H Βικτωρία Ταγκούλη μιλάει για τα Μυστικά της

Γράφει ο Σπύρος Αραβανής (spiroos)
63 άρθρα στο MusicHeaven

Η Βικτωρία Ταγκούλη, αυτή την περίοδο παρουσιάζει τον μουσικοθεατρικό μονόλογο, «Μυστικά», στο Θέατρο 104, συνδυάζει, δηλαδή, επιτυχημένα τους κεντρικούς άξονες της μέχρι τώρα πορεία της. Συνοδοιπόροι της σε αυτό ο Μιχάλης Γελασάκης, ο οποίος υπογράφει τα κείμενα της παράστασης, ο Χρίστος Θεοδώρου, συνθέτης και ενορχηστρωτής των τραγουδιών της και ο Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου, σκηνοθέτης

Τραγούδια, αποσπάσματα από όπερα, ποιητικά κείμενα, θεατρικότητα: Είναι άραγε αυτή η παράσταση ό,τι πιο κοντινό σε εσένα έχεις κάνει μέχρι σήμερα;
Πιστεύω ότι αυτή η παράσταση είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί φτιάξαμε μία παράσταση όπως την ονειρευόμασταν βασισμένη στη δισκογραφία μου και σε τραγούδια άλλα αγαπημένα ελληνικά και ξένα, με έντονα συναισθήματα, χρώματα, συγκίνηση και γέλιο. Είναι ό,τι πιο κοντινό σε μένα γιατί αγκαλιάζει πολλές πτυχές μου.

Υποδύεσαι μια ντίβα η οποία αφηγείται μουσικοθεατρικά τη συναισθηματική της κατάσταση, από θυμό και μελαγχολία μέχρι νοσταλγία και αισιοδοξία. Σε ποια από αυτά τα συναισθήματα είσαι πιο κοντά σήμερα εσύ σαν φυσικό πρόσωπο και σε ποια σαν καλλιτέχνης;

Γενικά είμαι ένα αισιόδοξο άτομο γι αυτό και αρχικά δυσκολεύτηκα να χτίσω τον χαρακτήρα της γυναίκας αυτής η οποία βουτάει στις πιο σκοτεινές τις πλευρές, αντιμετωπίζει τους φόβους της, τις ανασφάλειές της, είναι πολύ σκληρή και με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό της. Δεν διστάζει να τολμήσει και να ρισκάρει και τελικά να δικαιωθεί. Στη μελέτη αυτού του χαρακτήρα βρήκα πολλά κοινά στοιχεία με μένα ακόμα και πράγματα που είχα βαθιά κρυμμένα. Είμαι βαθιά συναισθηματικό άτομο γι αυτο και ο θυμός, η μελαγχολία, η νοσταλγία, ο φόβος, η αισιοδοξία, η ελπίδα είναι συναισθήματα που εχω βιώσει και βιώνω καθημερινά αλλά που είναι δύσκολο να παραδεχτείς. Όλοι εξάλλου δεν έχουμε τα «μυστικά μας».

Σε ένα σημείο της παράστασης λες: «Σου ζήτησα κάποια στιγμή/ Να μου λύσεις κάποιες απορίες:/ Πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις με μια μουσική;» Τι απαντάς;

Είναι μια ερώτηση που στην παράσταση τουλάχιστον δεν παίρνει απάντηση τη συγκεκριμένη στιγμή που λέγεται. Απαντιέται όμως σαν συμπέρασμα στο τέλος. Η μουσική είναι ένα μεγάλο ταξίδι. Μια βουτιά σε ένα τραγούδι μπορεί να σου ξεκλειδώσει πράγματα που ούτε φαντάζεσαι. Μπορεί να σε πάει πολύ μακριά σε έναν μαγικό κόσμο.

Υπάρχουν αρκετά σκηνοθετικά ευρήματα του σκηνοθέτη της παράστασης, Οδυσσέα Ιωάννου Κωνσταντίνου, όπως ο ρόλος των πολλών τηλεφωνικών συσκευών στο κέντρο της σκηνής. Τι συμβολίζουν σε έναν κατεξοχήν διαδικτυακό κόσμο;

Η χρήση των πολύχρωμων τηλεφώνων συμβολίζει το πόσο η επικοινωνία και η χρήση του κινητού σήμερα έχει κατακλύσει τη ζωή μας. Είναι τρομακτικό το πόσο αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας έχει γίνει το τηλέφωνο και το διαδίκτυο. Η ιδέα προέκυψε από την ανάγκη να εκφράσουμε με τον Οδυσσέα την αίσθηση της αναμονής η οποία είναι πολύ έντονη στην παράσταση. Η γυναίκα αυτή περιμένει ένα τηλέφωνο το οποίο θα μπορούσε να είναι από ένα αγαπημένο της πρόσωπο ή από μια δουλειά. Η αγωνία της και οι φόβοι της για το αύριο ξεδιπλώνονται αποκαλύπτοντας τα βαθύτερα μυστικά της.

