Ας ξεκινησω αναποδα.
Παράθεση:
Γιατί αν ήταν έτσι, αν ο σκοπός αγίαζε τα μέσα, να ξεκάναμε και τον μισό πληθυσμό της Αφρικής για να μην διαιωνίζονται τα προβλήματά τους. Αυτά κατά την γνώμη μου πάντα. |
|
Δυστυχως, ηδη ξεκανουμε το πληθυσμο της Αφρικης ( και μαλιστα πολυ παραπανω απο το μισο ). Μαλιστα, με τις νεες αυξησεις στα σιτηρα και στο ρυζι, φροντιζουμε να ξεκανουμε και την Ασια ( ιδιαιτερα υπερπληθυσμιακες χωρες, οπως Ινδιες ).
Δεν ειναι κατι που δεν γινεται. Γινεται εδω και μια δεκαετια, ομως λιγοι απο τις "πολιτισμενες" χωρες αναγνωριζουν το προβλημα και ακομα λιγοτερες φροντιζουν να ανακουφισουν τις περιοχες εκεινες.
Παράθεση:
Αν έχουμε φτάσει στο σημείο να περιμένουμε η τέχνη η ίδια να εγκληματεί για να ξυπνήσουμε, τότε δεν έχει κανένα νόημα για τίποτα πια... |
|
Οταν το 1/4 της ανθρωποτητας εγκληματει πανω στα υπολοιπα 3/4 της, μαλλον και η Τεχνη πρεπει να φτασει στο ακρο για να "ξυπνησει" και να αφυπνησει τις κοιμισμενες μαζες.
Εξαλλου, η τεχνη δεν ειναι μονο το "ομορφο", το "ευχαριστο" και το "αισθητικα ισορροπημενο". Ειναι και το μεσο εκφρασης αποψεων, η "βελονα" που μπαινει στο χερι μας και μας τσουζει λιγο, η σκονη που κανει το ματι μας να δακρυζει.
Και τοτε ο καλλιτεχνης βρισκεται αντιμετωπος με τα πιστευω του και την ανυπαρξια νοημοσυνης και ευαισθησιας απο το κοινο. Ή θα προσπαθησει να ξυπνησει το κοινο ή θα μπει και αυτος στο "παιχνιδι", προσφεροντας ομορφα τοπια και "κουλτουριαρικα" εργα!
Παράθεση:
Και για να μιλήσουμε και για την ταμπακιέρα, έχει να κάνει με την έννοια αλλά και την αξία και χρησιμότητα της τέχνης στην ζωή. |
|
Η Τεχνη δεν ειναι μονο ενας διαδρομος με εργα, ενα CD μουσικης, ενα βιβλιο..Ειναι και το βαθυτερο "Εγω" του καλλιτεχνη. Η χρησιμοτητα του καλλιτεχνη ειναι να "πιαστει" απο τη στιγμη και να ενοχλησει το κοινο.
Παράθεση:
όταν κάτι το υποστηρίζεις κατά την γνώμη μου πρέπει να μπορείς να το υποστηρίζεις με όλη σου την ύπαρξη και όχι μόνο θεωρητικά. |
|
Σωστο, αλλα μολις πριν λιγο καταδικασαμε εναν καλλιτεχνη ο οποιος προτιμησε να θυσιασει το ονομα και την ανθρωπινη ευαισθησια του, για ενα εργο που προκαλει μονο με τη σκεψη του τι παρουσιαζε!
Κανω λαθος;
Μολις πριν λιγο δεν στελναμε στην "πυρα" τον καλλιτεχνη, βγαζοντας απ'εξω την ουρα τοσων θεατων που απλως "ειδαν ενα εργο;".
Περιμενω καποια αποδειξη οτι τελικα ο σκυλος πεθανε. Μεχρι στιγμης, αυτο ειναι μια φημη. Το εργο παρουσιαστηκε, ομως ο σκυλος δεν εχει παρουσιαστει πεθαμενος και δεν ξερουμε καν ποια ειναι η τυχη του.
Μηπως τελικα, καταδικαζουμε ευκολα ο,τι ενοχλει την "ουτοπια" μας; Αν ναι, ας ξεκινησουμε ενα νεο κυνηγι μαγισων του 21ου αιωνα! Για να πρωτοτυπησουμε!
( βεβαια σε μια χωρα, που η θεατρικη παρασταση "Λεωφορειο ο Ποθος" χαρακτηριστηκε ως "ακαταλληλη για ανηλικους" απο παιδαγωγικο συμβουλο, τι αλλο να περιμενουμε; )