Ένας πολύ καλός μου φίλος, που λατρεύει την Ιστορία (ο ίδιος είναι αρχαιολόγος), λέει ότι το μόνο πράγμα που είναι σταθερό και αποτελεί σημείο αναφοράς είναι η ιστορία, το παρελθόν. Συμφωνώ. Το μέλλον είναι απροσδιόριστο και ασαφές, όσο και αν προσπαθούμε να το προβλέψουμε ή να το προσχεδιάσουμε, το παρόν ουσιαστικά δεν υφίσταται, είναι φευγαλέο και μετατρέπεται σε παρελθόν άμεσα.

Έτσι, το παρελθόν μας, η ιστορία (δεν εννοώ μόνο την ιστορία του σχολείου, δηλ. τη συλλογική ιστορία ενός έθνους με τις πολιτικοκοινωνικές της συνιστώσες), η προσωπική ιστορία του καθενός μας είναι και το σημείο αναφοράς του. Όσο και αν κάποιος θέλει να το παίζει μοντέρνος θα δει ότι πάντα αναφέρεται είτε σε πρόσφατα (χθες, το πρωί κλπ) είτε σε πιο παλιά γεγονότα (θυμάσαι το ’94 στη Ρόδο…) που επηρεάζουν την τρέχουσα και την μελλοντική του συμπεριφορά.

Κινδυνεύοντας λοιπόν να θεωρηθώ από πολλούς παρελθοντολάγνος, προειδοποιώ ότι στο παρόν blog, μεταξύ άλλων, θα παρουσιαστούν διάφορα πράγματα με στόχο την αναμόχλευση της μνήμης και την ανέλκυση στην επιφάνεια του σήμερα πραγμάτων ή περιστατικών που λίγοι θυμούνται ή και έχουν ξεχάσει εντελώς.

Κάτω από αυτό το πρίσμα θα κινηθώ λοιπόν, πάω να βουτήξω στον ωκεανό της φτωχής μου μνήμης.