ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997

    Σύγχρονος άνδρας. Προστατευόμενο είδος ή υπερτιμημένος μύθος...???

    alex3
    04.07.2007, 18:32
    Με αφορμή ένα σχόλιο στο blog του mprizas, το θέτω...τις απόψεις σας παρακαλώ??

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Astron στις 04-07-2007 23:30 ]


    Kerato
    04.07.2007, 19:25
    Προστατευόμενο από τη μαμά του, υπερτιμημένο από την ερωμένη του.
    Astron
    04.07.2007, 19:51
    Γενικά τέτοιες γενικεύσεις με βρίσκουν αντίθετο... Τί θα πει "σύγχρονος άνδρας"; Έχω γνωρίσει εκατοντάδες άνδρες και ο καθένας έχει μία διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, μια διαφορετική οικογενειακή κατάσταση, μια διαφορετική κοινωνική νοοτροπία, έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του άλλου φύλου, διαφορετική σχέση με τους γονείς του κλπ κλπ


    Alex3, για να γίνει το θέμα πιο σαφές ίσως θα πρεπε να παραθέσεις το σχόλιο στο οποίο αναφέρεσαι...
    mprizas
    04.07.2007, 20:24
    Για μένα, η άποψή μου είναι ότι οι άντρες δεν είναι προσταευόμενο είδος. Ούτε θα συμφωνήσω ότι ¨κρέμονται" απ' τη μαμά τους (αν και το κέρατο το πήγαινε αλλού και έξυπνα). Ούτως ή άλλως, πάντα κρεμόμασταν. Απλά νομίζω ότι έχουμε πάθει ένα σοκ.

    Το σοκ προέρχεται καταρχάς πιστεύω από το πρωτο κλικ που έγινε τη δεκαετία του '80 με την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου υπέρ της γυναίκας. Μη ξεχνάμε ότι ως τότε τα διαζύγια ήταν πολύ δύσκολα και τότε απλοποιήθηκαν. Αυτό δε σημαίνει τίποτα, αλλά αν σκεφτούμε ότι ο άντρας ήταν αυτός που είχε τον έλεγχο και ως τότε ήταν ο κατεξοχήν "φταίχτης σε οικογενειακές ανωμαλίες, αυτή η αλλαγή ήταν υπέρ της γυναίκας. Ο βιασμός αντιμετωπίζεται με πιο σκληρή τιμωρία και η παρενόχληση στον επαγγελματικό χώρο επίσης τιμωρείται.

    Οι νόμοι αλλάζουν όλοι υπέρ της γυναίκας, όπως ισχύει μέχρι και σήμερα, τόσο που καταντούν λίγο υπερβολικοί. Σίγουρα αυτό είναι κάτι που αλλάζει τα δεδομένα αλλά και τη ψυχολογία των αντρών.

    Τα άλλα τα ξέρουμε. Η σεξουαλική απελευθέρωση, η πλήρης επαγγελματική δραστηριοποίηση της γυναίκας, φέρνει τους άντρες αντιμέτωπους με δύο κόσμους.

    Τον παλιό, αυτό που ξέρανε απ' τους παππούδες και τους πατεράδες, και τον καινούργιο, αυτόν που βλέπανε δίπλα τους να γεννιέται...

    Αυτό είναι το σοκ. Προσπαθούμε να ισορροπήσουμε σε δύο κόσμους, αυτόν που προτιμούμε που δεν τον γνωρίσαμε ποτέ, και τούτον εδώ που δεν μπορούμε να τον κοιτάξουμμε στα μάτια.

    Και σ' αυτό μάλλον ευθύνονται οι γυναίκες. Γιατί ο κόσμος που προτείνουν είναι ένας κόσμος θολός, χωρίς αρχή και τέλος. Δε μπορούν κι οι ίδιες να ξεφύγουν ολότελα από τα μητρικά κελεύσματα και αναγκάζονται να παίζουν στην κοινωνία ένα ρόλο δίττο. Από τη μια της αρέσει να παρουσιάζεται μητέρα και ταπεινή μάνα μ' ότι εννοείται απ' αυτή τη συμπεριφορά, κι απ' την άλλη η ίδια μετά από λίγο αρνείται να κάνει όσα η ίδια έχει δηλώσει.

    Αυτό φέρνει σε σύγχυση τους πάντες, δηλαδή τους άντρες (αυτοί μείνανε) που δε ξέρουν τι να ζητήσουν, πως, γιατί, πότε και με ποιον τρόπο. Χαμένοι στη μετάφραση είμαστε, όπως λέει κι η ταινία,προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε τις "διαταγές" του ισχυρού φύλου, δηλαδή των γυναικών (είναι θέλουμε δε θέλουμε τόσο στην κρατική νομοθεσία, όσο και ιδεολογικά πλέον).

    Γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι το "σύστημα διακυβέρνησης" των ανδρών μπορεί να μην απέτυχε, κράτησε ούτως ή άλλως τόσα χρόνια. Αλλά σίγουρα κούρασε. Και εκείνες δοκιμάζουν πλέον την τύχη τους...

    (Μιλάω για τα προσωπικά ζητήματα. Στα άλλα συνεχίζει και θα συνεχίζει η ανδροκρατία για λόγους τους οποίους δε χωράει ούτε όλη η ΜΗ για να αναπτύξω...)

    Αυτά!
    heartbreak-kid
    04.07.2007, 20:34
    Παράθεση:

    Το μέλος Kerato στις 04-07-2007 στις 19:25 έγραψε...

    Προστατευόμενο από τη μαμά του, υπερτιμημένο από την ερωμένη του.



    και γιατί όχι το ανάποδο?
    asxetos
    04.07.2007, 20:41
    Θα συμφωνήσω με τον Παύλο, και όντως καλύτερα θα ήταν να ανέβει όχι μόνο το δικό σου σχόλιο Γιώργο, αλλά και ολόκληρο το κείμενο του άλλου Γιώργου(mprizas).

    Παρόλα αυτά ορμόμενος απο το κείμενο του mprizas για να διευρύνω λίγο τη συζήτηση και να γίνει ίσως πιο "ανοικτή" θα επικεντρωθώ στις σχέσεις ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες σήμερα.
    Ο διαχωρισμός των ανθρώπων με βάση το φύλο, πέρα από τις βασικές ανατομικές-ορμονικές διαφορές που, κατά τη γνώμη μου παίζουν πολύ μικρή σημασία, είναι καθαρά κοινωνικός. Στην εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας και προϊστορίας ο διαχωρισμός αυτός είναι εντελώς ευμετάβλητος στους όρους του, με ρόλους εναλλασόμενους και συχνά αντιστρέψιμους.
    Στην σημερινή εποχή η σεξουαλικότητα χρησιμοποείται περισσότερο από ποτέ ως μέσο διαχωρισμού.
    Θα εστιάσω περισσότερο στο ζήτημα της σεξουαλικότητας, που νομίζω ότι είναι πολύ διαφορετικό και κεντρικό στο ζήτημα των φύλων από όσο ήταν ποτέ. Βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ των φύλων σε αυτό το ζήτημα? Όχι δεν βρισκόμαστε. Τον πόλεμο τον έχει κυρήξει το θέαμα ενάντια στην σεξουαλικότητα και των δύο φύλων, με σαφώς μεγαλύτερα θύματα της γυναίκες, αλλά παράπλευρα θύματα και τους άντρες. Το όλο νόημα της τοποθέτησης μου είναι ότι πια η διαμάχη, πέρα από το διαπροσωπικό-καθημερινό πεδίο, ανάγεται στο φανταστικό κόσμο του θεάματος, στις αναπαραστάσεις και στις εικόνες που βιώνουμε καθημερινά, και άρα εκεί πρέπει να αναζητάμε τον εχθρό μας.

    Εξηγούμαι: Τις τελευταίες δεκαετίες έχει κατασκευαστεί ένα πρότυπο γυναικείας σεξουαλικότητας, το οποίο διαπερνάει και υποστηρίζει την κατανάλωση ενός ατελείωτου αριθμού προϊόντων. Είτε πρόκειται για ρούχα, εσώρουχα και καλλυντικά, είτε περιοδικά και πορνοκασσέτες, είτε ταινίες του κινηματογράφου, είτε ενισχυτικά σε κάθε είδους διαφήμισης (από αυτοκίνητα μέχρι αναψυκτικά).

    Το πρότυπο αυτό έχει, συνοπτικά, τα εξής αποτελεσμάτα στα δύο φύλα:

    Στους άνδρες επιτίθεται λυσσαλέα στην σεξουαλικότητά τους, πιθανώς στηριζόμενο και σε κάποιες γενετικές προδιαθέσεις. Απομονώνοντας και "εκπαιδεύοντας" την σεξουαλική ορμή στην εικόνα (στην όραση δηλαδή) μετατρέπει την αντρική σεξουαλικότητα σε καθαρά ΦΕΤΙΧΙΣΤΙΚΗ. Ταυτόχρονα σαδιστικό (δεν θα με έχεις ποτέ, είμαι μια θεά) και μαζοχιστικό (τρελαίνομαι να με βαράς και να μου επιβάλλεσαι) το πρότυπο αυτό έχει κυριολεκτικά στοιχειώσει την αντρική σεξουαλικότητα, δημιουργεί τρομερή σύγχυση και συχνά ανυπέρβλητα εμπόδια στην ελεύθερη διαμόρφωση της αντρικής σεξουαλικής συμπεριφοράς. Δημιουργεί επίσης αυτά τα φαινόμενα επιθετικότητας και απαξίωσης ("όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες") τα οποία συχνά οδηγούν και σε επιθέσεις και βιασμούς σε "προκλητικές" γυναίκες.

