Δέχεστε αυτόν που αγαπάτε έτσι όπως είναι...

ή θέλετε να τον αλλάξετε και γιατί;Πιστεύετε οτι αγαπάτε πραγματικά κάποιον, όταν δεν μπορείτε να τον δεχτείτε με τα υπέρ και τα κατά του;

Εκτός του ότι είναι αδύνατον να αλλάξεις κάποιον (ο άνθρωπος δεν αλλάζει... γεννιέται, γίνεται αυτός που γίνεται, και... τέλος!)...
...πιστεύω ότι, ακόμα κι αν γινόταν, δεν μπορείς να έχεις και την απαίτηση να αλλάξει ο άλλος. Ή τον αγαπάς για αυτό που είναι, ή αν δεν είναι αυτό που θα ήθελες να είναι πας παρακάτω...

Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα "άφτερο άγγελο" και θέλω να προσθέσω κ κάτι ακόμα...
Για να φτάσεις να αγαπήσεις κάποιον έχεις προσπεράσει όλα του τα κατά κ έχεις φτάσει στο σημείο να τα βλέπεις φυσιολογικά, ή να μην τους δίνεις σημασία. Κατα τη γνώμη πμου, δεν μπορείς να αγαπας κάποιον αν αντιλαμβάνεσαι τα κατά του ως κατά, ως ελαττώματα δηλαδή ...

Όταν αγαπάς κάποιον τον αγαπάς γι αυτό που είναι κι όχι γι αυτό που θα ήθελες να είναι.Άρα σύμφωνα με αυτήν την άποψη η ερώτησή σου Liza32 είναι άτοπη.
Αν κάποιος προσπαθεί να αλλάξει τον άλλον, τότε δεν τον αγαπά, είναι εγωισμός.

Θεωρητικά, όχι, δεν θέλω να τον αλλάξω.
Πρακτικά, λίγο.... για το καλό του! χαχαχαχα

Οκ... όταν αγαπάς κάποιον, δεν είσαι τυφλωμένος! Ξέρεις, ποιά είναι τα καλά του και τα λατρεύεις. Ξέρεις όμως και τα κακά του, και τα περισσότερα από αυτά, τα αγαπάς ούτως ή άλλως γιατί είναι μέρος του χαρακτήρα ή της εικόνας του.

Κάποιες αλλαγές, όταν ένα ζευγάρι είναι μαζί καιρό, είναι αναπόφευκτες. Δεν αναφέρομαι σε καταναγκαστικές αλλαγές, με τελεσίδικα εκβιαστικά!
Πιστεύω πως όταν 2 άνθρωποι είναι μαζί καιρό, οι διαφορές τους, αρχίζουν να αμβλύνονται, χωρίς οι ίδιοι να το διαπιστώνουν. Για να μοιάζει ο ένας στον άλλο. Υποσυνείδητα, αλλάζει ο ένας τον άλλο.

Άρα, πρακτικά, στην πορεία, είναι αδύνατο να μην αλλάξεις τον σύντροφό σου, και ας μην το συνειδητοποιείς.
Αγάπη είναι... Έχει τα κρυφά της...

Φίλοι μου
Όταν κάποιος αγαπάει αληθινά, δεν προσπαθεί να αλλάξει τον σύντροφό του.
Τον δέχεται απλά και όπως είναι. Επισημαίνει τα λάθη του και του ζητάει απλά
και ελάχιστες φορές να διορθωθεί. Η πίεση οδηγεί στην καταπίεση. Η καταπίεση
οδηγεί στην συμπίεση και όπου υπάρχει συμπίεση ακολουθεί η εκτόνωση με
δυσάρεστες πολλές φορές συνέποιες. Η αληθινή αγάπη δεν δέχεται περιορισμούς.
Όταν πρόκειται για συντρόφους η πίστη στον σύντροφο είναι η αρχή μιας όμορφης
σχέσης που μπορεί αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες προυποθέσεις να γίνει αιώνια.
Είναι ο μόνος και απόλυτος περιορισμός, αλλά και συνθήκη ικανή για να υπάρξουν
οι προυποθέσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Όλα τα παραπάνω, καθώς και πολλά άλλα που έχουν ήδη αναφερθεί, αποτελούν
μέρος της αληθινής αγάπης. Η ηδονή π.χ. όταν συνδυάζεται η σαρκική ηδονή με
την ψυχική ηδονή τότε δημιουργείτε το τέλειο συναίσθημα που γνωρίζουν όσοι
αρκούνται στον ένα και μόνο σύντροφο στην ζωή τους. Δεν είναι όλοι τυχεροί να
βρουν αυτό που ψάχνουν με την πρώτη.
Θα κλείσω με τον ορισμό της αληθινής αγάπης κατά την γνώμη μου:
Αγάπη είναι να συγχωρείς. Η αληθινή αγάπη είναι μια αγάπη που ξέρει μα δίνει και
όχι να παίρνει. Δεν αρκεί απλά να μοιράζεσαι.

