Η ιστορία του Do You Want To Know A Secret των Beatles

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παυλικιάνης (CHE)
230 άρθρα στο MusicHeaven

Το «Do You Want To Know A Secret?» περιλαμβάνεται στο δίσκο «Please Please Me», που κυκλοφόρησε το 1963.

Τα περισσότερα τραγούδια των Beatles αναφέρουν ως δημιουργούς τους John Lennon/Paul McCartney. Την περίοδο που το συγκρότημα ήταν μαζί σπάνια αναφέρονταν στο ποιος έγραψε τι. Μόνο μετά τη διάλυσή τους ο Lennon αποκάλυψε ότι ήταν ο συνθέτης αυτού του Pop τραγουδιού.

Ο John Lennon το έγραψε το φθινόπωρο του 1962 και η έμπνευσή του προέρχεται από μία βαθιά ριζωμένη μνήμη από την παιδική ηλικία. Το εμπνεύστηκε από το «I’m Wishing», ένα τραγούδι από την ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney «Η Χιονάτη Και Οι Επτά Νάνοι» (Snow White And The Seven Dwarfs, 1937), το οποίο του το τραγουδούσε σε μία παραλλαγή η μητέρα του, Julia Lennon, όταν ο John ήταν ακόμα μωρό. Το «I’m Wishing» (γραμμένο από τους Larry Morey και Frank Churchill) ακούγεται στην αρχή της ταινίας, όπου η Χιονάτη κάνει λάντζα και τραγουδάει στα περιστέρια «Wanna know a secret? Promise not to tell? We are standing by a wishing well». Οι δύο πρώτοι στίχοι συμπεριλήφθηκαν στο τραγούδι των Beatles και ακούγονται αμέσως μετά τους εναρκτήριους στίχους («You'll never know how much I really love you / You'll never know how much I really care»).

Ποιό ήταν, όμως, το μυστικό που ήθελε να μοιραστεί ο John Lennon; Σε συνεντεύξεις του το 1971 και το 1980, ο John Lennon είπε ότι αυτό το τραγούδι το έγραψε για τον γάμο του που έλαβε χώρα στις 23 Αυγούστου του 1962. Εκείνη τη χρονιά οι Beatles, αφού επέστρεψαν μετά από 13 εβδομάδες που έλειπαν στο Αμβούργο, ήταν πολύ κοντά σε μία συμφωνία για δίσκο. Παράλληλα, ο Paul McCartney χώρισε με τη Dot και ο John Lennon ήθελε να παντρευτεί καθώς η Cynthia ανακάλυψε ότι είχε μείνει έγκυος. Ο μάνατζέρ τους, Brian Epstein, ήταν πολύ αναστατωμένος καθώς ο ίδιος είχε λανσάρει τα αγόρια ως τέσσερα εμφανίσιμα και ελεύθερα φιλαράκια από την Αγγλία. Ο John δεν συζητούσε την προοπτική της ματαίωσης του γάμου κι έτσι ο Brian έκανε μαζί του μία συμφωνία. Δεδομένου ότι ο John Lennon και η Cynthia δεν μπορούσαν, για οικονομικούς λόγους, να φύγουν για μήνα του μέλιτος και δεν είχαν και δικό τους σπίτι, ο Brian θα τους άφηνε να χρησιμοποιήσουν το ισόγειο διαμέρισμά του επί του αριθμού 36 της Faulkner Street, με την υπόσχεση ότι δεν θα πουν σε κανέναν ότι παντρεύτηκαν. Στο διαμέρισμα αυτό, και για προφανείς λόγους, ο John Lennon έγραψε το «Do You Want To Know A Secret?». Ο John είπε ότι το μυστικό σ’ αυτό το ερώτημα δεν ήταν κατ’ ανάγκην το ότι ήταν παντρεμένος, αλλά ότι τελικά συνειδητοποίησε ήταν ότι ήταν πραγματικά ερωτευμένος. Το τραγούδι, λοιπόν, γράφτηκε κάπου ανάμεσα στις 23 Αυγούστου (ημερομηνία που παντρεύτηκαν ο John και η Cynthia) και στις 18 Δεκεμβρίου του 1962 (όταν έγινε το τελευταίο ταξίδι στο Αμβούργο και η Cynthia μετακόμισε στο σπίτι της θείας του Lennon, Mimi, στη λεωφόρο Menlove).

Το «Do You Want To Know A Secret?» είναι μία πρώιμη απόδειξη –σε αντίθεση με το άδικο στερεότυπο που ήθελε τον John Lennon να είναι ο σκληρός ροκάς και τον Paul McCartney να γράφει τις γλυκές μπαλάντες- ότι ο Lennon ήταν εξίσου ικανός να γράψει ευαίσθητα, τρυφερά και ρομαντικά τραγούδια.

Σε μία συνέντευξή του το 1987, ο George Harrison είπε στο περιοδικό «Musician» ότι η μουσική έμπνευση για το τραγούδι ήρθε από το «I Really Love You» των Stereos (1961).

Ο Paul McCartney στο βιβλίο «Many Years From Now» ισχυρίστηκε ότι ήταν μία «συνεργασία 50-50 κατά παραγγελία», εννοώντας ότι γράφτηκε για να το τραγουδήσει ο George Harrison, αλλά ο John Lennon, που πάντα ισχυριζόταν ότι το τραγούδι είναι δικό του, εξήγησε σε συνέντευξή του ότι συνειδητοποίησε αμέσως μόλις τελείωσε το γράψιμο του τραγουδιού ότι ταίριαζε καλύτερα στον George Harrison.

Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο γραφής των Beatles, τη γέφυρα που θυμίζει Buddy Holly, καθώς και την εισαγωγή, θα μπορούσε ενδεχομένως να ήταν μία συνεισφορά του Paul McCartney για να ολοκληρώσει την αρχική ιδέα που προέβαλε ο John Lennon, αλλά αυτό είναι καθαρά εικασία. Το βιβλίο του Ian MacDonald «Revolution In The Head» παραπέμπει σε πιθανή εμπλοκή του Paul επισημαίνοντας τις ομοιότητες του τραγουδιού με την ενορχήστρωση που έκανε ο McCartney στο «Till There Was You».

