ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997

    Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια.

    IxNiLaTiS
    03.09.2007, 15:53


    Επειδή σε διάφορες παρέες που έχω βρεθεί τελευταία,
    έχει τεθεί προβληματισμός περί του τι είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια,
    θα ήθελα, όποιος επιθυμεί, να καταθέσει την άποψή του.

    - Τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στην Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια;
    - Πότε λέμε ότι κάποιος είναι αξιοπρεπής άνθρωπος;
    - Ποια τα γνωρίσματά του;


    Δεν επιθυμώ το παρόν θέμα συζήτησης
    να γίνει άλλο ένα πεδίο μάχης,
    απλά, όποιος επιθυμεί, να καταθέσει την άποψή του

    Ευχαριστώ.

    margo
    03.09.2007, 17:13
    Ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι ο σεβασμός της προσωπικότητάς μας
    και ο σεβασμός για την προσωπικότητα των άλλων.
    Την αντιλαμβάνομαι δηλαδή σαν τον αυτοσεβασμό.

    Αξιοπρεπής άνθρωπος εκείνος που είναι συνεπής
    στις αξίες και τα ιδανικά του τα οποία καθορίζει
    η ηθική του συγκρότηση και η συνείδησή του.

    Μου θύμισες τώρα κάποια στιγμή που συζητούσαμε εδώ στο φόρουμ
    για την εθνική αξιοπρέπεια,με αφορμή κάποιο έργο τέχνης που προσέβαλε
    την σημαία νομίζω,ή τον εθνικό ύμνο μάλλον.
    Και ρωτήθηκα ποιος καθορίζει την αξιοπρέπεια.
    Κατά τη γνώμη μου μόνο το ίδιο το άτομο μπορεί να την καθορίσει
    σεβόμενο τον εαυτό του αλλά και τους άλλους.

    Πολλές φορές όμως συγχέεται η λέξη "αξιοπρέπεια"
    με την λέξη"καθωσπρεπισμός"και της προσδίδεται αρνητική έννοια.
    Ο καθωσπρεπισμός είναι όμως υποκριτική στάση που επιβάλλει
    κάποιος στον εαυτό του ή στους άλλους
    και υιοθετείται συνήθως από άτομα
    με μειωμένη αίσθηση αυταξίας και αυτοσεβασμού.
    Τον χρησιμοποιεί δηλαδή ως" μέσον" για να γίνει κοινωνικά αποδεκτός
    παραμερίζοντας τη δική του προσωπικότητα
    εις βάρος τελικά της δικής του ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
    Και συμβαίνει αυτό συχνά σε πολλούς από εμάς
    αν σκεφτεί κανείς ότι ο άνθρωπος πάνω στη Γη σήμερα
    στη γενική του εικόνα ,μοιάζει να υποφέρει και από αναξιοπρέπεια
    και από έντονο καθωσπρεπισμό.

    Ωραίο το θέμα,ελπίζω να μεταφέρεις εδώ και
    τους προβληματισμούς που συζητήθηκαν στην παρέα.
    alex3
    03.09.2007, 20:58
    Χμμμμ....Η Αξιοπρέπεια είναι μια πολυτέλεια που τη χαίρεται κανείς όταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει ξεπεράσει την Ανάγκη...
    absurdus_delirium
    03.09.2007, 21:12
    Παράθεση:

    Το μέλος alex3 στις 03-09-2007 στις 20:58 έγραψε...

    Χμμμμ....Η Αξιοπρέπεια είναι μια πολυτέλεια που τη χαίρεται κανείς όταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει ξεπεράσει την Ανάγκη...



