Τι ακούνε και αυτοί οι πωλητές καθημερινά από όλους εμάς όταν δεν ξέρουμε πως λέγεται αυτό που θέλουμε να αγοράσουμε και προσπαθούμε να το περιγράψουμε με δικά μας λόγια….

Μια φίλη μου δουλεύει σε γνωστή αλυσίδα με είδη περιποίησης και μου διηγήθηκε κάποιες από τις συνομιλίες που είχε με πελάτισσες αυτό που θυμάμαι είναι ότι γέλαγα όση ώρα μιλούσε αλλά συγκράτησα μόνο τις παρακάτω περιπτώσεις

-         Θέλω ένα κραγιόν στο χρώμα του μάνγκο τρεις μέρες πριν σαπίσει….

(Τώρα συγνώμη πες ότι είσαι πωλήτρια τι  να της απαντήσεις;;)

-         Θέλω μια βαφή μαλλιών που να δίνει ένα χρώμα σαν το στιφάδο στην πρώτη βράση…

(Εγώ πάντως επειδή δεν το μαγείρεψα ποτέ μόνο το χρώμα της τελευταίας έχω δει και αυτό δεν το καλοθυμάμαι γιατί πάνε χρόνια από τότε που δοκίμασα αυτό το φαγητό)

Το μεγάλο γλέντι βέβαια είναι με τις ηλικιωμένες κυρίες θα καταθέσω και εδώ μια χαρακτηριστική ιστορία

Μια ηλικιωμένη κυρία ζήτησε κερί αποτρίχωσης και η φίλη μου της έδωσε μια συσκευασία που το περιεχόμενο ήταν σε πολύ μικρές ταμπλέτες σαν χαπάκια. Μετά από δύο βδομάδες ξαναβλέπει την συγκεκριμένη κυρία μπροστά της εξαγριωμένη να της φωνάζει:

-         Το προϊόν που μου πουλήσατε ήτανε σκάρτο, τζάμπα τα λεφτά που σας έδωσα, δεν ντρέπεστε να κοροϊδεύεται τον κόσμο; Εδώ και δύο βδομάδες τρώω πρωϊ-μεσημέρι-βράδυ από ένα χαπάκι και οι τρίχες μου δεν φεύγουν. Φτου σας…

(Από τριχοφυΐα δεν ξέρω πως είναι αλλά το πεπτικό της σύστημα πρέπει να δουλεύει ρολόϊ)