Οι στίχοι είναι λίγο πιο αθώοι και «μαζεμένοι» σε σχέση μ’ αυτούς που ταιριάζανε στο συγκρότημα, ακόμα και τότε, κι αυτός πιθανότατα ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας που το δώσανε στον George Harrison να το τραγουδήσει. Η αθωότητα, όμως, συσχετίζεται και με τις νεαρές θαυμάστριες, που αποτελούσαν κατά κύριο λόγο το κοινό των Beatles εκείνη την εποχή. Επιπλέον, ο George Harrison θεωρήθηκε ως τραγουδιστής λιγότερο ταλαντούχος από τον John και από τον Paul και το τραγούδι ταίριαξε απόλυτα σ’ αυτόν. Έτσι ο George έκανε τα βασικά φωνητικά καθιστώντας το «Do You Want To Know A Secret?» ένα από τα λίγα τραγούδια των Beatles που δεν ερμηνεύτηκαν από αυτόν που το έγραψε.

John Lennon (1980): Δεν μπορώ να πω ότι το έγραψα για τον George. Ήμουν στο πρώτο διαμέρισμα που είχα ποτέ και δεν το μοιραζόμουν με άλλους 14 φοιτητές –κορίτσια και αγόρια στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μόλις είχα παντρευτεί τη Cyn και ο Brian Epstein μάς έδωσε το μυστικό του μικρό διαμέρισμα, που είχε στο Λίβερπουλ για τις σεξουαλικές του σχέσεις πέραν από τη σπιτική του ζωή. Και μας άφησε αυτό το διαμέρισμα σε μένα και τη Cyn. Η μητέρα μου ήταν πάντα… κωμική και τραγουδίστρια. Όχι επαγγελματίας αλλά, ξέρετε, συνήθιζε να σηκώνεται στις pubs και να κάνει τέτοια πράγματα. Είχε καλή φωνή. Μπορούσε να κάνει την Kay Starr. Συνήθιζε να μου λέει αυτό το τραγουδάκι όταν ήμουν ενός ή δύο ετών… Τότε ζούσε ακόμη μαζί μου… Το τραγούδι ήταν από ταινία της Disney, «Want to know a secret? Promise not to tell. You are standing by a wishing well». Έτσι, είχα αυτό το πράγμα στο κεφάλι μου και το έγραψα και το έδωσα στον George να το τραγουδήσει. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ένα καλό όχημα γι’ αυτόν επειδή είχε μόνο τρεις νότες και δεν ήταν κι ο καλύτερος τραγουδιστής του κόσμου. Έχει βελτιωθεί πολύ από τότε, αλλά εκείνη την εποχή η ικανότητά του στο τραγούδι ήταν πολύ κακή γιατί, πρώτον, δεν είχε την ευκαιρία και, δεύτερον, επικεντρώθηκε περισσότερο στην κιθάρα. Έτσι το έγραψα –όχι γι’ αυτόν όταν το έγραφα, αλλά όταν το είχα γράψει σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να το πει. Μόλις είχε γραφτεί.
(David Sheff, «All We Are Saying»).

Κάποια στιγμή το Δεκέμβριο του 1962, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης των Beatles στο Αμβούργο, ο Lennon ηχογράφησε ένα demo του τραγουδιού στην τουαλέτα ενός νυχτερινού κέντρου. Ισχυρίστηκε ότι ήταν το μοναδικό αρκετά ήσυχο μέρος για να το ηχογραφήσει. Στο τέλος του demo, που δυστυχώς έχει χαθεί, τράβηξε το καζανάκι ενδεχομένως για να συμβολίσει τη γνώμη του για το τραγούδι εκείνη τη στιγμή.

Το «Do You Want To Know A Secret?» ηχογραφήθηκε στα στούντιο της EMI στο Λονδίνο στις 11 Φεβρουαρίου του 1963, με παραγωγό τον George Martin, ως μέρος ενός 10ωρου μαραθώνιου ηχογράφησης μαζί με άλλα 9 τραγούδια για το δίσκο «Please Please Me». Σίγουρα ήταν η πιο παραγωγική μέρα που πέρασαν ποτέ στο στούντιο οι Beatles. Μετά τη σχετικά μέτρια επιτυχία του πρώτου τους single, του «Love Me Do», το δεύτερο single με τίτλο «Please Please Me» μπήκε στο Top 10 του βρετανικού πίνακα επιτυχιών και ο παραγωγός George Martin ήξερε ότι ήταν η ώρα να κάνει την κίνησή του και να βγάλει γρήγορα ένα άλμπουμ από τα αγόρια του.

Η αρχική ιδέα του Martin για τον πρώτο δίσκο των Beatles ήταν να κάνει μία ζωντανή ηχογράφηση στο Cavern Club του Λίβερπουλ, αλλά την απέρριψε όταν επισκέφθηκε το κλαμπ για να δει μία από τις εμφανίσεις τους και συνειδητοποίησε ότι η ακουστική και τα ουρλιαχτά των θαυμαστών καθιστούσαν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές τις συνθήκες για οποιαδήποτε ηχογράφηση. Αν χρησιμοποιούσαν τα ήδη τέσσερα ηχογραφημένα τραγούδια από τα δύο singles, ο Martin θεώρησε δικαίως ότι άλλα 10 τραγούδια θα ήταν αρκετά για ένα τυπικό βρετανικό LP.

Στις 11 Φεβρουαρίου, λοιπόν, ηχογραφήθηκαν και τα 10 τραγούδια σε λιγότερο από 10 ώρες και ολοκληρώθηκε ο δίσκος «Please Please Me». Τα τραγούδια ήταν μία αναπαράσταση των εμφανίσεών τους στη σκηνή και ηχογραφήθηκαν ζωντανά με πολύ λίγες αλλαγές ή προσθέσεις που έγιναν αργότερα. Το «Do You Want To Know A Secret?» ήταν το τέταρτο τραγούδι που ηχογραφήθηκε εκείνη την ημέρα. Στην ηχογράφηση, η οποία έγινε μεταξύ 15:15 και 15:45, έπαιξαν ο George Harrison (βασική φωνή, βασική κιθάρα Gibson J-160E), ο John Lennon (δεύτερη φωνή, ακουστική κιθάρα Gibson J-160E), ο Paul McCartney (δεύτερη φωνή, μπάσο Hofner 500/1) και ο Ringo Starr (drums Premier Mahogany Duroplastic, κρουστά). Μηχανικός ήχου ήταν ο Norman Smith.

