γωνία ψηλέ να δεις αν έρχομαι .
- Βασίλη είσαι μεγάλος γύφτος και μεγάλος
α #%$$#&^! (κατέχω την γαλλικήν απταίστως) .
- Άντε γεια σας μόμολα !
Γελάει καλύτερα όποιος δαγκώνει τελευταίος του φώναζα ενώ απομακρυνόταν γελώντας με τους υπόλοιπους   …παιδαράδες .
 Εντάξει λείπει το κ μπροστά απ το π αλλά δεν χρειάζεται να το προσθέσω .

Δεν θα περάσει έτσι αυτό μονολογούσα και χτυπούσα τη γροθιά στη χούφτα μου ! Σκεφτόμουν κάνοντας  ατέλειωτους κύκλους γύρω από μια αμυγδαλιά και αφού είχα φτάσει στα 3 μέτρα βάθος , ξέρετε σαν τα κινούμενα σχέδια ... είχε βουλιάξει το έδαφος .
Το βρήκα ! Τι με κοιτάτε , ρεμάλια ελάτε να σας πω:
ψψψψψ... θα του δείξω του ... ψψψψ .... μπλα μπλα μπλα . Αυτό ήταν ! Το σχέδιο   θα έμπαινε σε εφαρμογή .
Την επόμενη μέρα η θεια Λένα μαμά του Βασίλη και αγαπημένη μου θεια έψηνε στον πέτρινο φούρνο την γουρνοπούλα των πόθων μας !
... «   Μάνα μην τολμήσεις και τους δώσεις ούτε κοψίδι , σε έσφαξα » ήταν τα τελευταία λόγια του ανταγωνιστή ξάδερφου .
Το μηχανάκι λάμπει στον ήλιο , λα λα λα λα λα φίλοι μου !
Η γουρουνόπουλα ροδοκοκκινισμένη άρχισε να ευωδιάζει .
Ξάφνου ο ήχος ενός yamaha-town mate παπιού 80 s (εκείνο με το κλειδί στο ταμπλό για όσους θυμάστε )
ταράζει τη σιωπή 15 μέτρα πριν το ground zero (φούρνο θειας Λένας) .
Μαρσάρισμα και κόβω εντέχνως το τιμόνι δεξιά και πέφτω σε ένα θάμνο .
- Ωωωχ!
- Παιδάκι μου σκοτώθηκες !
- Πονάω θειά ! (Ήμουν από πριν  πασαλειμμένος σε χέρια και πόδια  με τοματοπελτέ κύκνος , να ναι καλά) .
- Κάτσε να φέρω λίγο ιώδιο ! Αμάν και σε δει ο παππούς σου έτσι , θα πεθάνει απ τη στενοχώρια του !
- Ωωωχ! 
(Περιττό να σας πω ότι η υπόλοιπη συμμορία ήταν ακροβολισμένη σαν αγέλη λύκων γύρω από το φούρνο και έκλεβαν την ωραία "ψημένη",  την ώρα που η θεια Λένα έτρεχε να μου προσφέρει τις πρώτες βοήθειες !
Αργά το απόγευμα έφτανε ένα κουτί ζαχαροπλαστείου
στον άτυχο ξάδερφο με την παρέα του .
 Ήταν δεμένο με ένα σπάγγο είχε μέσα ένα μάτσο κόκαλα και ένα γράμμα πάνω του !
" Με το ξυπόλητο τάγμα μην τα βάζεις , ξάδερφε κεφάλα !"

Πως να σας το κρύψω φίλοι μου  ,  ήταν το ωραιότερο γεύμα της ζωής μου !
Ούτε στο Buddha Bar της Νέας Υόρκης δεν έχω περάσει έτσι ! Το κλεμμένο είναι πάντα καλύτερο !
Το παρακάτω τραγουδάκι είναι χαρισμένο στην Μardhm , μιας και της είχα χαρίσει απ το συγκεκριμένο  κάτι στίχους κάποτε , αν διαβάζει και δεν εχει ξαναμπλέξει με υποχρεώσεις .

"Ένα φιλάκι, δεν είναι δράμα ,
 μην το παιδεύεις με τόσες ιδέες !"
 Αυτόν  το στίχο επίσης τον χαρίζω με νόημα κατά παντός υπευθύνου ! χε!χε!

To είχα γράψει πριν από πάρα πάρα , πολύ καιρό . Βέβαια ότι αφήνεις σε αφήνει , αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό κι αυτό .
Έμεινε κανένα κοριτσάκι για μένα ή σας πήρε όλες στον οντά του εκείνος ο ψυχοκτηνίατρος !
 Πτεραρχάκο είσαι εδω ? Τάσαρε ? Η ευαισθητη κερκυραία μου τι κάνει ? Μωβακι , Μαρια , Λαττε ? Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να σας έλειψα  λίγο . Όχι πολύ γιατί , το πολύ δεσμεύει . Σας φιλώ γλυκά και ...κάτι παραπάνω .

ή

Γιατί θα πρέπει ο Παράδεισος να έχει δυνατό κλιματιστικό.

Πρόκειται  φίλοι μου για μιαν παστοκοπίαν από το Esoterica.gr .

Eτσι για να ευθυμήσετε και όχι για να κουράσετε
το υπέροχο μυαλό σας .
 Ελπίζω από αύριο να μην με κυνηγά κάποιος ιερατικός σύλλογος .
Εαν δω να σουλατσάρει έξω από την  πόρτα μου κάποια κυρία με γυαλιά και κουραδόκοτσο , να ξεύρει πως θα το θεωρήσω απειλή και θα την ψεκάσω DDT μέσω κλειδαρότρυπας .
Διαθέτω και νεροπίστολο .
Βuona sera  σε όλο το γλόμπο !

Και ένα φαινομενικά αθώο πλην
 αισιόδοξο τραγουδάκι !
 

Γεια σας .
Ονομάζομαι Φώντας Τριτσιμπίρδουλας  και θέλω να σας διηγηθώ την πικρή μου ιστορία .
Κατάγομαι από το ξακουστό σοι των  Τριτσιμπιρδουλαίων , τρομερών  οπλαρχηγών της Αχαΐας .
Ο μόνος λόγος που έσκυβαν κεφάλι οι πρόγονοι μου , ήταν για να προσέξουν μην ουρήσουν τα τσαρούχια τους , και κανέναν περαστικό σκαντζόχοιρο .

Τώρα εγώ το στερνοπούλι της γενιάς μου περπατώ σκυφτός σαν λυγισμένο κουτάλι του Uri Geller .
Αλλά ας πάρω τα πράγματα απ την αρχή .

Εγώ Φώντας εκείνος Μπάμπης .

 Ο πρώτος μου ξάδερφος φτυστός σαν εμένα , και οι δυο μοιάζαμε σαν σταγόνες νερού .
Ίδιο ανάστημα , ίδια μάτια , φτυστοί στην όψη , ίδια μαλλιά ,   στα μυαλά είχαμε μια μικρή διαφορά .
Εγώ ήσυχος σαν κορίτσι , πράος σαν σοφός καλόγερος .
Αυτός καπετάν φασαρίας ,δαίμονας και θεομπαίχτης .

- Μπάμπηηηη άσε τη μπάλα και κάτσε στρώσε τον πισινό σου μπας και περάσεις την τάξη καμιά φορά .
Φώναζε του κάκου και  στο βρόντο η θεία μου η Ασήμω τον λεβέντη της αλλά αυτός που να ιδρώσει  !
 Δεν έλεγε να αφήσει τζαμαρία που να μην κάνει θρύψαλα με την υπόλοιπη λετσαρία .
Εγω πάντα επιμελής , άριστος μαθητής  , με επαίνους και βραβεία .