    Μάλλον αυτό είχε υπ' όψη της η Σκάρλετ Ο' Χάρα όταν είπε "η αξιοπρέπεια είναι για τους δειλούς"
    MyNameIsDo
    03.09.2007, 22:58
    Άν όμως ο κάθε άνθρωπος ήταν συνεπής στις δικές του, τις προσωπικές του αξίες και ιδανικά, τότε θα ανήκε σ΄ ένα κράτος άναρχο. Κι άν η αξιοπρέπεια ήταν μόνο πολυτέλεια και καθόλου αλήθεια, τότε θα έπρεπε να καταργήσουμε πολλά αντικειμενικά ιδανικά και... αξίες. Όχι καλέ, ποιός επαναλαμβάνει? Κι έτσι absurdus
    Αξιοπρέπεια κατ΄ εμέ: αξιο-πρέπεια.
    Γιατί παιδιά, κάποια πράγματα πρέπει να μένουν ώς έχουν κι όχι να αλλοιώνονται στον χρόνο και σε εκτενείς φιλοσοφικές αναζητήσεις. Όπως και η ελληνική γλώσσα. Αλλιώς χαθήκαμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα..
    Liza32
    04.09.2007, 00:06
    Συμφωνώ με τη margo.
    StavmanR
    05.09.2007, 18:53
    Κατά την προσωπική μου άποψη αξιοπρέπεια είναι μία έννοια που σκιαγραφείται από το σύνολο των κοινωνικών κανόνων και πολιτιστικών αξιών που καθορίζουν το πλαίσιο ηθικής σε ένα κοινωνικό σύνολο. Τα χρώματα του σκιαγραφήματος αυτού τα προσθέτει ο ίδιος ο άνθρωπος, βάζοντας τη δική του "πινελιά" στον τελικό καθορισμό της έννοιας. Η αξιοπρέπεια είναι μία έννοια που μεταβάλλεται στο χρόνο και το χώρο συνεχώς, πρόκειται δηλαδή για μία "πλασματική οντότητα" η οποία σηματοδοτεί τη συνισταμένη των αξιών μιας κοινωνίας. Δε νοείται αξιοπρέπεια σε μεμονωμένο άτομο αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο (πχ. ένας μόνος του στον πλανήτη Δία, που δεν έχει επαφή με άλλους) καθώς πρόκειται για ένα συγκριτικό μέγεθος και κοινωνικό δημιούργημα. Αξιο-πρέπεια είναι η ελάχιστη ποσότητα και ποιότητα κάποιων στοιχείων που ένα κοινωνικό σύνολο ορίζει και που αυτό προβλέπει για μία μονάδα του(άτομο ή επί μέρους κοινωνική ομάδα).

    Μία βάση για την ερμηνεία της έννοιας μπορούμε να πάρουμε και από ένα σύγχρονο λεξικό της Νεοελληνικής:
    αξιοπρεπής -ής -ές [aksioprepνs] E10 : 1.ANT αναξιοπρεπής. α. που τον χαρακτηρίζει ο σεβασμός στους κανόνες που καθορίζουν τη σωστή συμπεριφορά, τόσο στους τύπους όσο και στην ουσία: ~ άνθρωπος. β. που ταιριάζει σε αξιοπρεπή άνθρωπο: ~ συμπεριφορά / στάση. Aξιοπρεπές ύφος. 2. ~ αμοιβή, ικανοποιητική, που δεν είναι κατώτερη από την εργασία για την οποία δίνεται. αξιοπρεπώς EΠIPP. [λόγ. < αρχ. ἀξιοπρεπής, ελνστ. ἀξιοπρεπῶς]

    "Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 08-09-2007 15:28 ]


    esta
    08.09.2007, 15:16
    Παράθεση:

    Το μέλος Liza32 στις 04-09-2007 στις 00:06 έγραψε...

    Συμφωνώ με τη margo.


