Καμιά φορά αισθάνομαι πολυ δειλη.

Ειναι τοσοι μα τοσοι ανθρωποι με πολλες κ απιστευτες δυσκολιες κ ομως εχουν τετοια ψυχη που τα προσπερνανε ολα.Και οχι μονο αυτο αλλα συνεχιζουν,τα καταφερνουν και βγαινουν νικητες.

Επισης,νιωθω και απιστευτα μικροπρεπης.Απιστευτα ομως.

Και υστερα απο πολυ σκεψη πολλων ημερων,εβγαλα ενα συμπερασμα.

Οι δυσκολιες που μπορει να συναντησει καποιος ειναι πολλες.Το γιατρικο ομως ενα.Χαμογελο..

Επισης καταλαβα οτι τα ελλατωματα μας ειναι αυτα που συνθετουν τη προσωπικοτητα μας και οριζουν τη διαφορετικοτητα και τη μοναδικοτητα του καθενος.

Η ζωη τελικα ειναι πολυ δυσκολη και πολυ σκληρη.Πρεπει να χαιρομαστε για αυτα που εχουμε και να μη σκεφτομαστε αυτα που δεν εχουμε.Η ανησυχια δυστυχως δε μπορει να γεμισει τις στιγμες μας.