Παράθεση:
Το μέλος tago στις 07-03-2008 στις 20:42 έγραψε...
Παράθεση:
Το μέλος Astron στις 04-07-2007 στις 23:39 έγραψε...
Μάλλον ανάποδα θα 'πρεπε να είναι.
Οι αρετές προσαρμόζονται από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία. Δεν υπάρχει άλλωστε κάποια αντικειμενική παγκόσμια ηθική... Όπως φαίνεται μελετώντας την ιστορία, ο άνθρωπος την φτιάχνει και την μετατρέπει ανάλογα με τις ανάγκες του.. Επομένως η έννοια του "ενάρετου" για κάθε εποχή και για κάθε κοινωνία μεταβάλλεται.
Αντίθετα, η δίψα για ηδονή, ξεκινώντας απ' την κυριότερη σαρκική ηδονή που είναι η σεξουαλική, είναι η ίδια η αιτία της ύπαρξής μας και διαρκής στόχος μας. Είναι ο βασικός λόγος που συνεχίζει να υπάρχει όχι μόνο το είδος μας, αλλά και όλα τα ζώα του πλανήτη. Και αυτό ισχύει απ' τις απαρχές της εμφάνιση της ζωής στον πλανήτη.
Οι ηδονές λοιπόν, ως καθαρά φυσικό προϊόν είναι πολύ αρχαιότερες, και μάλλον πιο κοντά στην "αθανασία" απ' ότι η έννοια της "αρετής" που διαμορφώθηκε μόλις στις νεότερες ανθρώπινες κοινωνίες των τελευταίων χιλιάδων ετών.
Όσο για τον αν μπορούν να συνυπάρχουν, αυτό εξαρτάται απ' το ηθικό σύστημα της κάθε κοινωνίας. Για παράδειγμα σε μια βαθιά χριστιανική κοινωνία, προφανώς δεν μπορούν να συνυπάρξουν τόσο ομαλά, καθώς η ηδονή ενοχοποιείται αν δεν τηρεί ένα σύνολο προϋποθέσεων.
Η ιδανική κοινωνία ίσως να είναι εκείνη που θα βρίσκει την χρυσή τομή ανάμεσα στην ηθική της κοινωνίας και τα βαθιά ένστικτά μας. Ελπίζω ότι (αν δεν γίνει κάποια επικίνδυνη οπισθδρόμηση) βαδίζουμε προς τα εκεί.
|
|
Φίλε Astron θα συμφωνήσω μαζί σου. Πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας το γεγονός πως η ηθική έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα, είναι μια επιβαλλόμενη ηθική από τα διάφορα θρησκευτικά ιερατεία των μονοθεϊστικών θρησκειών. Με αυτή την έννοια, έχουμε μια καθαρά κατασκευασμένη αντίληψη που απλά έγινε αποδεκτή στο πέρασμα των χρόνων μόνο λόγο του φόβου της θρησκευτικής τιμωρίας. Η φίλη μας Liza32 αφού γνωρίζει τον Περίανδρο, τότε σίγουρα γνωρίζει και την Επικούρεια αντίληψη περί ευδαιμονίας μέσω της Ηδονής. Ο Επίκουρος λοιπόν, τα έχει πει όλα τόσο σε σχέση με την ευδαιμονία όσο και για την κυριαρχία της αρχαίας μεν, πλην όμως επίσης κατασκευασμένης αντίληψης περί θρησκείας. Ακόμα θέλω να προσθέσω πως περισσότερο ενδιαφέρον έχει η υιοθέτηση της Αριστοτέλειας αντίληψης σε σχέση με την αρετή που έτσι κι αλλιώς είναι ως ένα σημείο αποδεκτή τουλάχιστον από τον χριστιανισμό, παρά των συγχρόνων ιερατείων που κατευθύνουν μάζες μέσω της δικής τους θεοκρατικής αντίληψης. Εν πάση περιπτώσει η έννοια της αρετής είναι μάλλον υποκειμενική και έχει άμεση σχέση με το πώς ο καθένας από μας την αντιλαμβάνεται. Είναι λοιπόν μάλλον καλύτερα να διαλέγουμε αυτό που είναι καλύτερο για μας έχοντας στο μυαλό μας την αρχαιοελληνική αντίληψη περί μεσότητας που θεωρώ πως θα λειτουργούσε καλύτερα στη σημερινή γεμάτη κατευθυνόμενες ενοχές εποχή.
|
|
Ενδιαφέρουσα η περιληπτική θεώρηση. Εντούτοις, επιλεκτικά λησμόνησες να αναφέρεις τον αντικειμενικά μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο Φιλόσοφο της Αρχαίας Ελλάδας. Το όνομά του Πλάτων. Άφησε αστήρικτη για πολλούς αιώνες την ηδονιστική αντίληψη, μέχρι να λησμονηθεί και να ξαναχτυπήσει ο Φιλοσοφικός Ηδονισμός με τα φαινόμενα του Διαφωτισμού και της Νέας Τάξεως. Ήταν εκείνος που ολοκλήρωσε την Σωκρατική (άλλος κολοσσός της Φιλοσοφίας) αντίληψη περί αρετής. Το έργο του εκσυγχρόνισε ένας άλλος μεγάλος Φιλόσοφος, ο Καντ.