- Ο γιος σας μια μέρα κυρία   Τριτσιμπίρδουλα  έλεγε ο καθηγητής της φυσικής , θα γίνει σπουδαίος φυσικομαθηματικός ! Ένας νέος Αϊνστάιν !
Καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι η κυρά Χάιδω η μάνα μου !
Ποτέ μου δεν κατάλαβα βέβαια γιατί τα σκεπάρνια των γύφτων είναι καμαρωτά και όχι γεμάτα μπίχλα σαν τις χερούκλες τους .

- Εκείνος ο άλλος όμως κυρία Χάιδω μου ...
εκείνη η ντροπή του αλφαβήτου ο Μπάμπης !
Τα πα και στη μάνα του , το μυαλό του δεν προσπερνά
ούτε χελώνα στον κατήφορο .  
Κουμπούρας ! Μαζούτ !

Πίκρα η θεία μου η Ασήμω , ροδοζάχαρη η κυρά Χάιδω !
Από γυναίκες ,  κάθε μέρα και άλλη ο Μπάμπης ,
την χείρα την πεντάρφανη ο Φώντας.
Δεν έχω παράπονο όμως , η Μαριγούλα μου ήταν η μόνη γυναίκα που μου στάθηκε .
-Μια μέρα Φώντα μου η διάνοια και η προκοπή σου θα με σηκώσουν κι εμένα ψηλά στα αστέρια !
Το μόνο που σηκώθηκε ψηλά  από την Μαριγούλα ήταν η φούστα  της .
Θυμάμαι σαν να ναι τώρα , την  ημέρα που την τσάκωσα με τον ψαρά , μες στις ψαροκασέλες να μου φωνάζει  ειρωνικά :
-  Φάε εσύ Φώντα μου τα φύκια της γνώσης , να φάω εγώ την συναγρίδα ! 
Μπούχτισα πια !
Όλο πάνω από ένα βιβλίο είσαι , σελιδοφάγε !
- Ενώ εσύ που είσαι "ανοιχτό βιβλίο" καρδιά μου δεν σε ξετίμησα σωστά !
Λέω να σε κλείσω μια για πάντα  , να ησυχάσω .
Έδωσα την ευχή μου στον ιχθυέμπορα της κακιάς ώρας  και έφυγα σφυρίζοντας του εκείνο το προφητικό , "τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά ; ".

Αυτό ήταν . Αφιερώθηκα στα γράμματα , ρουφούσα τις γνώσεις σαν σφουγγάρι . Ξενύχτια ατέλειωτα , στερήσεις , ασκητική ζωή .
Ο Μπάμπης συνεργείο και σφαλιάρα  , εγώ έλιωνα καρέκλες και βιβλία .
Πέρασα στο πανεπιστήμιο  ως πρώτος των πρώτων .
Η υποτροφία δεν άργησε να έρθει , σε διάσημο πανεπιστήμιο της Αμερικής 
Η κυρά μάνα μου με αποχαιρετούσε στο αεροδρόμιο .

-Είμαι περήφανη για σένα γιε μου !
Ο σωσίας ξάδερφος και οι λοιποί συγγενείς , τα σκεπάρνια που λέγαμε πριν , με αποχαιρετούσαν κι αυτοί με τη σειρά τους συγκινημένοι .
- Α ρε ξάδερφε ...
μου ψιθύριζε ο Μπάμπης με συγκίνηση στη φωνή και βλέμμα αγελάδας, ...είσαι το καμάρι όλων μας ,μακάρι να διάβαζα κι εγώ , να μην με έχουν του κλώτσου και του μπάτσου ...
-Στερνή μου γνώση ...
- Τι είπες Φώντα  ;
- Τίποτα , λέω ... τη δόση , τη δόση της μοτοσικλέτας την πλήρωσες ή την έφαγε η ντάμα κούπα ;
-  Ααα , φυσάει το εργαλείο ! Τρεις -τρεις τις φορτώνω !
- Βρε τη δόση την πλήρωσες ; Η Ασήμω πλένει σκάλες , ακαμάτη !
- Μην σε νοιάζει τα χω τετρακόσια !
- Αμ δεν το βλέπω ! Γεια σου ξάδερφε ! Έχετε γεια , εις το επανιδείν !

Λίγα λεπτά αργότερα ένα Μπόινγκ 747 έσκιζε τα ασημένια σπλάχνα του αέρα , που φύσαγε το τεράστιο άσπρο χελιδόνι  με προορισμό  τα όνειρα μου . 
Στον Νέο Κόσμο οι σπουδές πήγαιναν απ το καλό στο καλύτερο .
Έπαινοι , διπλώματα , βραβεία , ήμουν ήδη μια αναγνωρισμένη ιδιοφυία .

Διακεκριμένος επιστήμονας ,πρώτος των πρώτων , με πήραν και στη ΝΑΣΑ .
Μέγας αστροφυσικός dr  Tritsimpirdoulas , με όνομα και χάρη !
Όχι παίζουμε !
Κάποια χρόνια μετά όμως , παρά την επίτευξη των στόχων μου , κάτι με τραβούσε πίσω στην πατρίδα μου .
Μπούχτισα στην αναγνώριση εδώ στην ξενιτιά  , μου έλειπε η ιτιά η λουλουδιασμένη ,
ο δυόσμος  και ο σγουρός βασιλικός η Ελλαδίτσα μου !
 Νέος ήμουν ακόμα πολύ νέος , πόνεσα την πατρίδα , τους δικούς μου ανθρώπους .
Τι στην ευχή , με τα πτυχία που έχω , αν κάνω και τα απλώσω θα σκεπάσουν  το Πολυτεχνείο ολάκερο ,δουλειά δεν θα βρω ;
Η καρδιά μου σκίρτησε , αυτό ήταν !
Το πήρα απόφαση , επιστροφή στην μαμά-πατρίδα .

Το Ελ. Βενιζέλος άρχισε να αχνοφαίνεται ,καθώς και τα δάκρυα συγκίνησης στα μάτια !
Είχαν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια .
Φιλώ τα άγια σου χώματα Ελλαδάρα μου !
Πλησιάζοντας στην αίθουσα του αεροδρομίου αντιμετώπισα την πρώτη έκπληξη .
Ο κόσμος άρχισε να ξεσπά σε χειροκροτήματα και δειλά , δειλά σε ζητωκραυγές .
Λέω ,δεν μπορεί να ναι για μένα ,δεν μπορεί ...

- Μεγάλε Τριτσιμπίρδουλα !  Προφέσορα !
Δεν πίστευα στα αυτιά και στα μάτια μου , με αναγνωρίζουν ακόμα και στον τόπο μου , που ως γνωστόν δεν αγιάζει ούτε ραδίκι !
Χειραψίες ,επευφημίες , φιλικά χτυπήματα στην πλάτη , κι εγώ βαθειά συγκινημένος και υπερήφανος .
- Επιστήμονα , μάγε ,παιχταρά ! 
Τους έσκισες τα δίχτυα εχθές !
Τι γκολάρα- ποίημα ήταν αυτή παιδαρά μου ! Έλα μωρή  Ολυμπιακάρα!

Ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκανε , δεν μπορεί ... παιδιά , εγώ δεν...
- Τρίτσι -Τρίτσι   οε οε οε -οε οε οε !
Τρίτσι ,  γδύσου να δούνε την ..."στολή" σου.
Με αρπάζει με χαρά απ τον ώμο  ο προϊστάμενος  προστασίας του αεροδρομίου και με πάει στην καφετέρια.

-Ααα , κύριε Τριτσιμπίρδουλα  δεν θα φύγετε αν δεν κεράσω καφεδάκι ! 
Ρίχνω μια λοξή ματιά στην τηλεόραση που ήταν εκεί και βλέπω τα αθλητικά στιγμιότυπα της προηγούμενης μέρας ,και τι να δω !
Τον εαυτό μου ντυμένο στα ερυθρόλευκα να σκοράρει με ανάποδο ψαλίδι στην αντίπαλη εστία !
- Αμάν , ο ξάδερφος !
- Τι έπαθες Μπάμπη μου ;
- Φώντας ...
- Μπάμπη ...
- Φώντας ρέεεε, Φώντας !
Φώντας - Φώντας οε οε οε οε (τρελάθηκα σαν άλλος Γιώργος Κωνσταντίνου στο "ξύπνα Βασίλη ".)
Πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζή είπα στον χαρούμενο γαύρο ταξιτζή  , δηλαδή πήγαινε με τώρα σπίτι , σπίτι μου .