    Στις γυναίκες η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Προσπαθώντας να αγγίξουν αυτό το άπιαστο status της θεάς, εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο πάσχουν από νευρώδη ανορεξία, ξοδεύουν τρελά ποσά για την "εμφάνισή" τους, πέφτουν σε κατάθλιψη.. Το να είσαι "άσχημη" με βάση τα πρότυπα αυτά, ουσιαστικά βιώνεται σαν καταδίκη στην ανυπαρξία. Η αλλοίωση της σεξουαλικότητας στο γυναικείο φύλο πρέπει να είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς το θέαμα την καθορίζει ακόμα περισσότερο. "Γατούλα" ή "μοιραία", "τρυφερή και αθώα" ή δήθεν "δυναμική", οι γυναικείοι σεξουαλικοί ρόλοι εμφανίζονται πιο πολλοί, αλλά είναι όλοι προκατασκευασμένοι.

    Και τι μένει στο τέλος? Το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού σε σεξουαλική ανισσοροπία, τους άντρες να μετατρέπονται σε μανιασμένους και ανικανοποίητους, τις γυναίκες σε έρμαια της βιομηχανίας και των σαδιστικών τάσεων του αντρικού φύλου.

    Δεν μπορεί να λυθεί το ζήτημα με κλασσικούς όρους διαμάχης ανδρών-γυναικών. Παρόλο που είναι γυναίκες, η Κλώντια Σίφερ ή η Βίκυ Καγιά είναι φορείς ΕΞΟΥΣΙΑΣ, απέναντι και στα δύο φύλα. Το ίδιο και οι σχεδιαστές/τριες, διαφημιστές/τριες, ολόκληρο το θεαματικό σύμπλεγμα που δεν έχει πια την κλασσική αντρική δομή που είχε κάποτε..

    Τελειώνοντας, απλά υπενθυμίζω ότι αναφέρομαι μόνο στο σεξουαλικό πεδίο. Για όλα τα άλλα οι γυναίκες είναι καθαρά μόνες τους απέναντι στους άντρες και εκεί η σύγκρουση είναι όχι μόνο αναπόφευκτη αλλά και επιθυμητέα..





    "Αν η εργασία ήταν καλό πράγμα, τότε γιατί μας πληρώνουν για να τη κάνουμε".

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 04-07-2007 20:43 ]


    Kerato
    04.07.2007, 22:11
    Παράθεση:

    Το μέλος heartbreak-kid στις 04-07-2007 στις 20:34 έγραψε...

    Παράθεση:

    Το μέλος Kerato στις 04-07-2007 στις 19:25 έγραψε...

    Προστατευόμενο από τη μαμά του, υπερτιμημένο από την ερωμένη του.



    και γιατί όχι το ανάποδο?



    Προστατευόμενο από τη μαμά του, υπερτιμημένο από την ερωμένη του και το αντίστροφο.
    Ποιός είπε όχι;

    mprizas
    04.07.2007, 22:41
    Asxete, έχεις απόλυτο δίκιο. Τα είπες τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Με κάλυψες πλήρως...

    (γι' αυτό νοιώθω λίγο ψιλοάσχετος?)
    Liza32
    04.07.2007, 22:53
    Οι άντρες ανέκαθεν ήταν είναι και θα είναι παιδιά της μαμάς! Ευτυχώς όχι όλοι! όμως οι περισσότεροι πιστεύω οτι έχουν μια αρρωστημένη θα έλεγα εξάρτηση απο τη μαμά τους σε σημείο που ενω είναι ενήλικες να τρέχουν να τη συμβουλευτούν κάθε φορά που τα βρίσκουν σκούρα! Σε αυτή την περίπτωση πιστεύω ότι δεν είναι αρκετά ώριμοι να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους πόσο μάλλον για μια γυναίκα! Εν πάση περιπτώση υπάρχουν και οι άντρες, οι οποίοι, ψάχνουν μια μαμά στο πρόσωπο της γυναίκας που θα μοιραστούν τη ζωή τους μεθαύριο. Και αν δεν τη βρούν απλά δεν παντρεύονται! Το θέμα είναι οτι οι περισσότερες γυναίκες σήμερα, δεν έχουν σκοπό να παίξουν το ρόλο της μαμάς διότι δεν έχουν καμία σχέση με τις γυναίκες του χτές! Οι γυναίκες θέλουν δίπλα τους εναν άντρα δυναμικό αλλά και ευαίσθητο, ειλικρινή με τον εαυτό τους και με τους άλλους, κάποιον στον οποίο να μπορούν να στηρίζονται σε δύσκολες στιγμές. Δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον τέτοια κατηγορία αντρών, και αν ναι, σπανίζουν. Πάντως, ένας άντρας-παιδί, ποτέ δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει οικογένεια, διότι θα είναι μια ζωή εξαρτημένος απο τη μαμά του και μεθαύριο ίσως και απο μια γυναίκα δυναμική και φιλόδοξη. Με συγχωρείτε, αλλά ένας άντρας ο οποίος στηρίζει τις αποφάσεις του πάνω στις αποφάσεις των άλλων, για μένα δεν είναι άντρας, διότι δεν έχει πυγμή, θέληση, και πάνω απο όλα δική του προσωπικότητα.
    asxetos
    04.07.2007, 22:58
    ε όχι ρε Γιώργο.....και ψιλοάσχετος εσύ. Εσύ με τις σκέψεις σου την ξεκίνησες στο blog σου την κουβέντα αυτή και έδωσες το δικαίωμα στον άλλο Γιώργο(Alex3) να ανεβάσει με αφορμή το σχολιο του εκεί, νέο θέμα που καλά έκανε.
    Μην με κάνεις να αισθάνομαι άσχημα? Οχι τίποτα άλλο αλλά θα πρέπει να αρχίσω μου φαίνεται σιγά σιγά να μην γίνομαι και τόσο αναλυτικός ...
    Στο κάτω κάτω αμπελοφιλοσοφώ εγώ......μη μου δίνει και τόσο σημασία. Μου λείπει ο όρος απολιτίκ στις απόψεις μου.

