Υιοθεσία

Θα υιοθετούσατε ενα παιδάκι με ειδικές ανάγκες αν τα οικονομικά σας το επέτρεπαν; Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι γυρίζουμε την πλάτη σε αυτά τα παιδιά; Δεν έχουν και αυτά ψυχή;

Οι περισσοτεροι δεν σκεφτοντε καν την εκδοχη της υιοθεσιας, ποσο μαλλον να υιοθετισουν ενα παιδι με ειδικες αναγκες....

Εγω δεν θα υιοθετουσα παντως ενα τετοιο παιδι. Εαν οντως ειχα πολλα λεφτα θα εκανα ενα ιδρυμα για αυτα τα παιδια, που θα φροντιζα να λειτουργει σωστα.
Το γιατι νομιζω οτι ειναι αυτονοητο. Εαν για να μεγαλωσεις ενα παιδι θελεις μια καλη υπομονη, αντοχη κ πολυ μερακι, για αυτα τα παιδια χρειαζεται πολυ περισσοτερο απο ολα. Και απλα δεν πιστευω οτι εχω την δυναμη, το κουραγιο κ την αναγκη να κανω κατι τετοιο.

Εγω παντως θα υιοθετουσα ενα παιδακι ακομα και αν μπορουσα να κανω δικα μου.
Αν βεβαια στη πορεια εμφανιζονταν καποια προβληματα υγειας στο παιδι αυτο,σαφως και θα το κρατουσα και θα το στηριζα.Δε νομιζω ομως οτι η πρωτη μου επιλογη θα ηταν ενα παιδι με ειδικες αναγκες.Οχι επειδη τα περιφρονω αλλα επειδη δε νομιζω οτι θα ειχα τη ψυχικη δυναμη να το βοηθησω.Ειναι αλλιως οταν σου προκυπτει κατι τετοιο και αλλιως οταν κανεις η ιδια αυτη την επιλογη.
Αν ειχα βεβαια την οικονομικη ανεση οπως προαναφερθηκε θα βοηθουσα καποιον οργανισμο για τη προστασια τους και αν ημουν πια ο νεος ωνασης ισως υιοθετουσα ενα αλλα δε νομιζω οτι τα χρηματα μπορουν να αντικαταστησουν την αγαπη που ισως του προσφερε καπιος αλλος καλυτερα.

Σαφως κ θα υιοθετούσα ένα παιδί με ειδικές ανάγκες ή κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας, κυρίως λόγω μιας ευαισθητοποίησης που έχω γύρω από το θέμα. Η δύναμη που χρειάζεται για να μεγαλώσεις τέτοια παιδιά πιστεύω ότι είναι κυρίως ψυχική, κ έτσι πραγματικά δεν μπορεί να το αντέξει ο καθένας. Επειδή όμως θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να έχει οικογένεια κ να μεγαλώσει μέσα σε ένα περιβάλλον όπου θα νιώθει αγάπη και ζεστασιά, κ είμαι σχεδόν σίγουρη πως τα παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορούν να διαισθανθούν, να καταλάβουν κ να αναγνωρίσουν τη φροντίδα που τους δείχνει κάποιος, αν μπορούσα να τους δώσω μια ζωή άνετη έτσι ώστε να ζήσουν όπως καλύτερα μπορούν, είμαι σίγουρη πως θα το έκανα...

Παράθεση: Το μέλος Liza32 στις 16-06-2007 στις 10:16 έγραψε... Θα υιοθετούσατε ενα παιδάκι με ειδικές ανάγκες αν τα οικονομικά σας το επέτρεπαν; Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι γυρίζουμε την πλάτη σε αυτά τα παιδιά; Δεν έχουν και αυτά ψυχή;

Αυτα τα παιδια ομως εκτος απο ψυχη εχουν και πααααρα πολλες υποχρεωσεις...Δεν ειναι ευκολο να μεγαλωνεις ενα παιδι με ειδικες αναγκες. Θελει πολλες σωματικες αντοχες, αλλα κυριως ψυχικες...

Γι αυτο και οι περισσοτεροι δισταζουν.

Οσον αφορα την υιοθεσια γενικα, υπαρχει τοοοοσο μεγαλη γραφειοκρατια, τοοοοοσο πολλη ταλαιπωρια και ειναι τοοοοοσο δυσκολο να υιοθετησεις ενα παιδι που πολλα ζευγαρια αποκλειουν αυτο το ενδεχομενο εξ αρχης.

Αν ηταν πιο ευκολα τα πραγματα πιστευω οτι και οι υιοθεσιες θα ηταν πολυ περισσοτερες.

