Η ελευθερία βασίζεται στην ανάπτυξη κοινωνικής συνείδησης των μελών της. Αυτή επιτυγχάνεται με δύο τρόπους: τον καλό (παιδεία) και τον κακό (επιβολή). Η ελευθερία που βασίζεται στον καλό τρόπο (παιδεία) είναι ο αυτοσκοπός του ανθρώπου και δημιουργεί αρμονικές σχέσεις, ανάπτυξη, νόηση. Η ελευθερία που προκύπτει ως αποτέλεσμα κατασταλτικών μηχανισμών είναι ελευθεριότητα, χωρίς συνειδησιακή βάση, αλλά με φοβική επικάλυψη συνείδησης. Κάθε φοβική τάση αναπτύσσει ιδιοτέλεια και εγωκεντρισμό.
Έπειτα από την παραπάνω εισαγωγή, θεωρώ ότι κάθε νομικό μέτρο είναι χρήσιμο, μόνο εφόσον τοποθετείται ως η οριοθέτηση των κατώτερων άκρων (βασικών προϋποθέσεων) της ελευθερίας. Από τη στιγμή που νιώθουμε την ανάγκη να θέσουμε νόμους για το πώς θα τρώει ο καθένας, πώς θα κοιμάται και πώς θα γίνει χρήσιμος ή μή ανθυγιεινός για τους γύρω του, έχουμε χάσει το παιχνίδι πριν καν το ξεκινήσουμε. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι σε θέση να κατανοεί την ανάγκη του διπλανού του για υγεία, καλαισθησία, καθαρό αέρα. Και πάνω από όλα πρέπει να κατανοήσει ότι ελευθερία δεν θα πει "κάνω ότι μου 'ρχεται στον εγκέφαλο ή οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος" αλλά "προσπαθώ να γίνω χρήσιμος στους συνανθρώπους μου, οπότε να απολαύσω κομμάτι της ελευθερίας από το γλυκό της συλλογικής ελευθερίας".
Φοβάμαι ότι η νομική απαγόρευση απλώς θα μετακυλίσει ηλικιακά τον μέσο όρο καπνίσματος σε προεφηβικά και εφηβικά επίπεδα, όπου η αμφισβήτηση και η αντίδραση σε θεσμούς και οργανωτικά πλαίσια, είναι αυξημένη και μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του ατόμου. Αν συζητήσουμε, βέβαια, με τους όρους του "μή χείρον βέλτιστον", αποδεχόμενοι ότι μόνο η βία μας υπενθυμίζει την ανθρώπινη φύση και τον ανθρωπιστικό σκοπό μας, είναι ένα αναγκαίο κατασταλτικό μέσο περιορισμού της δημόσιας ρύπανσης από το συγκεκριμένο ναρκωτικό. Πάντα βέβαια, με την προϋπόθεση ότι μόνο με "σφαλιάρα" γινόμαστε άνθρωποι.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 12-02-2009 21:59 ]