    Astron
    04.07.2007, 23:28
    Καταρχήν το παραπάνω post του Δημήτρη (asxetos) ήταν εκπληκτικό. Πολύ σωστή ανάλυση, και μπράβο που μπήκες στον κόπο να την γράψεις.

    Πάμε τώρα σε κάτι που μου χτύπησε κάπως περίεργα...

    Παράθεση:

    Το μέλος Liza32 στις 04-07-2007 στις 22:53 έγραψε...
    Οι γυναίκες θέλουν δίπλα τους εναν άντρα δυναμικό αλλά και ευαίσθητο, ειλικρινή με τον εαυτό τους και με τους άλλους, κάποιον στον οποίο να μπορούν να στηρίζονται σε δύσκολες στιγμές.(.....)

    Με συγχωρείτε, αλλά ένας άντρας ο οποίος στηρίζει τις αποφάσεις του πάνω στις αποφάσεις των άλλων, για μένα δεν είναι άντρας, διότι δεν έχει πυγμή, θέληση, και πάνω απο όλα δική του προσωπικότητα.



    Αυτό το "οι γυναίκες θέλουν..." κλπ κλπ είναι σχεδόν ανατριχιαστικό... Δηλαδή όλες οι γυναίκες θέλουν το ίδιο πράγμα; Τόσο καλουπωμένες είναι;
    Αλίμονο ρε παιδιά, αλίμονο αν θέλουμε όλοι τα ίδια πράγματα.
    Άλλη γυναίκα προτιμά τον ευαίσθητο, άλλη τον δυναμικό, άλλη προτιμά τον επιβλητικό και τον σκληρό, άλλη τον χαζοχαρούμενο και τον έξω καρδιά... Είναι θέμα καθαρά προσωπικού γούστου και χαρακτήρα το τί επιλέγουμε στο άλλο φύλο.
    Όσο γι ατη φράση "δεν είναι άνδρας γιατί δεν έχει πυγμή θέληση και προσωπικότητα", αυτόματα ορίζεις τον άνδρα ως κάτι που αναγκαστικά πρέπει να έχει ισχυρή θέληση και πυγμή. Γιατί όμως το γενικεύεις τόσο;
    Μπορεί σε άλλες γυναίκες να αρέσουν οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες και να προτιμούν να κάνουν εκείνες κουμάντο 100%
    Δεν υπάρχει καλό και κακό σε αυτά ούτε πρέπει και δεν πρέπει. Είναι όοολα θέμα επιλογών και θέμα γούστου.

    Και όποτε ακούω γενικεύσεις καταλαβαίνω ότι μάλλον από αλλού ξεκινάει το πρόβλημα... Συνήθως αυτά βγαίνουν κάπως έτσι: Εάν μια γυναίκα επιλέγει συνέχεια άνδρες που είναι ...παλιοχαρακτήρες, τότε είναι επόμενο να φτάσει στην παράλογη διατύπωση "όλoi άνδρες είναι γουρούνια".
    Αυτό που ισχύει όμως στην πραγματικότητα είναι ότι πολλοί άνθρωποι (για να μην πω οι περισσότεροι) δεν έχουν αναπτύξει τα απαραίτητα κριτήρια ώστε να διαπιστώνουν αν ο άλλος είναι αξιόλογος ή όχι και αν τους ταιριάζει ή όχι.
    Με λίγα λόγια πέφτουν με τα μούτρα πάνω στον τοίχο και αντί να κοιτάξουν να φτιάξουν την όρασή τους... βρίζουν τον τοίχο.
    GL
    05.07.2007, 01:05
    Παράθεση:

    Το μέλος Liza32 στις 04-07-2007 στις 22:53 έγραψε...