Παράθεση: Το μέλος gexrag στις 11-07-2007 στις 21:52 έγραψε... Η αληθινή αγάπη είναι μια αγάπη που ξέρει να δίνει και όχι να παίρνει. Δεν αρκεί απλά να μοιράζεσαι.

Παιδιά ωραία τα λόγια αλλά στην .....
.....πράξη η ιστορία έχει δείξει το αντίθετο.
Κι εγώ "είμαι" της άποψης που λέει "Αγάπη είναι να δίνεις χωρίς να παίρνεις" αλλά συγχωρέστε με για τον κυνισμό μου, .....
δεν ισχύει για το πλάσμα που λέγεται άνθρωπος.
-Μόνο για τους προφήτες είναι αυτά .....και αν υπήρξε στα αλήθεια, ......μόνο ο Jesus το έκανε πράξη. Γι΄αυτό αν ψεύδομαι, ο αναμάρτητος ας μου ρίξει τη πετρούλα του πρώτος.
Ας είμαστε λίγο ρεαλιστές κι ας πάρουμε τα πράγματα λίγο απο την αρχή χωρίς κατηχητικό......

Έχω, που λέτε, αγαπητοί φίλοι και φίλες ...
... την υποψία πως η φράση:
«Σ' αγαπώ» ...
... δεν είναι εξομολόγηση ...
... δεν είναι αναφώνηση ...
... δεν είναι ενόρμηση ...
... δεν είναι, καν, δήλωση ("statement", που λένε).
Επίσης ...
... δεν είναι, καν, ενεστώτας, και μάλιστα οριστική του ενεστώτα ...
... όπως νομίζουμε όταν την ακούμε από το έτερον ήμισυ.

Περισσότερο μου μοιάζει με προστακτική.
_________________________

Εξηγούμαι:

Όταν λέμε «σ' αγαπώ» ...
... μου ακούγεται σα να λέμε, στην προστακτική:
«Αγάπα με!!!»
... ή ...
«Αγάπα με, κι εσύ!!!»
... ή ...
«Πες μου κι εσύ πως μ' αγαπάς!!!»
... ή ...
«Με ακούς; Σου λέω πως σ' αγαπάω! Πες μου κι εσύ το ίδιο!!!»
... ή ...
«Αφού πιστεύω πως σ' αγαπάω, κάνε με να πιστέψω πως μ' αγαπάς κι εσύ!!!»
... ή ...
«Δες με. "Ξοδεύω" τον εαυτό μου για εσένα! Κάνε το ίδιο κι εσύ για μένα!!!»
... ή ...
«Έχω ανάγκη να σε έχω δικό/ά μου -μη μου το αρνείσαι αυτό!!!»
... ή ...
... ή ...
... και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
____________________________________

«Το πλάσμα το οποίο κάθε άνθρωπος αγαπάει περισσότερο από ο,τιδήποτε ...
... είναι ο εαυτός του.
Αυτό, όμως, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Αυτή η κατάσταση είναι ο μόνιμος "εχθρός" μας.»

________________________________

Ισχύουν, όμως, θαρρώ, μέχρι τη στιγμή, που θα νοιώσουμε (ξανά, όβερ εντ όβερ εγκέιν) ...
... "λειψοί".
Και "ανάπηροι".
Και "ανολοκλήρωτοι".
Και "ανισοζυγείς".

_________________________
Ξανα-εξηγούμαι:

Η απόρριψη.
Ο φόβος για την απόρριψη.
Ο φόβος για το φόβο της απόρριψης.

Η αυτεπιβεβαίωση.

Η φαντασιακή αυτοθέσμιση του ... έρωτα (!!!).
[ΣΣ.: © ™ TradeMark "Κορνήλιος Καστοριάδης"].
__________________________
Πιο απλά:

Επιζητούμε απεγνωσμένα τον έρωτα ...
... διότι ... υπάρχει!!!

Διότι νομίζουμε πως ο έρωτας ΔΕΝ έχει (κάποια) "ανταλλακτική αξία χρήσης".
[ΣΣ.: © ™ TradeMark "Μεσίτης Real Estatement"].

Διότι νομίζουμε πως ανάμεσα στον εαυτό μας και τους άλλους ...
... υπάρχει (ή είναι εφικτό να υπάρξει) μόνον η αγνή ανιδιοτέλεια και η άσπιλη ανυστεροβουλία.

Διότι νομίζουμε πως καταργούμε το "εγώ" και το "εσύ"...
... μετατρέποντάς τα ...
... -έστω και προσωρινά"- ...
... στην πανδαισία που ονομάζεται "εμείς".

"Εμείς οι δύο", για να το πω σαφέστερα.
__________________________

Μόλις, όμως, νοιώσουμε την φευγαλέα μεταστροφή του/ης άλλου/ης ...
... έρχεται και η στιγμή ...
... της ...
... λογιστικής ...
... "τακτοποίησης".
[ΣΣ.: © ™ TradeMark "Εφορία - ΙΔ' ΔΟΥ - ΣΔΟΕ"].

