Ραδιοφωνική εκπομπη Μusic Heaven

Το ΟΝΕΙΡΟ του Σωκράτη Μάλαμα! Μπύρες για όλη την μπάντα μα μια παραπάνω για τον Μπάμπη!!!

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι ένα καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ...

Ξυλούρης ο Μέγας!

το summertime με τη θεία φωνή της Billie Holiday
κατάφερε να ηρεμήσει την παραπονιάρα μπέμπα μου...
Αυτό ας παίξει λοιπόν και στην εκπομπή μας!

Αφιερωμένο στο Αλιενάκι που φεύγει!!

James - We're Going to Miss YOu

This is not, this is not, a song
This is a shield, this is a charm, with your name on
By this beat, by this verse, I’m protected
From your heat, and your curse, is reflected
If anybody hurts me
If anybody hurts me

Here’s a mirror with your name on
Singing we’re gonna miss you when you’re gone
Here’s a mirror with your name on
Singing we’re gonna miss you when you’re gone

Your green eyes, poison pen, serpent’s tongue
Will return to the source that they came from
Revenge is the wine
Forgiveness is fine
Forgiveness divine
Revenge is more human

Here’s a mirror with your name on
Singing we’re gonna miss you when you’re gone
Here’s a mirror with your name on
Singing we’re gonna miss you when you’re gone

No words, all’s been said and done
No more words, all’s been said and done

Here’s a mirror with your name on
Singing we’re gonna miss you when you’re gone
Here’s a mirror with your name on
Singing we’re gonna miss you when you’re gone
Here’s a mirror with your name on
Singing we’re gonna miss you when you’re gone

Thank's Sofia! Για όλη την παρέα λοιπόν θα τραγουδάει ο Νιόνιος:
Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί

Mέχρι τα ουράνια σώματα
με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
κι ιστορία οι παρέες

Kάνει ο Γιώργος την αρχή
είμαστε δεν είμαστε
τίποτα δεν είμαστε βρε
κι ο Γιαννάκης τραγουδεί
άμα είναι όλα άγραφα κάτι θα βγει

Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να κι ο Άλκης ο μικρός μας
για να σμίξει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας

O ουρανός είναι φωτιές
ανεμομαζώματα
σπίθες και κυκλώματα βρε
και παρέες λαμπερές
το καθρεφτισμά τους στις ακρογιαλιές

Kι είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία

Nα κι ο Mπάμπης που έχει πιει
κι η Λυδία ντρέπεται
που όλο εκείνη βλέπετε βρε
κι ο Aχιλλέας με τη Zωή
μπρος στην Πολαρόιντ κοιτούν γελαστοί

Tότε η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Tάσου
και με μάτια κλειστά
τραγουδούν αγκαλιά
Eθνική Eλλάδος γεια σου

Tι να φταίει η Bουλή
τι να φταιν οι εκπρόσωποι
έρημοι και απρόσωποι βρε
αν πονάει η κεφαλή
φταίει η απρόσωπη αγάπη που 'χε βρει

Mα η δικιά μας έχει όνομα
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στην τουρκοκρατία

Nα μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν' ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας

Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα σαι μέσα
κι εσύ!

Μη με κοιτάζεις Ρόζα, μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί !

To τελευταίο αντίο, να παίξει τώρα για την AlienP και τους φίλους που ταξιδεύουν με σώμα ή νου...

Γεια σου βρε Αλέξανδρε!
Κι ένα τραγουδάκι του Πορτοκάλογλου για το δρόμο...

Μην περιμένεις, μη μ’ ακολουθάς
δρόμο σκληρό εγώ θ’ ακολουθήσω
μη μ’ εμποδίζεις, μη με σταματάς
είμαι φευγάτος, δε γυρίζω πίσω.

Φεύγω μακριά τη μοίρα ν’ ανταμώσω
κι ίσως μετά να ξαναρθώ.
Χρέη παλιά πηγαίνω να πληρώσω
κι ίσως μετά να ξαναρθώ.

Μη μου ζητάς να μείνω στα παλιά,
μη μ’ απειλείς πως θα το μετανιώσω.
Αν δεν ανοίξω τώρα τα φτερά,
δε θα’ χω πια καρδιά για να σου δώσω.

Φεύγω μακριά τη μοίρα ν’ ανταμώσω
κι ίσως μετά να ξαναρθώ.
Χρέη παλιά πηγαίνω να πληρώσω
κι ίσως μετά να ξαναρθώ

Alienoula θα θελα να μαι ιστιοφόρο σαν εσένα με τα πανιά μου ανοιγμένα
you Know...

μετά από μια δύσκολη μέρα γυρίζω σπίτι με άδειες τσέπες κι είναι ακόμα μέσα του μήνα... αλλά:

Όταν κανείς δε σου χτυπά
κι ούτε κανείς σου απαντά
μη μου τρομάζεις.
Όταν σου πάνε όλα στραβά
στον έρωτα και στα χαρτιά
να το γιορτάζεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις τη ζαριά
με τη σειρά σου.
Μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε φωτιά
τα όνειρά σου.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Έξω εκεί στην ερημιά
έμαθες χίλια μυστικά
να τα φυλάξεις.
Έπεσες τόσο χαμηλά
για να πατήσεις πιο γερά
και να πετάξεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ν.Πορτοκάλογλου

Τι μέρα κι αυτή..!!