    Οι άντρες ανέκαθεν ήταν είναι και θα είναι παιδιά της μαμάς! Ευτυχώς όχι όλοι! όμως οι περισσότεροι πιστεύω οτι έχουν μια αρρωστημένη θα έλεγα εξάρτηση απο τη μαμά τους σε σημείο που ενω είναι ενήλικες να τρέχουν να τη συμβουλευτούν κάθε φορά που τα βρίσκουν σκούρα!


    Συγνωμη αλλα διαφωνω καθετα! Δοξα το Θεο στον κυκλο μου αυτου του τυπου οι αντρες αποτελουν ελαχιστη μειοψηφια...Οι μαμακηδες ειναι αυτοι που τα εχουν βρει ολα ετοιμα στη ζωη τους! Το ιδιο ισχυει και για τις μπαμπάκουλες κορουλες....

    Παράθεση:

    Σε αυτή την περίπτωση πιστεύω ότι δεν είναι αρκετά ώριμοι να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους πόσο μάλλον για μια γυναίκα!


    Ερωτηση: Αυτο συμβαινει μονο στους αντρες?? Γιατι εχεις αραγε τετοια αποψη περι της αντρικης αποφασιστηκοτητας??

    Εξαρταται πως εννοεις "τις αποφασεις για μια γυναικα"!! Aν εννοεις την προσεγγιση του αντιθετου φυλου πιστευω τα παρακατου:

    Αγαπητη Λιζα πλεον στην κοινωνια μας υπαρχει πολυ μεγαλυτερη ισοτητα! Επαψε να ειναι μονο ο αντρας ο ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ κυνηγος! Τωρα κυνηγαει και η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ γυναικα...Με μια διαφορα δυστυχως! Ο αντρας που κυνηγαει λεγεται εξ'απ'ανεκαθεν γκομενιαρης, ενω η αντιστοιχη γυναικα κυνηγος λεγεται λυσσαρα...Εδω ακομα δεν υπαρχει ισοτητα!

    Παράθεση:

    Εν πάση περιπτώση υπάρχουν και οι άντρες, οι οποίοι, ψάχνουν μια μαμά στο πρόσωπο της γυναίκας που θα μοιραστούν τη ζωή τους μεθαύριο. Και αν δεν τη βρούν απλά δεν παντρεύονται!


    Την αντιστοιχη "πατρικη" ζεστασια δεν αναζητουν και πολλες γυναικες??

    Παράθεση:

    Το θέμα είναι οτι οι περισσότερες γυναίκες σήμερα, δεν έχουν σκοπό να παίξουν το ρόλο της μαμάς διότι δεν έχουν καμία σχέση με τις γυναίκες του χτές!


    Δηλαδη το μοντελο γυναικας του σημερα, ειναι το μοντελο της Μαστροκωστα?? Η μηπως της Σασα Μπαστα??Η μηπως της Κανελη?? Α ρε ρουφιανα tv τι εχεις κανει!!

    Παράθεση:

    Οι γυναίκες θέλουν δίπλα τους εναν άντρα δυναμικό αλλά και ευαίσθητο, ειλικρινή με τον εαυτό τους και με τους άλλους, κάποιον στον οποίο να μπορούν να στηρίζονται σε δύσκολες στιγμές. Δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον τέτοια κατηγορία αντρών, και αν ναι, σπανίζουν.


    Σορρυ αγαπητη μου, αλλα το μοντελο που ψαχνεις υπαρχει! Ξες πως λεγεται???
    "Το Αρκουδακι της Μπαρμπι...."

    Η αλλιως πιο Πειραιωτικα: Λαλακας.....

    Παράθεση:

    Πάντως, ένας άντρας-παιδί, ποτέ δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει οικογένεια, διότι θα είναι μια ζωή εξαρτημένος απο τη μαμά του και μεθαύριο ίσως και απο μια γυναίκα δυναμική και φιλόδοξη.


    Συγνωμη!! Τετοιους αντρες δεν ψαχνουν καποιες δυναμικες και φιλοδοξες γυναικες?? Εναν μαμακια δεν θελουν, ωστε να εχουν το παιχνιδι στα χερι τους?? Και το αναποδο! Μια τετοιου τυπου low profile γυναικα δεν ψαχνουν καποιοι ανδρες??

    Παράθεση:

    Με συγχωρείτε, αλλά ένας άντρας ο οποίος στηρίζει τις αποφάσεις του πάνω στις αποφάσεις των άλλων, για μένα δεν είναι άντρας, διότι δεν έχει πυγμή, θέληση, και πάνω απο όλα δική του προσωπικότητα.



    Ωπα!! Εδω το χοντραινεις το παιχνιδι....Δηλαδη θες εναν αντρα δικτατορα?? Θες εναν αντρα παλαιολυθικης εποχης που να εχει την πιγμη να κανει οτι γουσταρει σε μια σχεση και να αποφασιζει διαταζοντας?? Να μην δινει σημασια στο τι λενε οι γυρω του και κυριως η συντροφος του??

