Θέλω εδώ και αρκετό καιρό (μήνες θαρρώ) να εκφράσω μια απογοήτευση που ένιωσα από ένα πρόσωπο που εκτιμούσα πολύ.΄Είμαι της γνώμης πως όταν κάτι δεν πάει καλά στις ανθρώπινες σχέσεις φιλικές, προσωπικές και ίσως και επαγγελματικές μερίδιο ευθύνης έχουν και οι δύο πλευρές, ίσως κάποιος περισσότερο ίσως κάποιος λιγότερο, ίσως κάποιος συνειδητά ίσως κάποιος χωρίς να το ΄χει αντιληφθεί δίνει λάθος μηνύματα με τη συμπεριφορά του. Είχα την ψευδαίσθηση πως αν προσπαθούμε και δίνουμε το καλύτερο εαυτό μας, δεν λέμε "όχι" στους ανθρώπους που αγαπάμε και γενικά εξωτερικεύουμε τη συμπάθεια μας, αν δείχνουμε κατανόηση στα λάθη των άλλων και είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας για να μην πληγώσουμε κανέναν "οι δικοί μας" άνθρωποι θα το εκτιμούσαν.......... Δυστυχώς έφαγα μια τρικλοποδιά από μια "κυρία" στα 31 μου πλέον, που ο πόνος με γονάτισε. Έπεσα από τα σύννεφα και ακόμη μάζευω τα κομμάτια μου. Όταν ο άνθρωπος μου με προειδοποίησε, θεώρησα πως μ΄ αγαπούσε πολύ και ήταν υπερβολικός κι  όμως ήταν σας πληροφορώ απλά επιεικής μπροστά σ΄αυτό που αντίκρισα. Το πρόσωπο αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να μάθει την αλήθεια ή να παραλάβει αυτό το γράμμα, ούτε φυσικά να καταλάβει πως όταν με έστηνε απέναντι και με εκτελούσε (παιδιά έτσι ένιωσα, απέναντι σε ένα εκτελεστικό απόσπασμα που δεν σου δίνει μια ευκαιρία να πεις και τη δική σου γνώμη ή έστω τη στερνή σου επιθυμία βρε αδερφέ)εγώ έχανα τη γη κάτω από τα πόδια μου.  Μάλλον έχω πει πολλά, "το γράμμα μου" σ΄ αυτό το πρόσωπο θα το κλείσω με το τελευταίο συναίσθημα ή την εικόνα εκείνης της στιγμής "όταν άκαρδα κατηγορείτε κάποιον στήνοντας τον απέναντι και κουνώντας το δάχτυλο με τόση κακία να θυμάστε πως τα υπόλοιπα δάχτυλα του χερίου σας δείχνουν την πλευρά σας........."

Καλά λένε αν θες να δεις τον πραμγατικό χαρακτήρα του άλλου δώστου εξουσία.....