Αντιγράφω πρόχειρα από wikipedia:
"Η πλατωνική φιλοσοφία είναι ιδεοκρατική. Εισάγει δηλ. τη θεωρία των ιδεών, οι οποίες κατά τον Πλάτωνα είναι οι γενικοί και αιώνιοι τύποι των πραγμάτων, οι ουσίες που γίνονται αντιληπτές μόνο με το λογικό και όχι με την αίσθηση. Τα αισθητά τα θεωρεί είδωλα των ιδεών. Έτσι ο Πλάτωνας αναγνωρίζει δύο κόσμους, τον αισθητό, ο οποίος διαρκώς μεταβάλλεται και βρίσκεται σε ασταμάτητη ροή, κατά τον Ηράκλειτο, και το νοητό κόσμο, τον αναλλοίωτο, δηλ. τις ιδέες, οι οποίες υπάρχουν σε τόπο επουράνιο. Αυτές είναι τα αρχέτυπα αυτού του ορατού κόσμου, τα αιώνια πρότυπα και παραδείγματα."
Με μία γρήγορη ματιά στη σύγχρονη επιστήμη, θα διαπιστώσει κανείς ότι ο Πλάτων βρίσκονταν τουλάχιστον 25 αιώνες μπροστά σε νόηση. Ρίξτε μία ματιά σε σύγχρονη επιστήμη...
Το σύμπαν που αγάπησα - Η πλάνη των αισθήσεων
Παραθέτω την Αριστοτέλεια αντίληψη της ευδαιμονίας: "Η ευδαιμονία είναι ο τελικός σκοπός και η αρετή είναι το μέσο για να φτάσει ο άνθρωπος σ’ αυτόν. Όπως επίσης κι ο πλούτος και τ’ άλλα υλικά αγαθά είναι απλά μέσα για να φτάσει κανείς στην ευδαιμονία. Επίσης
η ηδονή δεν είναι ευδαιμονία, γιατί είναι μια κατώτερη κατάσταση και αποτέλεσμα της ευδαιμονίας."
Τα περί θρησκειών δεν θα τα σχολιάσω, καθώς έχουν συζητηθεί σε πολλά τόπικ. Εντούτοις, σύμφωνα με τις απόψεις των Αρχαίων Φιλοσόφων και την παρούσα αντίληψη περί θρησκευτικής ηδονομαχίας, μπορώ να υποθέσω ελεύθερα ότι το Δωδεκάθεο προφανώς θα ευθύνεται για την υποτίμηση της ηδονής σε αξιακό και ηθικό επίπεδο, σε αντιστοιχία με τις σύγχρονες ενοχοποιητικές απόψεις των θρησκειών... Η ηδονή έχει μπει στη θέση της 25-30 αιώνες πριν. Εμείς ακόμα την ψάχνουμε.
Λες "παρά των συγχρόνων ιερατείων που κατευθύνουν μάζες μέσω της δικής τους θεοκρατικής αντίληψης."
και ρωτώ: δηλαδή σήμερα τον κο Μπους κάνουν κουμάντο τα ιερατεία; Ποιος κατευθύνει τις μάζες σήμερα; Μήπως οι νεοδιαφωτιστές που σκοπό έχουν να επιστρέψουν τον άνθρωπο πνευματικά στις ρίζες τους; Χρήσιμο θα ήταν να διαβάσει κανείς Νόαμ Τσόμσκι για να έχει μία καλύτερη άποψη για τη σύγχρονη οικουμένη.
Λες: "Εν πάση περιπτώσει η έννοια της αρετής είναι μάλλον υποκειμενική και έχει άμεση σχέση με το πώς ο καθένας από μας την αντιλαμβάνεται."