    Αρα?? Σε αυτη τη περιπτωση δεν ερχεσαι σε αντιθεση με τα ιδια σου τα λογια???
    Πως θα καταφερει να στεριωσει μια σχεση μιας δυναμικης και φιλοδοξης γυναικας με εναν αντρα-συντροφο με δικτατορικη πιγμη???

    Αυτο δεν θα ειναι σχεση, η μαχη του Ελ Αλαλαμειν θα ειναι!!!

    Κλεινοντας θα σου πω κατι:

    Οταν σε μια σχεση υπαρχει αυτο που λες στην υπογραφη σου εδω μεσα, πιστεψε με ολα αυτα που γραφουμε ειναι φικια για μεταξοτες κορδελες....



    Υ.Γ: Α ρε κουφαλα Alex! Ξες πως να αναβεις φωτιες......

    Θα απαντησω στην ερωτηση σου στο αμεσως επομενο μου post!!
    absurdus_delirium
    05.07.2007, 01:11
    Ναι, μάγκες, αλλά απ' ότι βλέπω -ως τώρα- μόνο άντρες έχουμε γράψει...



    Κυρίίίίίίίες του ΜΗ, που είείείείείείείστε;
    absurdus_delirium
    05.07.2007, 01:16
    Ουπς, γράψτε άκυρο! Δεν είχα δει τη Liza32.. 'Οπως και να 'χει, οι υπόλοιπες κυρίες;
    GL
    05.07.2007, 01:29
    Η απαντηση μου στην ερωτηση του φιλου alex3 ειναι η ακολουθη!

    Βασιζεται σε ενα ρεμιξ του αγαπημενου και φιλτατου μου βορειου κυριου, του Μητσου Σταροβα:

    Σύγχρονος άνδρας. Προστατευόμενο είδος ή υπερτιμημένος μύθος...???

    Κι είναι μύθος είναι μύθος το δασύτριχο μου στήθος
    Κι είναι μύθος είναι μύθος το δασύτριχο μου στήθος

    Απάνω που χαρήκαμε κι αγόρασα και κούνια
    μήνυμα ήρθε απ το γιατρό πως θα τα βρω μπαστούνια
    Εδώ μου λέει μη ξαναρθείς δε θες γυναικολόγο
    πρέπει να πας να εξεταστείς σε μετεωρολόγο

    Ανεμογκάστρι ήτανε τσάμπα οι ετοιμασίες
    τσάμπα τα πήραν οι γιατροί τσάμπα και οι εκκλησίες

    Τι ρεζιλίκι ήταν αυτό στην πιάτσα έγινα ρόμπα
    και τώρα με φωνάζουνε ο Μεγακλής η τρόμπα

    Ταδε εφη οχι η Θωδη αλλα ο Μητσαρας....Νομιζω οτι ειναι μια απαντηση μου πανω στο ερωτημα σου Αλεξ!


    Ζηλεψα απο τους παραπανω στιχους του Σταροβα και θα κατσω να ετοιμασω μια ραψωδια για το τοπικ αυτο....

    movflower
    05.07.2007, 02:02
    skeftomaste ta osa grafete oi sygxronoi antres!!!!
    Steppenwolf
    05.07.2007, 03:06
    Θα συμφωνήσω κι εγώ με την ανάλυση του Δημήτρη (asxetos).

    Για τον "σύγχρονο άντρα" δεν μπορώ να πω πολλά, γιατί δεν μπορώ να βρω τον ορισμό του. Όπως λέει κι ο Παύλος (Astron) κάθε άνδρας (όπως και κάθε γυναίκα) είναι διαφορετικός. Ή ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι υπάρχουν κατηγορίες στην οποίες ανήκει ο καθένας μας, αυτές είναι πολλές και δεν υπάρχει ΜΙΑ που να διεκδικεί αυτή του άνδρα της εποχής μας.

    Σχετικά με τα όσα αναφέρει ο Γιώργος (mprizas) για το σοκ που βιώνουν οι άντρες καθώς βρίσκονται μεταξύ δύο κόσμων "αυτόν που προτιμούνε που δεν τον γνωρίσανε ποτέ, και τούτον εδώ που δεν μπορούνε να τον κοιτάξουνε στα μάτια" εγώ απλά θέλω να πω ότι και οι γυναίκες δεν βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση...

