Τι μου ζητάς
Μελίνα Κανά-Κώστας Παρίσης
Σωπαίνουν τώρα οι ώρες, ξαφνιάζει η οργή
Χαμένα μες τις μπόρες το τέλος κι η αρχή
Τι μου ζητάς, τα μάτια μου γιατί τυραννάς και δεν μιλάς
Κι ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά
Σημάδια που αρχίζουν, σαν γιορτινές παρέες
Και πως σαν μεγαλώνουμε φαντάζουνε κεραίες
Με δένουνε ξανά, και βάζουν στα όνειρα μου
φωτιά εκεί βαθιά
Κι η ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά
Τι μου ζητάς, τα μάτια μου γιατί τυραννάς και δεν μιλάς
Κι ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά
Τι μου ζητάς, τα μάτια μου γιατί τυραννάς και δεν μιλάς
Κι ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά
το αγαπημένο μου ντουέτο τον τελευταίο καιρό..κάθε φορά που το ακούω σχεδόν