__________________________

Δηλαδή;

Μα, ο απόλυτος "υλισμός".
Οι ανταλλαγές, οι συνδιαλλαγές, η προσφορά και η ζήτηση, οι δαπάνες και τα έσοδα, οι διευθετήσεις, οι μεταβιβάσεις.
[ΣΣ.: © ™ TradeMark "Adam Smith - Χρηματιστήριο Αξιών - Μετοχαί, δείκται και "].

Το "λογιστικό ισοζύγιο", με λίγα λόγια.

__________________________


Εάν, όμως, προσπαθήσουμε να συνδυάσουμε, εδώ και τώρα, άμεσα ...
... το "πολιτικό" με το "προσωπικό"* ...
... την "επιλογή" με τον "αυτοσχεδιασμό" ...
... τη "λογική" με το "συναίσθημα", εν ολίγοις και γενικότερα ...
... τότε ...
... θα αλλάξει ΚΑΙ η μέρα μας ΚΑΙ η μέρα ενός (τουλάχιστον) πλάσματος δίπλα μας.

Ο κόσμος δεν θα αλλάξει ούτε καν στο παραμικρό, με αυτή μας τη στάση (ζωής).

Θα αλλάξει, όμως, η προοπτική γωνία.
___________________________

Και, επειδή, -όπως πάντα, άλλωστε ...
... επιβάλλεται να κλείνουμε με ποίηση -προσφορά στο φιλόμουσο και παθιασμένο, ερωτικά, φιλοθεάμον κοινό του MusicHeaven ...
... ιδού ένα υψηλό δείγμα ερωτικο-πολιτικού ρεαλισμού:

«Η καθημερινότητα
φταίει,
γλυκειά μου αγάπη,
που εχτές το βράδυ,
ξαφνικά,
μου γύρισες την πλάτη.
Η καθημερινότητα
τον έρωτα
σκοτώνει,
σε κάνει αδιάφορη
και μένα με πληγώνει.

[ΕΠΩΔΟΣ]
Ο έρωτας,
σου το 'χω πει,
θέλει
ψυχή και φαντασία.
Εσύ, όμως,
τον κατάντησες
μια τυπική διαδικασία.
Ο έρωτας,
σου το 'χω πει,
θέλει
ψυχή και φαντασία.
Εσύ, όμως,
τον κατάντησες
μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασίααααααααααααααααααααα.

Η καθημερινότητα
φταίει
που δε σε νοιάζω,
που μένεις αδιάφορη,
όταν σε αγκαλιάζω.
Η καθημερινότητα
φταίει
που σε κουράζω,
που εσύ
απομακρύνεσαι,
όταν σε πλησιάζω.

[ΕΠΩΔΟΣ]
Ο έρωτας,
σου το 'χω πει,
θέλει
ψυχή και φαντασία.
Εσύ, όμως,
τον κατάντησες
μια τυπική διαδικασία.
Ο έρωτας,
σου το 'χω πει,
θέλει
ψυχή και φαντασία.
Εσύ, όμως,
τον κατάντησες
μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασίααααααααααααααααααααα.

[Παράπονο από τον ποιητή, και Farfisa, στο βάθος οι πενιές υποδηλώνουν λυγμό].
Συμβαίνει
πια μηχανικά,
χωρίς καμιά ουσία,
απαρατήρητος
περνά,
με δίχως σημασία.

[ΕΠΩΔΟΣ (ξανά)]
Ο έρωτας,
σου το 'χω πει,
θέλει
ψυχή και φαντασία.
Εσύ, όμως,
τον κατάντησες
μια τυπική διαδικασία.
Ο έρωτας,
σου το 'χω πει,
θέλει
ψυχή και φαντασία.
Εσύ, όμως,
τον κατάντησες
μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασία.
Μια τυπική διαδικασίααααααααααααααααααααα».

[-Από την πλατινένια και βραβευμένη ποιητική συλλογή © ™ "Πασχάλης Τερζής - Live στα Νούφαρα"].

__________________________

Α, να μην ξεχάσω.

Μιας και αναφέρθηκα στο σύνθημα «Και το πολιτικό είναι προσωπικό»* ...
... να μην παραλείψω να σημειώσω και την αντίστοιχη θέση της ΚΝΕ, την ίδια χρονική στιγμή.

[ΣΣ.: Οι παλιές αγάπες, δηλαδή, να χτυπάω τους Κνίτες κάτω, σαν τα χταπόδια ...
... δε ξεχνιούνται!!!
Ούτε «πάνε στον παράδεισο», όπως διατείνονται και οι σύντροφοι "Πυξ-Λαξ"].
Άλλωστε οι Red με έχουν χρήσει και ... "επίσημο ΚΚΕ-κυνηγό κεφαλών"
-τι λέω, Θε μου Έρωτα και Αγία μου Αφροδίτη;]
__________________________________

Λοιπόν, από το ειδικό εγχειρίδιο "Ηθικής Κομματικής Διαπαιδαγώγησης" της ΚΝΕ:

«Θέλουμε οι νέοι να τρέφουν πραγματική αγάπη στην οικογένεια, ν' αντιλαμβάνονται και να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντί της.
Να έχουν αισθηματικές σχέσεις με το άλλο φύλο που ν' ανταποκρίνονται στα ιδανικά της προόδου.
Να έχουν στέρεους συναισθηματικούς δεσμούς.
Πρέπει να βλέπουμε τον ερωτικό δεσμό καταρχήν σαν μόνιμη σχέση».