    Στην προσπάθεια μας για ισότητα, ανεξαρτησία, απελευθέρωση -όπως θέλετε πείτε το- αντί να βελτιώσουμε τη ζωή μας μάλλον αυτό που πετύχαμε είναι να την κάνουμε πιο πολύπλοκη και πολύ πιο απαιτητική. Προς θεού δεν λέω ότι προτιμώ το πρότυπο της γυναίκας που είναι άβουλη και υπάκουη σύζυγος και μάνα. Απλά σήμερα η γυναίκα πρέπει να εκπληρώνει πολλούς ρόλους ταυτόχρονα. Και γυναίκα-θηλυκό, και δυναμική για να επιβιώση στην αγορά εργασίας, και σύζυγος και μάνα και δεν ξέρω εγώ τί άλλο. Σαν να βάλαμε κάτω από τις μασχάλες μας δυο καρπούζια. Κι αν οι άντρες "απλά" βρίσκονται σε σοκ, εμείς είμαστε στα πρόθυρα υστερίας.

    Όσο για την ισότητα, μπορεί οι νόμοι να έχουν αλλάξει προς το συμφέρον μας, αλλά δυστυχώς οι νοοτροπίες παραμένουν "παλαιομοδίτικες" και φέρνουν τις γυναίκες σε ακόμα πιο δύσκολη θέση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ναι μεν πλέον η γυναίκα μπορεί να είναι "κυνηγός" και ελεύθερη να κοιμάται με όποιον και με όσους θέλει αλλά ενώ ο άντρας που κάνει το ίδιο θεωρείται όπως είπε και κάποιος άλλος γκομενάκιας, καρδιοκατακτητής, κτλ και αντιμετωπίζεται σχεδόν με θαυμασμό, η αντίστοιχη γυναίκα κατηγοριοποιείται σα "πουτάνα". Κι αυτό όχι μόνο από τους άντρες αλλά συχνά κι από τις υπόλοιπες γυναίκες. Θλιβερό δεν είναι;

    Κάπου κι εμείς είμαστε εγκλωβισμένες ανάμεσα σε αυτό που νομίζουμε ότι πρέπει να είμαστε, σε αυτό που μας επιτρέπεται να είμαστε, σε αυτό που θεωρούμε ότι οι -εξίσου μπερδεμένοι άντρες- θέλουνε να είμαστε, κ.ο.κ. Όσο για αυτό που πραγματικά θέλουμε να είμαστε.. ακόμα το ψάχνουμε.

    Και κάτι τελευταίο. Συμφωνώ με αυτό που λέει ο Παύλος για τις γενικεύσει, τον τοίχο και την όραση. Γι αυτό και ζητάω από τώρα για τα γενέθλιά μου ένα ζευγάρι γυαλιά...

    Αυτά σα κάποιες πρώτες σκέψεις επί του θέματος.
    AlmaNegra
    05.07.2007, 05:13
    Συμφωνώ με τα παιδιά που μίλησαν για γενικότητα. Ίσως το θέμα θα ήταν καλύτερα κάπως έτσι: "Είναι ο Τάκης που γνώρισα προχθές παιδί της μαμάς ή ήταν ο Μπάμπης ο "Long" υπερτιμημένος μύθος".

    Αλλά βασικά αυτό είναι και το πρόβλημα της εποχής μας. Πέρα από την ανάγκη μας να αισθανόμαστε ότι γνωρίζουμε (τι θέλουν οι γυναίκες, τι είναι οι άντρες κλπ κλπ) και γιαυτό καταφεύγουμε σε λαθος γενικεύεις που τις ανάγουμε σε φιλοσοφικές θέσεις, οι γραμμές άμυνας της αισθηματικής (γυναικών κυρίως αλλά και αντρών) ζωής έχουν ενισχυθεί αφύσικα πολύ, σε σημείο να είναι δύσκολο πλέον να ερωτευτούμε, να εμπιστευτούμε και κυρίως, να μοιραζόμαστε. Οι λόγοι πολλοί αλλά εκτός τόπικ.

    Ο "σύγχρονος άντρας" δεν είναι προστατευόμενο είδος, αλλά συνεχώς αναπροσαρμοζόμενο στις απαιτήσεις της "σύγχρονης γυναίκας"! Δεν είναι υπερτιμημένος μύθος γιατί δεν είναι καν μύθος, είναι πραγματικότητα.

    Έλα, φτάνει με τα παράπονα για μαμάκηδες και για φλώρους ή από την άλλη αναίσθητους και αγροίκους. Όλα αυτά είναι δικαιολογίες επειδή δε μπορείς να δεις τους άλλους, που δεν είναι σαν κι αυτούς.

    Βέβαια, όταν η "σύγχρονη γυναίκα" (γενικεύω κι εγώ) έχει ως ανδρικό πρότυπο τον Beckam ή τον Σάααααακηηηηηηηηηη, ε δε μπορεί να αναρρωτιέται "μα που είναι τα σερνικά σ'αυτό το τόπο!"

    Υ.Σ. Περνάει κρίση ταυτότητας στην εποχή μας το γυναικείο φύλλο μου φαίνεται. Και τείνουν να κλονιστούν οι παγκόσμιες ισορροπίες..
    alex3
    05.07.2007, 11:28
    @asxetos δεν είμαι "Γιώργος" είμαι alex, κανονικά...!!