    Και εγώ.......
    StavmanR
    08.09.2007, 15:59
    Χαρακτηριστικό παράδειγμα καθορισμού αξιοπρέπειας αποτελεί το πλαίσιο της διδαχής της "επικρατούσας" θρησκείας της χώρας μας. Η ταπείνωση που διδάσκει δεν είναι τίποτα άλλο από την υποβάθμιση των συμβατικών ορίων της αξιοπρέπειας και κατ' επέκταση τον αποχαρακτηρισμό του ανθρώπου από το σύνολο. Με άλλα λόγια "ρίχνει τον πήχη" της αξιοπρέπειας, δηλαδή του κοινωνικού στάτους, ώστε να αποφεύγονται οι κοινωνικές διακρίσεις, ανεβάζοντάς τον στο επίπεδο της κοινωνικής συνειδήσεως. Αντίστοιχες διδαχές εμφανίζονται σε διάφορες θρησκείες, κυρίως ανθρωποκεντρικές , όπως πχ. στο Βουδισμό, κατά τον οποίο ο άνθρωπος δεν πρέπει να ασχολείται με το φαίνεσθαι του άλλου, παρά μόνο με τον εσωτερικό εαυτό του, καταργώντας την αξιοπρέπεια ως κοινωνική έννοια και θέτοντάς την ως πνευματικό εφαλτήριο. Ορίζουν την αξιοπρέπεια ως ατομική αρετή η οποία επιτυγχάνεται μόνο σε ατομικό επίπεδο. Τέλος, μπορεί κανείς να πεί ότι ο τάδε ερημίτης είναι ή δεν είναι αξιοπρεπής κοιτάζοντάς τον από δορυφόρο; Η έννοια της αξιοπρέπειας μπαίνει σε κοινωνικά σύνολα και μόνο, όταν υπάρχει η ανάπτυξη της κοινωνικότητας του εν λόγω ανθρώπου.

    Σε νομικά πλαίσια, καθορίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια με βάση τους κανόνες του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Έτσι, κάθε κοινωνία είναι υποχρεωμένη να παρέχει τις ελάχιστες υπηρεσίες και τα αγαθά σε κάθε μέλος της, που εκείνη ορίζει ως κατώτατο όριο αξιοπρέπειας ή αξιοπρεπούς ζωής. Έτσι έχουμε τους νόμους του κράτους (ελάχιστη αυτόνομη οργανωμένη κοινωνική μονάδα), τις διεθνείς συμβάσεις και τέλος τα πανανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία τείνουν να εφαρμοστούν σε όλον το πλανήτη.

    Σε κοινωνικό επίπεδο η αξιοπρέπεια υπάρχει σε κάθε είδους κοινωνική ομάδα η οποία είναι υποχρεωμένη από τους παραπάνω νόμους να τηρήσει το ελάχιστο δυνατό επίπεδο. Αυτό δε σημαίνει ότι κάθε υποομάδα μένει σε εκείνο το επίπεδο, καθώς μπορεί να θέτει υψηλότερα επίπεδα ή και παράνομα χαμηλότερα. Για παράδειγμα στην οικογένεια κάποιοι θεωρούν ότι τα παιδιά τους υπάρχουν μόνο για να προσφέρουν οικονομικά στην οικογένεια και δεν τα παρέχουν την παιδεία και τις υπηρεσίες που από το νόμο ορίζονται (κατώτερη μορφή αξιοπρέπειας), ενώ κάποιοι ορίζουν μέσα στην οικογένειά τους πολύ υψηλότερα από τα κοινά αποδεκτά standnards.