[Πηγή:
Διακήρυξη του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και Εισήγηση του Γραφείου του Κ.Σ. της ΚΝΕ με τίτλο:
"Για την αγωνιστική ταξική πατριωτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας.
Υλικά της συνεδρίασης του Κ.Σ. της ΚΝΕ με θέμα τη διαπαιδαγώγηση"
Εκδόσεις "Οδηγητής", Αθήνα 1977].

και λίγο πιο κάτω, ο κεντρικός εισηγητής της ειδικής αυτής συνεδρίασης του 1977, κ. Γρηγόρης Φαράκος, σημειώνει:

«Ιδιαίτερα σοβαρό είναι το πρόβλημα με τα κορίτσια.
Το ξέρετε πολύ καλά.
Είναι μια παράδοση της ελληνικής οικογένειας.
Τέλος πάντων, δεν μπορεί η κοπέλα να πηγαίνει συνέχεια κάθε βράδυ στις 1 και στις 2 τη νύχτα σπίτι της.
Και λέει τότε ο γονιός "φταίει η ΚΝΕ", ενώ είναι γνωστό ότι τα ξενύχτια δεν οφείλονται σε δουλειά της ΚΝΕ».

___________________________

Διαμάντι, ε;
Τύφλα να 'χουν τα κατηχητικά του ΑρχιεπίΣΚΟΤΟΥ και πάσης Ελλάδος και Νέων Χωρών, κ.κ. Χριστόδουλα!

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς («Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο / ο τρίτος φέρνει πάντα χωρισμό!!!»)

Και συνεχίζουμε.....
«Αυτό το δίχτυ
έχει ονόματα βαριά,
που είναι γραμμένα
σ' εφτασφράγιστο κιτάπι.
Άλλοι το λεν
του κάτω κόσμου
πονηριά,
κι άλλοι το λεν
της πρώτης άνοιξης
αγάπη».
[- © ™ Νίκος Γκάτσος]


ΥΓ: Όπως λέει και η γνωστή ρήση:
«Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα.»
Ή έστω, περιμένετε με, έως ότου να να βγει το διαζύγιο, πρώτα».

[ΣΣ.: Όπως λέει και ο σοφός λαός:
«Δε γ********, που δε γ******** ...
... δεν πάμε για ... κανένα οδόφραγμα!!!»].


ΥΓ.Συμβουλές...όποιος αγαπάει δίνει.....αλλά και παίρνει γιατί αυτό είναι ΑΓΑΠΗ....και επειδή όπως βλέπουμε και οι ίδιοι ....πάντα μιλάμε για δύο....όταν δίνεις και δεν παίρνεις.....υπάρχει μαζοχισμός....σαδισμός......και ΧΩΡΙΣΜΟΣ......
και επειδή και εγώ αγαπάω τούτη την ώρα που σας γράφω τούτα τα λόγια......αγνοείστε με


Έρωτας είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 12-07-2007 00:16 ]

Ναι, συμφωνώ κι εγώ, αγαπάς κάποιον γιατί τον δέχεσαι όπως είναι, αλλιώς δεν γίνεται. Κι όπως είπατε, για να το καταφέρεις αυτό πρέπει να παλεύεις συνεχώς με το εγώ σου.

Προς το μέλος asxetos θα ήθελα να πώ οτί δίνοντας αγάπη, παίρνεις αυτομάτως. Τί? θα με ρωτούσες.. μα.. γαλήνη, δηλαδή.. λιγότερες πιθανότητες για νευροψυχικές ασθένειες καθώς και καρκίνο (για να συνεχίσω λίγο στο ίδιο κυνικό αλλά και ρεαλιστικό ύφος). Αλλά νομίζω πως αυτή η απάντηση που έδωσες εδώ θα ταίριαζε γάντι στο θέμα περί αλτρουισμού.

Παράθεση: Το μέλος MyNameIsDo στις 12-07-2007 στις 01:06 έγραψε... Προς το μέλος asxetos θα ήθελα να πώ οτί δίνοντας αγάπη, παίρνεις αυτομάτως. Τί? θα με ρωτούσες.. μα.. γαλήνη, δηλαδή.. λιγότερες πιθανότητες για νευροψυχικές ασθένειες καθώς και καρκίνο (για να συνεχίσω λίγο στο ίδιο κυνικό αλλά και ρεαλιστικό ύφος). Αλλά νομίζω πως αυτή η απάντηση που έδωσες εδώ θα ταίριαζε γάντι στο θέμα περί αλτρουισμού.

Φίλη MyNameIsDo καλά όλα αυτά που λές... αλλά προφανώς δεν πρόσεξες την κατακλείδα του συλλογισμού μου,..... την τελευταια φράση μου......

