Πώς να αλλάξει ο τόπος μας, ιδέες πώς να ανθίσουν, αφού τα πόστα οι παλιοί δεν εννοούν να αφήσουν.
Με βδελυρά χαμόγελα μονοπωλούν τα μέσα, τα όνειρα των νέων μας φορτώνουνε με φέσια.
Στη θέα τους και η ζωή στάσιμη παραμένει, η ελπίδα αδικογερνά και πρόωρα πεθαίνει.
Σίγουροι για την έλλειψη άξιου αντιπάλου, μας γέμισαν με πρόσωπα «βεληνεκούς μεγάλου».
Πληρώνουμε γραμμάτια που δήθεν τους χρωστάμε, ακάλυπτες επιταγές που πάντα κουβαλάμε…
Κι εκείνοι από το βήμα τους τη χώρα καμαρώνουν και κάθε μέρα πιο πολύ όλο και τη σκοτώνουν…
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#17841 / 20.02.2009, 12:58 / Αναφορά Τόσες αλήθειες λέει αυτό το κείμενο! Δυστυχώς όμως, δύσκολα αλλάζουν τα πράγματα... όταν ο καθένας δεν είναι αποφασισμένος να ξεκινήσει από τον εαυτό του. Πάντως, μπράβο που τα εξέφρασες, γιατί πρέπει να ακούγονται και αυτά καμιά φορά. |
#17875 / 24.02.2009, 12:09 / Αναφορά Όσο θα “καταναλώνουμε” αυτά που μας σερβίρουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν πολλά πράγματα. Προς το καλύτερο τουλάχιστον. Γι αυτό ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, τα αυτιά μας και κυρίως το μυαλό μας. |