Παρακαλώ πολύ όλα τα μέλη που ήρθαν!
Δεν έχω γράψει τίποτα ακόμη, αφενός μεν, γιατί δεν είχα χρόνο (έπρεπε να κοιμηθούμε και λίγο) και αφετέρου δε, ήθελα να δω πού θα πάει αυτή η συζήτηση...
Περίμενα, σας το λέω ειλικρινά, να λέγαμε εξ’ αρχής, για το πόσο ωραία περάσαμε, για τι γέλιο κάναμε, για τα ωραία τραγούδια που είπαμε, για τα τελευταία τζαμαρίσματα πάνω στη σκηνή (που ήταν εκπληκτικά), για τις ατάκες που ειπωθήκανε («κουφάλα χαλάς τη σειρά»), για τον κυρ Χρόνη και τη Νεκταρία μας, που τραγούδησανε και δώσανε άλλο επίπεδο στο Live, για τις γνωριμίες που κάναμε... Όμως δυστυχώς με λυπεί ιδιαιτέρως για το που πήγε η συζήτηση...
Όσοι με ξέρετε, σίγουρα θα με περιγράφατε ως έναν αισιόδοξο και διαρκώς ευδιάθετο άνθρωπο. Μ΄ αρέσει όμως να μη γίνομαι πολλές φορές αρεστός, και να καυτηρίαζω τα κακώς κείμενα αλλά και τους κακώς κείμενους...
Ξεχνάμε γρήγορα μου φαίνεται... Το πρώτο Live στο Πατατράκ; Θυμάστε τις δυσκολίες που είχαμε; (εγώ ήθελα να παρατήσω το μικρόφωνο). Τον ήχο, τη κάπνα; την ορθοστασία; Κι όμως στο Forum μετά γράφαμε, για το πόσο ωραία περάσαμε! Το θέμα των αρνητικών το θίξαμε μετά, για να μη χαλάσει η ωραία ατμόσφαιρα...
Δυστυχώς (κι εγώ το κάνω αυτό) στεκόμαστε πάντα στα αρνητικά σχόλια. Τραγούδησα στο Μεθυσμενάκι προχθές και ήρθανε άγνωστοι άνθρωποι και μου είπανε μπράβο. Για μένα που είμαι ερασιτέχνης, που γουστάρω να είμαι ερασιτέχνης, αυτή η αναγνώριση σημαίνει πολλά. Παραδείγματος χάρη, τώρα κάποιος, βγαίνει στο forum και γράφει «Ήταν όλα άψογα, αυτόν όμως τον Falimento, τι τον θέλατε μαζί σας; Πού τον βρήκατε; Στο 80 χιλιόμετρο Αθηνών-Λαμίας;»
Και ας με είχανε συγχαρεί 10.000 άτομα που λέει ο λόγος, θα είχα κολλήσει στην αρνητική κριτική του ενός. Αυτή είναι η φύση μας, να κολλάμε στα αρνητικά και να κοιτάμε, όχι την ουσία αλλά την συνουσία (όπως χαρακτηριστικά λέει ένας φίλος..)
Πρέπει να καταλάβουμε το εξής:
Θα διαχωρίσω τα άτομα που ήταν στο Live:
1) Οι Βετεράνοι
Οι συντονιστές, βασικοί συντελεστές του M/H, η καρδιά του M/H. Eίναι τα μέλη τα οποία έχουν προσέλθει σε προγενέστερες συναντήσεις, έχουν γνωριστεί, κάνουν παρέα και ακολουθούν πιστά κάθε εκδήλωση. Οι πωρωμένοι του Musicheaven. Έχουν την ανίατη ασθένεια ”musicheaveniasis” (ΠΡΟΣΟΧΗ: είναι κολλητική!, εγώ ειμί φορέας!)
2) Οι Μουσικοί (που παίζαν εκείνο το βράδυ)
Oι μουσικοί αποτελούνταν από: α) το «σώμα» των Βετεράνων
β) από μέλη τα οποία δεν είναι τόσα ενεργά, ή γραφτήκαν ...χθές, αλλά, είναι πολύ καλοί μουσικοί και συνετέλεσαν στην μουσική ποικιλία της βραδιάς
3) Ακροατές:
Αποτελούνταν από βετεράνους, από βασικά μέλη, μέλη που είναι φρέσκα και καινούρια και ήρθαν να γνωριστούμε. Επίσης ήταν και άνθρωποι από τη παρέα του καθενός μας, άσχετοι με το Musicheaven (δεν ξέρω για πόσο ακόμη..)
Λοιπόν η κάθε ομάδα πρέπει να το καταλάβουμε, ότι είχε διαφορετικές ανάγκες.
Οι μουσικοί που καθαρά ήρθαν να παίξουν, εξέφρασαν το πρόβλημα του ήχου και της ομιλίας από κάτω. Απόλυτα σεβαστό και λογικό. Αν καθαρά το πάρεις από μουσικής άποψης,
ΝΑΙ! ο ήχος είχε προβλήματα,
ΝΑΙ! το κοινό μίλαγε ακατάπαυστα...
Οι ακροατές που ήρθαν καθαρά να ακούσουν μουσική σίγουρα θα τους δυσαρέστησαν τα παραπάνω προβλήματα, με τον ήχο και τη βαβούρα.
Είναι όμως απαράδεκτο να αναφερόμαστε συνέχεια στα αρνητικά από την αρχή. Ξέρετε τι καταφέρνουμε;
1) Τα παιδιά που τελικά δεν κατάφεραν να ρθουν, μάλλον τελικά χαρήκανε που δεν ήρθανε...
2) Τα παιδιά που θέλουν μελλοντικά να ρθουν τα ξενερώσαμε τελείως...
3) Και εμείς που πήγαμε εκνευριζόμαστε τώρα..
Αυτά τα ολίγα...
ΥΓ1: Sorry (που λέει και o Thanassis1987) ξέχασα να πω ότι εγώ πέρασα απίστευτα, όπως και η παρέα μου και θα το θυμάμαι μια ζωή αυτό το Live...
ΥΓ2: Κοιτάξτε ξανά τι έγραψε το μέλος _A_r_i_s... ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ!