Η μάνα μου και η θεία μου χαρούμενες διπλά γιατί είχαν
στο πλάι τους και τους δυο επιστήμονες .
 Με την μικροδιαφορά ότι , ο ένας είχε γίνει εκατομμυριούχος και διάσημος .
Ο μαζούτ , ο κουμπούρας !
Να σου κι από μια γωνιά ξεπροβάλλει γκαστρωμένη και η Μαριγούλα  υπό του Μπαμποξάδερφου , με ύφος ξιπασμένου κατουρλοκάνατου που το πε και το κανε .
Θα έφτανε ψηλά χάρη στο Τριτσιμπιρδουλαίικο !

- Είναι αλήθεια Φώντα αυτό που μου είπε  ο Μπαμπίνος μου ; 
Είσαι επίτιμος Δικτάτορας στο Χάρμπουρ ...Χάρβαλ
- Το ...χάρβαλο ! Δικτατορία τώρα!   Φράνκο , Πινοσέτ , Παπαδόπουλος,
Γιαγκούλας , ταού κι οξού! Ουστ !

Από τότε καλοί μου φίλοι περπατώ με το κεφάλι σκυφτό και προσέχω μην πατήσω κανέναν άνθρωπο-σκαντζόχοιρο .
Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του Πρύτανη ,
« δυστυχώς κύριε Τριτσιμπίρδουλα , έχουμε επάρκεια θέσεων και λαμπρών καθηγητών ,αλλά μια στιγμή ... αν ζητούσατε απ τον εξαίρετο ποδοσφαιριστή -ξάδερφο σας και τις γνωριμίες που εχει μπορεί και να... »

Την ξέρετε την ιστορία με τον γιατρό που έβγαλε εκατοντάδες φωτοτυπίες το πτυχίο του και τύλιγε με αυτό , πίτες- γύρο ;
Κι εγώ τέτοιο μαγαζί άνοιξα .
Κι αν με κάνει γούστο και κανένας πελάτης , του λέω ιστορίες για την Ανδρομέδα .
Το παρών  αφιερώνεται στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας , την Ελλάδα μας ντε !
Τζατζίκι άλλος κανείς ; 
Σούβλακος ;

με μια μόνο διαγωνιζόμενη ! 
Την αφορμή την πήρα απο το ποστ της despinakontogianni
το οποίο και της αφιερώνω !

Δέσποινα θέλω να σου αποδείξω πόοο απλά και ...απρόβλεπτα  αγοράκια (λέμε τώρα)  είμεθα !
Στο ποστ σου ανάρτησες 10 ωραίους διαγωνιζόμενους και ίσως να ακούσεις 10 διαφορετικές γυναικείες  γνώμες .
Εδω θα αναρτήσω μόνο μια !  Είναι ο τύπος του κάθε άντρα ! χε!χε!
θΑ συμφωνήσουν όλοι , είμαι σίγουρος .
Για να απολαύσεις το πόσο αυστηρές επιλογές διαθέτουμε .
Σας παρουσιάζω μια γυναίκα με καλλιέργεια ψυχής .
Θα ήθελα την σφαιρική σας άποψη !
 Ψηφίστε παρακαλώ !  

Σβεν σε βλέπω ! Εκτίθεσαι !   Τζιμάκο , τι χαμπάρια ! 
Αλβέρτο,  η κοπέλα σου ζητά να τουρκέψεις για χάρη της !  Τι θα έκανες ;  
Εαν καλοί μου ψηφοφόροι είστε παντρεμένοι με αυτήν την ψυχή και σας πει...
"μωρό μου το έκαψα πάλι το φαγητό ... θα με τιμωρήσεις ;  "

Τι θα έκανες σωβινιστικό γουρούνι ; 
Απάντησε με το χέρι στην καρδιά άσπλαχνε !  

σσ. Το κολλύριο διατίθεται δωρεάν απ το κατάστημα τις μεταμεσονύκτιες ώρες !

Αρκετά με τους προβληματισμούς , λέω σήμερα
να παίξω από τα κερδισμένα .

Σας παρουσιάζω έναν από τους μεγαλύτερους "έρωτες" της ζωής μου , να ναι καλά η γυναίκα .
Δεν λέω κορυφαία  και η Μαρινέλα αλλά ... έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου .

Αφιερωμένο σε μια κοπέλα ,  Ρένα την έλεγαν  κι αυτή ,  είχε την ίδια μελαγχολική έκφραση  και τώρα κοιμάται με κάποιον που μου μοιάζει .
Μαχαίρι στην καρδιά η   κόρη της  , ολόιδια η μητέρα της  .
"Χαιρετίσματα στη μαμά σου από έναν παλιό συμμαθητή της ,τον Γιώργο Κ. πες της ".

Την έχω  πετύχει δυο-τρεις φορές στο δρόμο με τον κύριο "σπουδαιόπουλο" .
 Αδιόρθωτα τα μάτια και οι καρδιές , άδικα προσπαθούν να κρυφτούν . 

   
 Το ποστ χαρισμένο με τη σειρά μου  στον κτηνιατράκο Σβεν που ξέρω πόσο βαθειά τον αγγίζουν οι ανεκπλήρωτοι έρωτες .

Κάπταιν ...ήμασταν κάποτε στρατιώτες .
Κυρίες και κύριοι , η Ρένα Κουμιώτη . 

Καλησπερα ρομαντικο μου πλασματακι !
Μην χαλιεσαι καθολου που δεν γραφεις .

Δεν χανεις και τιποτα .
Ολα τριγυρω αλλαζουνε κι ολα τα ιδια μενουν !

Εχω θεματα και εμπνευση , αλλα βαριεμαι απιστευτα . Κι εγω δεν μπαινω στη διαδικασια οπως εμπαινα .
Τον πρωτο καιρο το εβλεπα σαν ξαλαφρωμα  και λιγο σαν υποχρεωση , να γραφω για να μην με ξεχασουν , αλλα μετα λεω : βρε δεν βαριεσαι , οποτε μου αρεσει θα γραφω και οποιος γουσταρει θα μου γραφει .

Ελευθερια !!! 
Ειδες ! Εσενα σε αναζητησα χωρις να γραφεις , γιατι ... ετσι μου αρεσει !
Μην ... αγχωθεις να γυρισεις λοιπον ! Φιλακια !
Το εγραψα σε ενα πμ.
 
Τι ωραιο να χτιζεις και να γκρεμιζεις και φτου ξανα-μανα !

Και τωρα κατι που δεν εγραψα .

Βαλε στον ανθρωπο μια μασκα και τοτε θα σου πει την αληθεια .

Νομιζω οτι αυτο το ειχε γραψει ο θειος Οσκαρ .

Θειε Οσκαρ εδω στο ΜΗ οι ανθρωποι παροτι με μασκα εξακολουθουν να μην λενε αληθεια ουτε στον εαυτο τους .  Θελεις ποσοστο ; Το 95% , σιγουρα . Λες να ναι μονο στο ΜΗ ;

Που το ξερω ; Ε, δεν θελει να εισαι και ο Φροιντ .  "Και που να πας " ;
Στο βουνο ;  Εχει ψοφοκρυο !

Αστα να πανε , γελα παλιατσο δεν λεει ο στιχος ;

Εχω ομως και κατι αλλους πιο ωραιους !