George Harrison (Anthology): Το «Do You Want To Know A Secret?» ήταν το «τραγούδι μου» στο άλμπουμ. Δεν μου άρεσαν τα φωνητικά μου σ’ αυτό. Δεν ήξερα πώς να τραγουδήσω. Κανένας δεν μου είπε πώς να το κάνω.

Η δομή του τραγουδιού είναι παρόμοια με τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου, δηλαδή κουπλέ/κουπλέ/γέφυρα/κουπλέ ή μοτίβο aaba. Μία αναγνωρίσιμη διαφορά είναι η εισαγωγή με άρωμα Ισπανίας, η οποία προσθέτει μία ξεχωριστή πινελιά στο τραγούδι και δημιουργεί μία ατμόσφαιρα προσδοκίας.

Η εισαγωγή είναι αργή, το κουπλέ μακρύ και η γέφυρα μικρή. Η φόρμα του τραγουδιού είναι συμπαγής και χαρακτηρίζεται από την μικρή διάρκεια του κομματιού. Ένα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του τραγουδιού είναι ότι οι στίχοι είναι πανομοιότυποι και στα τρία κουπλέ, γεγονός που το καθιστά παρόμοιο με το «Love Me Do». Αυτά τα δύο τραγούδια των Beatles είναι τα μοναδικά στο σύνολο του καταλόγου τους που ακολουθούν αυτό το μοτίβο. Καθώς ο Lennon και ο McCartney ωρίμαζαν ως τραγουδοποιοί, ο πειραματισμός αναπτυσσόταν όλο και περισσότερο, όπως αποδεικνύεται από τον επόμενο κιόλας δίσκο τους. Θα πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες σ’ αυτό το τραγούδι, όπως στην εισαγωγή και στη γέφυρά του, που αναπληρώνει κάπως την απλοϊκότητα και την επανάληψη των στίχων, δημιουργώντας ένα ευχάριστο κομμάτι της εποχής της Beatlemania.

Η εισαγωγή παραπέμπει σε πολλά τραγούδια που λάτρευε ο John Lennon από τη δεκαετία του 1930 και του 1940, αλλά και στον τρόπο που έγραφε η αγαπημένη του και σύγχρονή του ομάδα τραγουδοποιών, ο Gerry Goffin και η Carole King. Οι εναρκτήριες μουσικές φράσεις, οι οποίες κινούνται γρήγορα από τη σχεδόν μελαγχολική μελωδία στη γλυκιά και ζωηρή, δεν επαναλαμβάνονται πουθενά στο τραγούδι, ένα πολύ ασυνήθιστο (για το 1963) τέχνασμα στο οποίο θα κατέφευγαν οι Beatles και σε άλλα τραγούδια, όπως το «If I Fell». Στη συνέχεια, μπαίνει ένα εντυπωσιακό ντελικάτο και σπασμωδικό κιθαριστικό riff από τον George Harrison.    

Η μετάβαση από το Μι μινόρε στο Μι ματζόρε, που λαμβάνει χώρα μεταξύ της εισαγωγής και του πρώτου κουπλέ, είναι εξαιρετικά ομαλή λόγω της «παράλληλης» σχέσης μεταξύ των δύο κλειδιών, αν και κάποιος που ακούει για πρώτη φορά το τραγούδι πιθανόν να εκπλαγεί. Αν και συναισθηματικά και συνθετικά είναι απλοϊκή σε ένα βαθμό, αυτή η μετάβαση από το μινόρε στο ματζόρε εξακολουθεί να αποδίδει αποτελεσματικά τη χαρά στη μοναδική στιγμή της δειλής έκφρασης μίας αγάπης.

Ο George Harrison παίρνει την πρώτη από τις λίγες ευκαιρίες να κάνει τη βασική φωνή σε μία μελωδία των Lennon/McCartney. Οι ίδιοι οι συνθέτες εμφανίζονται στο δεύτερο κουπλέ με τη μορφή παλαιομοδίτικου ύφους φωνητικών, του τύπου «doo-wop», όπου αντανακλάται άλλο ένα συστατικό των επιρροών των Beatles. Η προφορά του George στη λέξη «ear» -ειδικά στο πρώτο και το τρίτο κουπλέ- μας προσφέρει αυτό που ο Simon Marshal περιέγραψε ως «παλαιά αδενοειδής γλωττιδική στάση προς όφελός μας»!

Το κουπλέ έχει ένα ασυνήθιστο μήκος 14 μέτρων και έχει σχεδιαστεί ως ένα ζευγάρι δύο άνισων φράσεων που μοιράζονται μία κοινή αρχή. Η πρώτη φράση διαρκεί έξι μέτρα και η δεύτερη φράση διαρκεί οκτώ μέτρα.

Το τραγούδι χρησιμοποιεί δύο αλλαγές στο μοτίβο, μεταξύ του 11ουκαι του 13ουμέτρου κάθε κουπλέ, γεγονός που προσθέτει χαρακτήρα στο κομμάτι. Το απροσδόκητο falsetto στο τέλος του κουπλέ θυμίζει πολλά από τα καλύτερα τραγούδια των Beatles των πρώτων ημερών. Αποσπά την προσοχή από την επαναλαμβανόμενη μελωδική γραμμή και λειτουργεί σαν μία καλαίσθητη μετάβαση στο επόμενο κουπλέ, ή στη γέφυρα στην περίπτωση του δεύτερου κουπλέ.

