Les Paul, SG, Telecaster, Stratocaster και είδος μουσικής για το κάθε μοντέλο

Παιδιά θα μπορούσατε να αναφέρετε το είδος της Μουσικής που είναι κατάλληλο

για τα παραπάνω είδη κιθάρας που γράφω και στον τίτλο του θέματος(les paul,

sg, telecaster, stratocaster.)

νομίζω ότι θα βοηθήσει πολλούς για να βρούν την κατάλληλη κιθάρα ανάλογα με το γούστο τους

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : miltos στις 10-11-2008 21:21 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 10-11-2008 23:58 ]

φιλε καλησπερα

η δικη μου αποψη ειναι οτι οι les paul ειναι για classic rock και για jazz blues

εχω παιξει σε gibson αλλα λογο του οτι ειναι ακριβες για την τσρπη μου exo

mia epiphone les paul black beauty 3

οσο για stratocaster fender ειναι για rockakia και αυτες

αλλα μην ξεχνας οτι μεγαλο ρολο ρολο ισως και το μεγαλητερο παιζουν οι μαγνιτες

πχ η δικια μου εχει τρεις διπλους εναν alnico hot και δυο alnico classic τωρα αλλες κιθαρες πχ

η ibanez εχει dimartzio μαχνιτες

Κατα τη γνώμη μου (σχεδόν) όλες οι κιθάρες παίζουν (σχεδόν) τα πάντα.

Κάποιες βέβαια υπερτερουν σε σχέση με άλλες σε κάποια θέματα.

Επίσης πολύ πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν οι μαγνήτες, το είδος τους και αν είναι low/high output.

Οτι λέω παρακάτω αναφέρεται σε mainstream κιθάρες (πχ τελε με 2 μονους, sg με διπλους) unless stated otherwise.Οι κατηγορίες αυτες είναι τόσο χαωτικές που αν φύγουμε απο τα standard θα χάσουμε τη μπάλα.

1)

Οι strat είναι γενικά απο τις πιο ευέλικτες κιθάρες, λόγω της διάταξης των μαγνητών τους.(Ας μείνουμε στο κλασσικό sss ή hss).Λόγω bolt on κατασκευης και μονών μαγνητών έχουν πιο σκαστό και καθαρό ήχο, κάτι που τις κάνει ιδανικές για μουσικές όπως funk (ειδικά οι in between θέσεις 2 και 4 όπου έχουμε Neck-Middle η Middle-Bridge).(Βέβαια δεν αποτελούν μονόδρομο όπως είπαμε, προχτες σε βιντεακι του james brown είδα τον κιθαριστα με lp).Διαπρέπουν και σε blues και rock ακουσματα.Βασικά διαπρέπουν στα πάντα...εκτος απο κλασσική jazz και πολύ βαρυ metal.Ειναι ετσι και αλλιως ΤΟ πιο διαδεδομενο είδος ηλεκτρικής κιθάρας.Αν πεις σε ένα 5χρονο να σου ζωγραφίσει μια ηλεκτρική κιθάρα θα σου κάνει κάτι που θα μοιαζει με strat.Tο άλλο καλό με τις strat και γενικά τα fenderοειδή είναι ότι έχουν interchangeable parts οπότε είναι που είναι ευελικτες, μπορείς και έυκολα να τις μοντάρεις.

2)