    Σήμερα, δυστυχώς, ζούμε σε εποχή που όλες οι αξίες έχουν κατ' εξοχήν οικονομική βάση. Έτσι, μπαίνουν ως συνθήκες αξιοπρέπειας καταρχήν το όριο της φτώχιας και στη συνέχεια το οικονομικό στάτους. Δηλαδή για να ζει κάποιος αξιοπρεπώς πρέπει να έχει εισόδημα υψηλότερο από εκείνο που ορίζεται ως επίπεδο φτώχιας, ενώ η αξιοπρέπειά του αυξάνεται με τις οικονομικές απολαβές, κυρίως όμως με τις οικονομικές σπατάλες...
    StavmanR
    08.09.2007, 22:01
    Μαρία το ποστ μου αφορούσε την ετυμολογία της λέξεως και την ερμηνεία της.
    Αξιο-πρέπω θα πει ότι πληρώ κάποιες προϋποθέσεις αξιοσύνης; Η αξιοσύνη είναι έννοια συγκριτική και ορίζεται από τα κοινωνικά σύνολα, ενώ συμμετέχει στο ανθρώπινο μυαλό ως έννοια με βάση την κοινωνία. Δεν έχει νόημα η λέξη προσωπική αξιοπρέπεια σε έναν άνθρωπο που γεννήθηκε και έζησε σε ένα νησί μόνος του, χωρίς να έχει επικοινωνήσει ποτέ με ανθρώπους. Εκεί βασίζεται η άποψή μου. Κατ' επέκταση ο άνθρωπος ορίζει την ατομική του αξιοπρέπεια με βάση αυτά που διδάχθηκε και βιώνει μέσα στην κοινωνία. Άλλο η λέξη αυτο-σεβασμός που υποδηλώνει την αποδοχή της υλικο-πνευματικής ύπαρξης μου και την προστασία της, αλλά και η αντίστοιχη λέξη σεβασμός που ερμηνεύεται ως η μεταφορά της παραπάνω ερμηνείας σε άλλο άτομο. Οι έννοιες μεταξύ τους δένουν και αλληλοσυμπληρώνονται, αλλά δεν είναι το ίδιο. Άλλωστε δεν θα υπήρχε και λόγος ύπαρξης μίας εκ των δύο.

    Είναι παρόμοιο το σκεπτικό ενός κοινωνικού συνόλου που ορίζει κάποιον ως "άνθρωπο με νοητική υστέρηση", δηλαδή ότι υπολείπεται πνευματικώς του ορίου που εκείνη ορίζει ως επαρκές νοητικό επίπεδο. Υπάρχει περίπτωση ένας τέτοιος ο άνθρωπος που δεν έχει ποτέ επαφή με τον κόσμο να θεωρήσει τον εαυτό του έτσι; Πρόκειται για συγκριτικές ενδοκοινωνικές έννοιες. Στη συνέχεια αυτή η έννοια "εξατομικεύτηκε" συμπαρασυρόμενη στο πνεύμα της εποχής, όπως και κάθε άλλη και πλέον αποτελεί ατομική οπτική μιας κοινωνικής έννοιας.

    Για να μπω και στον πυρήνα της ετυμολογίας υπάρχει το ρήμα πρέπω και το ρήμα θέλω (βούλομαι). Το πρέπω δηλώνει: την εξωτερική επιβολή στο άτομό μου (ασχέτως αν τον κανόνα που μου επιβλήθηκε τον αφομοίωσα στη λογική μου), αλλά και ένα σύνολο κανόνων συμπεριφοράς. Το ρήμα θέλω δηλώνει αυθόρμητη ενστικτώδη παρόρμηση. Παραδείγματα:

    - διαπρέπω: δια- πρέπω= μπαίνω στο επίκέντρο εκείνων που μου ανάθεσαν να κάνω, πετυχαίνω τον στόχο που η κοινωνία συνολικά ορίζει(λέμε : διέπρεψε σε επιστημονικό επίπεδο, σε αθλητικό, στην τέχνη κλπ.)

    -απρεπής: α-πρεπω = δεν υπακούω στους κοινωνικούς κανόνες, δεν χρησιμοποιώ την κατάλληλη κοινωνική συμπεριφορά

    -οικειοθελώς (αυτοβούλως): οικειο-θελώς = με τη δική μου αυτόνομη-αυθόρμητη βούληση

    Αξιο-πρέπεια= γίνομαι άξιος σύμφωνα με τους αξιακούς κανόνες και κώδικες συμπεριφοράς της κοινωνίας που συμμετέχω.

    Η αλήθεια είναι Μαρία ότι ο Τριανταφυλλίδης διαθέτει ένα από τα πιο έγκυρα κατά τη γνώμη μου λεξικά της νεοελληνικής. Θα του κάνω promotion...