Το τραγούδι αφήνει μία μόνιμη εντύπωση ότι έχει τυλιχτεί σε μία ομίχλη ήπιας αντήχησης, ακόμα και αν δεν ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου έτσι. Τα κουπλέ τελειώνουν με μία ελάσσονα συγχορδία που μοιάζει να τονίζει την αβεβαιότητα της εκκολαπτόμενης νέας αγάπης.

Μετά από μία κάπως απότομη μετάβαση από το δεύτερο κουπλέ, μπαίνουμε στη γέφυρα του τραγουδιού, η οποία είναι μία από τις μικρότερες γέφυρες που έχουν ακουστεί ποτέ, μόλις έξι μέτρα, και αποτελείται, όπως και το κουπλέ, από δύο φράσεις άνισες σε μήκος που μοιράζονται όμως την ίδια έναρξη και με τον George Harrison να τραγουδάει σόλο. Ο Paul McCartney, ο οποίος έχει παίξει μέχρι αυτό το σημείο μία ωραία και περίτεχνη μπασογραμμή, φαίνεται να παρασύρεται στη γέφυρα και καταλήγει κάνοντας λάθος στην πρώτη συγχορδία Ντο δίεση παίζοντας ένα φυσικό Σι. Η απλή μελωδική γραμμή επαναλαμβάνεται δύο φορές πριν μία ομαλότερη μετάβαση μάς οδηγήσει σε άλλο ένα πανομοιότυπο κουπλέ, το οποίο αυτή τη φορά επεκτείνεται επαναλαμβάνοντας τα τελευταία δύο μέτρα μέχρι να σβήσει. Στο φινάλε του τραγουδιού, ο Paul κάνει ακόμα ένα λάθος στη μπασογραμμή, ανάλογο με εκείνο της γέφυρας.

Για άλλη μια φορά, οι συνθέτες επέλεξαν να μην συμπεριλάβουν κάποιο σόλο. Καθώς το τραγούδι είναι αρκετά μικρό σε διάρκεια (1:56), μερικοί λένε ότι χρειαζόταν ένα σόλο. Αν αποφάσιζαν, όμως, να συμπεριλάβουν ένα σόλο, το πανομοιότυπο κουπλέ θα επαναλαμβανόταν χωρίς αμφιβολία και τέταρτη φορά, γεγονός που θα καθιστούσε την ελλειμματική δομή του τραγουδιού πολύ αισθητή, όπως στο «Love Me Do». Αφήνοντάς το όπως είναι, φαίνεται πως ήταν η πιο σοφή επιλογή επειδή οι περισσότεροι ακροατές δεν παρατηρούν τα τρία πανομοιότυπα κουπλέ, εκτός κι αν τα μελετήσουν προσεκτικά.  
    
Η τελική εκδοχή που επιλέχθηκε ήταν η έκτη λήψη, στην οποία προστέθηκαν τα αρμονικά φωνητικά των John Lennon και Paul McCartney και δύο χτυπήματα στα drums που παίζονται από τον Ringo Starr στο μεσαίο όγδοο της γέφυρας, μετά από πρόταση του George Martin. Με τα overdubs, η τελική έκδοση έγινε γνωστή ως λήψη 8. Αυτές οι προσθέσεις είναι από μουσική άποψη μία μικρή πινελιά αλλά ιστορικά είναι αξιοσημείωτες καθώς σηματοδοτούν μία νέα τάση στην ηχογράφηση/ενορχήστρωση.

Στη λήψη 7, ο Lennon και ο McCartney ακούγονται να κάνουν δεύτερες φωνές ακόμα και στο πρώτο κουπλέ, και όχι να ξεκινούν στο δεύτερο, πράγμα που αποτελεί σαφή «παραβίαση» αυτού που θα προέκυπτε ως το σήμα κατατεθέν των Beatles και, κατά πάσα πιθανότητα, αυτός είναι ο λόγος που απορρίφθηκε από την επίσημη ηχογράφηση. Επιπλέον, σ’ αυτήν τη σπάνια εκδοχή, ακούγεται κανονικό τέλος αντί για fade out. Αφού ολοκληρώθηκε η λήψη, ακούγεται ο John Lennon να ρωτάει αν θα πρέπει να ξεκινήσουν τις δεύτερες φωνές στο δεύτερο κουπλέ, όπως δηλαδή συνέβη τελικά με τη λήψη 8.

Τόσο η μονοφωνική όσο και η στερεοφωνική μίξη του τραγουδιού έγιναν στις 25 Φεβρουαρίου του 1963, όπως και για τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Αμφότερες οι μίξεις έγιναν με βάση την ολοκληρωμένη λήψη 8. Κανένας από τους Beatles δεν ήταν παρών σ’ αυτή τη φάση, παρά μόνο ο George Martin και οι μηχανικοί Norman Smith και A.B. Lincoln.

Σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις των τεσσάρων Beatles, αναμφισβήτητα αυτός που πήρε την κατάσταση στα χέρια του είναι ο George Harrison, τόσο επειδή έδωσε το φωνητικό του στίγμα με τη βαριά προφορά του Liverpool, όσο και με τον περίτεχνο τρόπο που έπαιξε κιθάρα. Υπάρχει η άποψη ότι μία απαρατήρητη φωνητική γκάφα παρέμεινε λόγω του εσπευσμένου χαρακτήρα του χρονοδιαγράμματος των ολοήμερων ηχογραφήσεων και φέρει τον George να μπερδεύει τις λέξεις «a» και «the», με αποτέλεσμα ο στίχος «I've known the secret for a week or two» να γίνεται «I've known a secret for the week or two». Ωστόσο, αυτό αποδείχθηκε ότι είναι αναληθές όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ «On Air – Live At The BBC Volume 2», το οποίο αποκαλύπτει ότι ο George τραγουδάει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στη στούντιο εκτέλεση που γνωρίζουμε όλοι καλά. Είναι απλά η προφορά του Liverpool!

