Λυπάμε ειλικρινά.
Το καλοκαίρι που πέρασε σκοτώθηκε (χωρίς δικό της λάθος ) η γάτα μου.
Ήταν περίπου ένα μήνα από τότε που γέννησε το γατάκι της.
Ένα μεσημέρι καθώς έκανε τις βόλτες της στην αυλή μου περνάει ένας αδιάφορος οδηγός και χωρίς να σεβαστεί το χώρο μου και κυρίως τη γάτα μου περνάει από πάνω της χωρίς δυσταγμό.Παρόλο που η γάτα έτρεξε αμέσως είχε χτυπηθεί θανατηφόρα.
Ο οδηγός βέβαια δεν ήταν ένοχος μόνο για τη δολοφονία της γάτας μου αλλά και για την έμμεση δολοφονία του μικρού της.Παρόλο που το γατάκι δεν είχε ανάγκη από το μητρικό γάλα μετά απο λίγες μέρες πέθανε κι αυτό.Ο λόγος δεν ξέρω ποιος ήταν αλλά σίγουρα σχετιζόταν με το θάνατο της μητέρας του.
Φαντάζομαι πως θα έννοιωθα αν έχανα το σκύλο μου που τον έχω περισσότερα χρόνια από την πρωην γάτα μου.Φρικτά.
Παρόλα αυτά τώρα έχω μια άλλη γάτα που ήρθε σπίτι τυχαία και την κράτησα αφού επιβεβαίωσα ότι δεν άνηκε σε κανέναν.
Ο γκρίζος είναι ο Αρτέμης, ο γάτος που έχω τώρα!
Η ασπρόμαυρη είναι η αδικοχαμένη Φιφή λίγο πριν γεννήσει.
) και πέθανε πέρυσι από συψαιμία από το αρσενικό κάποιου που έχει σκοτώσει ένα λαμπραντόρ με τ'αμάξι το {stroumfita456 μοιάζουμε ανυσηχητικά 
)