"The temple of the king" RAINBOW
Kalimera Ellada-Going Through
Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο
και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ' το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό
για μιαν αγάπη σκάρτη
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα - Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί
κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ' ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως
και τ' όστρακο πορφύρα
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Μόνο για κείνη μη μου λες... Μάνος Ξυδούς
Η καρδιά σου είναι βαριά
Το σκοτάδι σε κρατά και δεν σ' αφήνει
Ζήτησες παρηγοριά στου "εγώ" τη μοναξιά
Και είναι δίνη
Παγιδεύτηκες λες και ήσουνα παιδί
Ονειρεύτηκες να 'ρθουν όλα απ' την αρχή
Όμως έχεις αντοχή, το φιλί σου καίει
Αν θες, ποτέ δεν είναι αργά
Μα ό,τι κι αν πω
Αρκετό δεν είναι
Όπου βρεθώ, πάντα κοντά σου είμαι
Ό,τι κι αν πω, στην αγάπη μείνε
Η καρδιά μου είναι βαριά
Το σκοτάδι πολεμά, όνειρα φέρνει
Του σώματος την ζεστασιά τίποτα δεν ξεπερνά
Η αγάπη μένει
Αναπαύεται η ζωή σου στη φυγή
Δε χρειάζεται ν' αναρωτηθείς γιατί
Η ματιά σου έχει αντοχή, το φιλί σου καίει
Αν θες, ποτέ δεν είναι αργά
Μα ό,τι κι αν πω
Αρκετό δεν είναι
Όπου βρεθώ, πάντα κοντά σου είμαι
Ό,τι κι αν πω, στην αγάπη μείνε...
Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μεσ΄στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του
Οι δικοί μου ξένοι
είν'οι αγαπημένοι
Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
΄Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει
Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι
Σαλώμη από Μάλαμα
Εσύ κι εγώ κι οι δρόμοι,
το φως δε λέει συγγνώμη,
τρέμει, χαράζει κι ανασταίνεται,
μάτια που κλαίτε μ' αρρωσταίνετε
ζητώντας τ' όνειρο
μια ζωή παραμύθι κι όνειρο.
Κλειδί που σπάει στη μέση
η λογική μου κι η τρέλα μου
μια μυρωδιά στη φανέλα μου
την Κυριακή σαν ξυπνήσω γέλα μου,
-φοβάμαι φως μου-
μ' ένα σώμα μια ψυχή
δίδυμος γκρεμός η ενοχή.
Εμείς οι δυό κι οι φόβοι
ψωμί ζεστό που κόβει
ένας εργάτης κάπου απέναντι
όσα σου δίνω είναι έναντι
σε κάποια πρέπει μου
μια ζωή να χωράει στη τσέπη μου.
Όλο το ίδιο λες, να σ' αγαπώ δεν θες,
δεν θέλεις να πονάω και με το χτες να ζω
Δεν φταίω και δεν φταις, μην έχεις ενοχές
το ήξερα που πάω το διάλεξα εγώ
Και τι σε νοιάζει εσένα αν σ' αγαπώ,
δεν θα μου πεις εμένα για ποιον θα ζω,
δεν θα μου πεις εμένα για ποιον θα ζω,
δικαίωμα κανένα δεν σου ζητώ
Όλο το ίδιο λες να σ' αγαπώ δεν θες,
δεν θες να περιμένω για σένα μια ζωή
Δεν φταίω και δεν φταις συγνώμη μην μου λες,
δεν ήτανε γραμμένο να μείνουμε μαζί
Και τι σε νοιάζει εσένα αν σ' αγαπώ,
δεν θα μου πεις εμένα για ποιον θα ζω,
δεν θα μου πεις εμένα για ποιον θα ζω,
δικαίωμα κανένα δεν σου ζητώ
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω 'γω κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που 'χει τα φώτα του σβηστά
για μας ο κόσμος δεν τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά
Το πρακτορείο
Θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Άντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στην προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου την κάνω πυρκαγιά
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μείνει πια κανείς
για να γίνουμε πάλι ανθρώποι
στο κήπο της Γεθσημανής
Το σιντάκι της Νταντωνάκη από το διφωνο. Υπέροχη στην Μαντουβάλα.
You close your eyes
And leave me naked by your side
You close the door so I can ’t see
The love you keep inside
The love you keep for me
It fills me up
It feels like living in a dream
It fills me up so I can ’t see
The love you keep inside
The love you keep for me
I stay
To watch you fade away
I dream of you tonight
Tomorrow you’ll be gone
It gives me time to stay
To watch you fade away
I dream of you tonight
Tomorrow you’ll be gone
I wish by God you ’d stay
I stay awake
I stay awake and watch you breathe
I stay awake and watch you fly
Away into the night
Escaping through a dream
I stay
To watch you fade away
I dream of you tonight
Tomorrow you ’ll be gone
It gives me time to stay
To watch you fade away
I dream of you tonight
Tomorrow you ’ll be gone
I wish by God you’d stay
Stay
Stay
I stay
To watch you fade away
I dream of you tonight
Tomorrow you ’ll be gone
It gives me time to stay
To watch you fade away
I dream of you tonight
Tomorrow you ’ll be gone
It gives me time to stay
To watch you fade away
I dream of you tonight
Tomorrow you ’ll be gone
I wish by God you’d stay
Stay awake
Stay
Stay
I wish by God you ’d stay...