Mα , που πηγαν οι τονοι ;

Σαν παιδιά χωρίς γονείς όλοι εμείς
μετά τις δώδεκα στα σπίτια μας γυρνάμε
τόσοι φίλοι συγγενείς κι όμως κανείς
ένα τηλέφωνο να μάθει πως περνάμε

Τα παιδιά που συναντώ όταν θα βγω
έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου
πίνουν καπνίζουν κι αγαπούν όπως εγώ
όμως κανένας τους δεν έρχεται κοντά μου

Γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου 'χει μείνει
Γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
θα νικηθώ μ' έναν καφέ και μια ασπιρίνη

Σαν παιδιά χωρίς γονείς πόσο να πιεις
να δεις διπλά όσα και μόνα τους πονάνε
πόσα χρόνια ν' αρνηθείς προτού τα δεις
μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε

Τα παιδιά που συναντώ μελαγχολούν
βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που έχει αργήσει
Κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιούν
κι όμως κανείς τους δεν τολμάει να τα ζήσει .

Αναλυσε με ,  τις ωρες που μπορεις, αλλα μην ξεχασεις .
Ριξε μια ματια στα ...εσω σου πρωτα .

Τα εχω αφησει πισω αυτα , τα εχω περασει σαν ιλαρα . Βγαλε με απ εξω .

Σοκαριστηκες ; Δεν μπορει , κατι θα εχει εφευρεθει και για  αυτο .
Παρακαλα και θα σου δοθει .
Πες εκει μια λεξη , παραληρημα ... και καθαρισες για σχολιο.
Τσ. τσ ,τσ , κριιιμα το παιδι και το χα σε εκτιμηση !  

Κρατα αυτο το ποστ θα σου χρειαστει ,τις ωρες που θα ψευδεσαι .
Και βγαλε τη μασκα , σαν δεν ντρεπεσαι !

Αν ημουν κατι παραπανω απο Γιωργος , θα σου χαριζα κατι ακομα πιο βαθυ .

Και τωρα με συγχωρεις ανθρωπε . Ιts playstation time !

Οταν εμείς είχαμε στο δίκτυο μας Yahoo από το 1984 ,
οι άλλοι πηδούσαν από δέντρο σε δέντρο ! Οχι παίζουμε ...

Φωτό δανεισμένη από  Kostas ThreeDash (φεϊσμπούκιον).

... το βλακο-όν  βλακονοείτω !

 Δεν έχω να προσθέσω  κάτι άλλο αδέρφια .
Δείτε το ... φάρμακο του καθηγητή Λιαντίνη .

 Σας έχω μαυρίσει την ψυχή τις τελευταίες μέρες , ε ;
Εδώ είναι ο Ζάρας σας για να σας ξαλαφρώσει.
Προσοχή ! Μπορεί το ποστ να κρύβει παγίδες !

 Είδες καρδιά μου !
Σου λέω εκ των προτέρων  σε ποιά γωνιά   θα στείλω την μπάλα ...

Tσ.. τσ.. τσ...

- Καθρέφτη , καθρεφτάκι βαρέθηκα να αγαπώ ότι φοβάμαι (συντροφικότητα-δέσμευση = φόβος μοναξιάς).

Βαρέθηκα να φοβάμαι ότι αγαπώ ( ελευθερία με το πανάκριβο τίμημα της  - θάνατος λυτρωτής) .
Θάνατος ε  ; Καλός δεν λέω κι ο παράδεισος , αλλά δεν έχω δει το προσπέκτους .

 - Κι εγώ βαρέθηκα να δείχνω τη σκατόφατσα σου 38 χρόνια !  Δεν κάνω έτσι !

- Αει χάσου τζαμένιε ατζαμή κόπηκα στο ξύρισμα .
- Δείχνω ότι δείχνεις βλάκα ! Πόσες φόρες να στο πω .
- Σκάσε θα σε δώσω στο γύφτο !
- Αφού ρε φιλόσοφε της δεκάρας δεν μπορείς χωρίς εμένα ... κοίτα τι έλεγες προχθές :

Αγάπη μου είσαι στο περίπτερο  ; Τέλεια μωρό μου !
Θα μου φέρεις ένα  winston 25αρι ;
Μ` αγαπάς   ;  Κι εγώ ψυχούλα μου !
Και μην ξεχάσεις και τις μπύρες .
Σ` αγαπώ πολύ μωρό μου . Τι θα γινόμουν χωρίς εσένα ;

...Άραγε τι θα γινόμουν , παλιοσκρόφα !

 Από χαμομήλι άλλο τίποτα !
Χαμομήλι , χαμομηλάκι , δεν είναι ρούμι (έρωτας) να αναποδογυρίσεις τον κόσμο .
- Και η παλιοσκρόφα σου φταίει ρε παραλυμένε ή το φαντασμένο ξεροκέφαλο σου ;
- Σκάσε θα σε στείλω στην ανακύκλωση !
- Άντε χάσου κάπταιν Μόργκαν !

- Χμμμ ! Τώρα που το λες ξέρεις τι γράφει σε μια από τις πλαϊνές  ταφόπλακες του κάπταιν Μόργκαν ;
« Κινδυνεύεις από δυο πράγματα .
 Να συνηθίσεις τη χαρά της αγάπης και με τον καιρό να ξεθυμάνει και να εξευτελιστεί ή να μην τη συνηθίσεις , να την νιώθεις πάντα τόσο μεγάλη και τότε είσαι χαμένος .
Έχεις δει ποτέ μέλισσα πνιγμένη μες στο μέλι ; »
Κάπταιν Μόργκαν Καζαντζάκης .

-Βλέπω έναν παιδαριογέροντα με τσιρότο !
- Σύντομα σε βλέπω κρεμασμένο σε τουαλέτες του Κτελ .  Σιγά μη ρωτήσω εσένα .
Τα φιλαράκια μου θα ρωτήσω.

Πείτε μου ρε παιδιά , έχετε δει  μέλισσα πνιγμένη μες στο μέλι ; 
Ξέρω πως όλα είναι υποκειμενικά , αλλά πείτε μου .

Τι θα γινόταν ο Κολόμβος αν εκτελούσε τη γραμμή Ρίο -Αντίρριο  και κάθε μεσημέρι ήταν  σπίτι  του ;

Είχα διαβάσει πως η γυναίκα του Κοπέρνικου , ενδιαφερόταν μόνο για τα γήινα και τον  "τραβούσε " μονίμως απ το πόδι μέχρι που τον χώρισε .

 Η οικογένεια γίνεται τροχοπέδη για τα φωτεινά μυαλά ή όχι ;  
Όταν είσαι ερευνητής επιστήμονας και πασχίζεις να πας τον κόσμο ένα βήμα μπροστά , μπορείς να κρατάς δυο καρπούζια στη μασχάλη ; 
Η απάντηση είναι μαχαίρι δίκοπο ;
 Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι , κι όσους ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη ;
Τους φαντάζεστε αυτούς τους τρεις παρακάτω με φυσιολογική ζωή ; 

Θα ήθελα την  σεβαστή και πολύτιμη  άποψη σας , παρακαλώ .
Πες πες κάτι  όμορφο θα μείνει .
Βάλτε τώρα που γυρίζει , πέντε κρίκοι ένα τάλιρο .

Mην με παρεξηγείς φτωχή μου σάρκα . Διαπιστώσεις κάνω , διαπιστώσεις .
Κοιμήσου είπα!

Yγ: Εχει πλάκα να γράφεις και να έχει κάνει ήδη έναν ψιλομεγάλο και τέσσερις μικρότερους σεισμούς .  Κάτσε να πάρω το jameson παραμάσχαλα .
Δεν ξέρεις ποτέ σε ποιο πάτωμα θα εγκλωβιστείς . Ας ηταν με καμμιά Ρωσιδούλα και το γυρίζω σε βότκα . Ναζταρόβιε !

