Πρόκειται για μία βιωματική ταινία του σκηνοθέτη Τασου Μπουλμετη, που όντας Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή ο ίδιος, καταπιάνεται με το ζήτημα των διωγμών που υπέστησαν από τις τουρκικές αρχές οι 'Ελληνες της Πόλης το 1964.

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Φάνης Ιακωβίδης (τον υποδύεται ο Γιώργος Χωραφάς), καθηγητής αστροφυσικής στην Αθήνα, περιμένει τον παππού του από την Κωνσταντινουπολη, τον οποίο έχει να δει από την παιδική του ηλικία. Αρχίζοντας προετοιμασίες για την υποδοχή του προσκαλεί όλους τους φίλους του παππού του και ετοιμάζει μια σειρά από πιάτα πολίτικης κουζίνας.

Μια ξαφνική αρρώστια όμως του παππού, δεν θα του επιτρέψει να ταξιδέψει στην Αθήνα. Ο καθηγητής τότε θα αποφασίσει να πάει εκείνος στην Κωνσταντινούπολη για να τον συναντήσει και να θυμηθεί ξανά τα χρόνια που έζησε εκεί με τους γονείς του, τους οποίους ενσαρκώνουν οι Ιεροκλής Μιχαηλίδης και Ρένια Λουιζίδου.

Εκεί επιστρέφουν όλες οι ευχάριστες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, οι δυσάρεστες του διωγμού και της απέλασης, αλλά και ο πρώτος έρωτας της ζωής του, η Σαϊμέ, που υποδύεται η Τουρκάλα ηθοποιός Μπασάκ Κοκλούκαγια  (Başak Köklükaya).

Μπορείς σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του έργου να γευτείς, να μυρίσεις τα αρώματα των μπαχαρικών, που δεν είναι απλά ένα υλικό, αλλά σύμβολα της κουλτούρας και της φιλοσοφίας ενός λαού, μιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που πεζά ξεκινάει από το φαγητό, για να καταλήξει σε ολόκληρο τον κόσμο, σε ολόκληρο το σύμπαν. Είναι σαν στα μπαχαρικά, να βρίσκεται καλά κρυμμένη μια μυστικιστική κουλτούρα, σαν να έχουν ιδιότητες μαγικές, χαμένες στους αιώνες, που πρέπει να τις ανακαλύψεις. Μια περιπλάνηση σχεδόν απόκοσμη, σ`έναν κόσμο όπου όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στην γαστρονομία.

Τα απλά πράγματα τις καθημερινότητάς μας, αγαπημένα πρόσωπα, χαμόγελα ή λυπημένα βλέμματα, τραπεζώματα και κουβέντες, παιδικοί έρωτας που ποτέ δεν ξεχάστηκαν, όλα, είναι μέρος του ίδιου του σύμπαντος, του ίδιου μας του εαυτού. Και όσο αδυνατούμε να καταλάβουμε τη σημασία τους, όσο αρνούμαστε να τους δώσουμε την αξία που έχουν, τόσο αυτά μέσω της ταινίας εξυψώνονται στα μάτια μας, τόσο μιλούν στην ψυχή μας προκαλώντας μας ένα αίσθημα αναπόλησης και συγκίνησης που είχαμε καλά καταχωνιασμένο σε κάποια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μας.

Η τελευταια σκηνη απο την ταινια:

μια σκηνη απο την ταιναι:

ο παππου ς ελεγε πως η λεξη γαστρονομος κρυβει μεσα την λεξη αστρονομος ,ετσι τα πρωτα μαθηματα αστρονομιας τα πηρα μεσω των μπαχαρικων....

Ξερετε αυτη την ταινια δεν την ηξερα πριν μου την προτεινει η καθηγητρια των αγγλικων μου...θεωρουσε πως ηταν σημαντικο  θεμα για τις εξετασεις των αγγλικων(και πραγματι ηταν γιατι επεσε κιολας) αλλα πραγματικα χαρηκα που την ειδα...με εκανε να καταλαβω πολλα εκτος το οτι με βοηθησε σαν θεμα στις εξετασεις με βοηθησε να καταλαβω πως η ζωη θελει παθος ,ενταση,μυρωδια και ρισκο οπως ακριβως με τα μπαχαρικα...πρεπει καθε μερα στην ζωη μας να βαζουμε μια πρεζα αλατι για να την νοστιμιζουμε και να την απολαμβανουμε και μεις καλυτερα....

Παντως εκτος απο την ταινια την πλοκη και τους ηθοποιους σημαντικο ρολο επαιξε και το τραγουδι της Ευανθιας Ρεμπουτσικα:

Το φαϊ και η ζωη θελουν αλατι.....για μενα το αλατι στην ζωη μου ειναι η μουσικη....εσας πιο ειναι????