    Στο θέμα του αυτοσεβασμού και του σεβασμού της φύσεως που παραθέτεις στις τελευταίες προτάσεις προσυπογράφω, ερμηνεύοντάς την εννοιολογικά.

    "Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-09-2007 01:20 ]


    StavmanR
    09.09.2007, 04:09
    Μαρία, τα παράγωγα του πράττω είναι -πραξ* -πρατ* -πραγ*, εξού και διάπραξη, κοινοπραξία και αυτός που φέρει την ιδιότητα να πράττει (ή πράσσει) είναι ο -πράττων (ο διαπράττων το έγκλημα). Δεν έχει καμία σχέση η κατάληξη -πρέπω, με την κατάληξη -πράττω.

    Άλλο πράγμα το ρήμα διαπρέπω και άλλο διαπράττω. Το ένα προκύπτει από το πρέπω και το άλλο από το πράττω. Άλλο παράδειγμα παράγωγου του πράττω είναι το συμπράτω (σύμπραξη και όχι συμπρέπεια). Εφόσον το παράγωγο ρήμα ήταν το πράττω, το αντίστοιχο σύνθετο ουσιαστικό θα ήταν αξιοπραξία, κατά το κοινοπραξία. Κανείς δεν διαπρέπει ένα έγκλημα, το διαπράττει. Διαπρέπω είναι ένα ρήμα που έχει σχέση με τη θέση μου στο κοινωνικό σύνολο. Πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω τί ακριβώς εννοείς, και θα ήταν χρήσιμο να με παραπέμψεις σε πηγές που παραθέτουν αυτήν την άποψη για να δω τί ακριβώς συμβαίνει. Ο καθωσπρεπισμός δεν έχει καμία σχέση με ελληνικές ρίζες ως λέξη και φαίνεται από την ετυμολογία του. Πρόκειται για μία έννοια του "καθ' ως πρέπει" δηλαδή είναι καθορισμένος επ' ακριβώς ο τρόπος συμπεριφοράς. Η αξιοπρέπεια δεν καθορίζει επακριβώς τη συμπεριφορά, αλλά προφανώς απορρίπτει συγκεκριμένες που προσβάλουν για κάποιο λόγο τους άτυπους κανόνες του κοινωνικού συνόλου. Είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες. Γι' αυτό και ο καθωσπρεπισμός έχει συγκεκριμένους κανόνες ενώ η αξιοπρέπεια μεταβάλλεται ανάλογα με τα κοινωνικά σύνολα.

    Παρεπιπτόντως, η λέξη αξιοπρέπεια δημιουργήθηκε κατά την μετάβαση από την ελληνιστική γλώσσα στην Λόγια Βυζαντινή και δεν έχει καμία προφανώς σχέση προελεύσεως με τη γαλλική έκφραση. Μέσα στο λινκ θα δεις ότι αυτή η λέξη σχετίζεται με τις λέξεις υπόληψη, φήμη, αξίωμα και την κατατάσσουν σε αυτήν την εννοιολογική οικογένεια, δηλαδή τις κοινωνικές αξίες.

    Ιεροπρεπής είναι αυτός που βαδίζει με τους κανόνες της ιεροσύνης. Δηλαδή υιοθετεί τη συμπεριφορά που του επιβάλλει εκείνος ο χώρος (χώρος=κοινωνικό σύνολο). Δεν αρκεί μόνο να πράττεις για να είσαι ιεροπρεπής, πρέπει να συμπεριφέρεσαι ανάλογα (η συμπεριφορά περιλαμβάνει την πράξη). Σε πολλές θρησκείες επιβάλλεται κώμη, ρουχισμός, παραίτηση των υποδημάτων πριν την είσοδο σε χώρους, παύση ομιλίας, γονάτισμα κλπ. Δεν πρόκειται στην ουσία για πράξεις αλλά για συνολικές συμπεριφορές.