Η τέλε είναι ίσως απο τις πιο αδικημένες κιθάρες ever, ειδικά απο τους πιτσιρικάδες που τις βλέπουν και ξενερώνουν(πφ τι να παιξεις με αυτη, μόνο για country κάνει).Οποιος σας είπε ότι οι tele κάνουν μόνο για country ΔΕ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ.Ειναι πολύ ευελικτες κιθάρες αν ξέρεις να τις χρησιμοποιείς.Δεν είναι όσο ευελικτες όσο οι strat λόγω έλλειψης του μεσαιου μαγνήτη.Δεν έχουν τρέμολο, αλλά fixed bridge.Τουτέστιν μπορείς να κάνεις bend χωρίς να ξεκουρδίζονται οι υπόλοιπες χορδες (κάτι που είναι πολύ σημαντικό σε μουσίκές όπως τα blues και ειδικά η country), κάτι που με floating tremolo δε γίνεται.Εχουν άμεσο ήχο, γεμάτο που εντυπωσιαζει.Με ένα κομπρέσσορα μπροστά σκοτώνουν, ειδικά σε περιβάλλον ηχογράφησης.(μινι παρένθεση, αλλά πολλοι ακόμα, ακουγοντας το σολο του stairway to heaven, αναφωνουν ''ωρε ηχαρα η les paul, και γαμω τα γκαζια, τι όγκος''...ας τους πει κάποιος ότι το κομματι είναι γραμμένο με tele).Kαι δεν είναι μόνο για καθαρά, τα βρωμικά τους είναι επίσης πολύ ωραια.Μια τέλε προσωπικα ΔΕΝ θα ήταν απο τις πρώτες μου επιλογές αν έπρεπε να παίξω jazz,κάτι που να απαιτει τρελά divebombing ή απο death metal/thrash και πάνω (για μέχρι iron maiden, metallica, και οτιδήποτε άλλο απο ρεγκε μεχρι πειραματική μουσική ΔΑΓΚΩΤΟ)

3)

Les Paul...άλλη μια τρομερα διαδεδομένη κιθάρα.Μπόλικα μπάσα, μπόλικος όγκος λόγω των διπλών μαγνητών και της set neck κατασκευης.ιδανική για hard rock (η μισή δισκογραφία με αυτές εχει γραφτει) και για πολλά άλλα.Οχι και τρομερά ευελικτες κιθάρες βέβαια, αλλα είπαμε, περι ορέξεως κολοκυθόπιτα.Δεν προτείνονται σε αυτους που έχουν πρόβλημα με τη μέση τους.Τετοια τούβλά που είναι,σε κάποια φάση τις τρυπούσαν σαν ελβετικά τυριά, τώρα πια οι περισσότερες καινουργιες εχουν chambered body.Παρακάτω ένα ελβετικό τύρι.Ε σόρυ lp εννοούσα.

http://img.photobucket.com/albums/v123/brucewayne131/1998LPstandardradiograph.jpg

Στα καθαρά ορισμένες φορές είναι μουντές και μπουκωμένες και λασπώδεις και άλλα κακά πράματα,ουσιξχαντρεντσξτισιξ μακρια απο μας, ειδικά αν δεν έχουν καλους μαγνήτες.Με μερικους καλους μαγνήτες πετάνε, και αν έχουν και long tenon joint...μπόμπα.Αλλά οι καινουργιες εκτος του custom shop δεν έχουν (ΑΙΣΧΟΣ).Αμα έχουν P90 μαγνήτες είναι τελείως άλλο φρούτο, ειδικά τύπου junior κλπ είναι φοβερές κιθάρες και πολύ πιο ευελικτες, απο τις αγαπημένες μου (μετα τα φεντεροειδή).

4)Sg

Πάνω κάτω σαν τις lp, αλλά με λίγο περισσότερα μεσαία στον ήχο και πιο σφιχτα μπάσα.Πολύ λεπτότερο σώμα με την ανάλογη μείωση και στο βάρος (πάλι καλά!).Είσης το διπλό cutaway βοηθάει στα χαμηλότερα τάστα.Πραγματικά workhorses ειδικά σε Rock και πάνω μουσικές.Αν και όπως είπαμε περι ορεξεως κολοκυθοπιτα (αν είχα ένα ευρω για κάθε φορα που έγραφα αυτη τη φραση σε φορουμ θα είχα....κάτι ακριβο τελος πάντων), τα πάντα παίζουν τα πάντα.

Θα ήθελα να γράψω και μερικά πράματα για άλλες 3 κατηγορίες (α)superstrat και μεταλλοκιθαρα β)335 και άλλες hollow γ) offset, πχ jaguar, mustang,firebird,jazzmaster)καθως και κάποια πιο γενικά πράματα αλλα δε προλαβαινω τώρα, την επόμενη φορα...

Odis ~> Respect το Post. Συνοπτικότατο και άκρως κατατοπιστικό.

Ο φιλος odis13 εχει δικιο σχεδον εξ'ολοκληρου.... 

Λοιπόν επειδή το προηγούμενο ποστ το έγραψα λίγο βιαστικα και ταυτοχρονα μιλουσα στο τηλέφωνο(!) να προσθέσω μερικά πράματα.

