When Love Kills Love

[...] "Χουσχούλιασμα!",είπε και χώθηκε κάτω απο το πάπλωμα μαζί του για να δώσουν τις πιθανές ερμηνείες στην νέα τους λέξη.

Το τάβλι στη γωνία έχει αραχνιάσει, και απο τα ηχεία ακούγεται μόνο πιάνο αν και το τραγούδι σιγά σιγά τελειώνει. Σηκώνεται απο το κρεβάτι με ένα κόκκινο σεντόνι τυλιγμένο γύρω της, γονατίζει μπροστά στο ένα ηχείο και κλείνει τα μάτια σαν να θέλει να προσευχηθεί. Ο άλλος ακόμα κοιμάται, και καλύτερα γιατί αν ήξερε... Αν ήξερε πως είχε ερωτευτεί κάποια άγνωστη... Κάποια που κάθε άλλο παρά αληθινή ήταν. Απο την αρχή δεν του έδειξε τα πραγματικά της συναισθήματα και τον κορόιδευε. Γυναίκα που υπολόγιζε μόνο τον εαυτό της και κανέναν άλλον. Αν το ήξερε αυτό δεν...

[...] Ύστερα απο αρκετή ώρα κατάλαβε την απουσία της απ'το κρεβάτι. Την αναζήτησε με τα μάτια του, και την βρήκε. Ξαπλωμένη στο πάτωμα με ένα κόκκινο σεντόνι να καλύπτει το μισό σώμα της αφήνοντας το άλλο, κάτασπρο και γυμνό στο λιγοστό φως που έμπενε απο το παράθυρο. Αρχικά τρόμαξε, ανατρίχιασε, πάγωσε... Στη συνέχεια την πλησίασε και άκουσε τους ήρεμους χτύπους της καρδιάς της. Θα μπορούσε να την ξυπνήσει αλλά δεν το έκανε. Δεν θα το έκανε γιατί δεν χόρταινε να την βλέπει να ανασαίνει για τα όνειρα της.

Η μουσική πλέον είχε σταματήσει να παίζει δεν ακουγόταν τίποτα.

Ξάπλωσε δίπλα της στο πάτωμα, ανάσκελα και κοιτούσε το ταβάνι χωρίς να κάνει τίποτα. Χωρίς να περιμένει τίποτα. Χωρίς να ζητάει το κάτι παραπάνω... και τότε ξύπνησε. Άνοιξε τα μάτια σχεδόν αβίαστα και έστρεψε το βλέμμα της όχι σε εκείνον αλλά στο παράθυρο. Σαν να μην κοιμόταν τόση ώρα και απλά να έπαιζε ένα παιχνίδι με τον χρόνο. Με τις αντοχές της... Η πρώτη ψιχάλα έπεσε. Την άκουσαν και οι δύο.

Με έναν δυνατό κρότο το τάβλι έπεσε στο πάτωμα, έσπασε στη μέση και απο μέσα ξεχύθηκαν... πολύχρωμοι βόλοι! Η κοπέλα χαμογέλασε αν και ξαφνιασμένη... Πλησίασαν μαζί τους πολύχρωμους βόλους. Τώρα έβρεχε δυνατά. Έριχνε και χαλάζι... Άρχισαν να παίζουν σαν μικρά παιδιά... Η αθωότητα για λίγα δευτερόλεπτα τους κυρίευσε... ύστερα της ψιθύρισε κάτι στο αυτί. Ανεπάισθητος ο ήχος... Άνοιξε τα μάτια, ξύπνησε... και τον φίλησε με την αλήθεια της...