.."και επειδή και εγώ αγαπάω τούτη την ώρα που σας γράφω τούτα τα λόγια......αγνοείστε με.

ρε asxete....γλιστρίδα έφαγες...????????

Γράφεις,γράφεις... μια ώρα περιμένω στην ουρά
χιχιχιχιι





Στο θέμα λοιπόν..

Συμφωνώ με την movflower..
Είναι φυσικό να αλλάζουν και οι δύο σε μια σχέση..κι αυτό είναι πολύ καλό και για τη σχέση και για τα άτομα.Όπως λέει και ο asxetos ΚΑΙ δίνεις ΚΑΙ παίρνεις -και οι δύο αλλάζουν

Δεν είναι κακό να αλλάζεις.
Στο κάτω,κάτω μπορεί και να βελτιωθείς :)
Εκτός αν πιστεύεις ότι είσαι τέλειος..
Αν δεν είναι ικανή η Αγάπη να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι τότε ΤΙ είναι???

Γενικά υπάρχει συνήθως ένας φόβος για την αλλαγή και μια προσκόλληση στο "έτσι είμαι εγώ και δεν μπορώ ούτε και θέλω να αλλάξω.."
καλό το τραγούδι ,δε λέω..

Αλλά είναι προτιμότερο να αλλάζουμε παρά να μένουμε στα ίδια.

Όταν κάποιος δεν δέχεται αυτόν που αγαπά όπως είναι τότε πολύ απλά..Δεν τον αγαπά,ντρέπεται γι'αυτόν και δεν τον σέβεται..Άλλωστε και ένα άσμα της Βίσση λέει "Αγάπη είναι να θες τον άλλον έτσι όπως είναι και όχι να του λες για μένα γίνε ρούχο δανεικό"..Αγάπη=Δέχομαι τα ελαττώματα και τα προτετήματα του ανθρώπου που είναι δίπλα μου και συμβιβάζομαι με αυτά και όχι προσπαθώ να τον αλλάξω σύμφωνα με τα μέτρα μου..

Και εγω είμαι της γνώμης οτι όποιος αγαπάει πρέπει να δέχεται τον άλλο όπως είναι. Έθεσα όμως το ερώτημα, διότι κάποτε, κάποιος ήθελε να με κάνει να αλλάξω. Κάτι που όχι μόνο δεν έκανα αλλά και τον αγνόησα πλήρως. Γιατί να αλλαξω; Εμένα μου αρέσω όπως είμαι και ειλικρινά δεν με απασχολεί καθόλου η γνώμη των άλλων για μένα. όχι δεν είμαι εγωπαθής, απλά σκέφτομαι τι νόημα έχει να αλλάξεις την προσωπικότητα κάποιου για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου; Για να πλησιάσεις κάποιον με τα σημερινά κριτήρια πάει να πει οτι κάτι επάνω του σου έκανε εντύπωση. Εαν αυτό το κάτι το αλλάξεις, τότε θα πάψει και το ενδιαφέρον σου για το συγκεκριμένο άτομο. Άλλωστε οι άνθρωποι δεν ήμαστε μαριονέτες. Σε περίπτωση που κάποιος θα ήθελε μια μαριονέτα υπάρχει και το κουκλοθέατρο! Δίκιο δεν έχω;

Η Ζωουλα και ο Ταξης.

Μια φορα κι εναν καιρο δυσκολο,ζουσαν μεσα σε ενα χαρτοκουτι ενα κοριτσι κι ενα αγορι.Η Ζωουλα και ο Ταξης.Το αγορι ηταν πολυ ευτυχισμενο εκει μεσα.Τοσο ευτυχισμενο που δεν μπορουσε να φανταστει τη ζωη εξω απο το κουτι.Το κοριτσι ομως....μμμμμ..το κοριτσι ηταν πολυ δυστυχισμενο.Πνιγοταν εκει μεσα αλλα πως να βγει?Κι ειχε τοσα στο μυαλο της...και τον Ταξη?Πως να τον αφησει μονο του?Παρολ'αυτα ομως η αναγκη της ηταν τοσο μεγαλη που σχεδον μηχανικα ,αλλα παντα κρυφα, εξυνε τις νυχτες με τα νυχια της το χαρτι.Και για μην καταλαβει τιποτα ο Ταξης της, ετρωγε τα σκουπιδακια μετα.Ολα ενταξει λοιπον.Η ελπιδα στη θεση της να προσπαθει,η ασφαλεια του αγοριου σε απολυτη πλανη και τα σκουπιδακια στην κοιλια της Ζωουλας.Ετσι περνουσε ο καιρος και μαζι του περνουσαν κι αλλα πραγματα αλλα αυτα δεν μας ενδιαφερουν τωρα....Καποτε ομως η Ζωουλα ξυπνησε με αφορητους πονους στην κοιλια. Ο Ταξης τρομαξε πολυ και ολο αυτο ομολογουμενως του ταραξε λιγο την ησυχια του.Μαζεψε ομως ολα τα κουραγια που ειχε και αφου τα εφαγε και πηρε δυναμη πλησιασε τη Ζωουλα ..σηκωσε την μπλουζα της και ειδε την κοιλια της πρησμενη!Πονουσε τοσο πολυ που εκλαιγε απο τους πονους."ΧΑΛΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ"σκεφτηκε ο Ταξης και αρχισε να σκουπιζει με τα μανικια του τα δακρυα της.Μετα τα εστιψε καλα σε ενα ποτηρι και της το προσφερε.Αυτη ηπιε στην υγεια της και αμεσως ενιωσε καλυτερα.Δυο φορες.Μια γιατι νομισε πως περασε ο πονος και μια γιατι νομισε πως την νοιαζεται η παρεουλα της...Μετα μιλησανε.Του ειπε πως νιωθει μεσα στο κουτι και πως θελει να βγει λιγο εξω μια βολτα αλλα αυτος ουτε συζητηση...και μετα σωπασαν.Ειπαν να σκεφτουν....