Η κιθαριστική δουλειά του Lennon διακρίνεται μόλις μετά βίας σ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, αλλά είναι πιο αισθητή κατά τη διάρκεια της εισαγωγής όπου ο John παίζει έναν κουδουνιστό ήχο ενώ ο George γρατζουνά τις ευδιάκριτες συγχορδίες στην κιθάρα του. Ο McCartney προσθέτει εντυπωσιακά περίπλοκο μπάσο σε όλα τα κουπλέ ενώ σε κάποια σημεία εδώ κι εκεί κάνει αδέσποτα λάθη, πιο αισθητά στην αρχή της γέφυρας και στο τέλος του τραγουδιού. Αυτές οι αστοχίες αναμφίβολα παρέμειναν λόγω του επείγοντος χαρακτήρα της ηχογράφησης.

Ο Ringo Starr παίζει ένα shuffle beat σχεδόν σ’ όλο το τραγούδι χωρίς γεμίσματα. Οι μόνες δύο εξαιρέσεις είναι στο 11οκαι στο 12ομέτρο των κουπλέ, όπου παίζει έναν συγκοπτόμενο ρυθμό και, στο 13ομέτρο, όπου παίζει μόνο όγδοα στο μπάσο τύμπανο. Στη συνέχεια, τα όγδοα του μπάσου τύμπανου παίζονται εναλλακτικά με το shuffle beat καθώς τελειώνει το τραγούδι. 

Το «Do You Want To Know A Secret?» κυκλοφόρησε στις 22 Μαρτίου του 1963 όταν συμπεριλήφθηκε στο δίσκο «Please Please Me». Ένα χρόνο αργότερα, το Μάρτιο του 1964, κυκλοφόρησε και σε single, το οποίο έφτασε στο Νο 2 των Η.Π.Α. μένοντας πίσω από το «Can’t Buy Me Love», επίσης των Beatles, καθώς και στο Νο 34 της Γερμανίας. Όσο για τη Μεγάλη Βρετανία, το τραγούδι αυτό ποτέ δεν κυκλοφόρησε σε single στην εκτέλεση των Beatles.

Η αισθητική της συναισθηματικής ντροπαλοσύνης και της αιθέριας εστίασης του θέματος δεν είναι αυτή στην οποία θα κατέφευγαν τα αγόρια στα επόμενα χρόνια. Οι γλύκες και τα χάδια δεν τους ταίριαζαν σαν συγκρότημα. Ακόμα και σ’ αυτό το τραγούδι, καταφέρνουν να το σώσουν από τον πνιγμό στα ίδια του τα κλισέ μόνο και μόνο χάρη στην πληθώρα από ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και τη στοιχειώδη ειλικρίνεια. Κατά ειρωνικό τρόπο, η ήπια αισθητική της επανάληψης παρέχει στο τραγούδι μία από τις κύριες πηγές συναισθηματικού ρεαλισμού και «ειλικρίνειας».

Το «Do You Want To Know A Secret?» ήταν το πρώτο τραγούδι που μπήκε στο αμερικανικό Top 10 με τον George Harrison ως βασικό τραγουδιστή και ήταν το πιο επιτυχημένο τραγούδι των Beatles που ερμήνευσε ο Harrison μέχρι το 1969, οπότε και ανέβηκε στο Νο 1 το «Something» που κυκλοφόρησε σε single μαζί με το «Come Together».
Στον δίσκο «Please Please Me» ο George Harrison τραγούδησε δύο τραγούδια: το «Do You Want To Know A Secret?» και το «Chains» (Gerry Goffin/Carole King). Το συνθετικό ντεμπούτο του το έκανε με το τραγούδι «Don’t Bother Me» στον επόμενο δίσκο των Beatles «With The Beatles» (1963).

Παραδόξως, παρά την τεράστια δημοτικότητα και τη θέση που πήρε στα αμερικάνικα charts το 1964, το «Do You Want To Know A Secret?» δεν συμπεριλήφθηκε σε κανένα «Greatest Hits» ή συλλογή στις Η.Π.Α. ή τη Μεγάλη Βρετανία. Ακόμα και η Capitol Records στην Αμερική, η οποία προγραμμάτισε το 1973 τη διπλή συλλογή «1962-1966» (γνωστό επίσης και ως «Κόκκινο Άλμπουμ»), παρέβλεψε αυτό το τραγούδι το οποίο θα ήταν μία τέλεια υποψηφιότητα για να μπει. Αντίθετα, συμπεριέλαβαν κάποια λιγότερο γνωστά κομμάτια όπως το «Girl» ή το «Drive My Car». Η Capitol δεν το συμπεριέλαβε ούτε στη συλλογή «Love Songs» (1977), στην οποία θα ταίριαζε τέλεια ανάμεσα στις άλλες ερωτικές μπαλάντες που συμπεριλήφθηκαν σ’ αυτή. Και δεδομένου ότι έχασε για λίγο την πρώτη θέση στα αμερικανικά charts, δεν μπήκε ούτε στο άλμπουμ «Beatles 1», το οποίο πούλησε πολλά εκατομμύρια αντίτυπα.

Δεν είναι μυστικό ότι το «Do You Want To Know A Secret?» δεν αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τα μέλη του συγκροτήματος και αναμφισβήτητα οι Beatles υποτίμησαν τη δυναμική του τραγουδιού. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, το τραγούδι είχε σύντομη ζωή στις συναυλίες των Beatles. Το έπαιξαν σε μία συναυλία στο Sheffield μία μέρα μετά την ηχογράφηση του τραγουδιού στο στούντιο. Στις 6 Μαρτίου του 1963, το έπαιξαν στη ραδιοφωνική εκπομπή του BBC «Here We Go», που μεταδόθηκε στις 12 Απριλίου. Στις 21 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς, το ηχογράφησαν για την εκπομπή του BBC «On The Scene», η οποία βγήκε στον αέρα στις 28 Μαρτίου, δηλαδή πριν από την προαναφερόμενη  εκπομπή «Here We Go».