Το « σ` αγαπώ  »  έχει ειπωθεί αρκετές φορές  και τραγουδηθεί ακόμη περισσότερες.
Είναι αυτό που θέλουμε να ακούμε όλοι. 
Στις μέρες μας
όμως εχει καταλήξει να είναι ο πιο παρεξηγημένος λόγος που έχουν εκφράσει ποτέ ανθρώπινα χείλη .
Στη ζωή μας λέμε πολλά , φωτογραφίζοντας κάθε φορά τους όρους που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις μας : Σε θέλω , σε ποθώ , σε ανταγωνίζομαι , σε ζηλεύω , σε λατρεύω , σε αντιπαθώ , σε νιώθω .
Πάνω από όλα αυτά , σαν ομπρέλα υπάρχει το σ` αγαπώ .
Κι αυτό γιατί εχει διαφορετικό νόημα και διαφορετική ερμηνεία κάθε φορά .
Άλλοτε εκφράζεται με στόμφο , άλλοτε με πραγματικό συναίσθημα , άλλοτε μόνο και μόνο για να χρησιμοποιηθεί η λέξη .
Υπάρχει και μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που λέει το αγαπώ με περίεργα και κυρίως επώδυνα αποτελέσματα .
Είναι το αγαπώ που παράλληλα σημαίνει σε τιμωρώ . Εχω την αίσθηση πως ούτε οι ίδιοι
το καταλαβαίνουν όταν το κάνουν.
Απλώς τους βγαίνει φυσικά .

Κάποιες περιόδους της ζωής μας , μαγνητίζουμε κοντά μας και σε καίριες θέσεις στην καρδιά μας ανθρώπους που αισθάνονται για μας κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που δηλώνουν .
Είναι εκείνοι που τους ακούσατε να λένε σ` αγαπώ
και την επόμενη στιγμή σας πλήγωσαν .
 « Σ` αγαπώ πολύ πολύ  » συνήθιζε να μου λέει (με έμφαση στο διπλό πολύ ) η τότε κολλητή μου , ενώ την ίδια στιγμή με απέκλειε απ τη ζωή της αδιαφορώντας
για τα συναισθήματα μου .
 « Σ` αγαπώ πολύ   » μου έλεγε και η διευθύντρια μου
την ώρα που τερματίζαμε τη συνεργασία μας μετά από χρόνια  στενής σχέσης .
 « Χωρίς εσένα θα ήμουν ένα τίποτα , θα σε αγαπώ πάντα , ότι κι αν γίνει »  θα άκουγα να μου εκμυστηρεύεται μια φίλη που αργότερα αποφάσισε να την πέσει στον σύντροφο μου .
Αναπόφευκτα κάποια στιγμή αναρωτήθηκα αν η αγάπη είναι αυτό το λίγο και ευτελές που προσέφεραν όλοι αυτοί οι άνθρωποι . 
Ήμουν εγώ ή εκείνοι που είχαν το πρόβλημα ;

Όταν διατυμπανίζεις ότι αγαπάς κάποιον και την ιδία στιγμή τον τιμωρείς , του περνάς ένα μήνυμα :   « Ακόμα και εγώ , που σε αγαπώ πολύ-πολύ , σου φέρομαι τόσο χάλια . Εσύ με αναγκάζεις , άρα φταις . 
Εσύ φταις , άρα εσύ έχεις το πρόβλημα . Γιατί εγώ όπως προείπαμε σ` αγαπώ πολύ- πολύ ! »

Αναρωτιέμαι : Μήπως έτσι δικαιολογείται η συναισθηματική ανυπαρξία των συγκεκριμένων ανθρώπων και επιβεβαιώνεται το πονεμένο εγώ τους ;
Μήπως έτσι εκφράζεται το συναισθηματικό κενό , έτσι έχουν μάθει να δικαιολογούν αυτό που τους έμαθαν ότι είναι η αγάπη ;
Σε στολίζουν με τα ενοχικά σ` αγαπώ τους , ενώ με τις πράξεις τους αποδεικνύουν το αντίθετο , με αποτέλεσμα να σου βάζουν τρικλοποδιά κάθε φορά που τους πιστεύεις .

Είναι το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου , που του λείπει ένα « σημαντικό συναισθηματικό chip  » , όπως είπε και η Τζένιφερ Ανιστον για τον Μπραντ Πιτ .
Η αληθινή αγάπη δεν είναι εύκολο κατόρθωμα , λέει ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε  : « Το ν` αγαπήσει ένας άνθρωπος έναν άλλο είναι ίσως το δυσκολότερο έργο , το έσχατο , η τελευταία δοκιμασία και η απόδειξη , η δουλειά για την οποία όλες οι άλλες δουλειές δεν είναι παρά προετοιμασία  » .

Περικλείει συναισθηματική παιδεία , είναι στάση ζωής
και προϋποθέτει ωριμότητα και στοιχειώδη νοημοσύνη  , μα πάνω απ` όλα είναι ο τρόπος που έχουμε μάθει  να μετράμε τον εαυτό μας και το συναίσθημα μας .

Σύμφωνα με τον μεγάλο ψυχίατρο Εριχ  Φρομ  , για να φτάσει κάποιος στην αγάπη , 
« πρέπει να εχει ξεπεράσει την εξάρτηση , την ναρκισσιστική παντοδυναμία , την επιθυμία να εκμεταλλεύεται . Πρέπει να εχει αποκτήσει σταθερή πίστη στις δικές του δυνάμεις και το θάρρος να στηρίζεται σ` αυτές για την πραγμάτωση των σκοπών του .  Αν λείπουν αυτά , φοβάται να δώσει τον εαυτό του
και επομένως να αγαπήσει  » .

Πριν αποφασίσετε να πείτε το επόμενο αγαπώ , βεβαιωθείτε ότι μπορείτε να το στηρίξετε όπως του αξίζει : Με πολλή πολλή αγάπη .

Δήμητρα Σπυροπούλου .

Ποια είναι η Δήμητρα Σπυροπούλου ; Μακάρι να `ξερα !
Μια φίλη μου έδωσε αυτά τα λόγια τυπωμένα  στο χαρτί ,  μου άρεσαν και τα πληκτρολόγησα .
Μεταξύ μας η αφορμή ήταν και κάτι φίλοι που με κέρασαν κάτι πικρά παστέλια προσφάτως , να ναι καλά , με έχουν κάνει φιλόσοφο !

Τώρα καλοί μου συνοδοιπόροι ας σας γράψω κι εγώ μερικές σκέψεις , τόσες μπλογκίες έχουν γραφτεί επί του θέματος , ας σας γράψω και τη δική μου !

§ § §    Ποια είναι τελικά η στιγμή που πρέπει να βγει από τα χείλη μας αυτή  η λέξη ;  Η ΥΣΤΑΤΗ !
Η θυσία , η ανιδιοτέλεια , η αγάπη χωρίς ανταλλάγματα .
Η αγάπη δεν φωνάζει , είναι μια πράξη θυσίας , προσφοράς και αυταπάρνησης (δίνω χωρίς να περιμένω να πάρω) ένας αδιάκοπος ανήφορος στο βουνό που ποτέ δεν πρέπει να βλέπεις την κορυφή του (γιατί αν τη βλέπεις ... μάλλον έχεις πεθάνει ή έχεις "αλλάξει βουνό"). 
Η αγάπη είναι ταπεινή , είναι άδολη , δεν εκδικείται ούτε κάνει τρίπλες και τρικλοποδιές σαν ποδοσφαιριστής .
Όλοι μας ξέρουμε την έκφραση για φτωχά σε οικονομική δύναμη ζευγάρια όταν πρόκειται να παντρευτούν :
" Και τι θα τρώνε , αγάπη " ;  Ναι ρε σκουριασμένε μαλάκα ! Αγάπη θα τρώνε ! Γιατί αληθινή αγάπη είναι ο στίχος του Σκαρίμπα : " Πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά κι εσύ ... κοντά μου !"
Οι περισσότεροι θέλουμε να αγαπάμε με "αδιάβροχο"!
Αμ δε , που είναι αυτό η αγάπη !
Εκτός αν πιστεύουμε ότι  η αγάπη είναι επίδειξη μόδας και εμπορικό ,κοιλιόδουλο συμφέρον . 
Εσύ είμαι αγάπη μου ...ΕΣΥ! (Κι όχι ΕΓΩ !) Είμαστε ...εμείς !