Σταθερός συνεργάτης σου εδώ και πολλά χρόνια ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου. Τα τελευταία χρόνια προστέθηκε και ο δημοσιογράφος- στιχουργός, Μιχάλης Γελασάκης. Πώς είναι η ζωή....με δυο άντρες;

Με προσέχουν, με αγαπάνε και με φροντίζουν! Έχουμε τρομερή χημεία μεταξύ μας. Σαν να ξέρει ο ένας τι θέλει ο άλλος πριν καν το εκφράσει και αυτό βγαίνει και στη δουλειά. Με τον Χρίστο συνεργάζομαι πολλά χρόνια. Έχουμε χτίσει μια ιδιαίτερη επαγγελματική σχέση. Με τον Μιχάλη δουλέψαμε στον δίσκο «Τετράδιο» και τώρα στα «Μυστικά». Δέσαμε από την αρχή πάρα πολύ. Είμαι πολύ περήφανη που συνεργάζομαι και με τους δύο.

Ποιο είναι το μέλλον της παράστασης;

Οι παραστάσεις είναι μέχρι αρχές Ιουνίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο 104. Στα σχέδιά μας είναι να συνεχιστεί σίγουρα και του χρόνου και να την πάμε και περιοδεία.

Λόγια των συντελεστών της παράστασης:

«Η ενορχήστρωση εξολοκλήρου είναι βασισμένη στο κλασικό και δοκιμασμένο τρίο πιάνο-μπάσο-τύμπανα, που το συναντάμε κυρίως στην Τζαζ μουσική σαν ηχόχρωμα.Το σχήμα αυτό, εκτός από την οικονομία του, δίνει ένα εξαιρετικά στιβαρό ηχητικό αποτέλεσμα και η γκάμα των ρυθμών και των ειδών που υπάρχουν στην παράστασή μας εξυπηρετούνται απόλυτα απο τα τρία αυτά όργανα. Έχω την χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι με δύο εξαιρετικά ικανούς και ταλαντούχους μουσικούς, τον Πέτρο Κρεμυζάκη στο μπάσο και την Ρόλυ Γιαμοπούλου στα τύμπανα, που η ευαισθησία τους και η πλούσια ερμηνευτική τους γκάμα είναι θαυμαστή».

Χρίστος Θεοδώρου

Τα «Μυστικά» είναι ένας πρωτότυπος μουσικός μονόλογος με θεατρικούς όρους. Τα τραγούδια συνδέονται με πρόζα γραμμένη όχι ως συμβατικό θεατρικό κείμενο, αλλά ως ποιητική αφήγηση που περιλαμβάνει το «εγώ» και το «εσύ» που τελικά γίνεται το «εμείς». Ένα μουσικό γκρο πλαν μιας Ηρωίδας που περνάει από τον εγωισμό στην αυτοκριτική και από εκεί στα ανοιχτά παράθυρα μιας ζωής που θα επαναπροσδιορίζεται κάθε φορά που θα γίνεται διεκπεραιωτική μεταφέροντας μνήμες, λόγια, εικόνες και έρωτες. Στιγμές, ανάγκες, όνειρα και συναισθηματικές λεηλασίες σε χρόνο και τόπο ακαθόριστο. Η Βικτωρία είναι προφανές ότι βρίσκεται σε έναν χώρο που νιώθει πιο άνετα και πιο ελεύθερη να δείξει το ερμηνευτικό της εύρος και την εσωτερική ένταση που έχουν οι ερμηνείες της. Χωρίς φτήνια. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που κάνει και είναι εντυπωσιακό το πως τα καταφέρνει! Στα «Μυστικά» δεν υπάρχουν νάζια και λαϊκισμός. Δεν υπάρχουν θύματα και κρυφά σημεία. Υπάρχει η αγωνία της αναζήτησης, η αναμέτρηση με το χρόνο, εξομολογήσεις, χρώμα και μουσική. Θα ήταν ωραίο όλα τα «Μυστικά» που έχουμε να πούμε σε κάποιον να καταλήγουν στον παρακάτω στίχο:

"Θα σου πω μυστικά

«σ' αγαπώ» βιαστικά

θα σ' αφήσω μετά να πετάξεις

Θα σου πω μυστικά

λόγια φανταστικά

μόνο μια εκδρομή να μου τάξεις."

Μιχάλης Γελασάκης