    Η αξία είναι επίσης κοινωνική συμβατική έννοια. Ως άνθρωπος έχεις ιδιότητες και ικανότητες. Η αξία είναι κάτι που σου αναγνωρίζεται συμβατικά για να συμμετέχεις επί ίσοις όροις σε μία κοινωνία ή και για να ξεχωρίσεις λόγω συμπεριφοράς ή ικανότητας από τους άλλους. Το ίδιο ισχύει και για τα πράγματα. Αξία δίνουμε εμείς σε αυτά ανάλογα με τη χρηστική τους ικανότητα και τα εμπορικά ισοζύγια.

    σχετικά με το πράττω (λήμμα πράγμα):

    #
    ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΛΕΞΕΩΝ

    * ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
    o ουσιαστικά: πρᾶξις, ἀπραξία, δυσπραξία, εὐπραξία, εὐπραγία, ἀπραγμοσύνη, πολυπραγμοσύνη, πραγματεία
    o ρήματα: πράττω, ἀντιπράττω, διαπράττω 'πορεύομαι διά μέσου, εκτελώ, κατορθώνω', εἰσπράττω, ἐκπράττω, καταπράττω 'κατορθώνω, εκτελώ, πραγματοποιώ', συμπράττω, εὐπραγῶ, πραγματεύομαι
    o επίθετα: ἀπράγμων, κακοπράγμων, πολυπράγμων
    o επιρρήματα: ἀπραγμόνως
    * ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ
    o κρητ. πράδδω, ιων. πρῆχμα, πρῆγμα
    * ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ
    o ουσιαστικά: ἀγαθοπραξία, δικαιοπραξία, κοινοπραξία, ἀντίπραξις, σύμπραξις, διάπραξις, ἰδιοπραγμοσύνη, πραγματευτής
    o ρήματα: ἀναπράττω, εὐπράττω, ὑπερπράττω, ἀπραγμονῶ, κακοπραγμονῶ, πολυπραγμονῶ, φιλοπραγμονῶ, διαπραγματεύομαι, πραξικοπῶ
    o επίθετα: ἰδιοπράγμων 'αυτός που ενεργεί για δικό του όφελος', ἰσχυροπράγμων, ὀλιγοπράγμων, μεγαλοπράγμων, φιλοπράγμων, πράξιμος
    o επιρρήματα: πολυπραγμόνως
    * ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΔΗΜΩΔΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
    o Επιτομή Λεξικού Κριαρά %πραγ%, %πραγμ%, %πρακτ%, %πραξ%
    * ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ
    o πραξικόπημα, πραξικοπηματίας, πραξικοπηματικώς, πραγματοποίηση, πραγματοποιώ, πραγματολογικός, πραγματικότης, πραγματιστικός, πραγματισμός, πραγματογνωμοσύνη, πραγματογνώμων
    * ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
    o Λεξικό Γεωργακά %πραγ%, %πραγμ%, %πρακτ%, %πραξ%, %πραττ%
    o Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής %πραγ%, %πραγμ%, %πρακτ%, %πραξ%, %πραττ%
    * ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ
    o Πόντ. Θράκ. πράττω, Ήπ. Κέρκ. Πόντ. Σύρ. Θράκ. πράζω. Εκτός από την έννοια 'κάνω' το ρήμα εμφανίζει ποικιλία σημασιών: 'επισκέπτομαι συχνά, συναναστρέφομαι κάποιον, εμπορεύομαι, πηγαίνω, τακτοποιούμαι, γνωρίζω'.


    Εν πάσει περιπτώσει, δεν πρόκειται να αναλωθώ περισσότερο στο θέμα της ετυμολογίας, καθώς παρέθεσα ήδη μία σημασία από επίσημο λεξικό και ένα λινκ που ασχολείται με τις ετυμολογίες και τις ερμηνείες ανά τους αιώνες.

