Έχω την εντύπωση οτι η γη ήταν ένας υγιής οργανισμός που μια μέρα προσβλήθηκε από καρκίνο...τον άνθρωπο δηλαδή.
Στην αρχή δεν φαινόταν η ζημιά αλλά με το πέρασμα των χρόνων ο ιός αυτός (ο άνθρωπος) άρχισε να αναπτύσεται,να εξελίσεται και να εξαπλώνεται παντού μολύνοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στι πέρασμά του.
Υπάρχει κανείς που να με πείσει οτι δεν ισχύει αυτό?...Οτι δηλαδή είμαστε κάτι παραπάνω από μια αρρώστια για τον πλανήτη και τα βιολογικά συστήματα που τον αποτελούν?...Υπάρχει κάτι καλό που να κάνει το ανθρώπινο είδος εκτός από το να κοιτάζει την πάρτη του και την αυτοσυντήρησή του θυσιάζοντας και αδιαφορώντας για τα πάντα γύρω του για να το πετύχει αυτό?
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Υπάρχουν άτομα που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους αλλά και άτομα τα οποία θα θυσιάζονταν για αυτούς που αγαπάνε. Οι πρώτοι, ανήκουν στην κατηγορία των συμφεροντολόγων, οι οποίοι, ναι, θα έκαναν τα πάντα για να πετύχουν το σκοπό τους. Οι δεύτεροι, ανήκουν στην κατηγορία των ανειδιοτελών, που μόνος τους στόχος είναι να δίνουν χωρίς αντάλλαγμα. Μια φίλη μου, πάνω σε μια συζήτηση για τα ανθρώπινα λάθη, είπε την εξής σοφή κουβέντα. <Να μην τα έκαναν, για να μην τους σχολιάζουν>. Τελικά, ας αναρωτηθούν ορισμένοι, μήπως πρέπει να ψάξουν περισσότερο τα πράγματα; Μήπως πίσω απο τον καπνό υπάρχει και φωτιά;
Παράθεση:
Το μέλος niceday1808 στις 19-09-2007 στις 19:33 έγραψε...
Έχω την εντύπωση οτι η γη ήταν ένας υγιής οργανισμός που μια μέρα προσβλήθηκε από καρκίνο...τον άνθρωπο δηλαδή.
Στην αρχή δεν φαινόταν η ζημιά αλλά με το πέρασμα των χρόνων ο ιός αυτός (ο άνθρωπος) άρχισε να αναπτύσεται,να εξελίσεται και να εξαπλώνεται παντού μολύνοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στι πέρασμά του.
Υπάρχει κανείς που να με πείσει οτι δεν ισχύει αυτό?...Οτι δηλαδή είμαστε κάτι παραπάνω από μια αρρώστια για τον πλανήτη και τα βιολογικά συστήματα που τον αποτελούν?...Υπάρχει κάτι καλό που να κάνει το ανθρώπινο είδος εκτός από το να κοιτάζει την πάρτη του και την αυτοσυντήρησή του θυσιάζοντας και αδιαφορώντας για τα πάντα γύρω του για να το πετύχει αυτό?
|
|
Ο ανθρωπος απλα ειναι ενα ειδος που "εξελιχθηκε" περισσοτερο απο τα αλλα.Μια μερα ή νυχτα θα εξαφανιστει απο προσωπου γης και η γη απλα θα συνεχισει την πορεια της στο συμπαν.Μη φοβασαι δεν κανουμε κακο σε κανεναν αλλο παρα στο εαυτο μας και στην συγκεκριμενη σε μερικα αλλα ατυχα ειδη που ετυχαν να υπαρχουν κοντα μας.
Ισως οταν η γη συνελθει απο τι πυρηνικες και τις αλλεσ μλκιες μας δεν θα κανει ξανα το λαθος να μασ δημιουργησει ξανα.Μακαρι να δημιουργηθει κατι το οποιο δεν θα εχει καμια σχεση με τον ανθρωπο.
Αυτή που αναφέρεις είναι μία από τις χιλιάδες θεωρίες που κυκλοφορούν στους κύκλους των καρκινοπαθών -υποθέτω και στους κύκλους πληγέντων με άλλες ανίατες (?) ασθένειες - και συγγενών, όταν μετά το αρχικό σοκ αρχίζει η... φιλοσοφία!
Η θεωρία αυτή λέει ότι η φύση επιτίθεται με αρρώστιες όπως ο καρκίνος ή το aids στον άνθρωπο α) για τα δεινά που προκαλεί σε αυτήν, β) για να "ελέγξει" το φαινόμενο του υπερ-πληθυσμού που έχει ως αποτέλεσμα το "στράγγιγμα" των φυσικών πόρων της.
Παρόλο που τίποτα δεν είναι σωστό ή λάθος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αυτές οι θεωρίες μου θυμίζουν λίγο δοξασίες κοινωνιών άλλων εποχών, οι οποίες ότι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν λογικά το απέδιδαν σε πράξεις και παρεμβάσεις του Θείου.
Ωστόσο, θα συμφωνήσω μαζί σου με την γενικότερη οπτική σου, ότι δηλαδή πρέπει να σεβόμαστε τον πλανήτη μας, το σπίτι που μας φιλοξενεί και να σταματήσουμε να είμαστε τόσο παρτάκηδες. Αν μάλιστα, την θεωρία σου την μεταφέραμε στον μικρόκοσμό μας, θα ήταν πιο εύκολο να αντιληφθούμε τις συνέπειες... Αν δηλαδή, στο σπίτι μας, πετούσαμε τα σκουπίδια κάτω, αφήναμε τις σακούλες με τα αποφάγια μέσα σε αυτό να μουχλιάσουν, αφήναμε τα νερά στην μπανιέρα να λιμνάσουν και να βρωμίσουν κλπ, τότε σίγουρα το σπίτι μας θα μετατρεπόταν σε εστία μόλυνσης και θα ήταν επικίνδυνο για την υγεία μας. Κάτι αντίστοιχο πιστεύω ότι συμβαίνει και με την γη, με την διαφορά ότι η γη δεν είναι ιδιοκτησία μας...
Πραγματικά δεν μπορώ να σε πείσω για το αντίθετο.Στο όνομα της προόδου και της βόλεψής μας ξεχάσαμε ότι η γη και το περιβάλλον έχουν κάποια όρια κι εμείς τα έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Όλοι, μα ολοι προβαίνουμε ασυναίσθητα σε ΄πράξεις που αντιβαίνουν προς την αρμονική συμβιίωση με τα υπόλοιπα εναπομείναντα όντα του πλανήτη.