Να πούμε μερικά πράματα για τα μεταλλοκίθαρα?Μια και καεί πολύ νεολαία το θέμα?

Ειναι η κατηγοριες κιθαρών που χρησιμοποιούνται κυρίως στο metal και άλλα παρεμφερή σπορ.(Οχι ότι δε βλέπουμε μεταλλάδες με στοκ lp).

Στην κατηγορία αυτή πέφτουν flying v, explorer, περιεργα σχήματα του τύπου χρησιμευω-και-ως-οπλο, αλλά κυριως superstrat.Superstrat είναι η ντοπαρισμένες στρατ με διπλους μαγνήτες (HH, HSH) συνήθως αρκετα υψηλου output, με floyd, λεπτά μανίκια, 24 τάστα, αιχμηροτερο σώμα κλπ κλπ.Δεν είναι απαραίτητο μια κιθαρα να πληρεί όλους αυτους τους όρους για να πάει στην κατηγορία superstrat.Κλασσικό παράδειγμα μιας superstrat η JEM του vai, η σειρά rg απο ibanez,πολλές jackson όπως dinky, soloist, και πάει λέγοντας.Τα 80'ς ήταν τίγκα απο δαύτες, όχι ότι τώρα πάνε πίσω.Εχουν τα προτερήματα τους σε βαρια παιξίματα αλλά πάσχουν πολύ έντονα σε άλλα είδη.Οπως κάθε τι εξειδικευμενο (οπως η full hollow jazz guitars στο άλλο άκρο) δεν δίνουν και πολύ καλό αποτέλεσμα όταν είναι έξω απο το ειδος για το οποιο προοριζονται.Ειδικά όμως οι μεταλλοκιθαρες και οι superstrat είναι πολύ περιορισμένες και το λέω αυτο ώντας ιδιοκτητης ορισμένων και έχοντας δοκιμάσει πολλές.Παλαιότερα πίστευα ότι είναι καλύτερα να έχεις αρκετο output και γκάζια απο τους μαγνήτες σε περίπτωση που σου χρειαστεί αλλά η όποια πείρα έχω μέχρι στιγμής μου έδειξε το αντίθετο.Το υψηλό λοιπον output που συνήθως έχουν οι μαγνήτες πάνω σε τέτοιου τύπου κιθάρες δεν βοηθαει στον καθαρό ήχο (που δεν είναι και τρομερο πρόβλημα αν παίζεις metal ,για κάτι άλλο όμως είναι).

Επίσης τα 24 τάστα...προφανώς δίνουν το πλεονέκτημα των παραπάνω τάστων,duh.Αλλά είναι νομίζω λίγο άχρηστο...πόσο συχνα βλέπετε κάποιον να σολάρει εκει κάτω?Σε πόσα tab έχετε δει γραμμενο κανα --24--?Μονο που και που προς το τέλος του σόλο παίζουμε καμια νοτίτσα εκει κάτω, καμια αρμονική.Τωρα θα πει κάποιος, γιατί να μη τα έχουμε, ακομα και για μια στο τόσο?Χανουμε τίποτα?Ναι χάνουμε.Ο neck μαγνήτης κανονικά σε κιθαρες με 22 ταστα είναι τοποθετημένος κάτω απο τη φυσική αρμονική της δευτερης οκτάβας, δηλαδή εκει που είναι το 24ο τάστο.Αυτο σημαινει ότι για να χωρέσουν τα τάστα 23 και 24 σε ένα μεταλλοκίθαρο σπρώχνουμε το μαγνήτη προς τη μεριά του bridge.Αποτέλεσμα να χάνουμε λίγη απο την καθαρότητα και τη γλύκα του.Εδώ μπαινει ο υποκειμενικος παράγοντας, κατα πόσο δηλαδη πιστευουμε ότι αξιζει να θυσιασουμε λιγο τον neck για 2 παραπάνω τάστα.Περι ορέξεως κολοκυθόπιτα πάλι.

