Τρίτη 00.38

Ακούω Astor Piazolla, το αεράκι κάπως δροσίζει την ατμόσφαιρα. Ενα μπουκάλι κρασί, γλυκό κι αφρώδες, με πάγο και συνοδεία από φρούτα ήταν ότι έπρεπε για την αποψινή βραδιά. Γέμισα το μπαλκόνι κεριά και φαναράκια, έπλυνα κεράσια.

Ζεστό το φιλί σου σαν το καλοκαίρι, ζεστό και το άγγιγμα σου σαν το όνειρο.

Il Postino τωρα του Nicolla Piovani κι η Beatrice του γλυκού ταχυδρόμου ανεμίζει στη νύχτα σαν τις πτυχές από το φόρεμα σου.

H Betarice του ταχυδρόμου, η Diddy του Gale από το Sexy beast, η Trinity του Neo απο το Matrix, η Ιουλιέτα του Ρωμαίου...

Η αγάπη πόσο όλους μας κινεί και μας εμπνέει.

Απίστευτες, πανέμορφες, μαγικές γυναίκες... πόσες χαρές μας δίνετε...

Ο έρωτας σας, κάνει ακόμα και τον θάνατο μια ασήμαντη λεπτομέρεια.

Ζωή που δεν μοιράζεται, είναι ζωή κλεμμένη.

Δεν υπάρχει ασφάλεια στον έρωτα. δεν υπάρχει ασφάλεια σε οτιδήποτε ζωντανό.

Υπάρχει μόνο Ζωή. Κι η Ζωή, ήταν, είναι και θα είναι απρόβλεπτη.