Αγάπη είναι το αγνό βλέμμα του κοριτσιού που είδα το καλοκαίρι να λάμπει σαν φώσφορο καθώς κοιτούσε από μακριά το αγόρι της .
Ξέρετε , τα μάτια που αγαπούν διακρίνονται εύκολα .
Διαστέλλονται και είναι υγρά σαν έτοιμα να δακρύσουν .
Αν πάψετε να το βλέπετε αυτό , ξέρετε ...

Ας το δυσκολέψουμε λίγο τώρα .
  Ένα τρανό παράδειγμα της αγάπης πήρα από τους "Αθλιους" του Ουγκώ : Ο Γιάννης Αγιάνης (πρώην κατάδικος ) αφού φιλοξενήθηκε από έναν καθολικό παπά , σαν να ήταν παιδί του , έκλεψε πολύτιμα αντικείμενα φεύγοντας απ το σπιτι , αγνοώντας το χέρι που τον φρόντισε . 
Στον δρόμο της φυγής συλλαμβάνεται από φύλακες και τον πάνε στον ιερέα για εξακρίβωση του αδικήματος .

Ξέρετε τι αποκρίθηκε ο παπάς ;
- Εγώ του τα έδωσα ! Έλα εδώ παιδί μου , ξέχασες να πάρεις μαζί σου και αυτά τα ασημένια κηροπήγια ! Αξίζουν χιλιάδες γαλλικά φράγκα !
Άναυδοι οι φύλακες τον αφήνουν ελεύθερο να φύγει . ( Ο ιερέας με τη δύναμη της αγάπης έσωσε για πάντα την ψυχή του Γιάννη Αγιάνη καθώς και τη δική του .
Μετά από τη μεγαλόψυχη αυτή πράξη του ιερωμένου , ο πρώην κατάδικος έγινε ένας άνθρωπος γεμάτος συμπόνια και καλοσύνη για τον συνάνθρωπο και κυρίως για τους φτωχούς και ανήμπορους ).

Νομίζετε ότι μπορεί κάποιος από εμάς να κάμψει τον εγωισμό του και να κάνει παρόμοια πράξη αγάπης  ;
Ας βάλουμε στη θέση του ιερέα , εμάς και στη θέση του Αγιάνη , το ταίρι μας , ή ανθρώπους που αγαπάμε .

Τι λέτε ; Μπορούμε ;
Μην κουράζεστε ... την ξέρω την απάντηση .
Εκ των ... έσω .
 
Κρατήστε τώρα ενα ποτηράκι ρούμι στα χέρια και , στην υγειά μας  !
Σας φιλώ  γλυκά .
  Αδειάστε τις σκέψεις σας και ...κλικ !

 Υγ:   Αυτή ήταν η φωτεινή μου πλευρά του φεγγαριού για την αγάπη .
Εχω και μια σκοτεινή , για την οποία θα σας γράψω στο επόμενο μου ποστ .
Παλεύω να νικήσω τους δαίμονες μου , αλλά που !
Νικιέται ο Σχορτσιανίτης ;

Μην φεύγεις παλιέ καλέ μου χρόνε τώρα που σε συνήθισα .  Άδειασε και το μπουκάλι , άδειασα κι εγώ .

Τι συνήθεια κι αυτή κάθε χρόνο , να γιορτάζουμε ένα βήμα πιο κοντά στο θάνατο .

Νέε χρόνε φύγε τώρα
χάσε πάλι τη σειράααα
ήρθε ο γέρος με ζοχάδα
να σου ρίξει στ` αχαμνάααα .

Νέε χρόνε χάσου τώρα
όλα είναι δανεικάαα
φρέσκες φέρνεις μου ρυτίδες
και χασούρα στα χαρτιάαα .

Παλιοχρονιάαα, παλιοχρονιάαα
χαρούμενη φτυστή παλιοχρονιάααα !

Ευτυχισμένο το 2004 !
-Ρε Θανάση  τον πιστεύω αυτόν το γερο- Ρεχάγκελ .
- Κι εγώ τον Κωστάκη , είναι έτοιμος να μας κυβερνήσει ηδονικά !
Άντε γεια μας , και κοτσάνι η ουρά μας !

Και βέβαια τραγουδάκι , εννοείται !

Καλησπέρα ωραίε μου εαυτέ . Είχα καιρό να σου γράψω και να σε γράψω κανονικά και όπως σου πρέπει δηλαδή .
Εκεί που πάω να απλώσω την πίκρα μου για τις ήμερες που έρχονται , που μου θυμίζουν ότι πρέπει να είμαι χαρούμενος ενώ δεν είμαι...

Εκεί που το υποσυνείδητο  πετάει  μια βλακώδη εντολή στο συνειδητό μου  το οποίο την παίρνει πολύ στα σοβαρά ενώ παράλληλα αδυνατεί να εκτελέσει ...( μέρες γιορτινές - φώτα -χαρά- ρεβεγιόν -χρήματα -εξωτικοί  προορισμοί - ζεστοί άνθρωποι χορτάτοι  
-ενδιαφέρουσες παρέες - χαμόγελo ευτυχίας λουσμένoς από την αγάπη των γύρω )  και εσύ να μην έχεις πολλά  από αυτά .
Γιατί έχεις πανίσχυρο υποσυνείδητο και ανίσχυρο συνειδητό , τα `παμε !
Εκεί που λοιπόν καλοί μου φίλοι , οι μέρες αυτές μου υπενθυμίζουν όλα όσα δεν έχω και μου ξυπνούν κάτι που δεν είμαι ...
Εκεί που η θλίψη σου χτυπά την πόρτα με ύφος δικαστικού κλητήρα  ... τσουπ ! Να τη μπροστά μου η αντιβίωση ! Βρίσκω μπροστά μου ένα παλιό άρθρο του Αντώνη Πανούτσου με γιορτινές οδηγίες και επισημάνσεις .
Με αυτόν τον άνθρωπο έχουμε ζήσει "πολλά μαζί" και ούτε καν γνωριζόμαστε . Αυτό είναι το Χριστουγεννιάτικο δώρο μου για σας καλοί μου φίλοι , λιγάκι μακροσκελές αλλά ξέρω ότι θα το απολαύσετε μέχρι τέλους , είμαι σίγουρος για αυτό .
Έτοιμοι ; Πυρ ! 

ΟΣΟΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ να δολοφονήσετε την οικογένειά σας τα Χριστούγεννα αλλά δεν έχετε καταλήξει με ποιον τρόπο, από καρδιάς συστήνω
 το «Murder most  Merry».
Σε ένα καλαίσθητο βιβλίο των 374 σελίδων μπορείτε να βρείτε μία συλλογή  6 ιστοριών χριστουγεννιάτικων εγκλημάτων, γεμάτες όμορφες ιδέες για το πώς μπορείτε να ξεκάνετε τους αγαπημένους σας.

Εχω κάνει Χριστούγεννα σε αεροπλάνο πάνω από το Βέλγιο, στο U-Bahn του Βερολίνου πριν την Koch Strasse, καβάλα σε Lambreta ψάχνοντας για τσιγάρα στο  Stratham, στο γραφείο του οπλονόμου του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και στην Εσαουίρα του Μαρόκου, με τον ιδιοκτήτη του Café de Bebere να προσπαθεί να μουπουλήσει πριονίδι αποκαλώντας το «terrific staff».
Η πείρα, λοιπόν, μου επιτρέπει να δώσω κάποιες χριστουγεννιάτικες συμβουλές επιβίωσης.

