δεν είναι κατι σημαντικό(για σας) απλα πάνω στην απελπισία μου σκέφτηκα να το μοιραστώ με σας που ούτε σας ξέρω ούτε με ξέρετε..
αφιερώνω τους παρακάτω στίχους στον άντρα που αγαπώ και που έδιωξα και που τώρα καταλαβαίνω οτι έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου!
"...ίσως να ξανάρθεις,όταν θα'χω πιά, όταν θα'χω πια χαθεί....κι ή θα μ'έχουν θάψει.. ή θα έχω μά, ή θα έχω μάραθει..και ας μη σου καίγεται καρφί...και ας συνήθισες, και ας συνήθισες και συ..."
εκτιμήστε όσους έχετε δίπλα σας!γιατι όταν τους χάσετε θα καταλάβετε τί ήταν για σας..
θα έδινα τα πάντα για να ήταν ολα αυτα ενα κακό όνειρο και όταν ξυπνήσω να έχω μήνυμα στο κίνητό μου όπως παλιά,και να μου γράφει εκείνος να μη ξεχάσω να πάρω ζακετούλα ωστε να μην κρυώσω στην μηχανή του επάνω όταν έρθει να με πάρει να πάμε βόλτα..
συγγνώμη αν σας κούρασα..
απλά ήθελα να ξεσπάσω λίγο!
ευχαριστώ πολυ..
Γ+Μ!!!