Λευκό και γαλάζιο

Κατ' αρχήν να ευχαριστήσω για τα καλά σχόλια παιδιά!



Θέλω όμως πολύ να σταθώ στο σχόλιο του τι ακριβώς ποίηση χρειάζεται η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή και να επισημάνω πως αλίμονο εάν κάποιος θεωρεί πως γράφοντας στοιχάκια κάνει προσφορά στην κοινωνία η οποία και τον περιβάλλει. Επομένως δεν θα το τολμούσα σε καμμία περίπτωση.

Αυτά που παρέθεσα είναι απλώς κατεγραμμένες εκδηλώσεις όμορφων αναμνήσεων.



Με βαρύ φορτίο στην πλάτη τα έργα του Ομήρου του Αισχύλου και του Παλαμά, θέλει πολύ προσοχή όταν χρησιμοποιούμε αυτή την ιερή λέξη.



Επίσης δεν νομίζω πως "βαρύτερα" έργα θα γίνονταν εύκολα ευπρόσδεκτα από ευρύ αναγνωστικό κοινό.

Έτσι περιορίζομαι σε ανόητες μικρές μου "στοιχοπλοκίες", ας μου επιτραπεί.

Αυτά. Ευχαριστώ και πάλι...

"Και το λευκό του απαντούσε.

Εγώ θα κάνω τα δάκρυα μου,

βότσαλα λευκά γύρω από ‘κείνη."



καθώς το γαλάζιο ορκιζόταν...

..."θα γίνω μια γαλάζια λίμνη"...