Αν διαβάσει κανείς Πλάτωνα θα διαπιστώσει ότι η
Ηθική και η Αρετή είναι μία (που ανταποκρίνεται σε τρεις ανθρώπινες εκφράσεις σοφία, ανδρεία, σοφρωσύνη), αδύνατη να περιγραφεί από τις παρούσες έννοιες και αισθήσεις. Απεναντίας, οι
ηθικές αξίες είναι εκείνες που αλλάζουν στο χρόνο. Για να μην μπερδέψουμε τις έννοιες, αξία είναι οτιδήποτε ορίζει ο άνθρωπος ως χρήσιμο για τη ζωή του (ρήμα αξιώνω=τοποθετώ σε υψηλή θέση). Επίσης, σήμερα υπάρχει η Φιλοσοφία της Ηθικής καθώς και η Ηθικολογία, που είναι δύο τομείς τελείως άσχετοι μεταξύ τους. Η μεν Φιλοσοφία της ηθικής προσπαθεί να ερευνήσει και να κατανοήσει την Συμπαντική Ηθική, ενώ η Ηθικολογία ασχολείται με το σύνολο των αξιακών κανόνων που διέπουν - αλλά και προσαρμόζονται από- τα κοινωνικά σύνολα. Βλέπετε ότι η ίδια επιστήμη τα διαχωρίζει γνωρίζοντας το χάσμα ανάμεσά τους...
Τέλος οι Αρχαίοι πρόγονοι, ως σοφότατοι, δεν έθεσαν ποτέ θέμα μεσότητας, αλλά μέτρου. Η λύση της μεσότητας διαδόθηκε ως ιδέα από το Βασιλιά Σολομώντα (Σολομώντιος λύση**). Η μέση προϋποθέτει την ύπαρξη και γνώση των άκρων. Απεναντίας, μέτρο είναι το αξιακό σύστημα μέτρησης που ορίζουμε εμείς. Εκείνο που προφανώς εννοούσαν με τη φράση "παν μέτρον άριστον" είναι όχι η ποσοτική και εν τέλη ρομποτική μας λειτουργία, αλλά ο ορισμός και η γνώση αυτών που κάνουμε, της συνολικής μας λειτουργίας (ταυτίζεται ως έννοια με το νόημα της φράσεως 'γνώθι σαυτόν'). Ως προς την ακυρότητα του θέματος της μεσότητας, ας προβληματιστούμε με την πίστη τους στη "χρυσή τομή". Δεν πίστευαν στο μέσο, αλλά στην
τομή* ως ανώτερη αξία.
Σήμερα, είναι οξύμωρο να μιλούμε για θρησκευτικές ενοχές. Από την 'σεξουαλική επανάσταση' της γυναίκας και μετά όμως μπορούμε σίγουρα να μιλάμε για 'επανάσταση εκτρώσεων' (περίπου 300.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα). Τελικά η επίτευξη της ηδονής μήπως από ένα στάδιο κι έπειτα είναι θανατηφόρα αντί να είναι ζωογόνος; Κάτι θα ήξερε ο Πλάτων...
* Περισσότερα για τη χρυσή τομή και τον Χρυσό αριθμό Φ (ακολουθίες Fibonachi κλπ.) στο www.asxetos.gr
Όπως θα διαπιστώσει εύκολα κανείς, οι Αρχαίοι θεωρούσαν ως σχέση της αρμονίας, μία σχέση που μαθηματικά καταλήγει σε άρρητο (με άπειρα δεκαδικά) αριθμό. Αν σκεφτεί κανείς ότι θεωρούσαν τέλειο σχήμα τον κύκλο, τα γεωμετρικά στοιχεία του οποίου βασίζονται εξίσου σε άρρητο αριθμό, καταλαβαίνει το μέγεθος της σοφίας τους σε σχέση με τις ανθρώπινες αισθήσεις και αντιλήψεις.
** Η Σολομώντιος λύση δεν έχει καμία σχέση με αυτό που διαδίδεται σήμερα, δηλαδή την ίση μοιρασιά. Σκοπός του Σολομώντα δεν ήταν η μοιρασιά, αλλά η ανάδειξη της μοναδικής υπόστασης του ανθρώπου, της ολότητας. Το μισό παιδί ισούται με μηδέν υπόσταση, νεκρό. Επίσης, στην πραγματική μάνα το μισό παιδί είναι ο ίδιος ο θάνατός της. Ολόκληρη η ιστορία περιληπτικά
εδώ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 10-03-2008 13:10 ]
και εγγυηση για μακροχρονια ψυχικη και σωματικη ευεξια!!!!!!!!!
.....και η ηδονη που παιζει το χαρτι μας χωρις τη θεληση μας(που λεει και ο Θανασης ο Παπακωνσταντινου)θα συνεχιζει να μας χαριζει αυτην την στιγμιαια ψευδαισθηση απολυτης ευχαριστησης και εκστασης οσο χτυπαει η θνητη καρδουλα μας κι ανατριχιαζουν τα μεσα μας και τα εξω μας!