Πάλι άσκοπο ξενύχτι, σφίγγει πιο πολύ το δίχτυ
κάποιος σκόρπια λόγια λέει, στην κασέτα η Μίλβα κλαίει
Έξω βρέχει και φυσάει, ένας κούκος τρις χτυπάει
το τηλέφωνο σωπαίνει, ένα βήμα ξεμακραίνει
Το τασάκι έχει γεμίσει, απ' την κάπνα έχω δακρύσει
γέλια με φθηνά αστεία, μα δε δίνω σημασία
Σαν μια κούκλα συμμετέχω, δεν αντέχω, δεν προσέχω
σβήνει κι έρχεται η μορφή σου, κάπου χάνω τη φωνή σου
Μα δεν πειράζει, νύχτα είναι θα περάσει
κι ίσως αύριο το πρωί να σ' έχω ξεχάσει
Θεέ μου, τι ψέμα, δε σ' έχω ξεπεράσει
Νιώθω μια μελαγχολία, στην καρδιά καταγγελία
τα κεριά σκιές απλώνουν, οι αναμνήσεις με θυμώνουν
Είπα, έστω μια φιλία, και ζητάς αδιαφορία
σα σημάδι μ' αποφεύγεις, αφού πρώτα όμως με κλέβεις
Τα κομμάτια μου μαζεύω και τη σκέψη μου παιδεύω
σε θυμάμαι και σε σβήνω, μια μ' αφήνεις, μια σ' αφήνω
Δεν τ' αξίζουμε το ξέρω, έλα όμως που υποφέρω
ό,τι πήρες και δε δίνεις, τώρα άλλοθι προτείνεις
Μα δεν πειράζει, νύχτα είναι...
νύχτα είναι θα περάσει
altamira από τα πιο ωραία τραγούδια της Κανελλίδου.
με την πρώτη σταγόνα της βροχής, σκοτώθηκε το καλοκαίρι...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : megaloserwtikos στις 19-08-2006 20:54 ]
Senorita - James...
Όλως παραδόξως, το παραδοσιακό τραγούδι ''Ζαχαρούλα"!
Ela Kai Pare Me Mazi- Maria Fwtiou....
Τετραγωνισμένα φύλλα - Γ. Τσιγκος και Μαύροι Κύκλοι
Τετραγωνισμένα φύλλα, φύλλα πουλημένης έκφρασης
φιγουράρουν αποβλακωτικά, πίσω από πάγκους με χυμένα σκουπίδια
έγινε το ροκ στοίβες αποτσίγαρων, από πελάτες παμπ
που τραβολογιούνται από τα ίδια και τα ίδια
από χιλιοτυπωμένες φάτσες, λόγια και παραγγελιές για κανάλια φυγής
για κανάλια φυγής, μου χαχαχααχαχα!
για κανάλια φυγής...
Ταβέρνα, καφετέρια, παμπ, στρατόπεδο, σπίτι
κόλλησαν όλα στο μυαλό μου σαν χυμένοι καφέδες
ξεραμένοι στα ίδια και τα ίδια
λουστραρισμένα τραπεζάκια
έμποροι μεταπουλούν την ευχαρίστηση
με δόσεις άφιλτρων χειμάρρων κοροϊδίας
σε αντάλλαγμα χρυσάφι και πιοτό για παραλλαγή
Ο χοντρός με την κοιλιά με λιγουρεύεται
ασθμαίνοντας μια ανάγκη μου, κολλημένου κατοστάρικου
στην γυαλιστερή φαλάκρα του...στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχαχα...
στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχαχα...
Ένα τσιγαράκι ρε φίλε, ένα τσιγαράκι
να το κόψω, να κόψω τον πονοκέφαλο
που τσεκουρώνει ύπουλα το κανάλι των σπερμάτων
φαντάρια με μπλουζάκια, των πανδεοντολογικών μου νοήσεων
μηρυκάζουν χαμένες ανάσες μέσα σε στενά μπλου -τζιν
που ξεβάφουν αίμα και θειάφι...
Ξεράσματα ποτά σας, ζητούν κατοικία
ζάχαρες νίτρωσης μιλώντας για κόσμους γαλήνιους μπατσοφορεμένους
με περιπολικά σε περιπολίες, στα στέκια... στα στέκια, που αλήτες... αλήτες
αλλάζουν την πορεία στο αίμα τους... την πορεία στο αίμα τους
Να θυμηθείς ρε να παραβγούμε στο τρέξιμο
σε μια έρημη αμμουδιά να μην μας βλέπει κανένας...
με πεθαμένα κοχύλια
να ξεφυσήσουμε νικοτίνη και σιχαμάρα στα σπλάχνα τους
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε οοοοοο...
Νεκροκεφαλές μηχανάκια ψάχνουν σάρκα απ' την σάρκα μας
ξεράθηκαν τα χείλη μας μιλώντας για τα ίδια και τα ίδια
Και εσύ κοριτσάκι να μην έχεις καταλάβει τίποτα... τίποτα να μην έχεις καταλάβει...
παρά να φεύγεις μακριά, ξεπουλώντας, αυνανίζοντας όλα τα βράδια που σου χάρισα
με το κορμί μου, με τα χείλη μου
σ' όλες τις κοινωνικές τις μασημένες σεμνότητες των ιριδικών σου καταπιέσεων
Να σε σεργιανίσω σ' όλους τους τάφους
που λυτρώθηκαν φτωχοί, αυτόχειρες
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
Φτωχοί, αυτό... όχι...
