Deos
21.08.2006, 16:12
Το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά:
Μιχάλης Αλιάγας - Φεύγεις για πάντα
(ε ρε τι παιδιά βγάζουμε)
Roads - Portishead (Κομματάρα!!!).
τα κορμια και τα μαχαιρια
...Εβαλε ο θεός σημάδι-Ξυλούρης....
TΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΡΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ ΠΕΡΙΔΗ
vero
22.08.2006, 11:36
Tο τελευταιο τραγουδιιιιι που ακουσα και ειδα ειναι........... By the way - Red hot chili peppers
Aerosmith
Dream On
Everytime that I look in the mirror
All these lines on my face gettin clearer
The past is gone
It went by like dust to dawn
Isnt that the way
Everybodys got their dues in life to pay
............................................
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά κι ένα καιρό
Ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
Στη Μοσούλη, στη Βασόρα, στην παλιά την χουρμαδιά
Πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
Αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί
Τον κοιτούν οι βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
Κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει πως θ’ αλλάξουν οι καιροί
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
Ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη κι απ’ τη γη στον ουρανό
Κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό
Πέφτουν πάνω του τα ξίφη σαν ακράτητα σκυλιά
Και τον πάνε στον Χαλίφη, να του βάλει τη θηλιά
Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
Πριν αφήσει στη κρεμάλα, τη στερνή του τη πνοή
Με δυο γέρικες καμήλες, μ’ ένα κόκκινο φαρί
Στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί
Πάνε τώρα χέρι-χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
Μα της Δαμασκού τ’ αστέρι, τους κρατούσε συντροφιά
Σ’ ένα μήνα, σ’ ένα χρόνο, βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
Που από τον ψηλό του θρόνο, λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
"Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί
Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί"
Καληνύχτα Κεμάλ
Αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ...
Για παντα εδω----Μανωλης Πασχαλιδης (ageras)
Πολυ καλο......
Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει με ό,τι περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα,
τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα
Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του,
κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τ’ άλλα
γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του
είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα
Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του,
μετράει το ύψος του που πόντο-πόντο χάνει
μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ’ τον ύπνο του
στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι
Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια,
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες,
ξέρει αν μπορούσε θα ’κανε μία απ’ τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες...
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω 'γω κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που 'χει τα φώτα του σβηστά
για μας ο κόσμος δε τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά
'Αντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στη προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου τη κάνω πυρκαγιά
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μείνει πια κανείς
για να γενούμε πάλι ανθρώποι
στο κήπο της Γεθσημανής
westlife, queen of my heart
mag
22.08.2006, 19:32
Τruly madly deeply των Savage Garden
Auto pou oi Skuloi Baftisan Agapi-Trupes.....
Κι ύστερ' αρχίσαμε για αστείο
Τα ψέματα στη συντροφιά
Κι είπαν να δώσουν το βραβείο
Στη μεγαλύτερη ψευτιά
Ο ένας είπε ότι είδε το Θεό
Ο άλλος είπε ότι πέταξε με πλοίο
Εσύ με κοίταξες και μου 'πες σ' αγαπώ
Κι όλοι σου δώσανε το πρώτο το βραβείο
Κι εγώ δε μίλαγα
το δρόμο κοίταγα
Η μέρα άρχιζε
κι εγώ ξεψύχαγα...
Το χελιδόνι 'χε παγώσει στα σκαλιά
και σα να ήταν η ψυχή μου το κοιτούσα
κι ενώ με γέμιζες με ψεύτικα φιλιά
μέσα μου σπάραζα μα σε χειροκροτούσα
