Ας ξεκινήσω με τη νέα ατάκα που ανακάλυψα:
"ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ"
1ον) διότι έχετε ελπίδες να περισώσετε όσα μπορείται περισσότερα από την πνευματική και ψυχολογική σας αρτιότητα και
2ον) διότι υπάρχει η πιθανότητα (απίθανη μέν αλλά έχουμε το δικαίωμα να ονειρευόμαστε) να βελτιωθεί η κατάσταση και να αποκτήσουμε την τηλεόραση που μας αρμόζει ως είδος ανώτερο πνευματικά του πιθήκου, στον οποίο απευθύνεται αυτή τη στιγμή.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι η "φάρμα των ζώων" του Όργουελ δεν αποτελεί λογοτεχνικό δημιουήργημα επιστημονικής φαντασίας αλλά κοινωνιολογική προσέγγιση;
Πότε επιτέλους θα κατανοήσουμε ότι το "ζαλισμένο κοπάδι" για το οποίο γράφει ο Νοαμ Τσόμσκι στην "Νέα τάξη των πραγμάτων", αποτελείται από εμάς και δεν αφορά κάποιους (αόριστα) άλλους;
Κάποιοι έχουν βαλθεί να γελούν με την κατάντια μας ως κοινωνία, διότι τελικά η χαλιναγώγηση με τη μέθοδο του μαστίγιου και το καρότου δεν πιάνει μόνο στα τετράποδα. Μας δουλέυουν ψιλό γαζί και βγάζουν και λεφτά με τη γελοιοποίησή μας. Όπως κάποιοι από μας γελούν με τα ταλέντα της Αννίτας Πάνια, κάποιοι άλλοι έχουν ανακαλύψει νέα ταλέντα της κοινωνίας, εμάς...
Σταματώ εδώ διότι θα γίνω ιδιαίτερα δυσάρεστος, ακόμα και με τον εαυτό μου, και ως γνήσιος απόγονος του Λεωνίδος δεν ανέχομαι μύγα στο σπαθί μου, ούτε καν από τον εαυτό μου και θα αυτογίνω μπίλιες...