    "Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-09-2007 06:00 ]


    vouliakis
    09.09.2007, 12:00
    πρέπω= είμαι κατάλληλος, άξιος τινός, αρμόζω, ταιριάζω, φαίνομαι, γίνομαι καλώς αντιληπτός, φημίζομαι, ομοιάζω προφανώς προς τινα, είμαι αρμόδιος

    (Από τον Πάπυρο Larousse)




    StavmanR
    09.09.2007, 17:08
    vouliakis είναι σημαντικό να τονιστεί ότι χρησιμοποιείται το ρήμα ως έχει, μόνο στο 3ο ενικό, δηλαδή "πρέπει", όπως το "δει". Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο αυτά ρήματα είναι "απρόσωπα" καθώς δηλώνουν την επιβολή του περιβάλλοντος στον άνθρωπο, ασχέτως το πως αυτός θα ανταποκριθεί. Στην ουσία είναι αόριστα, καθώς δεν είναι ατομοκεντρικά (δηλαδή δεν δημιουργούνται από έναν άνθρωπο).

    "Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-09-2007 17:54 ]


    absurdus_delirium
    09.09.2007, 17:31
    Margo, συνδέεις την αξιοπρέπεια με την ακεραιότητα - και καλά κάνεις κατ' εμέ. Από κει και πέρα συμφωνώ με την mnk όσον αφορά τη διαφορά στη φραγκολεβαντίνικη (sic) έκδοση της αξιοπρέπειας (σε αυτήν νομίζω αναφερόταν η Σκάρλετ) και με τον Stavman στο ότι η έννοια της αξιοπρέπειας είναι κάτι το σχετικό μέσα στις διάφορες κοινωνίες. Ωστόσο είναι ενδιαφέρον ότι υπάρχει ως έννοια -και να με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος- σχεδόν σε όλες τι οργανωμένες κοινωνίες.
    fanis_diathesopoulos_
    10.09.2007, 17:54
    αξιοπρέπεια είναι να ασχολούμαστε μόνο με ο,τι μας αφορά...δεν εννοώ βεβαια το να αδιαφορούμε για τον δίπλα , αλλα να μην ανακατευόμαστε εκεί που δεν έχουμε καμία δουλειά!!!
    και σαφώς να απαιτούμε αύτό που μας ανήκαι και αξίζει...
    βέβαια κοιτόντας ξανά αυτό που έγραψα ,βλέπω , πως είναι υποκειμενικά όλα αυτά...
    άρα μάλλον το τι θεωρεί κάποιος προσωπική του αξιοπρέπεια είναι κατι εντλώωωως Υ Π Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ι Κ Ο . . . .
    Tren
    11.11.2007, 13:42
    Προσπαθουσα απο το πρωι να βρω μια θεσουλα να κατσω και να γραψω δυο τρεις κουβεντες.Αυτη εδω μου φανηκε βολικη αν και δεν ξερω αν ειναι η καταλληλη.
    Αν δεν ειναι ας μεταφερθει οπου να ναι ,ετσι κι αλλιως δεν εχει σημασια.

    Ανθρωπινη αξιοπρεπεια λοιπον..

    Σιγουρα πολλοι σοκαριστηκατε με το τελευταιο μου φραστικο ξεσπασμα,αυτο δειξατε τουλαχιστον με διαφορα πμ.

    Η ανθρωπινη αξιοπρεπεια δεν ειναι ρουχο να δανειζεται δεξια αριστερα.

    Επισης δεν πλενεται.Ειναι μιας και μοναδικης χρησεως.

    Καλο λοιπον ειναι οταν τσαλακωνεται και λερωνεται ο κατοχος της να παιρνει τα μετρα του.

    Ο χωρος αυτος ,σταθηκε μια πολυ ομορφη αφορμη να γνωρισω καθαρματα,λιγουρηδες και ελαχιστους αξιολογους ανθρωπους μετρημενους στα δαχτυλα.
    Δεν ενοχλησα,δεν εβλαψα και θεωρω πως σεβαστηκα ακομα και οσους εκμεταλευτηκαν την ανεκτικοτητα μου και την καλοσυνη μου.
    Αντιθετως ομως εγω ,το τελευταιο διαστημα εχω δεχτει πυροβολισμους απανωτους και καθως ειναι αδικοι και με διασυρουν ειμαι υποχρεωμενη με μεγαλη μου λυπη (γιατι δεν το συνηθιζω)να αποχωρισω.
    Δεν θεωρω οτι εδωσα σε κανεναν δικαιωμα να κοινοποιει τα προσωπικα μου δεδομενα σε αγνωστους ανθρωπους και να βρισκομαι συνεχεια προ εκπληξεως με πμ και τηλεφωνηματα απο αγνωστους προς εμενα ανθρωπους .

