exiplo | Βαθμολογία: 8
Μιζέρια;; Οποτε ακούω αυτο το τραγούδι, με τους τόσο "πεζούς" στίχους, ξετρελένομαι, ταξιδεύω χαίρομαι.. Μια απίστευτη χαρα με πλημυρίζει. Οπως σε πολλά τραγούδια του Δρογοση.. Ισως , σκεφτομαι τώρα, ότι αυτο που μ αγγιζει τόσο είναι αυτο το καθημερινο, το συνηθισμένο, το απλό, (που ομως δεν το λες μιζερο, δεν βριζεις τη ζωη, τον εαυτό σου, τους άλλους.....) χωρις δράκους, διχως ερωτες φωτιές και καρδιές που όταν χτυπούν, ακούγονται στο φεγγάρι. Δηλαδη, τα τραγούδια του, δεν είναι παραμυθια ποιητων-τραγουδοποιών που ζουν στον δικό τους ασυνηθιστο για εμάς κόσμο και, φαντάζουν εξαιτίας του "άγνωστου" και του "ξεχωριστου" σαν μαγικα. Ειναι τόσο μα τόσο απλά, που ο καθένας τα έχει ζήσει, τα έχει νιώσει.. Και αρα, μέσα σε τέτοιους στίχους, να του ξυπνησουν στιγμές και συναισθηματα, που να αφήνουν μια αβάσταχτη υπέροχη γλύκα, κι ενα χαμόγελο που κρατά στο χρόνο. Αρκει να δέχεται τη ζωη στην πιο σταθερη της θέση, την συνηθισμένη.
Οσο για την σχέση του με τις νότες με τον ρυθμό, τον βρίσκω πολύ "γελαστο" "χαρούμενο" και "κεφάτο"..
Ομολογώ, ο τελευταίος δίσκος του, δείχνει λίγο "άδειος" απο όρεξη και έμπνευση, Ολους τους προηγουμενους ομως, όπως και τα "φωτα που σβηνουν", ο πρώτος δίσκος, τους καταχάρηκα!!!!!!!!!!!!!!!1
ΥΓ
Δεν καταλαβαίνω το υποχρεωτικο της βαθμολογίας.. |
