στιχάκια

Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα
ποιός ξέρει τώρα πια αν με θυμάται
παίξε για την αγάπη μου
που μ' άλλονε κοιμάται...

Το πρόσωπό σου μια σελήνη
Μές στην οθόνη τ ουρανού
Και στών ματιών σου τη γαλήνη
Η φωτιά του δειλινού

Το πρόσωπό σου μιά σελήνη
Που ταξιδεύει στη σιωπή
Σαν λέξη άγνωστη και εκείνη
που κανείς δεν έχει πεί

Μοιάζει ο δρόμος πού χω πάρει
Για του κορμιού σου τις ακτές
Σ αν μ ι ά ε ξ έ δ ρ α σ τ ό φ ε γ γ ά ρ ι
Μ ε τ α σ τ έ ρ ι α θ ε α τ έ ς

Δε θα'ταν σήμερα Δευτέρα αν δεν ξυπνούσαμε μαζί
δεν θα'χε όνομα η μέρα, αν δεν της έδινες εσύ.
Δεν θα'ταν η βροχή να πέφτει, αν δε μας έβρεχε μαζί
δε θα'χα εικόνα στον καθρέφτη αν δε με κοίταζες εσύ...

Τα ματια σου τα καστανα
σαν σοκολατα παγωτο
και η καρδια μου εχει ραγισει
σαν σπασμενο κινητο

Μπορεί και νά ναι απ τον καπνό
Μπορεί κι απ τον αγέρα
Τα βουρκωμένα μάτια μου
Και τούτη παγωνιά

Μπορεί και νά ναι απ τον καπνό
Που θάμπωσε τη μέρα
Κι όχι από σένα μάτια μου
Που άνοιξες πανιά

Η μέρα σκοτεινή κι εγώ εδώ πρώτη φορά
Χωρίς εσένα
Κι η μέσα μου φωνή παραμιλάει και λέει κρυφά
Θα ζω γιά σένα
Η μέρα σκοτεινή κι εγώ εδώ ακροβατώ
Χωρίς εσένα
Κι η μέσα μου φωνή ειρωνικά γελάει και λέει
Θα ζω γιά σένα

Πέφτει η βροχή ταξιδεύω
Μές σε ποτάμι ρηχό κυλάω
Τη λογική μου αλλάζω
Φωτογραφίες παλιές πετάω

Σ' έχω ψάξει στη γη των αγγέλων
εκεί που τ' όνειρο ζει.
Απ' το ποτέ ως το μέλλον
στην αιώνια στιγμή...

Τώρα που θα φύγεις
Πάρε μαζί σου γιά φυλαχτό
Μυρτιά και πικροδάφνη
Και της Φραγκογιαννούς τα πάθη

Τώρα που θα φύγεις
Πάρε μαζί σου και το Χριστό

Ποιό τραγούδι να σου στείλω
Νά`ναι κόκκινο σα μήλο
Και ανάλαφρο σαν ένα φύλλο

Στα μαλλιά σου να καθίσει
Σαν πουλί να κελαιδήσει
Και γλυκά-γλυκά να σε φιλήσει

Ενα τραγούδι για να το βάζεις
Την ώρα που διαβάζεις

Eδώ οι μέρες μου περνούν με τη βροχή
νύχτες ναυάγια στο δρόμο περπατάνε.
Θέλω να πω μα με τρομάζει η σιωπή
κι οι απουσίες από δίπλα μου περνάνε.

Μην έρθει πάλι ο χειμώνας και χαθείς
και τα πανιά σου μην τα σπάσει ο αέρας.
Κι όπως φυσάει τα σημάδια δεν θα βρεις
θα'χουν σκορπίσει στα συντρίμια κάποιας μέρας.

Τώρα που θέλεις να γυρίσεις
εγώ φοβάμαι να σε δω
έχω ξεχάσει τ' όνομά μου
και δεν υπάρχω πια εδώ.

Τώρα που θέλεις να γυρίσω
ξέρω κανέναν δεν θα βρω.
Έχεις αλλάξει τ' όνομά σου
και δεν υπάρχεις πια εδώ...

"...Και μπροστά απ' τους κολασμένους περνάω
εγώ, σα μια σκιά, που σεργιανάει στον Άδη τη δική σου μυρωδιά.
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας
αγάπη μου μικρή να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί"

Το ψωμί μου δεν μου φτάνει
Κι η αυγή με τσακίζει
Καθώς ψάχνω στη μέρα
Τον υγρό ν αγρικήσω
Των ποδιών σου τον ήχο

Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένοι κήποι
Ονειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω
Στους μεγάλους δρόμους κάτω απ`τις αφίσες
Στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ

Κάτι στην ψυχή είναι ακόμη τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν εσένα πάω να σκεφτώ...

...Που είναι η αγάπη που μ' ανέβαζε στα σύννεφα
δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω να σωθώ....

Αγάπησέ με με τα λάθη μου
Τα κόμπλεξ και τις αντιφάσεις
Με το λουλούδι και τ αγκάθι μου
Και τις μικρές μου επαναστάσεις

Nύσταξε ο ήλιος πλαγιάζει νωρίς
Εγιν` ο ίσκιος πικρός και βαρύς
Κι η ψυχή ξαγρυπνά μοναχή
Στη βροχή

Μάζεψε λύπη σπασμένη καρδιά
Είν` η χαρά περιστέρι
Σαν παιδί που πηδά στ` αψηλό το κλαδί
Και δεν σ` απλώνει ποτέ το χέρι

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης....

Σκορπίσανε οι φίλοι μου,

Οι Μ ά η δ ε ς οι ή λ ι ο ι μ ο υ ...