Το τραγούδι το ερμήνευσαν επίσης κατά τη διάρκεια της περιοδείας με τους Tommy Roe και Chris Montez μεταξύ 9 και 31 Μαρτίου του 1963. Την 1η Απριλίου το έπαιξαν στην εκπομπή του BBC «Side By Side», η οποία βγήκε στον αέρα στις 22 Απριλίου, καθώς και στην περιοδεία με τον Roy Orbison από τις 18 Μαΐου έως τις 9 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς. Στις 21 Μαΐου το έπαιξαν στη διάσημη εκπομπή «Saturday Club» που μεταδόθηκε στις 25 Μαΐου. Στις 24 Μαΐου, το τραγούδι ηχογραφήθηκε για το «Pop Go The Beatles», που βγήκε στον αέρα στις 4 Ιουνίου. Η τελευταία γνωστή ζωντανή απόδοση του τραγουδιού ήταν στις 30 Ιουνίου στο ABC Cinema στο Norfolk. Τέλος, στις 10 Ιουλίου, ηχογράφησαν για τελευταία φορά το τραγούδι για το «Pop Go The Beatles», που βγήκε στον αέρα στις 30 Ιουλίου του 1963.

Ακόμα κι όταν το single έγινε μεγάλη επιτυχία στις Η.Π.Α. δέκα μήνες αργότερα, οι Beatles ποτέ δεν έκριναν σκόπιμο να παίξουν το τραγούδι εκεί κι έτσι παρέμεινε χωρίς ζωντανή εκτέλεση από τον Ιούλιο του 1963. Η απέχθειά τους για το τραγούδι φαίνεται πως τους οδήγησε στην αποπομπή του από τις ζωντανές τους εμφανίσεις, εστιάζοντας σε αυτά που θεωρούσαν πιο ώριμα σε στίχους και ύφους τραγουδοποιίας τραγούδια από τις πρόσφατες κυκλοφορίες τους. Το συγκρότημα προτίμησε το ροκ «Roll Over Beethoven» για να στρέψουν τα φώτα των ζωντανών τους εμφανίσεων στον George Harrison αντί του γλυκού «Do You Want To Know A Secret?».

Ένα πράγμα που κατάφερε το τραγούδι τότε, στα μέσα του 1964, ήταν η αύξηση της αξιοπιστίας των Beatles, ειδικά στις τάξεις των γονέων των εφήβων που ούρλιαζαν και που δεν σταματούσαν να μιλούν για τους τελευταίους τους ήρωες. Οι Αμερικανοί γονείς παρατήρησαν πλέον ότι υπήρχαν στους Beatles περισσότερα πράγματα να δουν πέρα από την παρακμή, τα μακριά μαλλιά και το Rock and roll.

Ο αντίκτυπος του τραγουδιού δεν ήταν διαφορετικός από τις τεράστιες αμερικανικές επιτυχίες των Beatles που το περιέβαλαν, δηλαδή το «Can’t Buy Me Love» και το «Love Me Do». Ωστόσο, και τα δύο αυτά τραγούδια παίζονται συχνά από τα media μέχρι σήμερα ενώ το «Do You Want To Know A Secret?» φαίνεται να ξεχάστηκε εύκολα ως μεγάλη επιτυχία. Το 1971, οι αναγνώστες του Village Voice το ψήφισαν στην 5ηθέση των πιο μη δημοφιλών τραγουδιών των Beatles. Παρόλα αυτά δεν ήταν απλά άλλο ένα τραγούδι στον πρώτο τους δίσκο. Ήταν ένα λεπτό και μελωδικό συστατικό που είχε καθοριστική θέση στη δημιουργία της Beatlemania του 1964. 

Το τραγούδι συνεχίζει να αντιστέκεται και μάλιστα είναι διαθέσιμο στη θέση που του αρμόζει στο CD του «Please Please Me» όπως κυκλοφόρησε στη μονοφωνική έκδοση το 1987 και στη re-mastered στερεοφωνική του 2009.

Στις 30 Ιουνίου του 1992 συμπεριλήφθηκε επίσης στο box set «Compact Disc EP Collection», καθώς το τραγούδι είχε συμπεριληφθεί στο αυθεντικό EP «Twist And Shout», που είχε κυκλοφορήσει στη Μεγάλη Βρετανία στις 12 Ιουλίου του 1963.

Στις 11 Απριλίου του 2006, το box set «The Capitol Albums, Vol. 2» κυκλοφόρησε περιλαμβάνοντας τόσο τη στερεοφωνική όσο και τη μονοφωνική μίξη του «Do You Want To Know A Secret?».

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2009, κυκλοφόρησε το box set «The Beatles In Mono» που επίσης συμπεριέλαβε το τραγούδι σε μία re-mastered επεξεργασία. Αυτή είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη διαθέσιμη αναπαραγωγή του τραγουδιού μέχρι σήμερα.

Στις 11 Νοεμβρίου του 2013, κυκλοφόρησε το άλμπουμ «On Air – Live At The BBC Volume 2», το οποίο συμπεριέλαβε μία εξαιρετική εκτέλεση του «Do You Want To Know A Secret?», η οποία είχε ηχογραφηθεί στις 10 Ιουλίου του 1963 για το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC «Pop Go The Beatles». Είναι προφανές ότι εκείνη την εποχή το συγκρότημα ήταν πολύ πιο εξοικειωμένο με το τραγούδι, με τα φωνητικά του George Harrison να αποδίδονται με πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση. Επιπλέον, αυτό που είναι ενδιαφέρον εδώ είναι ότι εκτελούν το τραγούδι με γρήγορο ρυθμό και ότι υπάρχει συγχορδία που δίνει τέλος στο τραγούδι, σε αντίθεση με την εξασθένηση του ήχου που υπάρχει στην εκτέλεση του στούντιο. Είναι, επίσης, ενδιαφέρον ότι για διαφημιστικούς σκοπούς κυκλοφόρησαν δύο δείγματα του παραπάνω άλμπουμ, ένα με πέντε τραγούδια και ένα με δεκατέσσερα. Και τα δύο συμπεριέλαβαν την πρόσφατα διαθέσιμη ηχογράφηση του BBC.

