Σπασμένος καφρέπτης

Σπασμένος καθρέπτης
με είδωλα χίλια
γροθιά ματωμένη
δυο πέτρινα χείλια
το γράμμα κοιτάω
δυο λέξεις πονάνε
δυο λέξεις μαχαίρια
σ' αφήνω λυπάμαι

Kαι σπάω τo βάζo
με τα λουλούδια
ποτά κατεβάζω
ακούω τραγούδια
τη πόρτα κοιτάζω
μήπως γυρίσεις
τη σκέψη αρνούμαι
εσύ να μ' αφήσεις

Σπασμένος καθρέπτης
τα θρύψαλα πιάνω
σταγόνες με αίμα
δικό μου επάνω
με πρόσωπο κέρινο
μονόλογο κάνω
εσένα που αγάπησα
σαν είδωλο χάνω.