Σκεφτηκαν παρα πολυ.Μπορει να σκεφτοντουσαν και χρονια ,ποιος ξερει..δεν ειχε ρολοι στο κουτι αλλα και να ειχε που να το κρεμαγανε.Οσο να πεις το καρφακι εστω και μικρη την κανει την τρυπουλα και οπως ηδη ειπαμε αυτο απαγορευοταν.Ωσπου ,καποια στιγμη ,μια τυχαια στιγμη απο τις απειρες,ο Ταξης νευριασε.Ετσι χωρις λογο(ετσι τουλαχιστον νομιζε).Απλα νευριασε.Και η Ζωουλα καταλαβε τοτε,θες απο ενστικτο θες απο τιποτα,οτι απ'ολες τις στιγμες του κοσμου ,ηρθε στο κουτακι μια κακκια.Μια πολυ κακκια στιγμη!(πολυ ενοχλητικες στιγμες και χωρις τακτ η αληθεια ειναι.Ερχονται παντα ακαλεστες.) Και καθως εκεινος σηκωνε το χερι του ,να δωσει μια στην κοιλια της να βγουν τα σκουπιδακια εξω να τα βαλλει στη θεση τους,σκεφτηκε.....μαλλον ψεμματα.... δεν προλαβε να σκεφτει τιποτα.Κι οπως το σωμα της τιναχτηκε ψηλα χτυπησε στα πλαγια του χαρτονιου και οταν επεσε κατω το κουτι γυρισε.Σταθηκε ορθιο.Πιο ψηλο,και με πιο στενο πατωμα, αλλα ορθιο.Ειπε να κανει κι αυτη το ιδιο.Γιατι οχι αλλωστε?Σταθηκε λοιπον ορθια,εφτιαξε τα μαλλια της,τον πλησιασε,και κοιτωντας τον καταματα εβαλε το δαχτυλο της στο στομα και ξερασε πανω στον Ταξη ολα τα σκουπιδια και τα δακρια που ειχε φαει μεχρι τοτε..Μετα γυρισε και κοιταξε την πορτα που ειχε ανοιξει με το αναποδογυρισμα.Κι ενω λενε πως οταν ερχονται τα πανω κατω δεν ειναι καλο πραγμα στην ιστορια μας αυτη ηταν παρα πολυ πολυ καλο.Απ'εξω απο την πορτα ολες οι στιγμες του κοσμου της γνεφανε....χωρις δευτερη σκεψη και με το στομαχι αναλαφρο πια ,ανοιξε το βημα της προς τα εξω..
Και εζησε αυτη καλα κι ο αυτος σφουγγαριζοντας ακομη καλυτερα!!!!




Καπου το χα πεταμενο αυτο το παραμυθακι...Με αφορμη τις απαντησεις των jexrag και asxetos το θυμηθηκα κι ειπα να το βαλλω κι εδω. Αφιερωμενο σε σας παιδια!!!!!!!Παμε μια καλημερα στην ζωουλα τωρα ολοι μαζι..





Καλημεεεεραααααααααααα ζωουλαααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Truth doesn't make a noise-White Stripes


My babys got a heart of stone

cant you people just leave her alone
she never did nothing to hurt you
so just leave her alone
The motion of her tiny hands
and the quiver of her bones below
are the signs of a girl alone
and tell you everything
you need to know
I cant explain it
I feel it often
everytime I see her face
but the way you treat her
fills me with rage and I
want to tear apart the place
You try to tell her what to do
and all she does is stare at you
her stare is louder than your voice
because truth doesnt make a noise


Κι αυτο αφιερωμενο στο θεματακι αυτο και ολους τους συνομιλητες!





Truth doesn't make a noise.I think that love doesn't either..