Η αναιδής αίσθηση του χιούμορ του John Lennon ήρθε στο προσκήνιο όταν αποκαλύφθηκε μία ηχογράφηση από τον Νοέμβριο του 1965, κατά τη διάρκεια της ολοκλήρωσης του αριστουργηματικού δίσκου «Rubber Soul». Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι οι Beatles χρησιμοποιούσαν διεγερτικά για να ανταπεξέλθουν στην πίεση του χρόνου και μεταξύ των επιλογών τους ήταν η μαριχουάνα και το αλκοόλ. Και μέσα σ’ αυτή την εμπύρετη κατάσταση ποτού, ναρκωτικών και μανιώδους δημιουργικότητας, ακόμα και το να πάνε στην τουαλέτα ήταν μία ευκαιρία για να παράγουν ιδέες. Έτσι, μεταξύ των λήψεων που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας πολύ αργότερα, κι ενώ τα παλικάρια δούλευαν πάνω στο τραγούδι «Think For Yourself», ακούγεται ο John Lennon να τραγουδάει το «Do You Want To Know A Secret?» πηγαίνοντας προς την τουαλέτα και να αλλάζει τις λέξεις νομίζοντας ότι μπορεί να το κάνει καλύτερο. Αισθανόμενος ίσως ότι το τραγούδι ήταν λίγο αθώο, προσέδωσε μία πιο ενήλικη τάση, κάνοντας κλικ με τα δάχτυλά του και τραγουδώντας… «Do you want to hold a penis? Doo-wah-ooo!» (!!!). Αλλά ο John Lennon δεν ήταν ένας συνηθισμένος μουσικός και μπορείτε να τον συγχωρέσετε που πείραξε κάποιες λέξεις σε μία από τις δικές του πρώτες επιτυχίες. Άλλωστε, το «Do You Want To Know A Secret?» μάλλον δεν θα γινόταν επιτυχία με τους αγενείς στίχους.   

Άλλες εκτελέσεις:

• Billy J. Kramer & the Dakotas (Απρίλιος 1963, σε single. Πιο Pop εκδοχή και σαφώς κατώτερη από την ερμηνεία των Beatles. Οι Billy J. Kramer & the Dakotas ήταν επίσης από το Λίβερπουλ και είχαν τον ίδιο μάνατζερ και τον ίδιο παραγωγό με τους Beatles: τον Brian Epstein και τον George Martin αντίστοιχα. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στην Abbey Road τον Μάρτιο του 1963. Λέγεται ότι είχε προσφερθεί αρχικά από τον Brian Epstein στον Shane Fenton. Οι πρώτες λήψεις έγιναν μία εβδομάδα πριν την τελική ηχογράφηση, αλλά υπήρξε ένα πρόβλημα με τον εξοπλισμό και μόνο το υποστηρικτικό κομμάτι καταγράφτηκε στην ταινία. Το 1964, το «Do You Want To Know A Secret?» συμπεριλήφθηκε και στο δίσκο «Little Children». Η έλλειψη φωνητικών ικανοτήτων είναι κι εδώ εμφανής αλλά, με τη βοήθεια της διπλής λήψης φωνητικών και του πιανιστικού riff του George Martin στο τέλος κάθε κουπλέ, το τραγούδι έγινε επιτυχία. Πρόκειται για το πρώτο τραγούδι των John Lennon/Paul McCartney που έγινε επιτυχία από άλλον καλλιτέχνη, καθώς η εκτέλεση αυτή έγινε Νο 1 στη Μεγάλη Βρετανία και Νο 8 στην Ιρλανδία και, παράλληλα, ξεκίνησε μία σειρά επιτυχιών του Billy J. Kramer στη Μεγάλη Βρετανία, αποτελούμενες κυρίως από συνθέσεις των Lennon/Mc Cartney.).
• Mike Redway (Μάιος 1963, σε single).
• Lucky Blondo (1963, στα γαλλικά με τίτλο «J’Ai Un Secret Ά Te Dire» στο άλμπουμ «L’ Autre Nuit»).
• Eero Ja Jussi & The Boys (Απρίλιος 1964, στα φινλανδικά με τίτλο «Salaisuuteni» σε single. Μία μεταγενέστερη ηχογράφηση του Δεκεμβρίου του 1964 περιλαμβάνεται στο δίσκο «Numero 1»).
• Alvin and the Chipmunks (1964, στο δίσκο «The Chipmunks Sing The Beatles Hits». Συμμετέχει ο David Seville).
• Sonny Curtis (1964, στο δίσκο «Beatle Hits Flamenco Guitar Style»).
• The Johnny Mann Singers (1964, στο δίσκο «Beatle Ballads»).
• The Hollyridge Strings (1964, στο δίσκο «The Beatles Song Book»).
• Bob Leaper (1964, στο δίσκο «Big Band Beatle Songs»).
• The Merseyboys (1964, στο δίσκο «Saluting Their Return To America»).
• The Mustang (1964, στο δίσκο «Beatles Song Book»).
• The Ray Charles Singers (1964, στο δίσκο «Al-Di-La And Other Extra Special Songs For Young Lovers»).
• Santo & Johnny (1964, ορχηστρική εκτέλεση στο δίσκο «The Beatles Greatest Hits»).
• Keely Smith (1964, στο δίσκο «Keely Smith Sings The John Lennon/Paul McCartney Songbook»).
• Roger Webb and His Trio (1964, στο δίσκο «John, Paul, And All That Jazz»).
• Mary Wells (1965, στο δίσκο «Love Songs To The Beatles»).
• Count Basie And His Orchestra (1966, ορχηστρική εκτέλεση στο δίσκο «Basie’s Beatle Bag»).
• Arik Einstein (1966, με τίτλο «Mazal» στο δίσκο «Gadalnu Yachad»).
• Jørgen Krabbenhøft & Rockband (Αύγουστος 1975, στο δίσκο «Looking Back At The Sixties»).
• Sally Boyden (1977, στο δίσκο «A Day In A Life…»).
• François Glorieux (1979, στο δίσκο «Plays The Beatles Vol. 2»).
• Bits & Pieces (1980, ως sample στο τραγούδι «Let’s Do It»).
• Stars On 45 (Ιανουάριος 1981, σε single ως μέρος του «Stars On 45». Στη συνέχεια συμπεριλήφθηκε και στο δίσκο «Long Play Album». Το single έγινε Νο 1 στις Η.Π.Α. και Νο 2 στη Μεγάλη Βρετανία).
• Fairground Attraction (1989, στο δίσκο «Clare»).
• Evan Marshall (1990, στο άλμπουμ «Mandolin Magic»).
• Poison Clan (1990, ως sample στο τραγούδι «Jeri Curl»).
• Giovanni (Αύγουστος 1993, στο άλμπουμ «Plays Beatles Love Songs Vol. 2»).
• The Dakotas (1995, στο άλμπουμ «And The Beat Goes On!!!»).
• Sharon Clark (1997, στο άλμπουμ «Finally»).
• Suga Free (1997, ως sample στο τραγούδι «Secrets»).
• Barbara Casini Quartet (1998, στο άλμπουμ «Stasera Beatles»).
• Rodrigo Maffioli (Οκτώβριος 2002, στο άλμπουμ «Unforgettable Melodies»).
• Peter Lipa (Μάρτιος 2003, στο άλμπουμ «Beatles In Blues»).
• RZA feat. Cilvaringz (2003, ως sample στο τραγούδι «You’ll Never Know»).
• Wayne Gratz (2004, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «From Me To You – Love Songs Of Lennon & McCartney»).
• Etypejazz (2005, στο άλμπουμ «Under The Influence»).
• ProGrammar (2005, στο άλμπουμ «Somaphone 2 – Grammar Sings The Classics Or Everything You Hear Here Is Me Beatboxing & Singing»).
• Les Fradkin (Ιανουάριος 2006, στο άλμπουμ «Love You 2»).
• The Two Of Us (Φεβρουάριος 2006, στο άλμπουμ «Please Please Me»).
• 1964 The Tribute (2006, στο άλμπουμ «1964 The Tribute»).
• Stiletto From Roma (Φεβρουάριος 2010, εκτέλεση με γιουκαλίλι στο άλμπουμ «Please Please Me». Στην ηχογράφηση συμμετείχαν οι Stiletto, Autumn Ready Potter, Eric Nicolas και David Barratt. Παραγωγή David Barratt).
• David & The High Spirit (2010, με τίτλο «Quieres Saber Un Secreto?» στο άλμπουμ «Canciones A Ritmo Latino De John Lennon Y Paul McCartney». Παρά τον ισπανικό τίτλο του τραγουδιού, ερμηνεύεται στα αγγλικά).
• The Coverbeats (Μάιος 2012, στο άλμπουμ «Wish We Were The Beatles – A Tribute To The Beatles Greatest Hits»).
• Alex Highton (Ιανουάριος 2015).
• John Daversa (Μάιος 2016, ορχηστρική εκτέλεση στο άλμπουμ «Kaleidoscope Eyes – Music Of The Beatles». Η εκτέλεση αυτή ήταν υποψήφια για βραβείο Grammy στην κατηγορία της καλύτερης ενορχήστρωσης).