    Δεν ειμαι 14 χρονων,δεν ειμαι κανενα τσοκαρο και οπωσδηποτε ουτε τυχαια για να γινομαι στοχος του καθε καραγκιοζη που δεν μπορει να χωνεψει την χυλοπιττα του.
    Σας ευχαριστω ολους οσους με ακολουθησατε στα μικρα ταξιδακια του μυαλου μου και με τιμησατε με τα σχολια σας.
    Ευχαριστω επισης για την φιλοξενια αυτο το site και του ευχομαι οτι καλυτερο για την συνεχεια και μονο ανοδικες πορειες.
    Αυτοι που γιναμε φιλαρακια ξερουν που θα με βρουν ,με τους υπολοιπους δεν θελω ουτε στον δρομο να τους δω αλλα ουτε και στους εφιαλτες μου.

    Τρενο ΤΕΛΟΣ και τα τρενακια δεν εχουν οπισθεν.Τωρα ας πει ο καθενας οτι θελει ,εχω αναψει την μηχανη και δεν ακουω τιποτα.

    Να περνατε καλα.
    StavmanR
    11.11.2007, 14:04
    Ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι να τηρείς τις προθέσεις και τις αξίες τις οποίες διδάσκεις στους άλλους. Κάποτε κάποιος ήταν έτοιμος να διαγράψει το λογαριασμό του, και βρέθηκαν 3-4 διαδικτυακά άτομα (ή λογαριασμοί) να τον αποτρέψουν δημιουργώντας ολόκληρο ποστ για τη χάρη του. Το πόστ έλεγε περίπου : " Αποχωρείτε από έναν χώρο σκεπτόμενοι τους φίλους σας ή τους εχθρούς σας;". Το δημιούργησε ένα άτομο με το οποίο ο υποψήφιος τότε αποχωρήσας ήταν άκρως αντίθετος σε λειτουργία, σε σκέψη, σε έκφραση. Κι όμως έμεινε, γιατί πίστεψε στο ειλικρινές τις προθέσεως του ερωτήματος. Μήπως διδάχθηκε από λάθος δάσκαλο ή κατάλαβε κάτι λάθος;

    Η αξιοπρέπεια δεν είναι πουκάμισο να αλλάζεις με κάθε περίσταση. Σε ακολουθεί παντού γιατί είσαι εσύ. Αν η βροχή σου μούσκεψε το σώμα εδώ, θα στο μουσκέψει και παραπέρα, γιατί παντού βρέχει... Με το να φεύγεις απλά δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι κάτι άλλαξε, από κάτι απαλλάχτηκες. Τα ερπετά έχουν την ικανότητα να αλλάζουν δέρμα όταν γδαρεί ή γεράσει, οι άνθρωποι όχι (παρά μόνο με πλαστική χειρουργική).

    Δεν προσπαθώ να σε πείσω να μείνεις. Προσπαθώ να βρω δικαιολογίες, ώστε να δώσω νόημα στη δική μου συμμετοχή σε ένα χώρο στον οποίο φαίνεται να μη χωρούμε όλοι.

    Μαρία, αν σου περισσεύει κανένας πρόχειρος εξορκισμός, θα ήταν χρήσιμος και σε αυτήν την περίπτωση...

    "Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 11-11-2007 16:12 ]


    Termite
    15.12.2007, 20:20
    για μένα ανθρώπινη αξιοπρέπεια ειναι να είσαι ο εαυτός σου και να μην αλλάζεις κατόπιν αιτήματος άλλου ανθρώπου!