Θα μιλήσω με βάση τις εμπειρίες μου και φίλων/γνωστών.
Η απόσταση είναι καταλύτης. Στην αρχή για να ερωτευτείς τρελλά τον σύντροφό σου, μετά για να τον λησμονήσεις με την ησυχία σου.
Αν για να δεις τον άνθρωπό σου κάνεις το αεροπλάνο ταξί, μπαίνεις σε μια κατάσταση που φέρει πόνο, θυσίες, μοναξιά και λιγότερες στιγμές έκστασης, σταγόνες χαράς.
Χωρίς ατόφια αισθήματα και από τους δύο, χωρίς ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη, η σχέση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη από ότι είναι. Στο τέλος θα πληγωθούνε και οι δύο. Ο ένας σίγουρα πολύ περισσότερο από τον άλλο.
Αν η απόσταση διανύεται εύκολα και σχετικά σύντομα με αυτοκίνητο, τα πράγματα είναι φυσικά, πολύ πιο εύκολα και οικονομικά. Διαβάζεται άτοπο το θέμα των οικονομικών σε μια σχέση, αλλά δυστυχώς είναι σημαντική παράμετρος για τη διατήρηση της σχέσης εξ αποστάσεως. Τηλέφωνα, εισιτήρια αεροπλάνου/τρένου/Κτελ/βενζίνη κλπ δεν κοστίζουν λίγο! έτσι;
Η ζήλεια και η κτητικότητα, που σε σχέσεις χωρίς απόσταση, υπάρχουνε ούτως ή άλλως, αυξάνονται κατακόρυφα με κάθε χιλιομετρική δεκάδα! Οξύνονται οι υπερευαισθησίες και οι αναισθησίες, αλλοιώνονται πολλά. Και πάλι, βοηθούνε στην ένταση και το τέλος. Αξίζει τον κόπο; Αξίζει αυτός ο άνθρωπος; Αποφάσεις που για το καλό μας, δεν πρέπει να παίρνονται μόνο με βάση την καρδούλα, αλλά και τη λογική και το ένστικτό μας.
Πάντως, εγώ δεν αποκλείω ποτέ την απόσταση. Αλλά έχοντας ήδη ζήσει αυτού του είδους τη σχέση, ξέρω ότι δεν γίνεται να είναι μόνιμη ή πολύχρονη. Όχι αν δεν έχει προυπάρξει μια κοινή βάση, κοινές αναμνήσεις. Στο κάτω κάτω, αφού θέλεις να είσαι με τον αγάπη σου, γιατί να μην συμβεί κιόλας; Ε;
