Σάκη, επειδή αυτή τη στιγμή βλέπω από το μπαλκόνι μου τα Ίμια, σκοτεινά και ήσυχα -με τόσο κρύο ούτε τα φώτα των ψαράδων με τα γρι γρι δεν φάνηκαν- σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι:
Μες του Bοσπόρου τα στενά
ο Γιάννης κλαίει τα δειλινά
και ο Μεμέτης πλάι του
πίνει και τραγουδάει του
Τούρκος εγώ και συ Ρωμιός
και γω λαός και συ λαός
Εσύ Χριστό και γω Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ...
Με λίγη αγάπη και κρασί
μεθάω εγώ, μεθάς και συ
Πιες λίγο από το τάσι μου
αδέρφι και καρντάση μου