Είμαι στο κέντρο και σκύβω να δώσω κάποια πράγματα που έχω πάρει από το φούρνο σε μια κοπέλα που ζητιανεύει στη Δραγατσανίου. Είναι μάλλον τσιγγάνα και κρατάει στην αγκαλιά της ένα παιδάκι όχι πάνω από τριών μηνών.

Ακούω κάτι και νιώθω άσχημα, μαζί με μένα της αφήνει μια "κυρία" 0,50 λεπτά και την ακούω να λέει "θα μου δώσεις το παιδί σου για λίγο να κάνω μια πλάκα σε έναν παλιό γνωστό μου που συνάντησα τυχαία απέναντι στην πλατεία;" Η "κυρία" είναι περίπου 65-70 ετών και φοράει μαύρα ρούχα.

Κοντοστέκομαι φυσικά να δω τι θα πει η κοπελίτσα και φυσικά αν αντιδράσει να πάρω το μέρος της, γιατί δεν μπορείτε "κυρία" μου να εξαγοράζεται μια μάνα που εχει ανάγκη ακόμη και τα 0,50 λεπτά που εσείς τα έχετε για πέταμα. Φυσικά έκανα γαργάρα την τσαντίλα μου γιατί η κοπέλα σηκώθηκε από το πεζοδρόμιο για να πάρει διευκρινήσεις για τη διαδικασία ακολουθώντας την "κυρία". Η "κυρία" είπε ότι θέλει να κάνει πλάκα στον γνωστό της λέγοντας πως είναι δικό της το παιδάκι...  Και αυτός θα το πείστευε;;

Δεν άντεξα περισσότερο.Ίσως να έκανα λάθος που γύρισα την πλάτη χωρίς να πω κουβέντα και έφυγα τσαντισμένη αυτή τη φορά με την μάνα και όσο το σκέφτομαι με τρώει, γιατί αφού τα άκουσα έπρεπε να μείνω να δω όλο το σκηνικό ίσως τελικά η κοπέλα να με χρειαζόταν.

Εύχομαι να γελάσανε με το αστείο και όχι να έκλαψε η κοπέλα με μαύρο δάκρυ