"Μέσα στη ζωή είναι αυτά...",

"...δύναμη θέλει και όλα περνάνε...",

"...κουράγιο θέλει...σκέψου πως δεν έγινε τίποτα και όλα θα είναι όπως πρίν...

"Λόγια...λόγια...λόγια...μόνο αυτό έχει μείνει πια...

Το ξέρω πως και εσύ τα έχεις ακούσει όλα αυτά ούκ ολίγες φορές, λένε πως προσπαθούν να έρθουν στη θέση σου αλλα ότι και να κάνουν ποτέ δεν θα μπορέσουν, ίσως γιατί δεν προσπάθησαν, ίσως γιατί προσπάθησαν και κουράστηκαν πολύ νωρίς...ίσως γιατί δεν βλέπουν την υποκρισία γύρω τους.

Είναι δύσκολο όταν οι άλλοι θεωρούν πως έρχεσαι δεύτερος, προσωπικά πιστεύω πως είναι μεγάλη "ξεφτίλα" κάτι τέτοιο, μόνο αυτή η λέξη μπορεί να το χαρακτηρίσει αυτό,

Η μεγαλύτερη ασχήμια πιστεύω πως είναι η υποκρισία, θα μπορούσαμε να έχουμε ακόμα περισσότερους ηθοποιούς αν το ψάχναμε λίγο το θεματάκι. Υπάρχουν δυπρόσωπα "πλασματάκια" σ'αυτό το κόσμο πού την έχουν έμφυτη την υποκρισία, κρίμα να πηγαίνουν χαμένα τόσα ταλέντα...απο εμένα πάντως αυτά τα "πλασματάκια" δεν πρόκειται να πάρουν τιποτ'άλλο, αρκετά ήταν και αυτά που τους έδωσα.

Για το μόνο που λυπάμαι είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν καταλάβει...ακόμα. Μπορεί να μην θέλουν, μπορεί έτσι να τους βολεύει, να τους αρέσει να ζούν ένα ψέμα, μια απάτη μια "ξεφτίλα". Στην υγειά αυτών των αξιολύπητων ανθρώπων λοιπόν...τους αφιερώνω το παρακάτο τραγουδάκι που λέει πολλά το άτιμο...

Μπορεί να σ’ έφερε τ’ αγέρι

τις μαργαρίτες που μαδά

μπορεί να σ’ έφερε το κύμα

στην αμμουδιά που τραγουδά

Μπορεί να σ’ έφερε η χαρά

μπορεί να σ’ έφερε η λύπη

μα είν’ αργά πολύ αργά

να μου ξυπνήσεις καρδιοχτύπι

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου

ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά

μια άλλη πέρασετα χάδια της με κέρασε

κάποια βραδιά μου πήρε τη καρδιά

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου

ήρθες αργά πώς θες αλήθεια να στο πω

δεν  ερωτεύομαι

μαζί σου κι’ αν πλανεύομαι

ήρθες αργά, ακόμα εκείνη αγαπώ