Τα λεπτά μανίκια τώρα...και καλά σε κάνουν να παιζεις πιο γρήγορα.URBAN LEGEND IMHO.Ο καθένας βολευεται με διαφορετικου μεγέθους μανίκια ανάλογα με την τεχνική του και το μέγεθος-σχήμα των χεριων του.Γρηγορα παίζεις και σε φλουδομανικια τύπου ibanez wizard και σε ρόπαλα τύπου warmoth boatneck, ανάλογα με τον παίκτη.Τα λεπτά μανίκια φαινονται εκ πρωτης όψεως πιο ανετα αλλα σε πολυωρο παιξιμο κουράζουν περισσότερο απο τα χοντρα μανίκια που στηρίζουν καλύτερα το χέρι.Και πάλι όμως μπαινει ο υποκειμενικός παράγοντας, ότι βολευει τον καθένα στο χέρι.Υπόψην όμως ότι το πάχος του μανικιου παίζει ρόλο και στον ήχο, κάτι που πολλοι αγνοουνε.

Γενικά τέτοιες κιθάρες αποτυχάνουν σε μουσικες όπως jazz blues funk και διαφορα άλλα, είναι καλύτερες για πιο βαρεια παιξίματα συνήθως.Ασε που είναι λίγο αστειο να παίζεις μπλουζιες με bc rich warlock, δε νομίζετε?

Μερικά λινκ απο wiki για τα παραπάνω.Υπάρχει πληθώρα πληροφωριών στο ιντερνετ, αλλά αυτα αποτελουν μια καλουτσικη βάση για να αρχισει κάποιος να βλέπει τις διαφορές.Eπιφανειακά ορισμένα αλλά τέλοςπαντων.

Strat

http://en.wikipedia.org/wiki/Stratocaster

Tele

http://en.wikipedia.org/wiki/Telecaster

SG

http://en.wikipedia.org/wiki/Gibson_SG

Les Paul

http://en.wikipedia.org/wiki/Gibson_Les_Paul

Superstrats

http://en.wikipedia.org/wiki/Superstrat

Gibson Flying V

http://en.wikipedia.org/wiki/Flying_V

Gibson Firebird

http://en.wikipedia.org/wiki/Gibson_Firebird

Fender Jazzmaster

http://en.wikipedia.org/wiki/Jazzmaster

Fender Jaguar

http://en.wikipedia.org/wiki/Fender_Jaguar

Gibson ES 335

http://en.wikipedia.org/wiki/Gibson_ES-335

Gibson ES 175 (full hollow)

http://en.wikipedia.org/wiki/Gibson_ES-175

odis13 να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα εγραψες.

φανταστική ανάλυση του θέματος, νομίζω θα πρέπει οι πληροφορίες αυτές

να μπούν στο αρχείο. να σε καλά.

και μια ερώτηση

συνήθως το μανίκι πόσο πάχος έχει;

και πιο νομιζεις ειναι το ιδανικό ειδικά για συγχορδίες

πχ. οι Strat Squier έχουν ίδιο μανίκι όλες;

Δεν υπάρχει συνηθισμένο...εξαρτάται και απο τον τύπο της κιθάρας.Οι περισσότερες στρατ έχουν medium-thin ΄μανίκια.Το πάχος του μανικιου είναι καθαρά προσωπικό θέμα.Οι περισσότεροι βολεύονται με κάτι medium (είναι μάλλον και το πιο διαδεδομένο είδος...ουτε πολυ χοντρο ουτε πολυ λεπτο).Δοκίμασε διαφορα μανίκια να δεις τι σε βολέυει.Εκτος του πάχους παίζει ρόλο και το σχήμα του μανικιου (profile).

http://img238.imageshack.us/img238/9238/shapeszi3.jpg

Δοκιμάζεις και βλέπεις.Το σχέδιο αυτο είναι γενικο guideline, μπορεί το ένα C να σε βολευει και το άλλο όχι.

