ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    Liza32
    31.10.2007, 10:44
    σας δημιουργεί προβλήματα, στις σχέσεις σας με τους άλλους, ή αντίθετα είναι η απόδραση σας για λίγο από την πραγματικότητα αλλά και η συνταγή για την επιτυχία σε διάφορους τομείς της ζωής σας;

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Liza32 στις 07-11-2007 15:51 ]


    oinoxoos
    21.11.2007, 23:44
    Η παιδικότητα δίνει μια χαρούμενη και ξένοιαστη νότα στις καθημερινές σχέσεις... Προσδίδει μια απλότητα που ξεκούράζει...
    Επίσης φανερώνει αγάπη....

    Γενικά στις μέρες μας ο κόσμος θέλει να είναι σοβαρός, μεγάλος... Έχει αποβάλλει το μικρό παιδί από μέσα του...
    Το βλέπεις ακόμη και από τα μικρά παιδάκια πώς τα ντύνουν μεγαλίστικα, στην τελευταία λέξη της μόδας... Από το δημοτικό το αγοράκι πρέπει να δείχνει άντρας και το κοριτσάκι γυναίκα... Επιτέλους, αφήστε τα παιδιά να ζήσουν ως παιδιά!

    Και κάτι άλλο: η παιδικότητα δεν πρέπει να συγχέεται με την έλλειψη σοβαρότητας... Ένα παιδί μπορεί να είναι σοβαρό όσο και ένας μεγάλος.
    Και σίγουρα δεν έχει σχέση με τον παλιμπαιδισμό..


    stella17
    22.11.2007, 10:53
    ΓΕΙΑ ΣΑΣ!
    ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ Η ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΤΗ ΔΙΑΘΕΤΕΙ....
    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΙ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΑΝΩΡΙΜΩΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ....
    ΕΠΕΙΔΗ Η ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΣΑΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΝ ΑΔΟΛΗ ΑΓΑΠΗ, ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ, ΤΟ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ "ΘΑΥΜΑΤΑ" ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΘΑ ΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΤΙΚΗ......!!!
    ΜΗΠΩΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΑΙ?
    ΜΗΠΩΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΤΙΚΕΣ ΚΡΕΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΓΧΕΙΡΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΝΕΟΙ, ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΧΑΡΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΒΡΕΘΕΙ ΠΛΑΙ ΤΟΥ.... ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ....?
    IRIE
    23.11.2007, 17:32
    Παιδικότητα?
    ΄
    Οχι, ποτέ!

    theotita
    23.11.2007, 18:16
    Ναι, είναι απόδραση από την πραγματικότητα κ θα μπορούσε να είναι παράγων επιτυχίας σε διάφορους τομείς της ζωής μας, όπως επιτυχία στη δουλειά γιατί δίνει φαντασία, ευρυματικότητα κ δημιουργικότητα αλλά κ στις σχέσεις με τους άλλους λόγω τις ειλικρίνειας που τη διέπει κ ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τα παιδιά αφού μπορεί κάποιος να μπει στη θέση τους, να τα καταλάβει και γιατί όχι να μιλήσει τη γλώσσα τους.

    Προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει κατά τη γνώμη μου κυρίως στους άλλους,αν οι αυτοί οι άλλοι έχουν περιοριστεί σ' ένα αυστηρό πλαίσιο σοβαροφάνειας, που είτε τους το έχουν επιβάλει είτε το έχουν φτιάξει μόνοι τους, κ αν δεν είναι σε θέση ή δεν θέλουν να αποδεχτούν τους άλλους όπως είναι ή έστω αν δεν μπορούν/θέλουν ν' ανοίξουν τους ορίζοντές τους.