Παράθεση: Το μέλος Tren στις 12-07-2007 στις 09:03 έγραψε... Η Ζωουλα και ο Ταξης. Μια φορα κι εναν καιρο δυσκολο,ζουσαν μεσα σε ενα χαρτοκουτι ενα κοριτσι κι ενα αγορι.Η Ζωουλα και ο Ταξης.Το αγορι ηταν πολυ ευτυχισμενο εκει μεσα.Τοσο ευτυχισμενο που δεν μπορουσε να φανταστει τη ζωη εξω απο το κουτι.Το κοριτσι ομως....μμμμμ..το κοριτσι ηταν πολυ δυστυχισμενο.Πνιγοταν εκει μεσα αλλα πως να βγει?Κι ειχε τοσα στο μυαλο της...και τον Ταξη?Πως να τον αφησει μονο του?Παρολ'αυτα ομως η αναγκη της ηταν τοσο μεγαλη που σχεδον μηχανικα ,αλλα παντα κρυφα, εξυνε τις νυχτες με τα νυχια της το χαρτι.Και για μην καταλαβει τιποτα ο Ταξης της, ετρωγε τα σκουπιδακια μετα.Ολα ενταξει λοιπον.Η ελπιδα στη θεση της να προσπαθει,η ασφαλεια του αγοριου σε απολυτη πλανη και τα σκουπιδακια στην κοιλια της Ζωουλας.Ετσι περνουσε ο καιρος και μαζι του περνουσαν κι αλλα πραγματα αλλα αυτα δεν μας ενδιαφερουν τωρα....Καποτε ομως η Ζωουλα ξυπνησε με αφορητους πονους στην κοιλια. Ο Ταξης τρομαξε πολυ και ολο αυτο ομολογουμενως του ταραξε λιγο την ησυχια του.Μαζεψε ομως ολα τα κουραγια που ειχε και αφου τα εφαγε και πηρε δυναμη πλησιασε τη Ζωουλα ..σηκωσε την μπλουζα της και ειδε την κοιλια της πρησμενη!Πονουσε τοσο πολυ που εκλαιγε απο τους πονους."ΧΑΛΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ"σκεφτηκε ο Ταξης και αρχισε να σκουπιζει με τα μανικια του τα δακρυα της.Μετα τα εστιψε καλα σε ενα ποτηρι και της το προσφερε.Αυτη ηπιε στην υγεια της και αμεσως ενιωσε καλυτερα.Δυο φορες.Μια γιατι νομισε πως περασε ο πονος και μια γιατι νομισε πως την νοιαζεται η παρεουλα της...Μετα μιλησανε.Του ειπε πως νιωθει μεσα στο κουτι και πως θελει να βγει λιγο εξω μια βολτα αλλα αυτος ουτε συζητηση...και μετα σωπασαν.Ειπαν να σκεφτουν.... Σκεφτηκαν παρα πολυ.Μπορει να σκεφτοντουσαν και χρονια ,ποιος ξερει..δεν ειχε ρολοι στο κουτι αλλα και να ειχε που να το κρεμαγανε.Οσο να πεις το καρφακι εστω και μικρη την κανει την τρυπουλα και οπως ηδη ειπαμε αυτο απαγορευοταν.Ωσπου ,καποια στιγμη ,μια τυχαια στιγμη απο τις απειρες,ο Ταξης νευριασε.Ετσι χωρις λογο(ετσι τουλαχιστον νομιζε).Απλα νευριασε.Και η Ζωουλα καταλαβε τοτε,θες απο ενστικτο θες απο τιποτα,οτι απ'ολες τις στιγμες του κοσμου ,ηρθε στο κουτακι μια κακκια.Μια πολυ κακκια στιγμη!(πολυ ενοχλητικες στιγμες και χωρις τακτ η αληθεια ειναι.Ερχονται παντα ακαλεστες.) Και καθως εκεινος σηκωνε το χερι του ,να δωσει μια στην κοιλια της να βγουν τα σκουπιδακια εξω να τα βαλλει στη θεση τους,σκεφτηκε.....μαλλον ψεμματα.... δεν προλαβε να σκεφτει τιποτα.Κι οπως το σωμα της τιναχτηκε ψηλα χτυπησε στα πλαγια του χαρτονιου και οταν επεσε κατω το κουτι γυρισε.Σταθηκε ορθιο.Πιο ψηλο,και με πιο στενο πατωμα, αλλα ορθιο.Ειπε να κανει κι αυτη το ιδιο.Γιατι οχι αλλωστε?Σταθηκε λοιπον ορθια,εφτιαξε τα μαλλια της,τον πλησιασε,και κοιτωντας τον καταματα εβαλε το δαχτυλο της στο στομα και ξερασε πανω στον Ταξη ολα τα σκουπιδια και τα δακρια που ειχε φαει μεχρι τοτε..Μετα γυρισε και κοιταξε την πορτα που ειχε ανοιξει με το αναποδογυρισμα.Κι ενω λενε πως οταν ερχονται τα πανω κατω δεν ειναι καλο πραγμα στην ιστορια μας αυτη ηταν παρα πολυ πολυ καλο.Απ'εξω απο την πορτα ολες οι στιγμες του κοσμου της γνεφανε....χωρις δευτερη σκεψη και με το στομαχι αναλαφρο πια ,ανοιξε το βημα της προς τα εξω.. Και εζησε αυτη καλα κι ο αυτος σφουγγαριζοντας ακομη καλυτερα!!!! Καπου το χα πεταμενο αυτο το παραμυθακι...Με αφορμη τις απαντησεις των jexrag και asxetos το θυμηθηκα κι ειπα να το βαλλω κι εδω. Αφιερωμενο σε σας παιδια!!!!!!!Παμε μια καλημερα στην ζωουλα τωρα ολοι μαζι.. Καλημεεεεραααααααααααα ζωουλαααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επίσης, παίζει και με τίτλο "Ο Ζωούλης και η Τάξη"...