Το «Do You Want To Know A Secret?» χρησιμοποιήθηκε στις τηλεοπτικές σειρές «The Beatles» (1965) και «Mad Men» (2010) και συμπεριλήφθηκε στο video game «The Beatles: Rock Band». Επίσης, έδωσε τον τίτλο του στο ομώνυμο βιβλίο του Keith Topping αλλά και στην αυτοβιογραφία του Billy J. Kramer.

Το βιβλίο του Kenneth Womack «The Beatles Encyclopedia: Everything Fab Four» κάνει αναφορά στο τραγούδι.

Ο Bob Dylan γράφει στο βιβλίο «Η Ζωή Μου» (Εκδόσεις Μεταίχμιο, Ιανουάριος 2005): «Από ένα διπλανό δωμάτιο ακουγόταν το ραδιόφωνο με παράσιτα. Οι Beatles τραγουδούσαν: "Do You Want to Know a Secret''. Ήταν τόσο εύκολο να τους δεχτείς, ήταν τόσο αυθεντικοί. Θυμήθηκαν την εποχή που πρωτοεμφανίστηκαν. Κανένα άλλο συγκρότημα δεν είχε τόσο γνώριμο και φιλικό ήχο. Τα τραγούδια τους έμελλε να δημιουργήσουν ολόκληρη αυτοκρατορία. Ήταν σαν να είχαν περάσει αιώνες από τότε. ''Do You Want to Know a Secret''. Μια άψογη, δακρύβρεχτη ερωτική μπαλάντα της δεκαετίας του '50, αλλά κανένας άλλος εκτός απ' αυτούς δεν θα μπορούσε να την πει. Το περίεργο ήταν ότι το τραγούδι δεν ακουγόταν καθόλου γλυκανάλατο».

Τη σημερινή εποχή είναι εξαιρετικά δύσκολο να γραφτεί ένα τραγούδι σαν το «Do You Want To Know A Secret». Τα μυστικά είναι πλέον δυσεύρετα στις μέρες μας. Χάρη στην πανταχού παρουσία των ναρκισσιστικών εφαρμογών της κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter και το Facebook, τα μυστικά έχουν ενταχθεί στις τάξεις των απειλούμενων ειδών, όπως το πάντα και η πολική αρκούδα. Οι προσωπικές λεπτομέρειες κάποτε θεωρούνταν ιερές, τα «εν οίκω μη εν δήμω» λέγανε, και τώρα διαδίδονται σε ένα νανοδευτερόλεπτο υπό το ευφημιστικό πρόσχημα του status update….  

DO YOU WANT TO KNOW A SECRET? – The Beatles

You'll never know how much I really love you
You'll never know how much I really care

Listen
Do you want to know a secret
Do you promise not to tell, whoa oh, oh
Closer
Let me whisper in your ear
Say the words you long to hear
I'm in love with you
(x2)

I've known the secret for a week or two
Nobody knows, just we two

Listen
Do you want to know a secret
Do you promise not to tell, whoa oh, oh
Closer
Let me whisper in your ear
Say the words you long to hear
I'm in love with you