Θα ήθελα να υιοθετήσω παιδάκι, αν μπορούσα.Γιατί όπως όλοι ξέρουμε η διαδικάσια είναι πολύ δύσκολη για όσους δεν είναι πλούσιοι και διάσημοι.

sigoyra i yiothesia einai praxi toso gennaia oso kai sevasti kai aksiepaini.

Mpravo se osoys yiothetisan ena paidaki kai toy edwsan storgi anti na to afisoyn stin tyxi toy , i opoia sta perissotera kratika ydrimata den einai kali.

Θα προτιμούσα να αφιερώσω τη ζωή μου στο να τα κάνω ευτυχισμένα παρά να αφιερώσει ένα σε εμένα τη ζωή του για να με κάνει ευτυχισμένη!!!Έτσι θα χάριζα την καρδιά μου σε όλα και αφού δε θα μπορούσα να τα υιοθετίσω όλα θα προτιμούσα απλά να στέκομαι συνέχεια δίπλα τους και να βοηθώ όποιο έχει την ανάγκη μου!!!Κάτι πολύ απλό:και μια αγκάλια γεμάτη τρυφερότητα και στοργή είναι πολύτιμη....

ολοι αυτοι που λενε για ενα ιδυμα που θα το προσεαν σα τα ματια τους ας αναλογιστουν οτι αν ηταν στη θεση αυτον των παιδιων τι θα πρωτιμουσαν?μια ζεστη οικογενειακη αγκαλια η ενα ζεστο ιδρυμα.κι οσο αφορα εμενα εχω ενα ανηψακι με νοητικη στερηση.ειναι πολυ δυσκολο να το μεγαλωσεις.η αδελφη μου εχει χρεωθει μεχρι το λαιμο κι ολη η οικογενεια προσπαθει να βοηθησει.και καθε φορα που χαμογελαει ειμαστε ολοι ευτιχισμενοι.πιο πολυ ειναι η ευκολια και το βολεμα που αναζητουν πια οι ανθρωποι και λενε δεν εχω τη δυναμη να μεγαλωσω ενα τετοιο παιδι.

Πολύ ωραία η ερώτησή σου.

Αλλά... η απάντηση είναι η γνωστή....
Εδώ να φανταστείς, υπάρχουν μητέρες που κάνουν έκτρωση όταν μαθαίνουν ότι θα γεννήσουν τέτοιο παιδί. Ποιος θα το υιοθετούσε;

Τολμώ να πω ότι δεν ξέρω αν θα είχα τη δύναμη να το κάνω, αν και ξέρω ότι αξίζουν την αγάπη όπως και τα υγιή παιδιά...

egw tha uiothetousa kai to exw skeftei....................................
an fusika ithele kai h gunaika mou................................
alla me eidikes anagkes den kserw kai den nomizw.........................
pantws thelw na uiothetisw,sto mellon,ena paidaki................................

Πρέπει να καταλάβετε κάτι. Η απόκτηση ενός παιδιού με υιοθεσία δε διαφέρει και πολύ από τη γέννησή του, όταν τελειώσουν οι νόμιμες διαδικασίες σύντομα ξεχνιούνται όλα γιατί το μεγάλωμα και η φροντίδα του δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για αυτές τις σκέψεις. Είναι αλήθεια ότι γονείς είναι αυτοί που ανασταίνουν ένα παιδί με όλα τα προβλήματα τα βάσανα και τις στερήσεις κι όχι αυτοί που απλά έτυχε να το φέρουν στον κόσμο.
Ο κάθε ένας που θέλει να αποκτήσει παιδάκι είναι λογικό να το θέλει γερό και δυνατό σα να το γεννήσει, δεν είναι επιλογή του να έχει παιδί με προβλήματα. Τυχαίνει φυσικά και στις δυο περιπτώσεις να συμβαίνει κάτι που δε μπορεί να διαγνωστεί σε εμβρυακή ή βρεφική ηλικία και στην πορεία το αντιμετωπίζεις μη έχοντας άλλη επιλογή αφού βεβαίως το αγαπάς κι έχεις δεθεί μαζί του.
Για να επιλέξει κάποιος να πάρει και να μεγαλώσει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες είναι σπάνιο αλλά πρέπει να είναι και λίγο σκληρός σαν χαρακτήρας για να μη λυγίσει.
Προσωπικά δε θα μπορούσα να το κάνω γιατί θα με έβλεπε νύχτα μέρα να κλαίω και να στεναχωριέμαι όπως συμβαίνει αν συναντήσω τέτοια παιδιά, είμαι πολύ ευαίσθητη δυστυχώς...
Ο Θεός να χαρίζει υγεία και ψυχική δύναμη σε όσους παίρνουν αυτή την απόφαση, είναι αξιέπαινοι!