Γυρίζω σπίτι μοναχός άλλη μια νύχτα
μια καληνύχτα σου γυρεύω ο φτωχός
ξεθεωμένος από ψέματα, παζάρια και καπνούς
όλα τ' αδέσποτα ρωτώ μήπως σε είδαν
Πού να σε βρω

Της αγάπης την ουσία
τη μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια
πράσινα γλυκά μου μάτια

Όσα κι αν ήξερα τα ξέχασα κοντά σου
και τη ματιά σου έχω μόνο φυλαχτό
μ' ένα χαμόγελο τα σύννεφα σκορπίζεις
και με φωτίζεις μ' ένα φως αληθινό
αληθινό

Της αγάπης την ουσία
τη μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια
πράσινα γλυκά μου μάτια

Π. Θαλασσινός και Η. Κατσούλης για όνειρα γλυκά!

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα θυμάμαι
όταν θα ζει με αναμνήσεις η καρδιά
να 'ρχεσαι πάντα μες στον ύπνο που κοιμάμαι
σαν πεταλούδα με φτερά μενεξεδιά

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φυλάξω
σ' ένα πηγάδι της ψυχής μου σκοτεινό
όταν θα σκύβω τη ζωή μου να κοιτάξω
να 'σαι φεγγάρι στου βυθού τον ουρανό

Μη μου μιλάς γι' αυτά που πρόκειται να γίνουν
όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
να τα θυμάμαι μ' έναν κόμπο στο λαιμό

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φορέσω
πάνω στο στήθος μου σαν άγιο φυλαχτό
και με την πρώτη μαχαιριά να μην πονέσω
όταν με βρει η μοναξιά να φυλαχτώ

Μη μου μιλάς γι' αυτά που πρόκειται να γίνουν
όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
να τα θυμάμαι μ' έναν κόμπο στο λαιμό

Red hot chilli peppers. californication

Δυο τραγούδια γι' απόψε, διαφορετικά, μα για τον ίδιο άνθρωπο...

...για τις στιγμές, τα βλέμματα, τα αγκαλιάσματα που νοσταλγούμε και που είναι μακριά μας τώρα...



Είσαι εκείνoς που έψαχνα
που χρόνια λαχταρούσα
στην αγκαλιά σου θα 'θελα
για πάντοτε να ζούσα

Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ' είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά

Πόσο επιπόλαια φέρθηκα μπροστά σου
βιάστηκα να ξεδιπλώσω
όλα τα φύλλα της καρδιάς

Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ' είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά



Μελίνα Κανά και πάλι από το Juke box της αυτή τη φορά...


Ποιος να 'ναι αυτός που με κοιτά

μ' ένα παράπονο μεγάλο

Ποιος να 'ναι αυτός που δεν μπορώ

από το νου μου να τον βγάλω




Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι

φώτισε το έρημο στενό

Φέξε για να 'ρθει το παλληκάρι

τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ

Φέξε για να 'ρθει το παλληκάρι

τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ



Ποιο να 'ναι εκείνο το παιδί

που όλη τη νύχτα αναστενάζει

Περνά σαν ίσκιος, δεν μιλά

και η ματιά του με σπαράζει



Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι...



Κι όμως να, περπατώ μες τον ύπνο σου εγώ...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Kotsiraki on 20-03-2005 23:54 ]

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
ονόματα και βλέμματα και δρόμους

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε

Κι αν άλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας
χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
πίσω απ τα μάτια πίσω απ της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή

Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο να ανεβεί και να τον κάψει

Γιατί δεν έρχεσαι

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
Όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ το ποτό
Απ'το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
Κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σαν χιόνι
Και ανατινάζει του μυαλού μου το βυθό

Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
Σ 'ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ότι δεν γίναμε ποτέ να μη το δείξει
Ναι ' ναι γιορτή και η αγκαλιά της να ανοίξει
Στην ανηφόρια της καμένης μας ζωής

Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ'της ψυχής μου το κενό ως της ζωής μου το μπουρδέλο
γίνε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
Κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω

Γιατί δεν έρχεσαι.....



[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: XeniaRodo on 21-03-2005 13:19 ]

Επειδή κάποια πράγματα απλά δεν τα επιλέγουμε, ούτε μπορούμε να τα ελέγξουμε, και επειδή δεν έχει νόημα να ζητά κανείς συγνώμη σε τέτοιες περιπτώσεις...

Τι σε νοιάζει εσένανε

Όλο το ίδιο λες, να σ' αγαπώ δεν θες
δεν θέλεις να πονάω και με το χτες να ζω
Δεν φταίω και δεν φταις, μην έχεις ενοχές
το ήξερα που πάω το διάλεξα εγώ

Και τι σε νοιάζει εσένα αν σ' αγαπώ
δεν θα μου πεις εμένα για ποιον θα ζω
δεν θα μου πεις εμένα για ποιον θα ζω
δικαίωμα κανένα δεν σου ζητώ

Όλο το ίδιο λες να σ' αγαπώ δεν θες
δεν θες να περιμένω για σένα μια ζωή
Δεν φταίω και δεν φταις συγνώμη μην μου λες
δεν ήτανε γραμμένο να μείνουμε μαζί

Και τι σε νοιάζει...