Σωκράτης Μάλαμας - Έξω

Γράφει ο Σπύρος Αραβανής (spiroos)
63 άρθρα στο MusicHeaven

Ας πάμε, λοιπόν, στα τυπικά. Πρώτη έκδοση, ένα 4πλό CD. Τα δύο πρώτα περιλαμβάνουν ζωντανές ηχογραφήσεις από τις περσινές συναυλίες του στο Θέατρο Βράχων της Αθήνας και το Θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης και τα δύο επόμενα είναι ζωντανές ηχογραφήσεις με όλους τους μουσικούς στο στούντιο Royal Alzheimer Hall.  Δεύτερη έκδοση, ένα διπλό DVD με οπτικό και ηχητικό υλικό από τις συναυλίες και το στούντιο. Και τέλος η τρίτη έκδοση περιλαμβάνει σε ένα  BΟΧ το τετραπλό cd και το διπλό dvd. Διαλέγετε και παίρνετε.

Στην ουσία τώρα. Καταρχήν, δεν είναι ακριβώς ο πρώτος live δίσκος του Μάλαμα. Προηγήθηκε η παρουσία του στον ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο «Αλεξίου-Μάλαμας-Ιωαννίδης», στο Λυκαβηττό, το 2006, για τα 15 χρονα του Μελωδία. Εκεί πήραμε μια πρώτη γεύση του πώς μπορεί να αποτυπώνεται ψηφιακά ο διονυσιασμός καλλιτέχνη-κοινού. Και που ακούγοντας το χορταστικό «Έξω» επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά η αδυναμία του cd να μεταφέρει έστω το ελάχιστο της ατμόσφαιρας, το πανηγύρι που στήνεται σε κάθε μια παράσταση του Μάλαμα.

Το 4πλο CD (που έχω στα χέρια μου) περιέχει, αναμφίβολα, ένα γενναίο απάνθισμα των τραγουδιών του. Είναι όλα εκεί, να σου θυμίζουν γλέντια, μελαγχολίες, παρέες, ηλικίες, εποχές….Είναι εκεί και η πιο ώριμη φωνή του Μάλαμα,  λίγο βαρύτερη λόγω χρόνων αλλά πιο απελευθερωμένη σε σχέση με τις στουντιακές του ηχογραφήσεις. Όχι όμως και πιο άγρια. Ο χρόνος ημερώνει…

Κατά τη γνώμη μου ο λόγος ύπαρξης αυτού του δισκογραφικού εγχειρήματος εξαντλείται στα 2 πρώτα cds. Όταν ο Μάλαμας είναι απέναντι στο κοινό του, όταν το κοινό είναι απέναντι στον Μάλαμά του, σε συνθήκες δηλαδή πραγματικότητας και όχι προσομοίωσης όπως είναι τα cds 3 και 4. Αλλά ακόμη και στα live cds, με την κυριολεκτική ερμηνεία του όρου, το κλίμα χάνεται, όπως είπαμε, στη μετάφρασή του σε δίσκο…Το κοινό ακούγεται πιο μακριά από τη σκηνή, σαν από βάθος. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι π.χ. στην «Πριγκιπέσα» (cd2) δεν σείστηκε το σύμπαν και ακούστηκαν μόνο οι φωνές που αποτυπώνονται στο δίσκο. Επιπλέον, λείπουν, οι καταλήξεις των συναυλιών, τα πισωγυρίσματα του Μάλαμα, τα καταληκτήρια τραγούδια του, μόνος με την κιθάρα του, μόνος με τον Λοϊζο του, τον Αγγελάκα του, τον Μούτση του κ.ά. Δεν λείπουν όμως, ευτυχώς, και οι πιο δυναμικές ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, οι δεξιοτέχνες μουσικοί του, οι οποίοι ακόμη και αν δεν σολάρουν ή δεν ξεκλειδώνουν όλο το ταλέντο τους, συντελούν καθοριστικά στο ζωντανό κλίμα.

Αντίθετα τα cds 3 και 4, προσθέτουν λίγα περισσότερα ενορχηστρωτικά σημεία στα γνωστά τραγούδια π.χ. το «Παίρνω τους δρόμους» αποκτά μια νέα «ζωή», ακούγεται πιο γεμάτο τραγούδι, αν και έχει χαθεί η αύρα της φωνής του 32χρονου τότε Μάλαμα...Αφαιρούν, όμως και  ενέργεια π.χ. η «Στέλλα» χάνει την ηλεκτρικότητά της, το δυναμισμό της κραυγής που της απευθύνει ο τραγουδιστής της. Σε γενικές γραμμές οι διαφορές με τις προηγούμενες στουντιακές ηχογραφήσεις είναι λίγες, και όχι τόσο ευδιάκριτες όσο να δικαιολογείται η εκ νέου ηχογράφηση.

Συμπερασματικά. Μάλαμας x 4 και γλέντια και χαρές για τους απανταχού μαλαμικούς. Οι πιστοί του θα εμπλουτίσουν το εικονοστάσι τους και οι άπιστοί του θα μπορέσουν να πάρουν μια πλούσια γεύση της αξίας του αλλά και να επιμείνουν στην άρνησή του. Πάντως όλοι μαζί «τα «παιδιά μες την πλατεία» και «οι γέροι», «τα ποντίκια στην αγορά» και «τα φύλλα αλκαλικά»,  είναι «ευτυχείς, λυπημένοι και πότες» για ένα ακόμη συναυλιακό καλοκαίρι...Ανάμεσα στις "Ανήσυχες μέρες" που βιώνουμε.

Υ.Γ. Σωκράτη, ούτε μια λέξη, ένα μικρό σημείωμα για το πώς εσύ βίωσες όλα αυτά τα χρόνια το δρόμο; Μόνο το «έξω» σου με τραγούδια; Το «έσω» σου; Φάουλ….