    κατά τ'άλλα, είναι λίγο εκκωφαντική η γυναικεία - με δυό εξαιρέσεις - σιωπή στο θέμα...
    Kerato
    05.07.2007, 18:30
    Επειδή βλέπω να δυσκολεύεστε στο να δώσετε έναν ορισμό στο "σύγχρονο" άντρα θα κάνω μια μικρή και όχι επιστημονική παρέμβαση. Δικός μου ο ορισμός.
    Η λέξη σύγχρονος αναφέρεται εξ αρχής στο χρόνο. Τον σύγχρονο άντρα λοιπόν και τα χαρακτηριστικά του πρέπει να τα εξετάσουμε από την πλευρά της σύγχρονης ζωής και των μεταβολών που επέφερε ο χρόνος κι όχι από τα ειδικά σημεία του καθενός που πολύ λογικά λέχθηκε πως δεν είναι δυνατό να μπουν σε ένα τσουβάλι.
    Ο σύγχρονος άντρας κατ' αυτήν την πλευρά θέασης, είναι αυτός που μέσα σε λίγα χρόνια δέχτηκε δυνάμεις ζύμωσης από διάφορες πλευρές. Σαν το ζυμάρι που αντί να το πλάσεις ομοιόμορφα, αργά και με μία φυλλόβεργα να του δώσεις με απαλές κινήσεις το σχήμα που θέλεις, το έβαλες σε μια μηχανή που πίεζε ακανόνιστα με διαφορετική ένταση και ρυθμό από όλες τις πιθανές μεριές.
    Βασικό στοιχείο κατά τη γνώμη μου είναι ότι ενώ "πριν" για τον άντρα ο σεβασμός ήταν δεδομένος, μόνο και μόνο επειδή ήταν άντρας, "τώρα" το σεβασμό πρέπει να τον κερδίσει (το αντίστροφο μάλλον έγινε για τη γυναίκα, που από επίπεδο σχεδόν μηδενικού σεβασμού έχει φτάσει να απαιτεί να τον έχει a priori).
    Έπειτα, ο σημερινός άντρας πρέπει να παλεύει καθημερινά για να διατηρεί τον εγωισμό και την αξιοπρέπειά του, σε μια κοινωνία που τον απομυζεί για ένα κομμάτι ψωμί. Αναφέρομαι στο οικονομικό ζήτημα. Παλιά η ανταμοιβή ήταν αποτέλεσμα σκληρής, συχνά, δουλειάς ή εξυπνάδας, με "αντίπαλο" κάποιον με τα ίδια μέσα. Από τη στιγμή που οι γυναίκες μπήκαν στην αγορά εργασίας, ο σύγχρονος άνδρας κλήθηκε ν'ανταγωνιστεί μ'έναν αντίπαλο του οποίου τις μεθόδους σχεδόν αγνοεί.
    Επιπλέον, έχει μπροστά του έναν εχθρό φάντασμα. Την εικόνα. Το πρότυπο των ΜΜΕ. Αλλά πού να πρωτοτρέξει, όταν δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ; Στο γυμναστήριο, στη βιβλιοθήκη του, στο κομμωτήριο;!!!Να δει τα φιλαράκια του ή να κυνηγήσει το θηλυκό, που όπως και να'χει του φτιάχνει λιγάκι την εικονα και την ψυχολογία;
    (άρχισα να πλατιάζω και δε θέλω να κουράσω κανέναν...)
    Αν κοιτάξει κάποιος το σύγχρονο άντρα στην ηλικία των 18, στη νεότητά του, στην ωριμότητά του, σαν "κυνηγό", σαν εραστή, σαν σύντροφο, σαν εργαζόμενο, σαν πατέρα, σα σύζυγο και σαν άτομο με τις όποιες ιδιαιτερότητες αυτό έχει, θα δει ένα αγρίμι που προσπαθεί να επιβιώσει εν μέσω πυρκαγιάς που καταστρέφει το δάσος στο οποίο ζει.
    Όλες οι συνθήκες ζωής του και αυτοπροσδιορισμού του έχουν αλλάξει συθέμελα. Είτε την ευθύνη γι' αυτό έχει το marketing, η τεχνολογία, οι ρυθμοί ανάπτυξης της κοινωνίας, η γυναίκα με το ρόλο που δεν έχει ακόμα επιλέξει συνειδητά να παίξει στη ζωή του, ο άντρας του σήμερα έχει βιασθεί σαν οντότητα. Το ίδιο και η γυναίκα βέβαια, και το περιβάλλον, η ψυχή, το πνεύμα, η φαντασία, ο σύμπαν ολόκληρο, στο βωμό της προόδου...
    Δε βλέπω να τη γλυτώνουμε εύκολα...
    Ζητώ συγγνώμη αν ο λόγος μου δεν ήταν συνεχής ή αν γενικότερα σας κούρασε. Κι εγώ κουράστηκα.