1) Εχοντας μπαμπά ναυτικό, κατάλαβα ότι το μυστικό μιας μακρόχρονης σχέσης είναι το ζευγάρι να βλέπεται όσο το δυνατόν λιγότερο.
Για τέλεια σχέση δεν πρέπει να βλέπεται καθόλου.
Ενώ τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου τα ζευγάρια έχουν βρει μια ασφαλή ρουτίνα, τα Χριστούγεννα η ρουτίνα διαταράσσεται.
 Μη βάζετε σε κίνδυνο τη σχέση σας.
 Πείτε κάτι ευγενικό σαν «αγάπη μου, ξύπνησα σήμερα με την επιθυμία να ασχοληθώ με την ιστιοπλοΐα ανοιχτής θαλάσσης».
Ο μακαρίτης σερ Φράνσις Τσίτσεστερ έκανε δύο φορές τον περίπλου της Γης και διατήρησε μια υπέροχη σχέση με την κυρία του.
Οταν ρώτησαν τον ΟυίνστονΤσόρτσιλ αν τρώει πρωινό με την Κλεμεντίνη, απάντησε: «Το δοκιμάσαμε μία φορά, η εμπειρία δεν ήταν καθόλου ευχάριστη και δεν το επαναλάβαμε».
Εζησαν μαζί 40 ευτυχισμένα χρόνια και πουθενά δεν αναφέρεται ότι άλλαζαν τις συνήθειές τους για τα Χριστούγεννα.

2)  Μην τσακώνεστε για γεγονότα που δεν σας αφορούν, υποκρινόμενοι ότι έχουν σημασία.
Εάν ο Τέρης Χρυσός - που αυτή τη στιγμή σιγοτραγουδά στο εορταστικόπρόγραμμα της ΕΡΤ το «Τάκα, τάκα»
ζει ή τον χάσαμε και αυτό που βλέπουμε είναι βίντεο, αφορά τον Τέρη Χρυσό και ελάχιστους άλλους.

3)  Μην εντυπωσιάζεστε από τις παραδοσιακές συνήθειες των Χριστουγέννων.
Κυρίως μην προσπαθήσετε να τις μιμηθείτε.
Εάν «οι νοικοκυρές της Βόνιτσας ξύπναγαν τα χαράματα των Χριστουγέννων για να φουρνίσουν σκαλτσούνια που τα ονόμαζαν μπουμπούτσκα»,  αφορά μόνο τις νοικοκυρές της Βόνιτσας και τον παραγωγό του κρατικού ραδιοφώνου που το περιγράφει.
Επειτα από 100χρόνια ένας άλλος παραγωγός της ΕΡΤ θα διηγείται λιγωμένα πως οι νοικοκυρές στο Παγκράτι πήγαιναν κάθε Χριστούγεννα στον«Κατσέλη» να αγοράσουν κρουασάν.

4 )  Δεν υπάρχει κανένας λόγος τα Χριστούγεννα να ανεχόμαστε να μας καταστρέφουν το σπίτι με τη φράση «Ε, χρονιάρες μέρες είναι…».
Στον Α’ Παγκόσμιο οι αντίπαλοι στρατοί συναντήθηκαν στο No man’s land  για να γιορτάσουν.
Οπως αναφέρει ο John Keegan στο «The face of battle», ένας μεθυσμένος Γερμανός στρατιώτης αποφάσισε να κάνει πιπί μέσα σε ένα αγγλικό χαράκωμα.
Οι Αγγλοι στρατιώτες δεν είπαν «Ε, χρονιάρες μέρες».
Τον πυροβόλησαν.
Ο,τι ισχύει για το να κατουράς το χαράκωμα του άλλου, ισχύει και όταν του ρίχνεις στάχτη στο χαλί ή κόκκινο κρασί στο τραπεζομάντιλο. 

5) Δεν έχετε κανένα λόγο να παίξετε με τα παιδιά σας επειδή έχετε διακοπές.
Και εκείνα έχουν διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι αλλά κανένας δεν λέει ότι πρέπει να έρχονται στο γραφείο και να βοηθάνε στον ετήσιο ισολογισμό.
Αντιμετωπίστε το κατάματα.
Το να είστε 40 χρόνων άνθρωποι και να πρέπει να γονατίζετε στο χαλάκι για να παίξετε «Κάστρα και πολιορκητές» έχει ενδιαφέρον.
Μπορεί και για ένα πεντάλεπτο.
Ακόμα λιγότερο ενδιαφέρον έχει να παίζετε «Φωτεινό παντογνώστη» και να πρέπει να υποκρίνεστε ότι χαίρεστε επειδή βρήκατε τι έγινε το 1821.
Ακόμα χειρότερο είναι να συγχαίρετε το παιδί σας που απάντησε στην ίδια ακριβώς ερώτηση επειδή έκανε λάθος και έβαλε ξανά πρώτο το χαρτάκι.
Αν τα παιδιά σας επιμένουν να παίξουν μαζί σας, προτείνετέ τους να παίξετε τον «εύζωνα».
Το παιδί κάνει τον εύζωνα της ανακτορικής φρουράς και κάθεται προσοχή στη γωνία ένα δίωρο.

 6) Επειδή γεννήθηκε ο Χριστός δεν είναι υποχρεωτικό να κάνετε σεξ με τη σύντροφό σας.
Είναι σαφές ότι από ευγένεια πρέπει να δείξετε κάποια σαρκική επιθυμία, αλλά δεν είναι ανάγκη να ολοκληρώσετε την πράξη.
Εάν αυτή επιμείνει στο να προχωρήσει το πράγμα, επικαλεστείτε το παράδειγμα του Ιωσήφ που δεν άφησε αχυρώνα για αχυρώνα να κοιμάται με τη Μαρία στη φυγή από τη Ναζαρέτ, αλλά όπως βλέπουμε στις εικονίτσες δεν έβγαζε ούτε την κελεμπία.
Πείτε ότι ανήκετε σε μια χριστιανική αίρεση που τα μέλη της ονομάζονται Ιωσηφιστές και για να τιμήσουν τον μεγάλο δεν κάνουν σεξ τα  Χριστούγεννα, ενώ οι ιερείς  στους οποίους φυσικά ανήκετε , δεν κάνουν ούτε την Πρωτοχρονιά. 

7) Εάν δεν έχετε δει τη θεία σας τη Φιφή από τα προηγούμενα Χριστούγεννα , δεν υπάρχει κάποιος λόγος να τη δείτε σε αυτά.
Ανάμεσα στα περασμένα Χριστούγεννα και σε αυτά δεν έχει συμβεί τίποτα που θα μπορούσε να βοηθήσει τη συζήτησή σας με τη Φιφή να μην ψοφήσει στο τέταρτο.
Είναι απίθανο να πείτε στη θεία ότι βρήκατε μια καινούρια γκόμενα, είναι αμφίβολο να την πληροφορήσετε ότι ο Ολυμπιακός έχει προβλήματα με τον προπονητή του και πως δεν νομίζετε ότι το κενό του Αβραάμ Παπαδόπουλου θα καλυφθεί γρήγορα στην άμυνα.
Ομολογείστε.  Εάν δεν μιλήσετε για τον μακαρίτη τον θείο ή για τα κληρονομικά, δύο θέματα που πραγματικά αξίζει κανένας να έχει άδεια για να μιλήσει γι’ αυτά, δεν υπάρχει άλλο θέμα να κρατήσει τη συζήτηση.
Σε περίπτωση που αποφασίσετε να κάνετε την επίσκεψη, πάρτε μαζί σας το «Κάστρα και πολιορκητές».
Από το να μιλάτε είναι καλύτερα να παίξετε με τη θεία.

■ Πείτε τους να σας τα πουν για να τους την πείτε.

