Η έννοια του εξοστρακισμού είναι σαφώς διαφοροποιημένη από αυτήν που παραθέτεις εδώ στο ποστ. Στην αρχαία Ελλάδα ο εξοστρακισμός αφορούσε τα πρόσωπα της εξουσίας. Οι 'δημότες' συμμετείχαν σε συνελεύσεις ανά τακτά διαστήματα για να ψηφίσουν την αποπομπή του προσώπου που ζήμιωνε τον κοινό βίο. Ήταν μία διαδικασία προαγωγής της δημοκρατίας διά μέσου του ελέγχου της άρχουσας τάξεως, των στρατηγών και των πρωτοστατών στις τέχνες και επιστήμες. Όταν αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται μεταξύ 'ίσων' μελών, μάλλον αργά ή γρήγορα καταλήγει σε 'κλίκες', εσωτερικές διαμάχες και κάθε τύπου ρατσιστικές και περιθωριοποιητικές καταστάσεις.
Αντιγράφω πρόχειρα από wikipedia:
"Εξορία ονομάζεται η απομάκρυνση, εν είδει ποινής, κάποιου από την περιοχή ή το κράτος στο οποίο μένει, χωρίς να επιτρέπεται να επιστρέψει, η ζωή έξω από τα όρια της πατρίδας.
Η πρακτική της εξορίας εφαρμόζεται από παλαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα σε περιπτώσεις όπου δεν είναι επιθυμητές άλλες, πιο δραστικές (φυλάκιση) ή εγκληματικές (δολοφονία) λύσεις απομάκρυνσης των ανθρώπων από ορισμένο μέρος. Για παράδειγμα, η εξορία προτιμάται σε περιπτώσεις επιφανών προσώπων, όπου η φυλάκιση δεν είναι επιθυμητή ή θεωρείται ότι δε θα γίνει αποδεκτή από το κοινό αίσθημα. Αντίστοιχα, σε περιπτώσεις επιθυμητής απομάκρυνσης μεγάλου αριθμού ατόμων, όπου η φυλάκιση είναι αντιοικονομική, έχει επίσης χρησιμοποιηθεί η εξορία / εκτοπισμός ως αποδεκτή λύση.
Στην αρχαία Αθήνα πολίτες με υπερβολικά μεγάλη επιρροή εξορίζονταν μετά από ψηφοφορία, η οποία ονομαζόταν εξοστρακισμός. Ο χρόνος για τον οποίο κρατούσε η εξορία τους ήταν 10 έτη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εξορία γίνεται χωρίς τη θέληση του εξοριζόμενου. Όταν η εξορία είναι ενσυνείδητη απόφαση ενός ανθρώπου, λέγεται ότι αυτός είναι αυτοεξόριστος. Φωτεινό παράδειγμα αυτοεξόριστου ήταν ο Σόλων ο οποίος μετά τη θεσμοθέτηση των νόμων του, έφυγε από την Αθήνα, για να μην του ζητήσουν οι Αθηναίοι να τους αλλάξει.
Σε αρκετές περιπτώσεις η εξορία ταυτίζεται με κακουχίες και ταλαιπωρία, αλλά σε άλλες περιπτώσεις, η εξορία μπορεί να είναι ζωή με πολύ καλές συνθήκες, αν και μακριά από την πατρίδα του εξορισμένου."
Όπως διαβάζουμε και στο παραπάνω απόσπασμα, η εξορία δεν ήταν Μακρόνησσος, αλλά φυσική και κοινωνική απομάκρυνση από τη σφαίρα επιρροής του 'διάσημου' προσώπου, προκειμένου να επανέλθουν πάλι οι ισορροπίες τόσο στο κοινωνικό σύνολο, όσο και στον ίδιο. Δεν έχει καμία σχέση με 'τιμωρία', αλλά με την πραγματική έννοια του 'σοφρωνισμού'.
Σε περίπτωση που μιλάμε για εξοστρακισμό στην εξουσία, ψηφίζω Jorge...
.
Αν πάλι θεωρούμε άτομα με μεγάλη επιρροή, αυτούς με μεγάλη κίνηση στο μπλογκ, ψηφίζω mnk... (Μαριώ τα λέμε σε 10 χρόνια
).
Επόμενος...
Υ.Γ. αστειεύομαι φυσικά...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 07-01-2008 11:03 ]
