Ακολουθούν οι στίχοι αλλά και το video που έχει ανεβεί στο youtube.
Εικοσιένα-Πέτρος Πατουχέας
Αυτοί μια μέρα εδώ πέρα θα πετάξουν, μου είχες πει σ' εκείνα τα τραγούδια. Τ' αγόρια κάψαν τα κορίτσια σαν λουλούδια, που 'χαν προλάβει τις καρδιές τους να τους κάψουν. Κι απ' τις στάχτες τους γίναν αστερισμοί, για πάντα χάθηκαν σ' αυτή την εκδρομή.
Στη μαγική ονειροφωλιά στέψαν τον ήλιο βασιλιά, που τον μισούσαν πιο πολύ απ' όλα τ' άλλα. Τον πολεμούσαν με αστέρια και με σύννεφα μεγάλα κάθε απόγευμα τον κέρδιζαν ξανά.
Εκείνος έπαιρνε τη θάλασσα αγκαλιά κι εγώ ανεβαινα στον ουρανό με σκάλα. Έβρισκα όλα τα χαμένα τα παιδιά, κάναμε πάρτυ κι όταν παίζαμε μπουκάλα, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά.
Ύστερα έγιναν πουλιά κι οι 21 οι ψυχές, πήρε φωτιά ο ουρανός και σε θυμάμαι να μου λες, πως το φεγγάρι τα παιδιά του πολεμάει και πως ο χρόνος δε μπορεί να 'ναι γιατρός. Πόσους αγγέλους ο παράδεισος χωράει και πόση αγάπη πάλι χάθηκε στο φως.
Στη μαγική ονειροφωλιά στέψαν τον ήλιο βασιλιά, που τον μισούσαν πιο πολύ απ' όλα τ' άλλα. Τον πολεμούσαν με αστέρια και με σύννεφα μεγάλα κάθε απόγευμα τον κέρδιζαν ξανά.
Εκείνος έπαιρνε τη θάλασσα αγκαλιά κι εγώ ανεβαινα στον ουρανό με σκάλα. Έβρισκα όλα τα χαμένα τα παιδιά, κάναμε πάρτυ κι όταν παίζαμε μπουκάλα, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά.
Το μέλος Nyxteridas στις 12-10-2008 στις 23:20 έγραψε...
Ένα τραγούδι που είχε θέσει υποψηφιότητα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αλλά δεν πέρασε... Ακολουθούν οι στίχοι αλλά και το video που έχει ανεβεί στο youtube.
Εικοσιένα-Πέτρος Πατουχέας
Αυτοί μια μέρα εδώ πέρα θα πετάξουν, μου είχες πει σ' εκείνα τα τραγούδια. Τ' αγόρια κάψαν τα κορίτσια σαν λουλούδια, που 'χαν προλάβει τις καρδιές τους να τους κάψουν. Κι απ' τις στάχτες τους γίναν αστερισμοί, για πάντα χάθηκαν σ' αυτή την εκδρομή.
Στη μαγική ονειροφωλιά στέψαν τον ήλιο βασιλιά, που τον μισούσαν πιο πολύ απ' όλα τ' άλλα. Τον πολεμούσαν με αστέρια και με σύννεφα μεγάλα κάθε απόγευμα τον κέρδιζαν ξανά.
Εκείνος έπαιρνε τη θάλασσα αγκαλιά κι εγώ ανεβαινα στον ουρανό με σκάλα. Έβρισκα όλα τα χαμένα τα παιδιά, κάναμε πάρτυ κι όταν παίζαμε μπουκάλα, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά.
Ύστερα έγιναν πουλιά κι οι 21 οι ψυχές, πήρε φωτιά ο ουρανός και σε θυμάμαι να μου λες, πως το φεγγάρι τα παιδιά του πολεμάει και πως ο χρόνος δε μπορεί να 'ναι γιατρός. Πόσους αγγέλους ο παράδεισος χωράει και πόση αγάπη πάλι χάθηκε στο φως.
Στη μαγική ονειροφωλιά στέψαν τον ήλιο βασιλιά, που τον μισούσαν πιο πολύ απ' όλα τ' άλλα. Τον πολεμούσαν με αστέρια και με σύννεφα μεγάλα κάθε απόγευμα τον κέρδιζαν ξανά.
Εκείνος έπαιρνε τη θάλασσα αγκαλιά κι εγώ ανεβαινα στον ουρανό με σκάλα. Έβρισκα όλα τα χαμένα τα παιδιά, κάναμε πάρτυ κι όταν παίζαμε μπουκάλα, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά, ονειρευόμασταν ταξίδια και φιλιά.
Ας μην όμως "λερώνουμε" τη μνήμη των παιδιών με το αν πέρασε ή δεν πέρασε σε ένα Φεστιβάλ. Ας μείνει το τραγούδι. Και θα βρει το δρόμο του μόνο αν γραφτηκε από προσωπική ανάγκη.
Το μέλος spiroos στις 14-10-2008 στις 22:53 έγραψε...
Μπράβο φίλε για το τραγούδι.
Ας μην όμως "λερώνουμε" τη μνήμη των παιδιών με το αν πέρασε ή δεν πέρασε σε ένα Φεστιβάλ. Ας μείνει το τραγούδι. Και θα βρει το δρόμο του μόνο αν γραφτηκε από προσωπική ανάγκη.
Δεν το έγραψα με αυτό το σκοπό και για αυτό μόλις το διόρθωσα... Συγχαρητήρια σε αυτόν που το έγραψε λοιπόν
----------------- more poems ==> http://www.it.teithe.gr/~gkavv
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Nyxteridas στις 14-10-2008 23:13 ]