Ο δικός μας Αϊ - Βασίλης έζησε τον τέταρτο αιώνα.
Το374 μ.Χ. έκανε τα εγκαίνια του pet project του,
που ήταν η πόλη Βασιλειάδα στην Καισάρεια.
Αφού ξεπεράσουμε το πόσο νούμερο πρέπει να είσαι για να δίνεις σε μια πόλη το όνομά σου και ευχαριστήσουμε τον Κύριο που ο άγιος δεν ονομαζόταν Ηλίας για να ονομαστεί το condominium «Η Λιάδα», ας δούμε τι κατά σειρά κατασκεύασε ο Αγιος Βασίλης στη Βασιλειάδα. «Μεγαλοπρεπή θρησκευτικό ναό». Γιατί γεννηθήκαμε για τις μεγάλες πίστες. «Κατοικία του Επισκόπου».
Και ποιος ήταν ο επίσκοπος στη Βασιλειάδα;
Ελάτε… εύκολο είναι... «Κατοικίες ιερέων και μοναχών». Για να βολέψουμε τα δικά μας παιδιά, δηλαδή.
Και μετά, αφού ο Αϊ - Βασίλης βολεύτηκε και βόλεψε τους δικούς του  με κρατικό χρήμα - και πουθενά δεν αναφέρεται ότι έκανε διαγωνισμούς , ασχολήθηκε να φτιάξει νοσοκομείο, λεπροκομείο, γηροκομείο, ορφανοτροφείο και ξενώνες για τους φτωχούς .
Γεγονός που δείχνει ότι εάν δεν ήσουν άρρωστος, λεπρός, πουρός, ορφανός και μπατίρης, η Βασιλειάδα ήταν τόσο ευχάριστο μέρος να περάσειςτις διακοπές σου όσο τα Μέθανα τον Μάρτη.

■ Στη λογική του αγίου «ό,τι αρπάξουμε», είναι και ο τρόπος που λέγονται τα κάλαντά του.
Πολύ πριν αρχίσουν οι Ρουμάνοι τσιγγάνοι να εκβιάζουν τους αθώους επιχειρηματίες της Βαλαωρίτου με την απειλή «μου δίνεις ένα ευρώ ή θα παίξω το "Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία" σε arrangement για δύο πνευστά, τουμπερλέκι και ακούρδιστο βιολί πάνω από τα κεφάλια σας και την ώρα που μιλάτε για τη μετοχή της "Hyatt"», τα Ελληνόπουλα εκβίαζαν αγουροξυπνημένους συμπολίτες τους με την απειλή  «Να τα πούμε;».
Συνήθως λένε κάτι σαν «Αϊ Βισλ έρχ. Καταδέχθ. Κες ρία. Κυρία. Ευχαρίστ. Κύρ’ και του Χρόν’»
και φεύγουν με το τάλιρο. Φέτος εκδικηθείτε τα.
Ζητήστε τους να πουν όλα τα κάλαντα.
Ακόμα κι αν το καταφέρουν και πουν το «Ζαχαροκάντιο, ζυμωτή», ζητήστε τους να εξηγήσουν τη διαφορά ανάμεσα σε ένα ζαχαροκάντιο και μία ζυμωτή.

 Εάν προσπαθήσουν, σπάστε τους τον τσαμπουκά και πείτε το αντίθετο. Μη νιώθετε τύψεις.
Με κάθε τάλιρο που δίνετε, ενισχύετε την παιδική εγκληματικότητα. Το παιδί που σήμερα σας λέει τα κάλαντα χωρίς να ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στο ζαχαροκάντιο και τη ζυμωτή, είναι ο αυριανός διοικητής ΔΕΚΟ που έχει συνηθίσει την αρπαχτή και θα λέει ότι δεν ήξερε ότι τη δουλειά εκτός από τον Εμφιετζόγλου τη «χτυπούσε» και ο Μυτιληναίος. 

Γνωρίζατε οτι :α) ¨ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΣΤΟΥΜΙ Ο ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ
ΤΟ ΠΗΡΕ ΑΠΟ ΜΙΑ   ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’20.
ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΝΑ  ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΜΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΦΟΡΟΥΣΕ ΕΑΝ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΗΤΑΝ ΤΗΣ FANTA,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΣ  ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕ  ΤΟ SPRITE.

β) Το «Καλά Χριστούγεννα» στα  αλβανικά είναι «Γκέζουας Κρισλίντγιετ Βιτίν ε ρι».
Εάν μερικοί από τους καλύτερούς σας φίλους μιλάνε σουαχίλι, τι πιο όμορφο από το να τους υποδεχτείτε φωνάζοντας «Κρίσμας νιέ μα να χέρι ζα μουάκα μπία».
Στα κροατικά το «Καλά Χριστούγεννα» ακούγεται σαν ακραίο μπακ της Χάιντουκ. «Σρέταν Μπόζιτς».
 Το αγαπημένο μου «Καλά Χριστούγεννα» είναι στα αιγυπτιακά. «Κόλο σάνα βίντομ τίεμπεεν».
 Η ευγενική απάντηση είναι «Ε, όχι και που θα σανά βίντομ τίεμπεεν Κόλο, επειδή έχουμε Χριστούγεννα…». 

και γ) Τα Χριστούγεννα η Αστυνομία δίνει συμβουλές πώς να προφυλαχτείτε από την κλοπή.
Συνήθως οι συμβουλές είναι:
«Εάν φύγετε από το σπίτι, αφήστε ένα φως αναμμένο, ζητήστε από έναν γείτονα να μαζεύει την αλληλογραφία σας…» και τα σχετικά.
Τι γίνεται όμως εάν η ανησυχία σας είναι ότι θα μπείτε στο σπίτι και τα παλικάρια θα είναι μέσα;
 Ακολουθήστε τη μέθοδο Νίκου Αλέφαντου.
 Ο Αλέφας όποτε μπαίνει σε
σκοτεινό δωμάτιο φωνάζει:
 «Βγες ρε. Σε είδα ότι είσαι μέσα».

 Κλείνω φίλοι μου με μια τελευταία συμβουλή : Οπως κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα υπάρχουν για να ταλαιπωρήσουμε τους μικρούς φίλους μας που τόλμησαν να μας πουν τα κάλαντα.
 Oταν το ανυποψίαστο παιδί  χτυπήσει την πόρτα ανοίξτε και ζητήστε του να πει τα κάλαντα με όλους τους στίχους.
Κουνήστε του ένα κατοστάρικο κάτω από τη
μύτη και πείτε του «είναι δικό σου τώρα αν μου πεις τη  διαφορά ανάμεσα στο ζαχαροκάντιο  και στην ζυμωτή».
 Γελάστε όπως αγχωμένο  (λόγω …κατοστάρικου)  θα ψελλίζει διάφορες ανοησίες , πείτε του «χρόνια πολλά» και ευχηθείτε του εις  το επανιδείν και τον καινούριο χρόνο με νέες ερωτήσεις όπως τη διοικητική διάρθρωση της Καισαρείας .
 
Ωπ ! Παραλίγο να ξεχάσω το σημαντικότερο … εάν θέλετε να εκδικηθείτε το γείτονα σας που καταλαμβάνει ανερυθρίαστα δυο θέσεις πάρκινγκ με  βοηθούς το θράσος και την αδεξιότητα του  , τώρα είναι η κατάλληλη εποχή . Κάντε δώρο στο παιδί του ένα  φασαριόζικο πνευστό  όπως η τρομπέτα και απολαύστε ήσυχα -ήσυχα το κρύο σας πιάτο .
Επίσης , μην ξεχάσετε να φροντίσετε τα παράθυρα να είναι μονίμως κλειστά .
Η έλλειψη οξυγόνου χαρίζει άφθονη υπνηλία στα ζωηρά σας παιδιά και σας γλυτώνει  και απ το τουρού -ρουρού της τρομπέτας του δύστυχου διπλανού .
Μην με ευχαριστείτε , δεν κάνει τίποτα , χρονιάρες μέρες που είναι !

Εδώ καλά μου φιλαράκια κλείνει το αμαρτωλό μου δώρο-πόστ !
Ελπίζω να σας έπιασα απ το γιακά πριν πηδήξετε απ το μπαλκόνι .
Τώρα όμως που το ξανασκέφτομαι ... ελεύθερο το εύψυχον !
Φύγε κυρά μου απ το δρόοοοομόοοοο !