Συγνώμη που δεν ακολουθώ τους κανόνες που βρήκα να εφαρμόζονται σε αυτόν
τον τρόπο επικοινωνίας. Οι παραθέσεις με ενοχλούν γιατί επαναλαμβάνουν κάτι
που έχεις διαβάσει λίγο νωρίτερα.

Προς το μέλος asxetos (ελπίζω να το έγραψα σωστά)
Φίλε μου η ανάλυση σου έχει αναμεμειγμένα όλα όσα συναντά κανείς στη ζωή με
κάποιο τόνο απογοήτευσης ο οποίος δίνει και την ερμηνία όσων μας παρατέθηκαν.
Ξέρω φίλε μου ότι είναι δύσκολο να αγαπήσει κανείς αλλά ακόμη πιο δύσκολο να
αγαπηθεί. Οι περισσότερες των απαντήσεων (οι υπόλοιπες) είναι από ανθρώπους
που θέλουν να αγαπηθούν και όχι να αγαπήσουν. Όσο για τα περί Προφητών έχεις
δίκιο. Τι μας εμποδίζει να προσπαθήσουμε να τους μοιάσουμε (εμείς όχι οι άλλοι);

Προς την liza 32
Αγαπητή Liza, συμφωνούμε αλλά έχω κάποια παρατήρηση ή καλύτερα θα ήθελα να
συμπληρώσω κάτι. Σημασία έχει για όλους μας να είμαστε ο εαυτός μας. Οχι αυτός
ο εαυτός που προσποιούμαστε τις περισσότερες φορές για να αρέσουμε αλλά αυτός
που πραγματικά είμαστε. Εκεί κάπου κάνουμε την αυτοκριτική μας και αλλάζουμε
αυτά που μας επισημένουν μόνο όταν διαπιστώνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Η
αλλαγή δεν επιτυγχάνεται από την μια στιγμή στην άλλη γιαυτό δεν πρέπει κανείς
να μας πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση. Η αυτοκριτική οδηγεί στην αυτογνωσία
και η αυτογνωσία στην τελειοποίηση του είναι μας.

Η αγάπη κερδίζεται δεν δίδεται έτσι απλά. ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ.

Θα κλείσω με ένα τετράστιχο που έγραψα κάποτε. Είναι το τέταρτο από τέσσερα
συνολικά και το μόνο που θεωρώ ότι έχει κάποια αξία. Τότε νομίζω ότι δεν ήξερα
να αγαπώ και επέτρεπα στον εαυτό μου να πληγώνεται.

Την θέση σου θα πάρει κάποια άλλη,
που σαν κι εσένα δεν θα μου φερθεί.
Να ξέρεις η καρδιά μου είναι μεγάλη
μα κάπου μέσα της... θα έχεις χαθεί.

Παράθεση: Το μέλος gexrag στις 12-07-2007 στις 16:15 έγραψε... . Οι περισσότερες των απαντήσεων (οι υπόλοιπες) είναι από ανθρώπους που θέλουν να αγαπηθούν και όχι να αγαπήσουν.

Αγαπώ κάποιον σημαίνει ότι αγαπώ τον συγκεκριμένο με τα ελαττώματα, τα προτερήματα που έχει. Αγαπώ αυτόν που έχω μπροστά μου. Αν τον ήθελα διαφορετικό δεν θα αγαπούσα αυτόν αλλά κάποιον άλλο που θα είχε όλα όσα δεν έχει αυτός. Αν αγαπώ κάποιον και στόχος μου είναι να τον αλλάξω δεν μπορώ να μιλήσω για αγάπη!

" ... Στη δική σου αγάπη ματοκύλισε δάκρυ
που έγινε ποταμός,
στο δικό σου το βλέμμα δεν χωράει το ψέμμα
έχεις μέσα σου φως,
πες μου πως να γυρίσω
χώμα πως να μυρίσω, τα λουλούδια ξανά,
έχεις πάρει το χθες μου
το περίμενα πες μου....
φώναξε μου σ' ακούω, στη φωνή σου θα κρούω
τύμπανα γελαστά,
θα γελάω, θα κλαίω,
και κρυφά θα σου λέω
"μην μ' αφήσεις Ξανά"
θα σου πιάνω το χέρι, τελευταίο καλοκαίρι
κι ανθισμένη η γη
θα σκορπάει τη γύρη, τ' ουρανού πανηγύρι
Θα Γελάμε Μαζί......."

Αν θυμάμαι καλά το είχε πεί ο Ντουρούτι......
Ε ρε τι γινόταν τότε...στον ισπανικό εμφύλιο....

Έρωτας είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 12-07-2007 19:13 ]