    Θεωρώ ότι όποιος έχει έστω κ λίγη παιδικότητα, όχι μόνο ανώριμος ή χαζοχαρούμενος δεν είναι, αλλά είναι σοβαρός όταν κ όπου πρέπει κι έχει κ μεγάλο βαθμό αυτογνωσίας.
    rompa
    23.11.2007, 20:33
    Η παιδικότητα έχει να κάνει με την έλλειψη πονηράδας , με την ένδειξη ανιδιοτελούς αγάπης και στοργής . Σίγουρα δεν είναι κάτι επικριτέο και κρύβει την ευτυχία μέσα της . Δυστυχώς οι έννοιες και τα άγχη των ενηλίκων δεν ευνοεί την παρουσία της .
    PashalinaMakia
    23.11.2007, 20:53
    Και δυστυχώς τα άτομα με παιδικότητα τα κατακρίνουν σας το λέω εκ πείρας..Πολλοί πιστεύουν πως δεν υπάρχει ίχνος ωριμότητας σε άτομα που η ψυχή τους είναι ακόμα παιδική(με την καλή έννοια βεβαίως).Το λάθος τους είναι που φορούν παρωπίδες και δεν αντιλαμβάνονται την παιδικότητα ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του άλλου.
    Stroumfita456
    24.11.2007, 14:12
    η παιδικοτητα ποτε δεν εβλαψε κανεναν.........
    StavmanR
    24.11.2007, 15:26
    Δυστυχώς τα σλόγκαν έχουν επικρατήσει κατά πολύ στις μέρες μας.
    "Γερνά κάποιος όταν αισθανθεί γέρος...".
    Το σλόγκαν έχει μεταφραστεί ως : πρέπει να έχω μαύρα μαλλιά μέχρι να πεθάνω, να βγαίνω τσάρκες με την κάμπριο στην παραλιακή κι ας μήν έχω δόντια, να έχω γκόμενες κι ας τις χρειάζομαι για νοσοκόμες κλπ.
    Η πραγματική έννοια του σλόγκαν είναι ηθικής βάσεως, όπως και κάθε τύπου ρήσεως. Άλλο το "διατηρώ όσο μπορώ τη φυσική ικανότητα του οργανισμού μου να μαθαίνει και να προσαρμόζεται στο περιβάλλον του" και άλλο το "κάνω πράγματα που μου θυμίζουν αυτά που έκανα όταν ήμουν βρέφος ή παιδί". Το ένα ονομάζεται μαθησιακή ικανότητα και το άλλο παλιμπαιδισμός . Η διαφορά μεταξύ τους είναι ότι το πρώτο προάγει νόηση ενώ το δεύτερο την υποβιβάζει.

    Σήμερα, στον πολύ κόσμο έχει εν πολλοίς "περάσει" ότι η επιστήμη είναι πουλημένη, άχρηστη και κατευθυνόμενη. Το πραγματικά αχρηστευμένο, στην περίπτωση αυτή, είναι το φίλτρο που διαθέτουμε και έχει σκοπό την διήθηση των γνώσεων μέσα στο διάλυμα των γνώσεων του εγκεφάλου μας. Οι επιστήμες της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας αναφέρονται σε φαινόμενα παλιμπαιδισμού στα κοινωνικά σύνολα. Συνήθως ο άνθρωπος που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, έχει συνδέσει κάποιες εικόνες-αισθήσεις με συγκεκριμένες λειτουργίες, τις οποίες προσπαθεί να επαναφέρει, δεδομένου ότι αυτές του προσέφεραν ευχαρίστηση και ανακούφιση. Πρόκειται δηλαδή για υπολειμματικές φαντασιακές πλέον καταστάσεις που δηλώνουν την κρισιμότητα της μελαγχολίας στην οποία έχει υποπέσει το άτομο. Αυτά για τον παλιμπαιδισμό.

    Βέβαια, θα αναφερθώ και πάλι σε ένα σύγχρονο πρόβλημα: τον αφορισμό των εννοιών. "Πού τελειώνει η διατήρηση της μαθησιακής ικανότητας και πού αρχίζει ο παλιμπαιδισμός", θα με ρωτήσει κάποιος. Αν φτάσαμε σε σημείο να μην μπορούμε να διακρίνουμε το όριο μεταξύ της δημιουργίας και τις καταστροφής, της γεννήσεως και του θανάτου, του θετικού από το αρνητικό, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να μας το ξεκαθαρίσει στον κόσμο αυτό.