Για συγχορδίες δε παίζει ρόλο μόνο το σχήμα και το πάχος του μανικιου αλλά κυρίως το radius της ταστιέρας.Το radius είναι η καμπυλότητα.Οσο μεγαλύτερο το νούμερο, τόσο πιο ευθεια η ταστιερα.Θεωρητικά τα μεγάλα radius (ευθεια ταστιερα) βοηθάνε στα σόλο, τα πιο vintage (πχ 9.5, 7.5) βοηθάνε στα ακκόρντα.Απο πειρα είδα ότι αυτο όντως ισχύει αλλά πάλι υπεισέρχεται ο υποκειμενικός παράγοντας, είναι ΛΑΘΟΣ να πεις ''παίζω ακκορντα θα παρω 7.5'', δοκιμάζεις και μετα αποφασίζεις.Το πιο μεγάλο συνήθως είναι το 15αρι και το βλέπουμε συνήθως σε κιθαρες με μεταλ προσανατολισμό.Η πρώτη μου ηλεκτρική είχε τέτοιο radius το οποιο αρχικα με βόλεψε.Οταν όμως άρχισα να παιζω και με άλλα όργανα, άρχισε να μου φαίνεται πολύ άβολο για ακκορντα, αλλά πάλι είναι όπως συνηθίσει κανείς.Το πιο συνηθισμένο είναι το 12''.Οι περισσότερες κιθάρες τέτοιο έχουν, έχει γίνει πια το industry standard.Μικρότερα radius όπως 9.5 ή 7.5 βλέπουμε συνήθως σε παλια fenderοειδή ή και σε καινουργια reissues τους.Υπάρχουν επίσης και τα compound radius που είναι μικρά (πχ 9'' )στα πάνω τάστα για να βολευουν στα ακκορντα και όσο κατεβαινεις στην ταστιερα μεγαλώνει το radius (πχ μέχρι 15'') για να σολάρεις πιο ευκολα στα τελευταια τάστα.Αυτο πάντως σπανια θα το δεις σε φτηνά όργανα.

Πολύ ωραιο link με σχήματα είναι αυτο εδώ

http://www.ratcliffe.co.za/articles/radius.shtml

Eπίσης μεγάλο ρόλο παίζουν τα τάστα ,vintage, medium, medium jumbo, jumbo.Τα vintage σε συνδυασμο με μικρα radius κάνουν δύσκολα τα bending οπότε αρχιζουν να σπανιζουν σε νέες κιθάρες, συνηθως θα βρεις medium jumbo ή jumbo.Vintage frets μαζί με vintage radius έχουν συνήθως επανεκδόσεις διαφορων fender strat ή tele.

 Οι strat squier απο ότι ξερω δεν έχουν όλες ίδιο μανίκι αλλά μη φανταστεις καμια τρελη διαφορά (για το radius και τα τάστα είναι άλλο θέμα).

Επι της ευκαιριας  μερικά παραδείγματα απο squier.

Affinity strat, 9.5 radius, medium jumbο frets  http://www.squierguitars.com/products/search.php?partno=0310600506

Classic Vibe 50's και 60's (μια απ'τα ίδια)

Βασικά σχεδον όλες οι squire strat 9.5 έχουν

Και εγώ πιστεύω οτι είναι ανάλογα το γούστο. Ανεξάρτητα τι ειδος θέλεις να παίξεις πρέπει καταρχίν να σ'αρέσει ο ήχος και να σε βολεύει στο παίξιμο.

Εγώ παρόλο που παίζω alternative  πήρα πρόσφατα μια Gibson Studio Vintage Mahogany που έχει πολύ hard rock κλασσικό ήχο, επειδή έδινε τον όγκο και το μπάσσο που ήθελα.

Σκέφτομαι για κάτι τέτοιο προς το παρόν τι λέτε;

http://www.musicstore.de/de_DE/EUR/Fender-Squier-Standard-Strat-RW-Antique-Burst/art-GIT0000004-005

Οι απαντησεις των φιλων ειναι απολυτα εγκριτες. Θελω ομως λιγω να 'λαϊκισω'.

Την κιθαρα, πρωτα απ ολα, την διαλεγουμε για τη φατσα της (αν δε μας κατσει στο ματι ας τα...)

Επειτα φτιαχνουμε τον ηχο ή τους ηχους αναλογα (δαχτυλα,ενισχυτης, μαγνητες, πεταλια).

Ολοι ,οι μεγαλοι κιθαριστες, επαιξαν σχεδον με ολες. Ειναι απιστευτο το ποσοι επαιξαν, καποια στιγμη, και με danelectro.

Σωστό και αυτό, η εμφάνιση για τους περισσότερους κιθαρίστες όντως παίζει ρόλο.