    Απόσπασμα από τη σελίδα http://www.innerwork.gr :
    "Όταν ένας οργανισμός, άνθρωπος, κοινωνία, εξελίσσονται, δεν απορρίπτουν τα προηγούμενα στάδια που έχουν πλέον ξεπεράσει, αλλά τα ενσωματώνουν, διαφοροποιημένα και προσαρμοσμένα, στην τρέχουσα κατάσταση. Ένας ενήλικας δεν διαγράφει την παιδική του ηλικία, προκειμένου να σταματήσει να παίζει με στρατιωτάκια και κούκλες, διότι θα ξεχάσει επίσης την ανάγνωση, την γραφή, την ομιλία και το βάδισμα. Όλα αυτά τα μαθαίνει ως παιδί. Άρα λοιπόν την παιδική μας ηλικία την έχουμε ενσωματωμένη μέσα μας, σαν μια θετική κληρονομιά. Όχι όμως όπως ακριβώς ήταν όταν την ζούσαμε, αλλά διαφοροποιημένη, χωρίς παιδικά παιχνίδια, έχοντας το αποτέλεσμα όλων των βιωμάτων και των γνώσεων, συγχωνευμένο στην νοοτροπία του ενήλικα. Ενώ δηλαδή την ξεπερνάμε, ταυτόχρονα την χρησιμοποιούμε και ως στήριγμα της τωρινής μας ζωής. Όταν ανεβαίνουμε ένα σκαλοπάτι, το προηγούμενο δεν το εξαφανίζουμε με περιφρόνηση, αλλά το αφήνουμε στην θέση του, γιατί στηρίζει, μαζί με όλα τα άλλα, την σκάλα. Βρισκόμαστε όμως σε άλλο σκαλοπάτι και όχι στο προηγούμενο, κοιτώντας μπροστά και όχι πίσω. Αυτή είναι η υγιής ψυχολογική στάση. Ο παλιμπαιδισμός θεωρείται διαταραχή. Από παλιμπαιδισμό όμως πάσχουν οι κοινωνίες μας, σε σχέση με το δικό τους παρελθόν.

    Η κατάσταση αυτή της κοινωνίας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο όταν ο καθένας από εμάς, ως άτομο, βρει τις ισορροπίες μέσα του. Όταν ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με το δικό του παρελθόν, όταν νοιώσει την απαραίτητη ευγνωμοσύνη προς τους γονείς του, προς την κοινωνία, προς τους πάντες και ταυτόχρονα μπορεί να κινείται προς το μέλλον, κάνοντας επαναστατικές αλλαγές μέσα του. Αυτά τα δύο φαίνονται αντιφατικά, αλλά δεν είναι. Η αντίφαση υπάρχει μόνο στην μαθηματική λογική του ανθρώπου. Η λογική της καρδιάς μπορεί να τα συνδυάσει με μεγάλη ευκολία. Έχουν προταθεί πολλά φάρμακα για την θεραπεία αυτού του προβλήματος. Ένα από αυτά είναι ο διαλογισμός. Εισχωρώντας κανείς σε βάθος μέσα του, φτάνει σε μια κατάσταση όπου μπορεί να ωφελείται από το παρελθόν και ταυτόχρονα, όταν χρειαστεί, να το ξεχνάει σαν να μην υπήρξε ποτέ, ώστε να ξεπεράσει τα παλιά σύνορα και να κινηθεί σε νέους χώρους."


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 24-11-2007 15:44 ]


    Panos72
    24.11.2007, 17:00
    Είναι ο λόγος που είμαι καλά και αισθάνομαι περίφημα!
    Σε όποιον δεν αρέσω... χαίρομαι ιδιαίτερα.

    ΚΛΙΚ ΕΔΩ


    Mesogeios
    26.11.2007, 02:43
    Αν με τον όρο «παιδικότητα» εννοούμε τα καλά και χαριτωμένα εκείνα χαρακτηριστικά της αυθόρμητης, χαρούμενης και άδολης συμπεριφοράς που περιοδικά και σε αποδεκτό χρόνο αφήνουμε να εκφράσει τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας τότε μια χαρά υπόθεση ακούγεται και μάλλον δεν δημιουργεί προβλήματα. Το αντίθετο, ίσως, υπενθυμίζει την ανθρώπινη φύση μας που ο«ταχαμουτισμός» μας συχνά, μας βγάζει έξω από τη φύση μας. Αν πάλι εννοούμε τα παιδικά χαρακτηριστικά που απεικονίζονται στο πρόσωπό μας (baby face) και μας δείχνουν αισθητά νεότερους αφήνοντας και μια πινελιά αθωότητας, τότε μάλλον είναι καλοδεχούμενα χαρακτηριστικά.

    Αν όμως η παιδικότητα χαρακτηρίζει τον τρόπο ζωής κάποιου ενήλικα σε όλο ή το μεγαλύτερο το φάσμα των αντιδράσεών του και με όλα τα χαρακτηριστικά του παιδιού… Για φαντάσου ξαφνικά ενήλικες με εντελώς αυθόρμητο τρόπο, σαν παιδιά, να αρχίσουν τον… πετροπόλεμο με την «πάνω γειτονιά», ή να τρέχουν μέσα στα άγρια μεσάνυχτα να χτυπάνε τα κουδούνια του κοσμάκη κλπ. Τότε κάτι δεν πάει καλά. Είναι σαφώς πρόβλημα και ξαναδιάβασε τον StavmanR με προσοχή.